เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะไปกันรึยังคะคุณพ่อ ฟิญอยากจะไปเล่นน้ำจะแย่อยู่แล้ว”ฟิญรีบเดินมาคล้องแขนป๊อปปี้แล้ว

พูดในวันต่อมาขณะเตรียมตัวไปเที่ยวทะเล

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนนะครับพ่อรอลุงเขื่อนแปปนึง”ป๊อปปี้พูดขึ้นพลางชะเง้อมองหารถของเขื่อน

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้พูดไม่ทันขาดคำรถของเขื่อนก็ขับมาจอดข้างรถของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะนายขับรถแย่ ห่วยแตกทำให้ลิปสติกชั้นเลอะแบบนี้ ทำไมไม่ให้ชั้นไปนั่งหลังแทนยัยนั่น

เล่า”เฟย์ลงจากรถมาโวยวายใส่เขื่อนทันทีแล้วพลางเช็ดรอยลิปสติกสีแดงสดที่เลอะออกมาเป็น

ทางยาวข้างแก้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆน้อยหน่อยเถอะยัยแสบ นังข้างหน้าน่ะดีแล้วชั้นไม่ใช่คนขับรถเธอนะ และอีกอย่างถึงเธอนั่ง

ข้างหลังเธอก็ไม่เคยดูแลหวายแม่เธอได้ดีเท่าฟางหรอกน่า”เขื่อนหมั่นไส้เฟย์ก็รีบว่าร่างบางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเอาชั้นไปเปรียบกับยัยนั่นนะ เอาลิปไปกินเลยไป๊”เฟย์โวยวายแล้วแล้วเอาลิปสติกป้ายใส่

หน้าเขื่อนให้หายแค้นที่เขื่อนเบรครถแรงจนหน้าเธอเลอะรอบลิปสติกแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หยุดเดี๋ยวนี้ที่นี่ไม่ใช่ตลาดสดนะ”ขนมจีนทนไม่ไหวรีบพูดห้ามเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หมายความยังไงกันคะคุณพ่อ คุณพ่จะพาใครไปด้วยไหนฟิญบอกแล้วไงว่าฟิญให้ไปแค่คนใน

ครอบครัวเท่านั้น”ฟิญโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เราก็ไปครอบครัวของเรา ส่วนเขื่อนเค้าจะไปด้วยแต่จะเอาใครไปด้วยก็เรื่องของเค้าเราจะห้ามลุง

เขื่อนไม่ได้นะฟิญ ไม่ต้องห่วง บ้านพักตากอากาศเราน่ะกว้างขวางจะตาย ไปกันหลายๆคนสิสนุกดี

ถือว่าพาหวายไปพักผ่อนด้วย”ป๊อปปี้รีบพูดให้ฟิญอารมณ์เย็นลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณหนูเค้าไม่อยากให้เราไป เดี๋ยวพวกเรากลับก็ได้นะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะยัยเซ่อ นี่น้องพ่อของน้องน่ะเค้าให้ครอบครัวพี่ไปด้วยน้องเป็นลูกที่ดีก็ไม่ควรจะขัดใจพ่อ

เค้านะ”เฟย์รีบเข้าไปพูดใส่ฟิญทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นใครไม่ทราบไม่กล้าดียังไงมาว่าชั้นปาวๆแบบนี้ คุณพ่อขาฟิญไม่ยอมๆๆ”ฟิญโวยวายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พอได้แล้วทั้งหมดนั่นล่ะ รีบขึ้นรถกันเถอะ แก้มเอาพาราเตรียมใส่กระเป๋าให้ชั้น2แผง”ป๊อปปี้

เห็นฟิญและเฟย์เริ่มทะเลาะกันไหนะขนมจีนและหวายมองหน้ากันราวจะกินเลือดกินเนื้อก็รีบสั่งทุก

คนขึ้นรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลโทโมะ”ขนมจีนมองฟางขึ้นรถไปกับเขื่อนก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะกดมือถือโทรออกหาโท

โมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ โทโมะโทรศัพท์น่ะ”แก้วที่นอนกอดกับโทโมะอยู่บนเตียงรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงมือถือของ

สามีก็เขย่าแขนของสามีหนุ่มที่กอดตัวเองไว้ทั้งคืนให้ตื่นไปรับโทรศัพท์ทั้งที่ตาของทั้งคู่ยังไม่ลืม

