เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง จะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้วิ่งตามฟางที่วิ่งหนีออกมาจากบ้านพักของเขาแล้วรีบ
คว้าแขนเอาไว้ได้ไม่ให้เธอหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นเถอะค่ะชั้นจะไปหาคนอื่น”ฟางขืนตัวเองออกจากป๊อปปี้เบาๆแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไปหาคนอื่นแล้วรีบวิ่งออกมาทำไมล่ะเดี๋ยวก็ล้มหรอก”ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่ไม่สบตาตัวเองก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ เอ่อ ชั้นไม่อยากจะขัดขวางความสุขของคุณกับขนมจีนนี่”ฟางพูดแล้วไม่ยอมมองตาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ความสุข แค่ชั้นทำแผลให้ขนมจีนแค่นี้นะมีความสุข”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำพูดดีเลยนะคุณนอนจูบกันบนพื้นซะขนาดนั้นถ้าชั้นกับโทมะไม่เข้าเห็นป่านนี้พวก
คุณ2คนก็คงจะไปถึงสวรรค์ชั้นไนกันแล้วล่ะสิ”ฟางรีบว่าป๊อปปี้ออกมาอย่างลืมตัวด้วยความ
หงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
 
“สวรรค์ชั้นไหน จะบ้ารึไงนั่นมันอุบัติเหตุ ขนมจีนเค้าร้องในห้องน้ำชั้นเลยพาออกมาแล้วเราก็
หกล้มก่อนหนมจีนเค้าจะเผลอดึงชั้นลงไปด้วยเราก็เลยจูบกันแค่นั้นเอง”ป๊อปปี้พูดตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จูบกันแค่นั้นงั้นหรอ คุณมองการจูบกับผู้หญิงคนอื่นเป็นเรื่องไม่สำคัญงั้นหรอ คุณนี่มัน นี่
แน่ะๆ”ฟางอ้าปากเหวอก่นที่จะเผลอเอามือทุบตีชายหนุ่มความโมโหอย่างลืมตัว
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ หยุดเลยนะๆ หยุดเลย ตีชั้นแบบนี้ชั้นเจ็บนะฟาง พอเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วคว้า2มือที่ทุบร่างสูง
ไว้ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะคุณป๊อป”ฟางหน้างอแล้วดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่กอดเธอหลวมๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เธอมาตีชั้นนี่ เอ๊ะ ที่เธอตีชั้นอย่าบอกนะว่าเธอหึงชั้นเมื่อกี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์แล้ว
ยิ่นหน้าเข้าไปใกล้ฟาง ทำให้ฟางชะงักแล้วหน้าแดงจัดเมื่อสบตากับสายตาคมของคนตัวสูงที่กอด
เธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”แต่แล้วทั้งคู่ต้องผละออกจากกันเมื่อโทโมะเดินเข้ามาดึงฟางออกไปจากป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยว นายจะพาฟางไปไหน แล้วนี่นายมาที่นี่ได้ยังไงกันโทโมะ”ป๊อปปี้รีบรั้งฟางเอาไว้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็บอกแล้วไง ว่าสักวันผมจะกลับมาเอาคนรักขอผมคืนจากอา”โทโมะหันกลับไปมองหน้าป๊อปปี้
แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายไม่มีสิทธิ์พาเธอไป เพราะนายแต่งงานแล้วนะ”ป๊อปปี้กระชากคอเสื้อโทโมะมาว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วคนอย่างอามีสิทธิ์งั้นหรอ หึ ข่มเหงฟางสารพัดแล้วขังฟางไว้ในกรงฟางไม่ใช่สิ่งของของ
อานะ”โทโมะย้อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องของนาย/และฟางก็ไม่ใช่ของอาเหมือนกัน เพราะอาเองก็มีน้าขนมหวานอยู่ใน
ใจไม่เปลี่ยนแถมยังเคยรักกับแม่ฟางด้วยนี่ยังจะเอาลูกมาอยู่ในวังวนตัณหาอาอีก อานี่โครตทุเรศ
เลยว่ะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
