เพลิงแห่งรัก

                    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม หายไป2วันไม่กลับบ้านที่แท้ก็ขลุกอยู่กับแม่ฟางจนลืมลูกลืมบ้านไปเลยจริงๆด้วย”ขนมจีน
รีบว่าเมื่อเห็นป๊อปปี้พาฟางลงมาจากรถหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นเป็นสาเหตุให้ฟางเจ็บตัวชั้นก็ต้องรับผิดชอบสิ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
“นี่คงจะรับผิดชอบไปหมดทั้งตัวล่ะสิท่าป๊อปเลยลืมไปว่าฟิญเค้าน้อยใจมากแค่ไหนที่พ่อเอาแต่สน
อีหนูจนลืมดูแลลูกตัวเองแบบนี้”ขนมจีนรีบประชดป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ต้องรีบขึ้นไปดูอาการลูกสาว
ทันที
 
 
 
 
 
 
“พ่อกลับมาแล้วฟิญ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ หมอนใบโตถูกขว้างมาตกที่เท้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไป ฟิญไม่อยากเห็นหน้าคุณพ่อ คุณพ่อใจร้ายเห็นนังนั่นดีกว่าฟิญพ่อไม่รักฟิญกับแม่ขนม
หวานแล้ว”เมื่อฟิญเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องฟิญก็โวยวายตัดพ้อและร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าละฟิญ พ่อรักหนูที่สุดเลยนะครับ และพ่อก็รักแม่ขนมหวานมากด้วย พ่อมีแม่ขนมหวาน
เพียงคนเดียวในหัวใจเท่านั้น”ป๊อปปี้รีบเข้าไปกอดปลอบลูกสาวเป็นจังหวะเดียวที่ฟางเดินเข้ามา
ได้ยินเข้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงๆนะคะคุณพ่อ ถ้าคุณพ่อรักฟิญรักแม่ขนมหวาน คุณพ่อต้องไถ่โทษด้วยการพาฟิญไปที่บ้าน
พักตากอากาศของครอบครัวเราที่หวหินแทนไปญี่ปุ่นนะคะๆ”ฟิญยิ้มออกมาก่อนที่จะกอดอ้อนพ่อ
ตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้สิครับ อะไรที่ลูกของพ่อต้องการพ่อกะหามาให้นะครับนางฟ้าของพ่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้ม
ลูกสาวแสนงอนของเขา ทำให้ฟางที่แอบมองอยู่ก็อดซึมไม่ได้ ที่แวบหนึ่งเธอคิดเข้าข้างตัวเองกับ
การกระทำของเขา แต่ที่จริงแล้วในใจของป๊อปปี้นั้นรักครอบครัวและมีแต่ขนมหวานเพียงเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม นี่กะจะมาปรนนิบัติเอาใจป๊อปปี้เข้า24ชั่วโมงตลอดไม่ให้เค้ามีเวลาส่วนตัวมีเวลาไปหาลูก