ออกมาด้วยความง่วงทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล อะไรนะน้าหนม นี่อาป๊อปเอาครอบครัวฟางไปทะเลด้วย ได้ๆ เดี๋ยวผมจะรีบตามไปทันที

บ้านพักตากอากาศที่เดิมใช่มั้ยฮะ”โทโมะแทบดีดตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วพูดเสียงดังด้วยความ

ร้อนรนทำให้แก้วพลอยตื่นแล้วได้ยินทั้งหมดก็ซึมลงไปเมื่อเห็นโทโมะพูดถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว วันนี้จะไปไหนน่ะโทโมะ”คริสถามเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วเดินลงมาจากชั้นบนด้วยกันในตอน

สายๆของวันพร้อมกับกระเป๋าก็แปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พวกเรามาคิดๆดูน่ะครับว่าถ้าเราอยากจะเริ่มต้นปรับตัวเข้าหากันต้องทำความรู้จักกันให้มากๆ

ผมเลยจะชวนแก้วเค้าไปเที่ยวทะเล ถือว่าเป็นพรีฮันนีมูนน่ครับแม่ แม่คงไม่ว่านะครับ”โทโมะรีบ

โอบเอวแก้วแล้วพูดขึ้นตามแผนที่ตัวเองวางไว้หมายให้แก้วออกไปกับตนเองเพื่อนให้คริสวางใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พรีฮันนีมูนดีมากเลยลูก จะไปนานๆเลยก็ได้นะแม่ไม่ว่า”คริสยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบดันโท

โมะและแก้วไปที่รถ เมื่อรถของทั้งคู่ออกไปแล้วคริสก็รีบกดสายโทรออกหาแอนแม่ของแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาชั้นปล่อยไว้บ้านของเมญ่าท่ซอยด้านหน้าก็ได้นะ ชั้นไม่บอกแม่หรอก”แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องล่ะ ซอยบ้านชั้นกับบ้านเมญ่าเพื่อนเอน่ะใกล้กันมีรึ3-4วันที่ชั้นไปตามหาฟางเธอกับเมญ่า

จะไม่ออกไปไหนกัน และในกรุงเทพแม่ชั้นหูตาสับปะรดจะตาย เธอไปกับชั้นน่ะดีแล้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ากลับมาแล้วหวังว่านายคงจะเซ็นใบหย่านะ”แก้วพูดจบก็เบือนหน้าหนีโทโมะแล้วแกล้งหลับ

ทันทีโดยที่ชายหนุ่มมองไปทางภรรยาสาวที่หลับข้างแล้วนิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจกับคำว่าหย่าจากปาก

แก้วเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวครอบครัวฟางพักกับเขื่อนที่บ้านหลังเล็กแล้วกันเนาะจะได้ไม่ไปรบกวนพวกครอบครัวป๊อปปี้

เค้า”เมื่อถึงบ้านพักตากอากาศของป๊อปปี้เขื่อนและฟางที่ช่วยกันเอากระเป๋าลงจากรถก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปขาเฟย์เวียนหัวจังเลยค่ะอีตานั่นขับรถแย่มากขากลับเฟย์นั่งกับคุณป๊อปนะคะ”เฟย์ปรี่วิ่ง

เข้าไปคล้องแขนออเซาะป๊อปปี้เพื่ออ้อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้รถคันนี้เต็ม”ฟิญรีบเข้ามาคล้องแขนป๊อปปี้แน่นแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เต็มอะไรรถตั้งกว้างนั่งมาแค่3คนบ้าไปแล้ว”เฟย์ย้อน

 

 

 

 

 

 

 

“เต็ม เพราะพ่อป๊อปขับ ป้าหนมนั่งหน้าส่วนชั้นจะนอนข้างหลังรถมีปัญหามั้ย”ฟิญว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“มี เธอนี่มันยัยหมูในร่างเด็กแท้ๆ”เฟย์รีบเถียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญจ้ะ พาพ่อของเราเอาของมาเก็บในบ้านดีกว่าเดี๋ยวป้าจะได้คุยกับพ่อเราเรื่องซื้ออาหารทะเล

มาย่างกันเย็นนี้อีก”ขนมจีนเดินออกมาจากบ้านแล้วพูดก่อนที่ฟิญรับคำแล้วดึงแขนป๊อปปี้เข้าไปใน

บ้านโดยที่ขนมจีนมองไปทางเฟย์อย่างสะใจแล้วเดินเข้าบ้านไปทิ้งให้เฟย์คับแค้นใจที่ถูกขนมจีน

