เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ เลวที่สุดคนฉวยโอกาส”ฟางที่หนีเตลิดออกมาจากโรงแรงและรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย
พลางร้องให้มาตลอดทาง และถูไปตามเนื้อตัวของเธอจนแดง เพราะเข้าใจว่าเธอได้ถูกป๊อปปี้ล่วง
เกินไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะและฟิญที่กำลังขับรถกลับมาก็รีบอดรถข้างๆทางเท้าที่ฟางกำลังเดินอยู่
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าไปทำธุระยังไงครับคุณฟาง มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”โทโมะเลื่อนกระจกรถลงมาก่อนจะ
ถามไถ่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ฟางขอตัว”ฟางรีบพูดก่อนจะรีบหลบสายตาโทโมะแล้วเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางต้องเป็นอะไรแน่ๆ พี่สังเกตเห็นตาเธอแดงเหมือนร้องไห้มานะ”โทโมะรีบพูดอย่างจับ
สังเกตได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจอแค่แวบๆแค่นี้พี่ก็ถึงกับเคลิ้มแล้วสังเกตเค้าถึงขนาดนั้น พี่ก็ตามเค้าไปสิ”ฟิญรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ลงไปได้หรอ ฟิญรอพี่ที่รถก่อนนะ”โทโมะยิ้มแป้นก่อนจะรีบวิ่งลงจากรถไปคว้าข้อคืนของ
ให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนี่สงสัยจะชอบให้ท่าผู้ชายรวยๆ ดี ไปหาพี่โทโมะเลยจะได้เลิกยุ่งกับพ่อเรา”ฟิญพูดแล้วยิ้ม
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ะ”ฟางที่เดินไปสักพักก็รู้สึกเจ็บที่ท้องจากที่ถูกเสี่ยทำร้ายก็นิ่วหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปวดท้องหรอครับคุณฟาง งั้นเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านดีกว่านะครับ ผมเป็นห่วง”โทโมะที่เดินตามฟาง
มาเห็นฟางนิ่วหน้าและเอามือกุมที่ท้องน้อยตัวเองก็รีบประคองด้วยความเป็นห่วงก่อนท่ะพาฟางขึ้น
รถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ พอพ้นเสี่ยนั่นก็มาให้ท่าหลานชั้นเลยนะยัยเด็กแสบ”ป๊อปปี้พูดเมื่อขับรถออกมาแล้วเห็น
เหตุการณ์ทั้งหมด แล้วรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฟางนี่คะ”ฟางเหวอเมื่อนั่งรถมากับโทโมะสักพักก็พบว่าเขาไม่ได้พาเธอ
ไปส่งที่บ้านอย่างที่เธอบอกทางไว้ตอนแรก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ท่าทางคุณฟางไม่ค่อยดีผมว่าเราควรจะไปหาหมอที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนนะครับ”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง เอ่อ ฟางหมายถึงคุณไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ฟางไม่เป็นอะไรมาก”ฟางตกใจแล้วรีบพูด
เสียงดังแล้วนึกกลัวว่าถ้าไปที่โรงพยาบาลโทโมะต้องรู้แน่ว่าเธอถูกป๊อปปี้ล่วงเกินมา สู้ไม่ไปจะดี
กว่าอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ต้องมาเล่นตัวเลยนะ พี่ชั้นเค้าหวังดีก็น่าจะรับความหวังดีไปสิอย่ามาเล่นตัวให้มากเลย พี่โท
โมะฟิญอยากกลับบ้านแล้วพาฟิญกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างงั้นฟิญจะงอแงฟ้องคุณพ่อ”ฟิญที่
หมั่นไส้ที่ฟางกำลังเรียกร้องความสนใจให้แก่โทโมะก็รีบโวยวายบ้างก่อนจะให้โทโมะไปส่งเธอที่
บ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆก็มาที่บ้านแล้ว เดี๋ยวนั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวผมมา”โทโมะดีใจที่ฟางมาที่บ้านตัวเองก็
