เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  103.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) 28 ก็แค่ที่ระบาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาได้นะพ่อตัวดี ขนมจีนโทรไปรายงานแม่หมดแล้วว่าเราบุกไปหาแม่แพศยานั่น ดูสิ เพราะ
มันทำให้ เราต้องเจ็บตัวแบบนี้อีกแล้วนะทำไมไม่รู้จักจำซะบ้าง”เมื่อคริสเห็นโทโมะกลับมาก็
โวยวายและว่าลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่งงานก็แต่งกับยัยนั่นไปแล้ว แค่ผมอยากจะไปหาฟางแค่นี้ไม่ได้รึไง”โทโมะตัดพ้อ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ คนอื่นรู้ก็เอาไปนินทาน่ะสิไม่ได้เด็ดขาด เราควรจะเลิกยุ่งกับแม่นั่นสักที”คริสแผดเสียงว่า
ลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ผมรักฟาง”
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ทันทีที่โทโมะพูดจบคริสก็ตบหน้าโทโมะจนหัน
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกเพ้อเจ้อสักที พอสักทีกับไอ้ความรักงี่เง่าลมแล้งๆของพวกเรา รู้ซะบ้างว่าตอนนี้เราเป็นใคร
แต่งงานมีเมียทั้งคนไปแล้ว และอีกอย่างหนูแก้วก็หายตัวไปทั้งวันแบบนี้ยังจะมีหน้าไประเริงรักกับ
นังแพศยาหน้าไม่อายนั่น พอเลยนะโทโมะไปตามลูกสะใภ้ของแม่กลับมาเดี๋ยวนี้”คริสสั่งลูกชาย
ทำให้โทโมะข่มอารมณ์โกรธตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นไปบนห้องเพื่อสงบสติอารมณ์บน
ห้องนอนตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
แก้วที่หลบไปบ้านของแม่ตัวเองกลับมาในตอนค่ำทราบข่าวมาว่าโทโมะไม่ยอมไปทานข้าวก็เดิน
เข้ามาหาชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นคุณแม่บอกว่าโทโมะไม่ยอมทานข้าว ลงไปทานอะไรหน่อยเถอะนะ”แก้วเดินมานั่งข้างโทโมะ
แล้วพูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
โทโมะหันขวับไปมองแก้วด้วยความไม่พอใจแล้วผลักแก้วล้มลง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นเมียที่ดีหน่อยเลย จะอ้วก”โทโมะว่าแล้วเดินหนีแก้วอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้วที่ทนความหมางเมินของอดีตเพื่อนตัวเองไม่ได้ก็วิ่งเข้าไปกอดโทโมะแน่น
 
 
 
 
 
 
“นายเลิกใจร้ายกับกับชั้นสักทีได้มั้ย ฮึก ฮือๆ อย่าหมางเมินอย่าใจร้ายกับชั้นแบบนี้สิโทโมะ เรา
เคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่รึไง ทำไมนายต้องใจร้ายแบบนี้ด้วย”แก้วที่น้อยใจโทโมะก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
โทโมะนิ่งเงียบก่อนที่จะดึงแก้วออกมาแล้วผลักแก้วล้มลงอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“เพื่อนงั้นหรอ เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันในเวลาที่เราเดือดร้อนสิ แต่นี่อะไรกลับยอมนิ่งแต่งงานกันแบ
บนี้น่ะหรอ ทั้งๆที่รู้ว่าชั้นไม่เคยรักเธอเลยได้ยินมั้ย ชั้นรักฟางไม่เคยรักเธอ”โทโมะแผดเสียงว่าใส่
แก้วทันที
 
 
 
 
 
 
“แต่นายมีอะไรกับชั้นไปแล้วนะ”แก้วร้องไห้ออกมาเสียงสั่นสะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไง นี่จะทวงสิทธิ์ของความเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายสินะ ได้ ถ้าอยากมากเดี๋ยวชั้นจะ
สนอง”โทโมะแค่นหัวเราะก่อนที่จะกระชากแก้วขึ้นมาแล้วเหวี่ยงแก้วลงไปที่เตียงอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่านะ ถ้าไม่รักกันก็อย่าทำแบบนี้”แก้วถอยหนีด้วยความกลัวแล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ อย่างเธอต้องการความรักอะไรอีก ได้ตัวชั้นไปแล้วนิ เธอเป็นพวกของแม่ชั้น ยอมแม่ชั้นมาแล้ว
ก็ทำหน้าที่เมียให้เต็มที่สิ”โทโมะพูดจบก็รีบเอาตัวทาบทับร่างบางแล้วซุกไซร้ไปตามร่างบางของ
แก้ว แก้วร้องไห้ออกมาทั้งทุบทั้งตีให้โทโมะแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจแก้วเลย
 