เค้าบ้างเลยหรอ แม่นางบำเรอเบอร์1”ขนมจีนเดินเข้ามาเห็นฟางแอบดูป๊อปปี้และฟิญอยู่ก็อดที่จะ
เข้ามาว่าไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า จะไปไหนล่ะ ไหนๆก็ตามป๊อปปี้แจแล้วก็เข้าไปซะสิจ้ะ”ขนมจีนหมั่นไส้ที่ฟางไม่เถียงแล้วเดิน
หนีก็เปิดประตูห้องฟิญให้กว้างกว่าเดิมแล้วพูดเสียงดังทำให้ป๊อปปี้และฟิญหันมามองที่ประตูห้อง
พร้อมกัน
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน นี่จะตามเข้ามาวุ่นวายอีกหรอ ไปไหนก็ไปเลยนะ นี่พ่อลูกเค้าจะคุยกัน คุณพ่อขา ทริป
หัวหินเราเอาแต่ครอบครัวของเราไปนะคะ ส่วนคนนอกไม่ต้องให้ไป”ฟิญรีบว่าโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ คุณหนู ฟางรู้ดีว่าฟางมันก็แค่คนนอกของบ้านนี้ ไม่ต้องห่วงนะคะว่าทริปนี้ของคุณหนูจะไม่มี
ฟางเข้าไปวุ่นวายเวลาความสุขของครอบครัวคุณหนูแน่นอนค่ะ เพราะช่วงที่พวกคุณๆไปฟางก็ขอ
ลาไปดูแลแม่ของฟางที่ป่วยอยู่เหมือนกัน”ฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปแน่หรอหวังว่าคงจะไม่ไปหาโทโมะนะ เพราะครอบครัวนั้นเค้าพึ่งแต่งงานกัน หวังว่าเชื้อแม่
ที่ชอบให้ท่าผู้ชายคงจะไม่แรงไปนะ”ขนมจีนพูดพลางนึกถึงหวายที่ครั้งหนึ่งเคยหักอกป๊อปปี้ในวัย
หนุ่มก่อนที่จะมาแต่งงานกับขนมหวานน้องสาวฝาแฝดของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณขนมจีนเลิกพูดจาไม่ให้เกียรติแม่ชั้นแบบนี้สักที”ฟางไม่พอที่ถูกว่าถึงแม่ก็ว่ากลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม แม่เธอน่ะมีเกียรติให้เชื่อถืองั้นหรอ เปลี่ยนสามีเป็นว่าเล่น เห็นแก่เงิน รักสนุกติดพนันจน
ต้องเอาลูกสาวมาขัดดอกเป็นนางบำเรอ”ขนมจีนไม่สนใจก่อนที่จะพูดถึงความหลังแฉฟางที่เธอสืบ
มาได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟางแทบทนต่อไปไม่ไหว ง้างมือตบหน้าขนมจีนอย่างแรงก่อนที่ขนมจีนจะเซล้มไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดด"ขนมจีนนิ่งสักพักก่อนจะกรีดร้องออกมาเสียงดัง
 
