เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเราช่วยกันเลือกของสดแล้วจะได้เอาไปทำอาหารเย็นให้พวกเค้าไวๆนะจ้ะแม่ แม่จะได้พัก

ผ่อนด้วย”ฟางพูดกับหวายหลังจากพาฟิญไปหาหมอแล้วกลับมาเธอ หวาย เขื่อน เฟย์และขนมจีน

จึงต้องออกมาซื้ออาหารทะเลและของที่จะเตรียมทำอาหารกันในตอนเย็นแล้วให้ป๊อปปี้กับฟิญพัก

ผ่อนแทน

 

 

 

 

 

 

 

“เลือกอาหารน่ะก็เลือกดีๆนะ อย่าไปเลือกสุ่มสี่สุ่มห้าให้หลานชั้นกินน่ะ เพราะว่าหลานชั้นถูกขนม

หวานกับป๊อปปี้เลี้ยงมาดีจะกินอะไรน่ะก็ต้องเลือกไม่ใช่พวกที่กินไม่เลือกแบบเธอ”ขนมจีนเดินเข้า

มาแขวะฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “กินไม่เลือกมันก็ดีอย่างนะจะได้รู้ภูมิคุ้มกันตัวเองเวลาไปเจออะไรที่แย่ๆ เอ อาหารบางอย่างที่

ดูหรูดูมีราคาบางทีคนอื่นเค้าก็อาจจะเลือกที่จะไม่กินแล้วปล่อยทิ้งไว้จนบูดก็มีถมเถ”หวายแขวะ

ขนมจีนกลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พวกของชั้นต่ำยังไงมันก็ต่ำเหมือนเดิม จะเอามาเทียบอะไรกับของที่อยู่สูงไม่ได้หรอก ก็อีก

แค่ของราคาถูกที่อยากจะกินข้างทางฆ่าเวลา ไม่มีค่าพอที่จะกินตลอดไปหรอก เดี๋ยวท้องจะเสีย

เอา”ขนมจีนพูดแขวะฟางทำให้ฟางซึมลงไปทันทีเมื่อคิดถึงความเป็นจริงแล้วระหว่างเธอกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดมากนักนะ มานี่เลย”หวายเห็นลูกสาวตัวเองเศร้าก็รีบดึงขนมจีนให้ไปหาเฟย์และเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสินะของราคาถูกจะไปสู้อะไรกับของราคาแพงได้”ฟางเศร้าก่อนที่จะเดินไปอีกทางคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายมีคนเป็นลม”ฟางที่ยืนเหม่อคิดถึงเรื่องป๊อปปี้นั้นก็ต้องหันไปมองตามเสียงแล้วรีบวิ่งไปก็ตกใจ

เมื่อเห็นชายคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่ที่ฟุตบาทข้างทางก็รีบประคองขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ”ฟางรีบถามชาวบ้านแถวนั้นที่ยืนมุงกันไม่มีใครกล้าช่วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้หนุ่มนี่โดนวิ่งราวกระเป๋าแล้วถูกทำร้ายกลับน่ะสิ เลยหมดสติแบบนี้พวกเราไม่กล้าช่วยหรอก

เดี๋ยวหาว่าไปทำร้ายไอ้หนุ่มนี่ ดูท่ามีเงินคงเอาเรื่องพวกเราแน่”ชาวบ้านเหล่านั้นรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เค้าไม่ได้สติแบบนี้เราก็ต้องช่วยเค้าสินะ เขื่อน เฟย์ช่วยหน่อย”ฟางพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปเห็น

เฟย์และเขื่อนที่เดินกลับมาตามหาฟางก็ขอร้องให้ช่วยแล้วรีบพาชายคนนั้นไปส่งโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย หิว เมื่อไหร่เราจะกลับบ้านสักทีเนี่ยส่งที่โรงพยาบาลเราก็กลับกันสิ”เฟย์บ่นระหว่างที่นั่งรอ

อยู่หน้าห้องตรวจที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แต่ว่าเราต้องรู้ให้แน่ชัดนะว่าเค้าปลอดภัยแล้วจริงๆ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำตัวเป็นคนดี ดีเฉพาะผู้ชายรึเปล่านะ”ขนมจีนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ก็อดพูดว่าฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นางก็ดีแบบนี้ล่ะ ดีกับผู้ชายทุกคนไม่งั้นผู้ชายเค้าไม่หลงหรอก”เฟย์พูดลอยๆแขวะฟางเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยนังเฟย์ ใจดำไม่พอยังจะปากเสียอีกรู้ว่าหิวแต่ก็ช่วยเงียบๆหน่อยเถอะ”หวายรำคาญก่อน

จะรีบดุเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งี้ล่ะ พวกอารมณ์ค้างโดนขัดแบบนี้”เขื่อนแอบขำพลางเหล่มองเฟย์ที่หงุดหงิดแล้วคิดถึงตอนที่

อยู่หลังโขดหินมุมลับตาคนที่เขาและเธอกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแต่แล้วก็มีชาวบ้านเดินมาทำให้

เขื่อนและเฟย์ต้องรีบผละออกจากกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากไปเลยน่า”เฟย์หน้าแดงจัดแล้วรีบปิดปากเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ดีจริงๆ คนพี่ให้ท่าคนนึง ส่วนคนน้องก็ให้ท่าอีกคน บ้านนี้นี่ขยันดีเนาะขยันให้ท่าผู้ชายยัน

แม่”ขนมจีนเห็นเขื่อนและเฟย์ที่สนิทกันก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

นิตยสารเล่มหนาโดนขว้างใส่หัวขนมจีนอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ขอโทษนะ พอดีว่าจะหยิบหนังสือมาอ่านแล้วมันหลุดมือน่ะ แอร์แถวนี้ร้อนจริงๆ สงสัยต้อง

หยิบหนังสือมาพัดแล้วล่ะ”เฟย์กอดอกว่าก่อนที่จะหยิบนิตยสารข้างๆเล่มอื่นปาใส่ขนมจีน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด นังเด็กบ้า แกกล้าทำร้ายชั้นหรอ ชั้นจะฟ้องป๊อปปี้”ขนมจีนเอามือปัดป้องแล้วกรีดร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องเลย พยาบาลขา ยัยนี่เป็นลมบ้าหมูล่ะแล้วจะมาทำร้ายหนูกับครอบครัว

หนู ช่วยพาไปทีค่ะหนูกลัว”เฟย์รีบว่าก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาพยาบาลแล้วสั่งให้พาตัวขนมจีนไปที่

ห้องตรวจอีกทางหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะเฟย์ที่ช่วย”เมื่อขนมจีนไปแล้ว ฟางก็ยิ้มออกมาก่อนจะขอบคุณเฟย์และดีใจที่เฟย์เรียก

เธอว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครช่วยเธอ ชั้นหมั่นไส้ยัยป้านั่นเฉยๆหรอกน่า”เฟย์เชิดหน้าก่อนที่จะทำทีเดินไปหยิบนิตยสารที่

ตัวเองปาใส่ขนมจีนเมื่อกี้เก็บเข้าชั้นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยเด็กฟอร์มจัดเอ้ย”เขื่อนดูการกระทำของเฟย์แล้วอมยิ้มออกมาที่ถึงแม้เฟย์จะร้ายแต่เธอก็ยังมี

มุมดีๆอยู่บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณ เป็นยังไงบ้างคะ”ฟางที่เห็นชายที่เธอช่วยไว้เดินออกมาจากห้องตรวจก็รีบเข้าไปถามอาการ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมนี่แย่ขังเลยนะฮะ อ่อนแอตั้งแต่ไหนแต่ไร แค่จะสู้เอากระเป๋าตังค์คืนยังสู้ใครเค้าไม่ได้

เลย”ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดมากสิคะ ตอนนี้ทางตำรวจเค้ากำลังตามเอาของมาคืนคุณอยู่นะคะ คุณอย่าเศร้าสิคะ แล้ว

นี่คุณมีญาติหรือคนรู้จักที่ไหนบ้างคะเดี๋ยวชั้นจะได้ติดต่อให้”ฟางพูดแล้วรีบถามชายคนนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับ ผมมาหัวหินคนเดียว กะจะมาทำใจตามประสาอกหัก แต่ใครจะรู้ว่าจะซวยซ้ำแบบนี้”ชาย

คนนั้นพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถ น่าสงสารจังเลยนะคะ คุณชื่ออะไรคะชั้นชื่อเฟย์นะ แถมโสดด้วย”เฟย์รีบวิ่งเข้ามาหาแล้วรีบ

พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

“พอเลยยัยเด็กแสบมานี่เลยๆ ขอโทษแทนยัยนี่ด้วยนะครับสติไม่ค่อยดี ส่วนผมชื่อเขื่อน คนนี้ชื่อ

หวายแล้วคนที่ช่วยคุณมาส่งที่โรงพยาบาลนี้ชื่อฟางครับ”เขื่อนรีบดึงแขนเฟย์เข้ามาหาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับคุณฟางที่ช่วยผม ผมชื่อเอี๊ยงนะครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจ

ผมอยากจะเลี้ยงขอบคุณพวกคุณที่ช่วยพวกผมไว้นะครับ”เอี๊ยงยิ้มออกมาก่อนจะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเลยค่ะแต่ก่อนไปเราต้องเอาของสดไปให้พวกคุณป๊อปที่บ้านก่อนนะคะ”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ คุณป๊อป ตายแล้ว”ฟางนึกถึงป๊อปปี้ก็ตกใจแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นนึกถึงป๊อปปี้ ไม่ทันแล้วย่ะนังโง่ งานนี้แกได้กระเด็นไปหาเหยื่อหนุ่มๆคนอื่นของแก

แน่”ขนมจีนยิ้มเยาะก่อนที่จะส่งรูปที่ถ่ายฟางและเอี๊ยงที่พูดคุยกันเมื่อสักครู่ส่งไปให้กับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มัวแต่ไปทำอะไรของเธอ นี่มันกี่โมงแล้ว รู้มั้ยว่าคนรอเค้ารอนานมาก”เมื่อพวกของฟางวิ่งมาที่

บ้านพักของป๊อปปี้ฟิญก็รีบลุกขึ้นมาว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยยัยหมูร่างเด็ก อดทนหน่อยสิมิน่าล่ะอ้วนแบบนี้”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้อ้วนนะ ที่ชั้นป่วยอยู่หรอกน่าเลยต้องทานอาหารให้ตรงเวลาแล้วจะได้กินยา”ฟิญรีบย้อน

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นระหว่างที่รอปลาหมึกเมื่อกี้ป้าหนมเจอเค้กของโปรดหลานรักเราไปทานรองท้องกันก่อนเนาะ

เดี๋ยวป้าจะย่างปลาหมึกแล้วให้หนูทานเยอะๆคนแรกเลยนะคะ”ขนมจีนรีบเดินมาเอาใจฟิญทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยเด็กตะกละเอ้ย”เฟย์เบ้ปากหมั่นไส้ขนมจีนก่อนที่จะเหล่มองฟิญที่เดินไปกินเค้กก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวฟางเตรียมเตาย่างเลยนะคะคุณป๊อป”ฟางที่สังเกตเห็นป๊อปปี้เงียบผิดปกติก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นทำเอง”ป๊อปปี้เมินฟางไปทางอื่นก่อนที่จะกระชากถึงอาหารสดไปที่เตาหลังบ้านไม่

สนใจฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษว่ะป๊อปพอดีว่าพวกเราเกิดเรื่องกันนิดหน่อยเลยมาช้า นี่นายคงหิวสินะ มาๆเดี๋ยวชั้นเลี้ยง

เบียร์นายไถ่โทษแล้วนั่งรอดีกว่าให้ฟางเค้าทำอาหารเถอะ”เขื่อนรีบเดินเข้าไปพูดกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสำนึกผิดเอาใจชั้น ชั้นมันไม่ได้หล่อแบบไอ้เด็กหนุ่มนั่นสินะเลยลืมชั้น”ป๊อปปี้ว่าพลางชู

รูปที่ฟางยิ้มกับเอี๊ยงหน้าห้องตรวจที่โรงพยาบาลให้ฟางดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย จะมีสักครั้งมั้ยที่ยัยนั่นไม่ก่อเรื่อง”หวายถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเดินไปเอาเรื่องขนมจีน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คือฟางอธิบายได้นะคะ พอดีว่าเอี๊ยงเค้าถูกทำร้ายจนไม่ได้สติฟางเลยต้องช่วยเค้า”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอคิดว่าเธอเป็นใครกันห้ะ แม่ชีเทเรซ่ารึไงถึงได้คอยช่วยคนอื่นไปทั่วน่ะ”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นแม่ชีไม่ได้หรอกป๊อป เพราะแม่ชีน่ะดีไปและช่วยเหลือทุกคน แต่แม่นี่เค้าเจาะจงแต่ผู้ชายแล้ว