รีบพูดก่อนะรีบกุลีกุจอไปหาน้ำดื่มมาบริการให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีเนอะ มีคนคอยประคบประหงม”ฟิญแขวะฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าน้องไม่ชอบพี่ พี่ว่าพี่ขอตัวกลับดีกว่า”ฟางนิ่วหน้ารู้สึกตัวว่าฟิญไม่ค่อยเป็นมิตรกับเธอก่อนจะ
รีบลุกขึ้นแล้วหมายจะเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย นี่มันอะไรกันน่ะ”แต่แล้วฟางที่เร่งรีบได้เดินชนกับหญิงสูงวัยคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าคริสสวัสดีค่ะ กลับมาจากอเมริกาทำไมไม่บอกพวกเราล่ะคะ พี่โทโมะจะได้ไปรับ”ฟิญรีบไหว้
หญิงสูงวัยอย่างนอบน้อม
 
 
 
 
 
 
 
 
"ป้าก็กะจะเซอไพร์เหลานชายน่ะจ้ะ แล้วนี่ใครกัน”คริสมองไปที่ฟางอย่างสงสัยแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าเป็นแขกของพี่โทโมะน่ะค่ะ คนสำคัญมาก ถึงขั้นต้องพากันมารักษาที่บ้านแล้วก็ไปหาน้ำหา
ขนมมาคอยบริการอย่างดี”ฟิญรีบพูดเพราะเธอำได้ว่าคริสแม่ของโทโมะนั้น หวงลูกชายคนเดียว
คนนี้อย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนูชื่ออะไรหรอจ้ะ เป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วนี่รู้จักกับโทโมะเพราะเรียนที่นิวยอร์กเหมือนกัน”คริส
รีบถามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าไม่ได้เป็นเพื่อนโทโมะที่นิวยอร์คหรอกครับพี่คริส เด็กคนนี้เค้าเรียนที่เมืองไทย เด็กนักเรียน
ทุนของมหาลัยรัฐ และมีอาชีพเสริมคือการเป็นพริตตี้ขายของตามงาน”ก่อนที่ใครจะพูดอะไร
ป๊อปปี้ที่กลับมาพอดีก็รีบเดินเข้ามาแล้วพูดแล้วหันไปสบตาร่างบางที่ยืนอึ้ง บ้านหลังนี้คือบ้านของ
ครอบครัวของป๊อปปี้ แล้วภาพที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเจอป๊อปปี้อยู่บนเตียงกับเธอที่โรงแรมเมื่อกี้ก็
ผุดเข้ามาก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมโทโมะถึงไปสนิทชิดเชื้อกับผู้หญิงคนนี้”คริสรีบพูดแล้วปรายตามองฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเค้าเป็นเพื่อนผมนะครับแม่มันจำเป็นมากหรอครับที่เวลาเราจะรู้สึกดีกับใครแล้วเราต้อง
เลือกว่าเค้ารวยหรือจนรึเปล่า ฟางเค้าเป็นคนดีนะครับแม่ ฟางครับนี่แม่คริสแม่ของผม”โทโมะที่
เดินออกมาจากครัวเห็นคริสกำลังซักฟางจนฟางพูดไม่ออกก็รีบเดินเข้ามาพูดแก้ต่างให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงคนนี้เค้าเป็นคนเก่งครับพี่คริส เค้าหัวไวไม่อย่างงั้นคงไม่สนิทกับหลานโทโมะไวขนาดนี้
หรอก”ป๊อปปี้รีบพูดถึงสถานะของเขาและโทโมะว่าเป็นอะไรกันให้ฟางรับรู้เพื่อจะได้เลิกยุ่งกับโท
โมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณกับโทโมะเป็นอาหลานกันงั้นหรอ”ฟางอึ้งมองหน้าโทโมะและมองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ดีจริงๆที่เลือกกลับมาไม่บอกลูกชายตัวแสบ เซอไพร์มาก”คริสพูดแล้วเหล่ไปทางฟางเห
ยียดๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่โทโมะจะไปไหนล่ะคะ ป้าคริสกลับมาทั้งทีควรจะอยู่กับป้าสิคะ”ฟิญรีบเรียกเมื่อโทโมะจูงมือ
พาฟางออกไปจากบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่ก็มา พี่พาคุณฟางมาพี่ก็ต้องพากลับ”โทโมะพูดแล้วรีบเดินออกไปกับฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน โทโมะไม่เคยขัดใจพี่ ผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน”คริสมองตามฟางไปอย่างไม่พอใจแล้วรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้จักกันแค่ไม่นาน นี่อย่าบอกนะว่ายัยนั่นหาทางเกาะโทโมะเพื่อหาเงินใช้หนี้แทนแม่”ป๊อปปี้พูด