 
 
 
“ป้าหนมจีน”ฟิญตกใจรีบวิ่งเข้ามาประคองขนมจีนขึ้นแล้วอึ้งเมื่อเห็นเลือดที่มุมปากขนมจีน
 
 
 
 
 
 
“มันก็คือความจริงที่ติดตัวเธอไปแล้วกับเรื่องที่เธอเป็นนางบำเรอขัดดอกให้ป๊อปปี้ ไม่มีเกียรติไม่มี
ศักดิ์ศรี ต่อให้เธอจะทำตัวดูสูงส่งแค่ไหนเถอะก็ไม่มีผู้ชายที่ไหนเอา”ขนมจีนโกรธจัดอยากจะ
เข้าไปตบฟางคืนแต่ต้องนิ่งไว้เมื่ออยู่ต่อหน้าป๊อปปี้ก่อนที่จะสาดว่าคำพูดที่เสียดแทงจิตใจของ
ฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดพูดนะ”ฟางโกรธจนน้ำตาไหลออกมาเพราะทุกอย่างคือความจริงก่อนที่หมายจะกระขากแขน
ขนมจีน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ มันจะมาไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นฟางตบหน้าขนมจีนจนล้มลงไปกองกับพื้นก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ถึงแม่ขนมจีนจะพูดตรงๆกับผู้หญิงของป๊อป แต่ถ้าเธออารมณ์ร้ายจนทำให้หนมจีนเลือด
ออกแบบนี้หนมจีนว่าหนมจีนไม่สามารถอยู่ร่วมกับป๊อปที่นี่ได้แล้วล่ะ”ขนมจีนเดินเข้าไปพูดกับ
ป๊อปปี้แล้วทำทีจะเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอานะป้าหนม ป้าหนมคือญาติทางแม่ฝั่งเดียวที่ฟิญเหลือฟิญไม่ยอมให้ป้าหนมไปเพราะผู้
หญิงไม่มีค่าแบบยัยนี่หรอก”ฟิญตกใจก็รีบวิ่งเข้าไปกอดขนมจีนแน่นทำให้ขนมจีนลอบยิ้มอย่าง
สะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“หนูก็รู้ว่าพ่อหนูเค้าหลงเด็กสาวคนนี้มากมันถึงเวลาแล้วล่ะลูกที่ป้าต้องไป”ขนมจีนหันมาพูดดีกับ
ฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา ถ้าป้าหนมจะไปฟิญก็ไปด้วยฟิญก็ไม่อยากจะอยู่กับพ่อใจร้ายแบบนี้หรอก”ฟิญรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟิญ หยุดก้าวร้าวกับพ่อนะ จะไม่มีใครไปไหนทั้งนั้น ฟางขอโทษขนมจีน เพราะเธอทำให้คุณ
ขนมจีนต้องเลือดออก เร็ว”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนที่จะหันไปสั่งฟางที่ยืนปาดน้ำตาที่ร้องออกมาด้วย
ความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษค่ะ”ฟางพูดจบก็รีบวิ่งหนีออกไปจากบ้านของป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษแทนคนของป๊อปด้วยนะ เดี๋ยวป๊อปทำแผลให้นะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะ
ขอโทษขนมจีนแทนฟางอีกครั้งแล้วพาขนมจีนไปทำแผลโดยที่ไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วตอนที่ฟาง
ตบขนมจีนนั้น มันไม่ได้แรงมากจนทำให้เลือดออก แต่เธอใช้จังหวะที่ล้มลงนั้นกัดปากตัวเองจน
เลือดออกเท่านั้นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”โทโมะที่หลบไปเที่ยวกลางคืนกลับเข้ามาในห้องนอนตัวเองตอนดึกต้องชะงักเมื่อได้ยิน
เสียงไอของแก้วก็พบว่าแก้วนั้นนั่งรอเขาที่เตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดึกป่านนี้ทำไมไม่นอนหรืออยากจะทำหน้าที่เมียอีก วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์หรอกนะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
“ชั้นแค่จะรอบอกนาย”แก้วเสียใจก่อนที่จะฝืนพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
“รอบอก บอกอะไรกับชั้น อยู่ที่นี่มีแม่ชั้นให้ท้ายอยู่แล้วอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องมารอบอกชั้น
ถึงบอกไปชั้นก็ไม่ใส่ใจ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไปเรียนต่อเมืองนอก”แก้วนิ่งก่อนที่จะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง แต่งงานกันแล้วจะไปเรียนต่อ นี่จะไปไหน เมื่อไหร่ ไปกี่ปี”โทโมะหันมาโวยวายใส่
 
 
 
 
 
 
 
“แต่งได้แต่ก็ไม่ได้ห้ามให้ไปไหนมาไหนนี่ ชั้นจะไปต่อโทด้านธุรกิจที่บอสตันเร็วๆนี้ แต่จะไปกี่ปี
นั้นต้องดูก่อน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไปนานแบบนี้ก็หย่าไปเลยสิ”โทโมะเห็นแก้วเมินตัวเองก็รีบพูดประชด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้นะ ถ้าอยากหย่าชั้นจะหย่าให้”แก้วพูดก่อนที่จะเดินไปหยิบใบหย่าที่เธอเตรียมเอาไว้มาเซ็นโดยไม่รีรออะไรเลย
 
 
 
 
 
 
“ง่ายดีเนาะ มาทำลายความรักคนอื่นพังแล้วบทจะไปก็ไป”โทโมะเหล่มองเอกสารการหย่าก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะหย่าใจจะขาดไม่ใช่รึไง นี่ไงเซ็นให้แล้ว ว้าย จะทำอะไรน่ะโทโมะ”แก้วพูดแล้วหันหลัง
ไม่ใส่ใจก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะผลักเธอลงไปนอนกับเตียง
 