ป๊อปปี้เดือดจัดง้างมือชกโทโมะจนล้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ”ฟางรีบเข้าไปห้ามไม่ให้ป๊อปปี้และโทโมะมีเรื่องกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะเราขอนะออกไปหาแก้วเถอะ นี่มันเรื่องของเรา ให้เราตัดสินเองเถอะนะ”ฟางหันไปขอร้อง
โทโมะอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มหัวเสียก่อนจะเดินฮึดฮัดกลับออกไปที่ชายหาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว แต่งงานแล้วนี่เซ็กซี่ไม่เบาเลยนะแก้ว สวยซ่อนรูปจนหนุ่มน้อยมองเป็นแถวเลย”โทโมะเดิน
กลับมาที่ชายหาดแล้วชะงักเมื่อเห็นเขื่อน เฟย์แก้วและฟิญยืนคุยกันอยู่แถวชายหาดแล้วมองไป
ทางกลุ่มวัยรุ่นชายที่มาเล่นเซิร์ฟบอร์ดแล้วยิ้มพร้อมกับแซวแก้วและเฟย์ที่เฟย์ส่งยิ้มหวานให้หนุ่มๆ
แล้วต้องตะลึงเมื่อเห็นแก้วอยู่ในบิกินี่สีแดงสุดที่อวดผิวขาวเนียนให้หนุ่มน้อยกลุ่มนั้นโดยไม่ปกปิด
อะไรเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายแล้วชั้นไม่สวยรึไงที่ใส่ชุดนี้”เฟย์ที่ใส่ทูพีชวิเทจสีน้ำเงินหันไปโวยใส่เขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ เด็กไปชั้นไม่สน โอ๊ย เจ็บนะ”เขื่อนพูดพลางยักไหล่ก่อนที่จะถูกเฟย์ตีแล้วหนีลงทะเลโดย
ที่ฟิญหัวเราะชอบใจก่อนที่จะวิ่งลงไปเล่นในน้ำด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่สาวคนสวยครับพอดีไอ้มิณทร์เพื่อนผมเค้าบอกว่าพี่น่ารักพี่ถ่ายรูปกับเพื่อนผมหน่อยสิครับ”1ใน
กลุ่มวัยรุ่นเดินเข้ามาทักแล้วชี้ไปทางหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ยิ้มให้แก้วด้วยความเขิน แก้วยิ้มแล้วผงก
หัวให้มิณทร์อย่างเป็นมิตรก่อนที่จะเดินไปถ่ายรูปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับ”มิณทร์หน้าแดงจัดก่อนจะถือวิสาสะเอามือโอบเอวแก้วถ่ายรูปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ไอ้น้องทำอะไรน่ะ”โทโมะเห็นมิณทร์เอามือโอบเอวแก้วก็รีบเดินมากระชากมือมิณทร์ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะอย่ารังแกน้องเค้านะ น้องเค้าแค่จะถ่ายรูปกับแก้วเท่านั้นล่ะน่า”แก้วไม่อยากมีเรื่องก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่ถ่ายรูปงั้นหรอ แล้วดูนี่เกือบจะแก้ผ้าอยู่แล้วยังไม่พอยังให้ผู้ชายคนอื่นมาจับเนื้อต้องตัวอีกนี่
คิดว่าอยู่อเมริการึไงห้ะ ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองมีผัวแล้ว”โทโมะรีบว่าแก้วด้วยความโมโห แก้ว
หน้างอไม่อยากทะเลาะกับโทโมะอีกแล้วก็รีบเดินหนีโทโมะกลับไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ จะเดินหนีไปไหนล่ะห้ะหรือว่าไม่พอใจที่ชั้นไปบอกไอ้หนุ่มน้อยของเธอว่าเธอมีผัวแล้ว”โทโมะ
หงุดหงิดเมื่อแก้วไม่เถียงก็รีบเดินตามไปว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากจะพูดอะไรก็เชิญ แก้วจะกลับ”แก้วถอนหายใจก่อนจะหมายเดินไปที่บ้านพัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ขืนเธอกลับก่อนแม่ชั้นก็รู้สิว่าเราตามพวกอาป๊อปมาที่นี่แล้วชั้นก็จะไม่ได้ขัดขวางฟางกับอา
เฮงซวยนั่น”โทโมะกระชากแก้วเข้ามาแนบอกก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นมีค่าแค่เป็นไม้กันหมานายงั้นชั้นจะทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของชั้น เชิญนายไปหาฟางโน่นเลย
ไป”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ เธอยังได้ชื่อเป็นเมียชั้นอยู่เพราะเรายังไม่ได้หย่ากันดังนั้นชั้นไปไหนเอก็ต้องอยู่กับชั้น”โท
โมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็หย่าๆให้มันจบๆไปซะสิ”แก้วย้อนทำให้โทโมะยิ่งโมโหก่อนจะดึงแก้วไปจูบทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็บอกแล้วไงว่ายังเหลือหน้าที่อีกหน้าที่ของชั้นอยู่ ไหนๆก็อยากหย่าจนตัวสั่นแล้วสินะงั้นก็รีบๆ
ท้องซะสิจะได้จบๆ”โทโมะถอนจูบแล้วว่าแก้วก่อนที่จะอุ้มแก้วเข้าไปในห้องเก็บของก่อนถึงบ้าน
พักทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย”ระหว่างที่เขื่อนและเฟย์ที่เข้าไปเล่นบริเวณน้ำที่ลึกด้วยกันนั้น เฟย์ก็ร้องเหมือนมีบางอย่างเข้า
ตาตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงล่ะอยากออกมาซ่าตรงน้ำลึกดีนักโดนอะไรเข้าตาก็ไม่รู้”เขื่อนส่ายหน้าเบาๆแล้วบ่นเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาบ่นเป็นลุงแก่แถวนี้เลยน่าใครใช้ให้ตามมาเล่า”เฟย์โวยวายพลางไม่ลืมตาด้วยความ
แสบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องพูดมากน่าถ้าไม่ตามมาดูแลก็ไม่รู้หรอกน่าว่าเธอโดนอะไร อยู่นิ่งๆสิเห้ย”เขื่อนบ่นพลาง
โอบเอวเฟย์เอาไว้แนบชิดตัวเองเพื่อจะได้ดูตาของเฟย์ ชายหนุ่มเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เฟย์แล้วเขี่ย
เศษสีดำที่ติดตาเฟย์ให้เฟย์ลืมตาได้ ตอนนั้นเองเมื่อเฟย์ลืมหน้ามาสบตากับคนที่กอดเธออยู่นั้น
เหมือนทุกอย่างก็หยุดนิ่งหวนให้เฟย์คิดถึงคืนนั้นที่เขาและเธอมีอะไรกัน เหมือนเขื่อนเองก็คิดเช่น
เดียวกับเฟย์ ทั้งคู่ค่อยๆโน้มหน้าเข้าหากันแล้วประกบริมฝีปากเข้าหากันทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เมื่อยจังเล่นน้ำนานแบบนี้”เมื่อถอนจูบออกมาเฟย์หน้าแดงก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวชั้นนวดให้มั้ย หลังโขดหินนั่นลับตาคนดี”เขื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะพาเฟย์ไปหลังโขดหิน
มุมลับตาคนด้วยกัน2ต่อ2ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายไปไหนกันหมดนะ”ฟิญที่นั่งวาดรูปบนทรายเสร็จมองไปรอบๆไม่มีใครก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เชอะ อยู่คนเดียวอีกแล้ว เราเล่นคนเดียวก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย”ฟิญหน้างอก่อนที่จะเดินไปเล่น
น้ำคนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”เมื่ออยู่บริเวณน้ำที่เลยเข่าตัวเองฟิญก็ต้องร้องเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างใต้น้ำต่อยตัวเองก่อนที่จะ
ต้องร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณป๊อปคะนั่นฟิญนี่คะ"ฟางและป๊อปปี้ที่เดินตามออกมาแล้วสังเกตเห็นฟิญร้องอยู่กลางทะเล
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟิญ”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบอุ้มฟิญขึ้นมาจากน้ำทันทีโดยที่ฟิญกอดพ่อตัวเองไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว นี่เธอแกล้งอะไรฟิญหลานชั้นน่ะห้ะ”เมื่อป๊อปปี้อุ้มฟิญเข้ามาในบ้านขนมจีนที่แต่งตัว
เสร็จแล้วลงมาเห็นก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ฟางที่ทำแต่ฟิญโดนพิษแมงกะพรุนต่อยเอาน่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางวางฟิญลงที่เก้าอี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนวดมันยังติดอยู่เลยคุณป๊อประวังนะคะ”ฟางพูดก่อนที่จะรีบเอาบัตรประชาชนตัวเองในกระเป๋า