ตัดหน้าแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึงหรอ”เขื่อนที่แอบเห็นฟางชะเง้อมองเหตุการณ์ทุกอย่างก็รีบเข้ามากระซิบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า เก็บของกันเถอะ”ฟางรีบพูดก่อนที่จะรีบเดินหนีเข้าเอาของไปเก็บโดยการกระทำทุกอย่างอยู่

ในสายตาของหวายทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปมาเล่นบอลกันค่ะ”ฟิญร้องชวนป๊อปปี้เสียงเจื้อยแจ้วเรียดป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อเชิ้ตทับเสื้อกล้าม

และกางเกง3ส่วนสบายๆเดินออกมาจากบ้านให้ไปเล่นบอลกับขนมจีนด้วยกัน

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เห็นฟางนั่งเหม่ออยู่ที่เก้าอี้ชายหาดก็ถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองโยนใส่ฟางแล้วฝากมือถือและ

กระเป๋าตังค์ไว้ที่ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟางของห้ามขโมยไปขายนะไม่งั้น คืนนี้ชั้นจะทำให้เธอลงจากเตียงไม่ได้แน่ๆ”ป๊อปปี้กระซิบข้าง

หูของฟางเพื่อพูดยั่ว

 

 

 

 

 

 

 

“คนลามกไปเล่นกับลูกเลยไป๊”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะดันแขนป๊อปปี้ไปเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ฝากข้าวของไว้ให้แม่นั่นระวังเถอะป๊อปเดี๋ยวจะถูกขโมย”ขนมจีนเห็นป๊อปปี้เข้าไปหาฟางก็พูด

อย่างไม่พอใจลึกๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก ถ้ากล้านะเดี๋ยวชั้นจะลงโทษยัยนั่นเอง”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะเดินไปเล่นกับฟาง

โดยที่ขนมจีนมองไปทางฟางที่กอดเสื้อของป๊อปปี้เอาไว้และนั่งข้างหวายด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางคิดอะไรกับป๊อปปี้เค้าใช่มั้ยลูก”หวายที่สังเกตเห็นท่าทีของป๊อปปี้และฟางก็ถามฟางเมื่ออยู่

กัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นี่จ้ะแม่ ฟางไม่ด้คิดอะไรกับเค้าทั้งนั้นฟางรู้ว่าฟางเป็นใครเค้าเป็นใคร”ฟางรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

“ดีแล้วล่ะลูกที่คิดแบบนี้ เพราะแม่กลัวว่าเราจะรักป๊อปปี้เข้า สิ่งที่เค้าทำมันก็แค่การแก้แค้นเพื่อ

ความสะใจที่แม่เคยทำกับเค้าในอดีต แล้วผลกรรมก็ตกลงมากับลูก”หวายพูดทำให้ฟางกอดแม่

แน่นด้วยความรู้สึกสับสนในใจ เธอต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าป๊อปปี้มีขนมหวานอยู่แล้วและเค้าทำ

ไปเพื่อแก้แค้นแม่เธอเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วลูกบอลก็ถูกฟิญตบอย่างแรงไปใส่หวายและฟางที่กอดกันแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะพอดีว่าลูกบอลกระเด็นน่ะ”ฟิญยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นเช่นเดียวกับขนมจีนที่ยืนสะใจอยู่

ข้างๆที่แอบยุให้ฟิญแกล้งทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วลูกบอลที่กระแทกใส่ฟางและหวายก็ถูกเฟย์ตบไปกระแทกหน้าขนมจีนที่ยืนหลังฟิญทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ขอโทษทีนะหวังดีจะเอาลูกบอลคืน แต่ตีแรงไปหน่อยเล่นอะไรกันหรอ เล่นด้วยสิ”เฟย์ยิ้ม

เยาะก่อนที่จะพูดออกมาแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอยู่คนเดียวอีกฝั่งของฟิญและขนมจีนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เด็กบ้าตบมาได้ ป๊อปพาเราไปพักทีสิเราปวดหัว”ขนมจีนพูดก่อนที่จะแกล้งเซทำให้ป๊อปปี้

ต้องรีบอุ้มขนมจีนเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยป้าเข้าวัยทองทำเป็นสำออย”เฟย์เบ้ปากมองไปทางขนมจีนอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกก่อเรื่องสักทีเถอะยัยแสบ”เขื่อนส่ายหน้าแล้วเดินมาดุเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าลุง ไหนๆก็มาแล้วมาเป็นเป้านิ่งให้ชั้นปาบอลใส่เลย มานี่เลยยัยหมูอยากเล่นบอลมาก