 
 
 
 
 
 
แควก
 
 
 
 
โทโมะไม่สนใจร่างบางรีบฉีกชุดสวยของแก้วขาดออกมาเป็นทางยาวไม่มีชิ้นดี ก่อนที่จะหยิบเศษ
ผ้าที่ฉีกออกมาแล้วมัดมือแก้วไว้ทั้ง2เพื่อขึงแก้วไว้ทั้ง2ข้างไม่ให้หนีไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่า”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อตะขอบราของเธอถูกปลดออกมา โทโมะไม่สนใจกลับดูดเม้ม
อกสวยอย่างหื่นกระหายท่ามกลางเสียงสะอึกสะอื้นออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบปลดกางเกงของ
ตัวเองออกมาแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลืออยู่ของแก้วออกแล้วสอดใส่แกนกลางเข้าไปใน
ร่างกายแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย โทโมะเราเจ็บ”แก้วร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารเมื่อโทโมะถาโถมพายุร้ายแห่งความโกรธ
เกรี้ยวออกมาโดยไม่สนใจว่าร่างบางนั้นหัวใจแหลสลายไปกับความโหดร้ายป่าเถื่อนของผู้ชายที่
ตัวเองแอบรักไปหมดแล้ว แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นตลอดจนพายุร้ายของโทโมะถาโถมเข้าใส่จน
หมด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”โทโมะแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วจัดการปลดผ้าที่มัดข้อมือทั้ง2ของแก้วออก แล้วมองร่าง
บางที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้ว รีบกอดตัวเองนอนคุดคู้หันหลังร้องไห้ โทโมะนิ่งเงียบมองไปตาม
เสื้อผ้าที่เขาฉีกทึ้งแก้วออกมาอย่างไม่สนใจว่าแก้วจะเป็นยังไง สภาพของแก้วตอนนี้ไม่ต่างจากผู้
หญิงถูกข่มขืนไม่มีผิด
 
 
 
 
 
 
พรึบ
 
 
 
 
 