ยิ่งใสๆหล่อๆอายุยังน้อยแบบนี้มีหรอจะปล่อยให้หลุดมือ”ขนมจีนที่หนีหวายมาหาป๊อปปี้ก็รีบพูดจา

ใส่ไฟฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลยนะคะคุณขนมจีน คุณเองก็ไปโรงพยาบาลกับพวกเรา คุณก็เห็นว่า

เอี๊ยงเค้าออกมาจากห้องตรวจจริงๆนะคะ”ฟางหันไปพูดกับขนมจีนที่ใส่ไฟตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใคระไปรู้ล่ะตอนนั้นชั้นถูกน้องเธอกล่าวหาว่าเป็นพวกลมบ้าหมูนี่ ชั้นจะไปรู้ได้ไงว่าตอนนั้นเอง

เธอไม่ได้ส่งสายตาหวานหยดให้ท่าหนุ่มน้อยคนนี้ ภายนอกอาจะไม่ได้คิดอะไรแต่ภายในเธออาจ

จะคิดนะ อุ้ย ดูที่รูปสิป๊อปยิ้มหวานซะขนาดนี้ต้องคิดอะไรกันแน่ๆ”ขนมจีนได้ทีก็รีบพูดยุป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้าเลิกใส่ร้ายคนอื่นเค้าสักทีเถอะน่ามันน่ารำคาญ ถ้ายัยนี่คิดอะไรกับเอี๊ยงเค้าจริงๆเค้าก็ยอมไป

กินข้าวเย็นกับเอี๊ยงแล้ว คงไม่หอบอีถุงอาหารสดนี่กลับมาที่บ้านพักหรอก แหม รู้งี้ไม่น่าบอก

พยาบาลว่าเป็นลมบ้าหมู น่าจจะบอกว่าเป็นป้ามหาภัยโรคจิต ขี้มโนน่าจับให้หมอตรวจสักที”เฟย์

รำคาญขนมจีนแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยนะนังเด็กบ้าชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ เขื่อนดูแลเด็กของเธอหน่อยสิ สอนเค้าบ้างว่าให้

รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เดี๋ยวคอยดูเถอะตามใจมากๆสักวันเด็กมันจะหนีไปมีคนอื่น”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช่เด็กของอีตาลุงนี่นะนังป้า หยุดพล่ามสักทีน่ารำคาญ”เฟย์หงุดหงิดก็รีบว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

กรี๊งงง

 

 

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่ทุกคนจะทะเลาะกันไปมากกว่าเดิมเสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น ขนมจีนยิ้มออกมาก่อนที่จะ

อาสาเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอี๊ยง นี่มาได้ยังไงคะ”ฟางเหวอเมื่อเห็นเอี๊ยงตามมาที่บ้านพักถูก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าตอนที่คุณรีบออกไป คุณฟางลืมกระเป๋าตังค์น่ะครับ ผมเลยให้ขับรถตามมา”เอี๊ยงยิ้มอย่าง

เป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย แค่คืนกระเป๋าตังค์อย่างเดียวงั้นหรอ ไปบอกตำรวจก็ได้นะ นอกซะจากจะแอบนัดแนะแล้วไป

เที่ยวกัน เห้อ ดีจริงๆทริปนี้ มีผู้ชายมาห้อมล้อมหล่อนหมดเลยนะ แล้วนี่ถ้าไม่นับโทโมะที่กอดกัน

กลมดิ๊กเมื่อตอนกลางวันอีก พรุ่งนี้ใครล่ะเขื่อนอีกคนมั้ยล่ะ”ขนมจีนยิ้มออกมาแล้วคิดถึงตอนที่โรง

พยาบาลที่เธอเป็นคนบอกที่อยู่บ้านพักให้เอี๊ยงตามมาถูกเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะขนมจีน ผมหิวแล้ว เราไปย่างปลาหมึกให้ฟิญเถอะส่วนใครอยากจะกินที่นี่ก็กินแล้วใคร

อยากจะไปก็กับก็ไป”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะเมินฟางแล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

เอ๊ะๆๆๆๆ อาการแบบนี้ของคุณลุงใช่อาการงอน น้อยใจฟางรึเปล่าน้าาาาา

 

 

 

นี่ใกล้ละนะ ใกล้จะถึงจุดแตกหักของพวกพระเอกนางเอกจริงๆแล้วนะ รับรอง เงิบบบบ