มารีดเขี่ยเอาหนวดพิษของแทงกระพรุนออกให้ฟิญทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ทำอะไรหลานชั้นน่ะจะรัดขาให้เลือดไม่เดินเลยรึไง”ขนมจีนตกใจเมื่อฟางเอาผ้ามารัดต้นขา
ที่ฟิญถูกแมงกะพรุนต่อยก็รีบว่า ก่อนที่จะรีบวิ่งไปหยิบน้ำหมายมาล้างพิษให้ฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะคะ อย่าใช้น้ำเปล่าล้าง”ฟางตกใจรีบห้ามก่อนจะรีบวิ่งไปหยิบน้ำส้มสายชูในครัวมาแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอจะบ้ารึไงเอาน้ำส้มสายชูมาล้างแทนแบบนี้”ขนมจีนไม่พอใจที่ถูกฟางขัดจังหวะก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นหลักปฐมพยาบาลเบื้องต้นค่ะ อย่าใช้น้ำเปล่าล้างพิษแมงกะพรุนเด็ดขาดเดี๋ยวพิษมันจะ
กระจายไปมากกว่านี้ คุณหนูคะอยู่นิ่งๆนะคะถ้ากลัวก็กอดคุณป๊อปก็ได้”ฟางพูดแล้วพลางก้มคุกเข่า
วางขาฟิญลงบนตักตัวเองแล้วเอาน้ำส้มสายชูพิษให้ฟิญก่อนที่จะทิ้งไว้แล้วเธอก็ค่อยๆแกะผ้าที่รัด
ขาฟิญออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูเคยแพ้ยาอะไรรึเปล่าคะคุณป๊อป เพราะถ้าไม่แพ้เดี๋ยวฟางจะเอายามาทาให้ก่อน แล้วค่อย
ไปให้หมอดูอาการที่โรงพยาบาล”ฟางพูดก่อนที่จะไปหยิบยาที่กล่องพยาบาลในบ้านมาทาให้ฟิญ
อย่างเบามือ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ทา มันแสบไม่เอา เอาออกไปนะ”ฟิญร้องโวยวายดิ้นไม่ยอมให้ฟางทายาซึ่งเป็นจังหวะที่เขื่อน
และเฟย์พากันกลับเข้ามาในบ้านพอดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นวะป๊อป”เขื่อนมองการกระทำของฟางและฟิญแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่เฉยๆสิคะคุณหนู ฟางรู้ว่าคุณหนูไม่ชอบฟางแต่ตอนนี้ถ้าไม่ทายาคุณหนูก็ไม่หายนะคะ อยู่นิ่งๆ
ค่ะ”ฟางดุฟิญก่อนที่จะรัดขาของฟิญที่ดิ้นโวยวายไว้มาทายาให้จนเสร็จแล้วเดินไปรินน้ำหวานให้
ฟิญดื่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรู้ค่ะว่าคุณหนูชอบทาน เมื่อกี้เสื้อแรงไปเยอะดื่มซะหน่อยนะคะ”ฟางพูดทำให้ฟิญมองหน้าสัก
พักก่อนที่จะรับน้ำหวานจากฟางมาดื่มจนหมดแก้วไม่พยศอะไรกับฟางอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าไปแล้วเด็กแกก็เก่งนะกำหราบยัยตัวร้ายได้อยู่หมัดแบบนี้ เหมือนขนมหวานเลยเนาะ”เขื่อน
ที่ทราบเรื่องแล้วมองเหตุการณ์ทั้งหมดก็กระซิบบอกป๊อปปี้เมื่อคิดถึงวัยเด็กสมัยที่ขนมหวานยังมี
ชีวิตอยู่แล้วฟิญป่วยงอแงไม่มีใครห้ามได้แม้กระทั้งป๊อปปี้เองก็จะมีขนมหวานที่กำหราบฟิญได้อยู่
ทุกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พูดมากน่า พวกนายไปไหนกันมาทิ้งลูกชั้นแบบนี้คนเดียวได้ไง ไปเอารถออกเลย เราจะพาฟิญ
ไปโรงพยาบาลกันแล้วชั้นค่อยมาคิดบัญชีกับนายทีหลัง”ป๊อปปี้พูดคาดโทษใส่เขื่อนทำให้เขื่อน
กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนที่จะช่วยกันประคองฟิญกับฟางไปที่รถเพื่อไปให้หมอดูอาการอีกทีที่โรง
พยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย น่าสงสารจังโดนแย่งซีน”เฟย์เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ยิ้มเยาะใส่ขนมจีนก่อนที่จะรีบตามพวก
ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานนี้ชั้นเอาคืนแกแน่นังฟาง”ขนมจีนกำมือแน่นซ่อนความโมโหเอาไว้ก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้ฟิญจะมองฟางด้านดีขึ้นมั้ยน้อออออ แล้วฟางกับป๊อปล่ะจะมีอุปสรรคอีกมั้ยน้อ
 
 
 
แล้วโทโมะจะยอมอ่อนกับแก้ว หรือแก้วจะหนีโทโมะ ยังไงต้องติดตาม
 
 
เพราะใกล้จะถึงเวลานางเอกของเราเอาคืนแล้วจ้าาาาาา