 
โทโมะที่เบือนหน้าหนีไม่สนใจแก้วรีบคว้าผ้าห่มที่หล่นพื้นคลุมร่างบางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“น่ารำคาญร้องไห้ออกมาทำไม กะอีแค่ทำหน้าที่เมียแค่นี้เองทำเป็นร้องโอดโอย หงุดหงิด
โว้ย”โทโมะโวยวายออกมาก่อนที่จะแต่งตัวแล้วเดินออกมาไปนอนห้องแล้วปิดประตูห้องเสียงดัง
ปัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องทำกับชั้นแบบนี้ ฮือๆ”แก้วกอดตัวเองในผ้าห่มแล้วร้องไห้ออกมาอย่างชอกช้ำใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นเถอะนะคุณ ให้ชั้นกลับบ้านไปหาแม่ก็ได้”ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่ขับรถมาด้วยความเร็วใจ
หนึ่งก็กลัวอีกใจหนึ่งก็โกรธป๊อปปี้ที่ไม่เคยเย็นฟังเหตุผลเธอเลยว่าเธอกำลังหัวแตกอยู่
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เลี้ยวรถเข้ามาอกที่โรงแรมจิ้งหรีดข้างถนนที่มีสภาพทรุดโทรมและน่ากลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ อย่าทำอะไรบ้าๆเลยนะ เห็นๆอยู่ว่าชั้นกำลังเจ็บ”ฟางรู้ชะตาชีวิตตัวเองทันทีก็รีบขอร้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปากชั้นไม่ใช่โทโมะ กล้ามากนะที่เข้าไปพลอดรัดกันในห้องแบบนั้นในบ้านชั้นเองทั้งๆที่เธอ
เองก็เป็นของชั้น แผลแค่นี้ก็สมควรแล้ว เอาเลือดไม่รักดีออกมาซะบ้าง สมน้ำหน้า”ป๊อปปี้ตะคอก
ใส่ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ฟางโกรธจัดรีบตบหน้าป๊อปปี้หันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ ตบใช่มั้ย มานี่”ป๊อปปี้โกรธจัดความโมโหประทุขึ้นอีกรีบกระชากฟางลงจากรถโดยไม่สนใจ
เลยว่าฟางะถูกชายหนุ่มถูลู่ถูกังลากเข้าห้องไปอย่างไม่ไยดีไม่สนใจว่าฟางจะร้องออกมาอย่างน่า
สงสารแค่ไหน
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ผลักฟางลงไปกับพื้นก่อนที่จะล้อคประตูแล้วย่างสามขุมก้าวเขามาหาฟางเหมือนกับซาตาน
ร้ายกำลังจะคร่าวิญญาณของฟาง ฟางที่ทั้งกลัวและอยากเอาตัวรอดจากพายุร้ายของป๊อปปี้ถอยกรุ
ดออกมา
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด”ฟางรีบหันหลังวิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่ต้องกรีดร้องออกมาเมื่ถูกมือหนากระชากข้อเท้าเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่าเลยนะ ชั้นยอมคุณก็จริงแต่ไม่ใช่ตอนนี้ ชั้นเจ็บตัวอยู่นะคุณ”ฟางอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็
ยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่มด้วยความเวทนา ด้านป๊อปปี้ใจหนึ่งก็สงสารแต่ภาพที่เขาเห็นฟางกับโท
โมะกอดกันในห้องมันกลับทำให้เขาเดือดจัดกว่าเก่าก่อนที่จะผลักฟางล้มลงไปกับเตียงสปริงเก่าๆ
แล้วรีบเอาร่างสูงคร่อมตัวไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรชั้นเลย อื้ออออ”ฟางขอร้องป๊อปปี้อีกครั้งแต่เสียงนั้นถูกกลืนหายไปด้วยปากของ
ป๊อปปี้ที่ประกบจูบร่างบางเอาไว้ มือหน้ารีบกระชากชุดคลุมอาบน้ำออกไปให้พ้นๆทางทำให้ชาย
หนุ่มสัมผัสได้ว่าในชุดคลุมอาบน้ำนั้นยังมีชุดชั้นในสวมใส่เอาไว้ไม่ได้ถูกถอดแต่อย่างใด แต่ตอน
นั้นก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มหยุดพายุที่โกรธของเขาลงได้ ไม่นาน ฟางก็ถูกชายหนุ่มถอด
เสื้อผ้าจนเหลือสภาพเปลือยเปล่าซึ่งป๊อปปี้เองก็ไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าจนเหลือสภาพเปลือยเช่น
เดียวกับฟาง ฟางกอดตัวเองเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะหนีหน้าทำไมล่ะห้ะ ทีตอนที่พลอดรักเป็นชู้ชาวบ้านเมื่อกี้ล่ะไม่อาย หน้าหนาๆอย่างเธอน่าจะ
ทนได้นะเวลาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายแบบนี้”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะแล้วว่าฟางด้วยความโกรธ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด ทำไมไม่เคยฟังกันบ้าง ชั้นไม่ได้มีอะไรกับโทโมะเลยนะ ชั้นต้องถูกคุณข่มเหงถูกหยาม