 
 
 
 
 
 
"ก็จะหย่าอยู่แล้วไม่ใช้หรอ งั้นชั้นก็ต้องรีบทำหน้าที่ของชั้นที่แม่มอบหมายมาให้ คือการมีทายาท
มีหลานให้แม่ชั้น"โทโมะพูดทำให้แก้วหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“แต่คืนนี้นายบอกไม่ใช่หรอว่านายไม่มีอารมณ์”แก้วใจเต้นรัวก่อนที่จะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ไม่ ตอนนี้มีแล้ว”โทโมะพูดก่อนจะก้มลงบดจูบแก้วอย่างร้อนแรง โดยที่ไฟอารมณ์ของชาย
หนุ่มที่ประทุขึ้นเมื่อเห็นใบหย่าที่แก้วเอามาให้นั้นโหมขึ้นมาทำให้แก้วรู้สึกหวิวไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกถึง
ครั้งนี้ที่โทโมะปรนเปรอเธอ ที่ไม่รุนแรงเหมือนครั้งก่อนๆมาเลยก่อนที่แก้วจะโอนอ่อนไปกับไฟ
อารมณ์ที่มีในตัวเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานอนกับแม่แบบนี้ป๊อปไม่ว่าหรอฟาง”หวายถามเมือ่เห็นฟางนั่งเหม่ออยู่ที่โซฟาระหว่างดูทีวี
ด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“เค้าไม่ว่าหรอกแม่ เผลอๆวันนี้เค้าไม่อยากเจอฟางด้วยซ้ำ เพราะฟางดันไปทำร้ายพี่เมียเค้าจน
เลือดออกแบบนั้น”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงแอบน้อยใจลึกๆ
 
 
 
 
 
 
“เหอะ หนมจีนน่ะหรอ คิดไปแล้วโลกมันก็กลมจริงๆ นึกถึงสมัยไฮสคูลที่เมืองนอก นังนี่มันอิจฉา
แม่จะตายตอนที่แม่คบกับป๊อปปี้ เพราะมันแอบชอบป๊อป ใครจะรู้ว่าสุดท้ายตัวมันเองก็ไม่ได้ป๊อปปี้
เหมือนเดิมแต่น้องสาวฝาแฝดมันได้ป๊อปไปแทน สะใจชะมัดทำตัวหยิ่งชอบดูถูกคนสุดท้ายก็หาผัว
ไม่ได้5555”หวายนึกถึงสมัยก่อนแล้วพูดขึ้นอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ไม่ออกไปไหนไม่ได้หรอเฟย์”ฟางยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าหวายเริ่มยิ้มได้ก่อนสายตาจะหันไป
เห็นเฟย์เตรียมตัวออกไปเที่ยวกลางคืนอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยน่า วันนี้มาดูแลแม่แล้วก็ดูไปสิไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”เฟย์ถอนหายใจรำคาญฟางก่อนจะ
ว่าฟางอย่างหมั่นไส้ที่ฟางกลับมานอนที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เชื่อพี่เค้าหน่อยก็ดีนะ เที่ยวกลางคืนทุกวันมันอันตราย แล้วยิ่งเราเป็นผู้หญิงด้วย”ป๊อปปี้เดิน
เข้ามาในบ้านกับเขื่อนแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณมาทำอะไรที่บ้านของชั้น”ฟางตกใจแล้วรีบพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็มาตามคนของชั้นกลับน่ะสิ หนีมาดื้อๆแบบนี้/ชั้นไม่ได้หนีนะชั้นบอกคุณแล้วว่าช่วงที่คุณจะ
ไปหัวหินชั้นจะมาอยู่กับแม่”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่ฟางจะรีบเถียงกลับทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาอ้างแม่ ชั้นรู้ล่ะน่าว่าเธอจะแอบไปหาโทโมะ ไปทำลายชีวิตคู่ของมันไม่มีทางซะหรอก
ฝันไปเถอะ”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณเลิกตั้งแง่สักที ชั้นไม่เคยคิดจะแย่งโทโมะมาจากครอบครัวเค้าเลยนะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำพูดดี การกระทำของเธอมันสวนกับคำพูด ไม่รู้ล่ะในฐนะที่เธอยังอยู่ในหน้าที่ที่ต้อง
ขัดดอกกับชั้น ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาไปทำลายชีวิตคู่ของหลานชั้นหรือไปหาผู้ชายคน
อื่นแน่นอน พรุ่งนี้เธอต้องไปทะเลกับครอบครัวชั้นไม่มีแต่”ป๊อปปี้โวยวายบ้างแล้วรีบออกคำสั่งกับ
ฟางทันทีอย่างเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไป ชั้นจะอยู่กับแม่ ชั้นไม่ไปกับคุณ”ฟางรีบพูดก่อนจะรีบวิ่งหนีไปกอดหวายแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานี่ เธอต้องไปกับชั้น”ป๊อปปี้ไม่ยอมก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปดึงฟาง แต่ฟางร้องโวยวายกอดหวาย
แน่นไม่ยอมไปเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงแขนเหมือนกับเด็กทะเลาะกันไม่มีผิด
 