แล้วคิดถึงข้อมูลที่เขารับรู้มาจากครอบครัวของฟางที่สืบได้บวกกับทิฐิเก่าที่เจ็บปวดมาตั้งแต่คราว
ของหวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วล่ะ”คริสหันไปพูดกับป๊อปปี้อย่างต้องการคำตอบทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับไปหาคุณแม่เถอะค่ะโทโมะ ฟางกลับบ้านเองได้ และอีกอย่างฟางไม่เป็นไรแล้ว”ฟางพูดกับ
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวผมส่งคุณฟางเสร็จแล้วผมก็กลับไปหาแม่อยู่ดี แล้วนี่แน่ใจนะครับว่าจะไม่ไปหาหมอ”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฟางเพลียๆฟางอยากกลับบ้านแล้ว”ฟางพูก่อนจะขอร้องให้โทโมะไปส่งที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งฟางและก็เรื่องวันนี้ฟางต้องขอโทษด้วยที่ทำให้แม่ของโทโมะกับโทโมะไม่
ได้อยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่ท่านกลับมาหาแล้วแท้ๆ”ฟางขอบคุณโทโมะที่อาสามาส่งเธอแล้วพลาง
ขอโทษร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก เพราะผมกลับบ้านไปยังไง แม่ก็อยู่กับผมอยู่ดี แต่ฟางน่ะสิที่ผมต้อง
ดูแลให้ดี เพราะต้องรีบทำคะแนนเดี๋ยวมีหนุ่มมาแย่งจีบ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างสดใสให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางเข้าบ้านดีกว่า ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”ฟางเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่องแล้วลงรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เดี๋ยวนี้มีผู้ชายมาส่ง ดูจากรถแล้วรวยเหมือนกันนิ”เฟย์รีบพูดทักเมื่อฟางเดินเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราเป็นแค่เพื่อนกันเออ นี่เป็นเอกสารทุนที่พี่ใช้ของมหาลัยอยู่ เดี๋ยวมะรืนนี้พี่สอบเสร็จพี่ก็จะจบ
แล้ว พี่ว่าเราสามารถใช้ทุนนี่กู้เรียนได้ต่อนะ จะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายอีกแรง”ฟางรีบพูดแล้วรีบวิ่ง
ขึ้นไปบนห้องนอนแล้วรีบหยิบเอาเอกสารเกี่ยวกับทุนเรียนฟรีที่เธอเคยได้รีบอยู่นี้ให้กับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นไม่ใช่ขอทาน ชั้นยังมีเงินเหลือจากพ่อชั้นอยู่ นี่แกคิดว่าแกเรียนจบแล้วจะโบยบินไป
จากที่นี่ได้แล้วไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ที่เก็บแกมาเลี้ยงงั้นหรอ ยัยอกตัญญู”เฟย์รีบว่า
ใส่ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ มันจะมีสักวันมั้ยที่แกไม่หาเรื่องพี่แกน่ะเฟย์”หวายที่ได้ยินเสียงเอะอะก็รู้ทันทีว่าฟางมาแล้วก็รีบ
เดินออกมาจากบ้านแล้วพูด ฟางเมื่อเห็นหน้าแม่ตัวเอง ความเสียใจและน้อยใจก็ประดังประตูเข้า
มา ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาก่อนจะเดินหนีแม่ตัวเองขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง คือว่าแม่”หวายที่รีบตามฟางขึ้นมาบนห้องแล้วรีบล้อกประตูก็รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่รู้เห็นเป็นใจกับเค้าใช่มั้ยคะ แม่ทำอย่างงี้กับฟางได้ยังไง’ฟางโพล่งออกมาด้วยความอัดอั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่รู้นะว่าแกอาจจะเสียใจแต่จะให้แม่ทำยังไง เค้าบอกแม่ว่าเค้าจะยกหนี้ให้บ้านเราให้แม่ทั้งหมด
และเค้ารักเรา”หวายพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักหรอคะ ผู้ชายคนนั้นเค้าเจอฟางกี่ครั้งเองแล้วแม่ก็รู้ว่าฟางเกลียดเค้าเท่ากระดูกดำที่แม่ทำแบบ