ใช่มั้ย’เฟย์ว่าก่อนจะรีบดึงฟิญและเขื่อนลากไปเล่นน้ำในทะเลแทนการที่จะปล่อยให้ฟิญแกล้ง

หวายและฟางริมชายหาดทันที

 

 

 

 

 

 

“แม่เป็นอะไรไปจ้ะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นหวายลุกขึ้นแล้วจะล้มลงไปก็รีบประคอง

 

 

 

 

 

“สงสัยจะเป็นลมแดดมั้งฟางพาแม่เข้าข้างในที”หวายพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นให้ผมช่วยนะครับคุณน้า”โทโมะที่มาถึงก็ปรี่เข้าไปอาสาช่วยประคองหวายมาจากฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มาได้ยังไงกันคะโทโมะคุณแก้ว”ฟางอึ้งปนตกใจแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

“พอดีว่าเรามาทำธุระน่ะค่ะเลยกะจะมาพักที่บ้านพักบังเอิญจังเลยนะคะที่มาพักผ่อนที่

เดียวกัน”แก้วยิ้มให้กับฟางก่อนที่จะโกหกกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วอยู่ตรงนี้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวเรากับฟางจะพาหวายเข้าไปข้างใน”โทโมะสั่งแก้วก่อนที่จะ

ประคองหวายเข้าไปในตัวบ้านพักพร้อมกับฟาง เมื่อพาหวายเข้าพักผ่อนเรียบร้อยแล้วฟางจึงมาส่ง

โทโมะที่บ้านหลังใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะคิดถึงฟางจัง เมื่อไหร่นะที่เราจะเดินด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่ต้องมีอุปสรรค”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอกโทโมะ ตอนนี้โทโมะแต่งงานกับแก้วแล้ว อย่าทำแบบนี้เลยเดี๋ยวคุณแก้วจะเสียใจเอา

นะ”ฟางพูดในแง่ของความเป็นจริง

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะไม่ได้รักแก้วสักหน่อย โทโมะรักฟางนะรักแค่ฟางคนเดียวเท่านั้น”โทโมะดึงดันไม่ยอมกับ

ฟางอย่างเอาแต่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าใช้อารมณ์ตัวเองมาตัดสินทุกอย่างสิโทโมะเราควรจะต้องนึกถึงคนรอบข้างบ้าง ตอนนี้โทโมะ

ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะโทโมะแต่งงานแล้วมีแก้วเป็นภรรยาที่ถูกต้องแล้วอย่าทำให้แก้วเค้าต้อง

เสียใจสิ”ฟางพยายามให้เหตุผลกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ โทโมะไม่สนเรารักฟางนะ”โทโมะไม่ยอมแล้วดึงฟางไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะโทโมะ เราเอาของไปเก็บแล้วรีบออกไปหาทุกคนเถอะนะ”ฟางผลักโทโมะออกเบาๆแล้ว

เดินนำโทโมะเข้ามาเก็บของที่ชั้นบนของบ้านพักหลังใหญ่ของครอบครัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

ขณะที่กำลังเดินกลับฟางและโทโมะได้ยินเสียงดังมาจากห้องของป๊อปปี้ก็หันไปมองตามเสียง

 

 

 

 

 

 

 

“อาป๊อป น้าหนม”โทโมะที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และขนมีนในห้องใน

สภาพที่ขนมจีนนุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวถูกป๊อปปี้ทาบทับและกำลังจูบกันอยู่ที่พื้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง”ป๊อปปี้ผละออกจากขนมจีนเมื่อเห็นฟางและโทโมะก่อนที่ฟางจะรีบวิ่งหนี

ป๊อปปี้ออกไปจากห้องโดยที่ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะและขนมจีนหัน

กลับไปมองตากันแล้วยิ้มออกมาร้ายๆให้กันอย่างสะใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟางไม่เข้าใจกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

เอาละไงตัวร้ายก็ร้ายเงียบแล้ว ยังจะให้พระเอกอีกคนร้ายอีก สนุกแน่ๆ

 

 

 

งานนี้ต้องติดตามตอนต่อไปนะจ้ะว่าโทโมะจะรู้ใจตัวเองรึยัง