 
 
 
 
“เอ่อ ใจเย็นๆกันก่อนนะทุกคนนี่มันดึกบ้านแล้ว รบกวนบ้านอื่นเค้า”เขื่อนตกใจรีบไปห้ามทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
“ใช่อย่างที่คุณเขื่อนพูด คุณน่ะเลิกมาโวยวายที่บ้านชั้น ชั้นจะอยู่กับแม่”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อยากอยู่กับแม่ใช่มั้ย ได้ งั้นก็ไปด้วยกันหมดทั้งบ้านนี่ล่ะพรุ่งนี้”ป๊อปปี้พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว อะไรนะ พรุ่งนี้คุณจะพาครอบครัวเราไปเที่ยวทะเลด้วยงั้นหรอ ตายแล้วชั้นยังไม่ได้ซื้อบิกินี่
เลย เตรียมตัวไม่ทันแน่ๆ”เฟย์ได้ยินเรื่องไปเที่ยวก็หูผึ่งดีใจแล้วรีบคิดถึงเรื่องเที่ยวต่อจากนี้ทันที
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไร อยากได้ชุดไหนเดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นซื้อให้แต่วันนี้เธอน่ะไม่ต้องออกไปเที่ยวหรอก เพราะ
พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางกันอยู่และที่สำคัญมันอันตรายมากนะ”ป๊อปปี้พูดให้เหตุผลทำให้เฟย์ยิ้ม
ออกมาเมื่อถูกป๊อปปี้ให้ความสนใจ
 
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอคะ แหมคุณใจดีจังเลย ขอบคุณมากนะคะคุณป๊อปปี้”เฟย์ยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนที่จะรีบ
เข้าไปไหว้ที่อกป๊อปปี้เพื่อเอาใจชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
“นี่ น้อยๆหน่อยๆ”เขื่อนเหวอเมื่อเห็นท่าทางของเฟย์เข้าหาเพื่อนตัวเองก็รีบดึงเฟย์ออกมาจาก
ป๊อปปี้ทันทีโดยที่เฟย์แอบฮึดฮัดเมื่อเธอถูกเขื่อนขัดจังหวะ ส่วนฟางแอบถอนหายใจออกมาที่สุด
ท้ายก็หนีป๊อปปี้ออกมาไม่พ้นสักที
 
 
 
 
 
 
 
ลำพังมีขนมจีนกับโทโมะก็ปวดหัวแล้ว นี่จะมีเฟย์เข้ามาจริงๆรึปล่าน้อออออ
 
 
 
ต้องติดตามว่าจะมีใครเข้ามาอีก หรือยังไง หึหึ