นี้เท่ากับว่าแม่ขายฟางกินนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำขายลูกกินเพราะไอ้เงินก้อนนั้นหรอกนะ ต่อให้ชั้นจะอดตายหรือไม่มีที่ซุก
หัวนอน ชั้นก็ไม่เคยจะขายแก แต่ชั้นคิดถึงแก ถ้าไม่มีชั้นขึ้นมาวันนึงแกจะอยู่กันยังไงแกจะกัด
ก้อนเกลือกินกับยัยเฟย์หรอ หรือต้องทำงานงกๆส่งมันเรียนไปจนตายเลยล่ะห้ะลำพังเฟย์มันก็ไม่
ชอบแกอยู่แล้ว แกคิดหรอว่ามันจะยอมลำบากไปกับแกด้วย”หวายโพล่งออกมาถึงเจตนา เพราะรู้
ดีว่าเฟย์ต้องหนีออกจากบ้านแน่ถ้าต้องอยู่อย่างลำบากกับฟางแค่2คน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เราสู้ด้วยกันมาถึงขนาดนี้แล้วแม่ตัดสินจะทำอะไรทำไมไม่ถามความสมัครใจของฟางสักคำ
ก่อนล่ะคะ แล้วเรื่องแบบนี้มันคือเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิงนะคะ อะไรที่มันเสียไป
แล้วมันก็ไม่สามารถกลับเป็นเหมือนเดิมได้”ฟางพูดแล้วน้ำตาไหลเมื่อคิดถึงหน้าป๊อปปี้ที่ข่มเหง
เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่ย่าบอกนะว่าสุดท้ายแกก็ไม่พ้นเงื้อมือไอ้เสี่ยบ้าตัณหานั่น”หวายอึ้งเมื่อสบตากับลูกสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมแม่ทำอย่างงี้กับฟาง แม่ทำแบบนี้ได้ยังไง”ฟางปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้น ส่วนหวายเองก็
อึ้งไม่แพ้กันเพราะเธอนั้นเข้าใจว่า ยานอนหลับที่เธอวางไว้เพื่อหมายให้ลูกสาวเธอรอดพ้นเสี่ย
เจ้าของบ่อนนั้นในตอนแรก กลับไม่เป็นผล เพราะลูกสาวของเธอกลับเสียท่าให้กับไอ้แก่ตัณหา
กลับคนนั้นไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นมันเลวมากที่ช่วยลูกไม่ได้ ชั้นมันสมควรตาย”หวายอึ้งก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่หน้าต่างหมายจะ
โดดหน้าต่างลงมาเพื่อฆ่าตัวตาย เพราะเธอคิดว่าตายไปซะก็ดีเพราะเธอเองก็ดีแต่สร้างปัญหาให้
กับฟางตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่านะแม่ฮือๆ แม่อย่าทิ้งฟางไป ฟางเสียพ่อไปแล้วแม่อย่าทำแบบนี้”ฟางร้องไห้วิ่งไป
กอดแม่แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ แม่ขอโทษนะฟางที่แม่คิดว่าแม่จะซ้อนแผนให้มันกินยานอนหลับที่แม่วางไว้ แล้วเราก็
หนีออกมาทีหลังแต่สุดท้ายเราต้องโดนแบบนี้ มันคงเป็นกรรมของแม่ในอดีต ฮือๆแม่สมควร
ตาย”หวายพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่อย่าตายสิ ฟางกับน้องเหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว แม่อย่าทิ้งพวกเราไปแบบนี้ ฟางขอโทษก็ได้
ที่ว่าแม่เมื่อกี้นี้ฮือๆ แต่แม่ออกมาเถอะนะ แม่อย่าตาย อย่าทิ้งฟางไปอีกคนเลย”ฟางร้องไห้กอด
หวายแน่นไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
สำหรับเรื่องของพี่ป๊อป ไรต์เองก็รับรู้ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น เรารู้นะว่าทำให้หลายคนรับไม่ได้
และเลิกจิ้นเลิกติดตามพี่เค้าไปหลายคนเเล้ว
 
 
แต่ในฐานะที่เป็นเพียงเเค่เเฟนคลับของทั้ง2ฝ่ายเรายอมรับและเคารพการตัดสินใจของ
พี่ๆเค้านะคะ แต่ถึงยังไงเราก็ยังจะติดตามพี่เค้าทั้ง2และจิ้นพี่เค้าทั้ง2เหมือนเดิม เพราะ
อย่างน้อยพี่เค้าก็คือเพื่อนที่ดีต่อกัน และแม้ว่าในชีวิตจริงพวกเค้าจะมีใคร แต่ขอสำหรับ
ในฟิคของเรา  เราจะยังPoppy Fang only นะและก็ตั้งใจจะเขียนฟิคให้เสร็จตามที่ตัว
เองเคยสัญญากับรีดเดอร์เหมือนกับเรื่องก่อนๆ