ศักดิ์ศรีก็เพราะคุณ คนเลว”ฟางที่ทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่ชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของร่างกายเธอกลับดูถูก
เธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“ปากดีนักใช่มั้ย ดี งั้นก็ทำให้ปากไม่ว่างซะ อมมันเดี๋ยวนี้”ชายหนุ่มเห็นแววตาที่ไม่ยอมของฟางก็
ยิ่งโมโหกับฟางก่อนที่จะกระชากร่างบางมายืนตรงหน้าแกนกายของเขาแล้วบีบปากให้ปากเรียวอ้า
ปากครอบคลุมแกนกายของชายหนุ่มเข้าไปด้วยความไม่เต็มใจ ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความ
เสียใจที่ป๊อปปี้ทำกับเธอเหมือนกับสิ่งของไม่มีค่าเป็นเพียงแค่เครื่องระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด”ร่างบางของฟางกรีดร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้กระชากฟางไปอยู่ใต้ร่างแล้วสอดใส่แท่งร้อน
ที่เพิ่งออกมาจากโพรงปากบางของฟางเข้าอย่างรวดเร็วโดยไม่มีการเล้าโลมทำให้ฟางเบิกตา
โพลงด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
“แฮ่กๆ”เสียงร้องของฟางร้องออกมาอย่างน่าเวทนาสลับกับพายุอารมณ์ความต้องการของซาตาน
ร้ายที่ถาโถมเข้าใส่ฟางโดยไม่สนใจว่าฟางจะเจ็บปวดแค่ไหน ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของป๊อปปี้
พยายามเอามือที่มีเล็บของเธอจิกและข่วนไปตามแผ่นหลังของป๊อปปี้เพียงหวังให้ชายหนุ่มรู้สึก
เจ็บปวดเหมือนกับที่เธอกำลังเจ็บ สะโพกมนของฟางเด้งรับกับแรงกระแทกของชายหนุ่มที่รุนแรง
และน่ากลัวจนทำให้เสียงสปริงของเตียงเก่าๆนั้นดังเอี๊ยดอ๊าดประหนึ่งจะหักลงไปตามแรงกระแทก
ของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่ร้องไห้ออกมา อีกครั้งแล้วที่เธอต้องรองรับอารมณ์โมโหร้ายของป๊อปปี้ที่ไม่เคยจะ
ฟังเธอและเย็นให้เธอเลย ร่างกายเธอต้องเป็นเครื่องระบายของป๊อปปี้อยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกไปถึง
เมื่อไหร่กัน ฟางนอนแน่นิ่งยอมให้ชายหนุ่มกระทำกับร่างกายเธอไปตามความพอใจของเขา โดยที่
ไม่ขัดขืนอะไรอีกต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนที่จะฉีดสายธารร้อนเข้าไปในร่างกายของฟางจนฟาง
กระตุกก่อนที่ป๊อปปี้จะถอดถอนแกนกายของเขาออกมาจากร่างบางแล้วมองร่างบางที่นอนนิ่ง
เหมือนหุ่นยนต์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คิดว่าจะทำตัวจืดชืดเพื่อให้ชั้นเบื่อเธอไวไวแล้วจะได้ไปหาโทโมะสินะ หึ ชั้นอ่านแผนการณ์เธอ
ออกน่า”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะยิ้มเยาะและว่าฟางเหมือนเดิมทำให้ร่างบางยิ่งเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ จำเอาไว้เลยนะว่าถึงแม้คุณจะได้ร่างกายของชั้นไปแล้วแต่ชั้นก็ยังจะไปหาโทโมะอยู่ดี โทโมะ
คือคนที่ชั้นคิดดีแล้วว่าชั้นจะมอบหัวใจให้กับเค้าไม่ว่าชั้นกับเค้าจะผ่านใครมาแล้วก็ตามเราก็ยังจะ
ทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่ด้วยกัน ชั้นรักโทโมะ คนที่ไม่เคยทำร้ายชั้นเลยไม่เหมือนกับคุณ คนชั่ว อื้อ
ออ”ฟางที่ถูกป๊อปปี้ด่าว่าเธอซ้ำๆก็ทำให้เธอสุดจะทนกับเขาก่อนที่จะว่าป๊อปปี้แล้วต้องถูกชายหนุ่ม
บดจูบอย่างรุนแรงอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี ในเมื่อชอบคบชู้แล้วไม่สนว่าร่างกายของเธอจะสกปรกมากแค่ไหน ชั้นก็จะทำให้ไอ้โทโมะมันรู้
ว่าเธอมันไม่มีค่าให้มันชื่นชมอีกต่อไปแล้ว’ป๊อปปี้เดือดจัดก่อนที่จะจัดการข่มขืนฟางอีกครั้งโดยไม่
สนใจเสียงกรีดร้องของฟางที่ร้องออกมาอย่างน่าสงสารเลยสักนิด
 
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไง ในเมื่อมีพระเอกพระเอกก็ร้ายทั้งคู่แบบนี้ จะเกลียดใครก่อนดีน้ออ 
 
 
แล้วแบบนี้2สาวจะต้องเจออะไรอีกน้อออออ ป๊อปโทโมะจะใจร้ายแบบนี้อีกมั้ยต้องติดตาม
 
 
 
 
 
ขอโทษทีน้าาา พอดีไปต่างจังหวัดมา ตอนนี้เรากลับมาแล้วจ้าาา
 
 
อย่าหายไปไหนน้าาา
 
 
 

 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา