เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนโกหก”ฟางที่ลืมตาตื่นมาก็หน้าแดงเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กำลังมองเธอที่นอนกอดชายหนุ่มอยู่ก็อด

ที่จะว่าไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ชั้นน่ะแก่แล้ว หลงๆลืมๆผิดวันมันก็ไม่แปลกอะไรนิ”ป๊อปปี้ยักคิ้วก่อนจะพูดกวนๆออกมา แล้ว

ยิ้มอย่างพอใจเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เขาและฟางปรนเปรอตอบสนองความต้องการกันและกันก่อนที่

จะจะมาจบที่ห้องนอนของเขาทำให้ฟางได้รู้ความจริงว่า ประชุมไม่ได้มีวันพรุ่งนี้ แต่เป็นวันจันทร์

 

 

 

 

 

 

“คนแก่เจ้าเล่ห์ ฟางขอตัว”ฟางหน้าหงิกออกมาแล้วรีบลุกขึ้นหมายจะไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ให้ เพราะตอนนี้ร่างกายเธอเป็นของชั้นไปแล้ว”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นนั่งแล้วดึงฟางไปกอดก่อน

จะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เผด็จการ อื้ออ”ฟางอ้าปากจะย้อนเถียงป๊อปปี้ก็ต้องเงียบเสียงลงเมื่อถูกป๊อปปี้จูบปิดปากเธอซะ

ก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่กันมาตั้งนานไม่รู้รึไง หึๆ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเธอต้องดูแลลูกชั้นอยู่”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมา

แล้วพูดกวนๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินเปลือยไม่แคร์สายตาฟางไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ตัวเองแล้วยื่นให้

ฟางก่อนจะทำทีแกล้งจะโถมตัวเข้ากอดฟางอีกครั้ง แต่ฟางรีบหลบชายหนุ่มได้ทัน

 

 

 

 

 

 

"รีบอายน้ำซะ ไม่อย่างงั้น ชั้นจะเข้าไปอาบด้วยเธอ"ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังฟางไปแล้วหัวเราะเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า ผีทะเล เราเป็นอะไรไปเนี่ย”ฟางรีบหนีเข้ามาอาบน้ำในห้องน้ำพลางบ่นกับตัวเองที่หน้า

แดงออกมากับการกระทำของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ โทโมะ”แก้วรู้สึกตัวในตอนเช้าพลางเอามือควานหาร่างสูงที่นอนกอดเมื่อคืนบนเตียงแล้วพบ

แต่ความว่างเปล่าก็รีบลุกขึ้นมองไปรอบๆหาสามีหนุ่ม ก็พบแต่ความว่างเปล่า นี่โทโมะไปไหนกัน

นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งเข้าหอกันมาไม่ต้องตื่นเช้าแบบนี้ก็ได้มั้งโทโมะ”คริสยิ้มแซวเมื่อเห็นโทโมะนั่งทานมื้อเข้ากับ

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ผมก็อยากทานข้าวกับแม่บ้างนิครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แหม เราเองก็น่าจะรอหนูแก้วเค้าหน่อย ลงมาพร้อมๆกันเป็นคู่สามีภรรยา น่ารักจะตาย”คริสพูด

ขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับแก้วที่รีบแต่งตัวแล้วลงมาชั้นล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จำเป็นน่ะครับ เพราะผมทำทุกอย่างตามหน้าที่ ตามที่แม่ขอร้องให้ผมทำ ให้ผมแต่งงานกับ

แก้ว แล้วมีทายาทให้แม่ ผมทำให้หมดแล้ว ตามหน้าที่”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วอึ้งคิดถึงเรื่องเมื่อ

คืนของเขากับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้ว ว่ายังไงก็ไม่มีวันทำให้รักกันลง”แก้วตัดพ้ออกมาเบาๆแล้วเดินหนีออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ใจแข็งจังเลยนะคะคุณลูก หนูแก้วออกจะน่ารักอยู่ๆกันไปก็รักกันเองล่ะลูก เอาล่ะทานข้าวๆ

แล้วก็ทำหน้าที่เป็นสามีที่ดีต่อแล้วกัน”คริสเห็นท่าทางจริงจังของโทโมะก็พูดขึ้นโทโมะถอนหาย

ใจเบาๆก่อนที่จะทานข้าวกับแม่ตัวเอง แล้วจัดแจงยกข้าวต้มร้อนๆขึ้นเอาไปให้แก้วที่นอนบนห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว หายไปไหนของเค้านะ”เมื่อเข้ามาในห้องโทโมะก็พบแต่ความว่างเปล่าไม่มีแก้วก็สงสัย ก่อน

ที่จะเห็นรถแม่ของเขาออกไปแล้วก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจพร้อมกับคว้ากุญแจรถตัวเองหมาย

ไปที่บ้านฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะรืนก็ปิดเทอมแล้ว คุณพ่อพาฟิญไปญี่ปุ่นหน่อยนะคะ เราไปเที่ยวกันตามประสาพ่อลูก คุณพ่อ

ไม่ได้พาฟิญไปเที่ยวนานแล้วนะคะ”ฟิญรีบวิ่งมาอ้อนป๊อปปี้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขก

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปญี่ปุ่นกันหรอคะ พอดีเลยค่ะ ขนมจีนรู้จักกับมิสเตอร์มิคาว่าที่เปิดร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่ เดี๋ยว

ขนมจีนจะพาไปทานซูชิระดับเทพนะคะ เอ หลานฟิญชอบซูชินี่นา”ขนมจีนเดินมานั่งข้างฟิญแล้ว

รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ป้าหนมจีนน่ารักที่สุดเลยค่ะ รู้หมดทุกอย่างเยว่าฟิญชอบไม่ชอบอะไร”ฟิญยิ้มออกมาอย่างพอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากไปกันขนาดนี้งั้นเดี๋ยวพ่อขอเช้คดูตารางงานก่อนละกันว่ามีคิวว่างช่วงเราปิดเทอมรึ

เปล่า”ป๊อปปี้มองฟิญที่อยากไปเที่ยวญี่ปุ่นก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะเดินออกไปคุย

โทรศัพท์ข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้อ หวังว่าคราวนี้ เราคงไปตามประสาครอบครัวกันจริงๆนะคะ คงจะไม่มีพวกกาฝาก ปลิงดูด

เลือดตามมาเกาะความสุขพวกเราอีกนะคะ”ฟิญเหล่มองฟางที่หยุดงานแล้วเอาของว่างมาเสิร์ฟก็

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญจ้ะ อย่าไปว่าคนโปรดของพ่อเราแบบนี้สิจ้ะ อะไรที่เป็นความสุขของพ่อเค้าเราก็ต้องรับให้

ได้”ขนมจีนเหล่มองฟางก่อนที่จะพูดากระทบถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟิญคงรับไม่ได้หรอกค่ะเมื่อก่อนเรามีความสุขตามประสาครอบครัวของเราดีๆแต่เดี๋ยวนี้กลับมี

คนนอกเข้ามา”ฟิญมองไปทางฟางที่นั่งเงียบก็ยิ่งไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารู้ว่าคนที่นี่เค้าไม่ชอบเธอแล้วจะดันทุรังฝืนตัวเองอยู่ที่นี่ทำไมล่ะจ้ะฟาง”ขนมจีนพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางเลือกได้ฟางก็อยากจะไปพ้นที่นี่เหมือนกันค่ะ ฟางไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ”ฟางที่นิ่ง

เงียบก่อนที่จะโพล่งออกมาเสียงดังด้วยความกดดันเพราะถึงแม้เธอจะทำงานที่บริษัทของป๊อปปี้

แล้วก็จริงแต่ทุกครั้งที่กลับบ้านมาเธอก็ต้องทนฟังรับคำพูดของฟิญและขนมจีน บ้างก็ถูกแกล้ง

เล็กๆน้อยมาตลอดจนเธอรู้สึกท้อที่ทำยังไงก็ไม่เคยถูกมองในด้านดีเลยสักครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจะไปหาผู้ชายใหม่จนตัวสั่นเลยสิท่า แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ลืมไปแล้วรึไงว่าเธอติดหน้า

ชั้นตั้ง10ล้าน ลำพังทำงานยังไม่ถึง1ล้านเลย”ป๊อปปี้เดินกลับเข้ามาได้ยินก็พูดเสียงแข็ง ชายหนุ่ม

แอบไม่พอใจที่ได้ยินฟางไม่อยากจะอยู่ด้วยกับเขาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ค่ะว่าชั้นติดหนี้คุณ และชั้นก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากคุณได้อยู่แล้ว”ฟางหันมาพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ไม่อยากไปเพราะต้องการจะเกาะพ่อชั้นล่ะสิ ยัยโกหก”ฟิญเห็นป๊อปปี้และฟางจ้องตากันก็

โวยวายก่อนที่จะตรงไปผลักฟางจนล้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าสิจ้ะฟิญอย่าก้าวร้าวแบบนี้ใส่คนโปรดคุณพ่อ”ขนมจีนแอบสะใจที่เห็นฟิญเกลียดฟางก็ทำที

เข้าไปปลอบใจฟิญพร้อมกับพูดจาเชิงยุให้ฟิญยิ่งเกลียดฟางเข้าไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปช่วยแก้มเค้าทางหลังบ้านเถอะ”ป๊อปปี้เห็นอารมณ์ร้อนของฟิญก็กระซิบบอกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

 

ไม่ทันที่ฟางจะลุกขึ้นไปฟิญไม่รอช้ารีบคว้าโกโก้เย็นราดบนหัวของฟางอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยเลอะหมดเลย แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ติดหนี้พ่อชั้นตั้ง10ล้านก็ตองทนได้สิ”ฟิญยิ้มออกมา

อย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะรีบลุกเดินหนีไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

เมื่อฟางเดินหนีออกมาจากห้องรับแขกโทโมะที่แอบมาหาฟางเห็นสภาพฟางก็รีบคว้าข้อมือบางไว้

 

 

 

 

 

 

“เลอะแบบนี้คงโดนฤทธิ์ยัยฟิญแน่ๆ มานี่ม้ะเดี๋ยวโทโมะพาไปล้างตัวนะ”โทโมะมองฟางด้วยความ

สงสารก่อนที่จะพาฟางไปล้างเนื้อล้างตัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นไปไหนน่ะแก้ม”ป๊อปปี้ที่แอบยิ่งออกมาตามหาฟางก็ถามจากแก้มที่กำลังเช็ดกระจกในบ้าน

อยู่ลำพังแล้วฟางไปไหนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นเลยค่ะสงสัยอยู่ในห้องมั้งคะ”แก้มตอบป๊อปปี้แล้วทำงานต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูสิโดนรังแกแบบนี้ ฟางโทโมะคิดว่าฟางยืมเงินของโทโมะไปใช้หนี้ก่อนมั้ย แล้วค่อยๆผ่อนโท

โมะก็ได้ โทโมะไม่รีบ”โทโมะพูดพลางพาฟางที่อาบน้ำเสร็จแล้วสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำมานั่งใน

ห้องของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรโทโมะ ฟางเริ่มจะชินแล้วล่ะกับเรื่องพวกนี้”ฟางยิ้มออกมาเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าฝืนตัวเองสิฟาง เรามองออกนะว่าฟางเองก็ไม่มีความสุขตอนอยู่ที่นี่ เอาอย่างงี้มั้ยเดี๋ยววันนี้

ฟางไม่ต้องอยู่ที่นี่ละ เราไปเยี่ยมแม่หวายของฟางไง ท่านต้องดีใจมากแน่ๆที่เห็นฟางมาหา”โท

โมะพูดพลางกอดปลอบฟางด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงฟางและโทโมะอยุ่ในห้องด้วยกันก็เปิดประตูเช้ามาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด”ป๊อปปี้เดือดจัดไม่รอช้า คว้าเอาโทโมะมาจากฟางแล้วชกไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปอย่าทำโทโมะ”ฟางตกใจรีบเข้าไปดึงป๊อปปี้ออกจากโทโมะ แต่ด้วยความโกรธที่ป๊อปปี้

และโทโมะมีไม่ยอมกันทำให้ทั้งคู่เผลอผลักฟางหัวโขกกับกำแพงห้องอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว แยกกันก่อนสิ”ขนมจีนและฟิญได้ยินเสียงโวยวายก็รีบวิ่งเข้ามาจับป๊อปปี้และโทโมะแยก

ออกจากกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อแยกป๊อปปี้กับโทโมะออกจากกันขนมจีนไม่รอช้าหันไปตบหน้าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอสักทีเถอะค่ะ ทั้งอาทั้งหลานนั่นล่ะ จะมาแตกคอเพราะผู้หญิงไร้ค่าแบบนี้ทำไม”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”โทโมะเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วมองป๊อปปี้ด้วยความแค้นก่อนที่จะหันไปมองทางฟางที่หัว

แตกก็ตกใจรีบอุ้มฟางขึ้นหมายจะพาไปโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับฟาง แกมีเมียแล้วก็กลับไปหาเมียซะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปห้ามไม่ให้โทโมะอุ้ม

ฟางไป ทำให้โทโมะที่กำลังอุ้มฟางเสียหลักเซล้มลงกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร แก้วหายตัวไป”ระหว่างโทโมะกำลังจะอ้าปากเถียงชายหนุ่มก็รีบรับโทรศัพท์จากทางบ้าน

แล้วตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งแต่งงานไปแค่คืนเดียวก็ออกมาหาชู้ไม่แปลกหรอกที่เมียจะหายตัวไป”ขนมจีนอดพูดว่าไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งว่าฟางเลยตอนนี้ ตอนนี้ฟางกำลังบาดเจ็บอยู่นะ”โทโมะไม่พอใจที่ฟางถูกว่าก็รีบดึงมือ

ฟางไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้ นายไปตามหาเมียนายซะเพราะยัยนี่คือคนของชั้น”ป๊อปปี้ว่าแล้วรีบดึงมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางต้องไปกับผม”โทโมะไม่พอใจชกหน้าป๊อปปี้ก่อนจะรีบจับมือฟางวิ่งหนีไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ระหว่างที่ฟางกำลังขึ้นรถไปกับโทโมะ ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้รีบวิ่งมากระชากตัวฟางแล้วขึ้นรถตัว

เองไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”โทโมะเดือดจัดที่ฟางถูกป๊อปปี้พาไปก็โมโหพลางเอามือทุบพวงมาลัยรถยนต์ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ หายไปไหนนะ”ทางด้านเฟย์ที่กลับมาจากมหาลัยไม่เห็นหวายก็ตะโกนหา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เบาๆหวาย ช้าๆก็ได้ เอวเราจะหักแล้วนะ”เสียงร้องของเขื่อนดังมาจากห้องหวายทำให้เฟย์

ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ช้าได้ยังไงล่ะรีบทำจะได้รีบลงไปข้างล่าง”เสียงของหวายตอบเขื่อนทำให้เฟย์นิ่วหน้ายิ่ง

คิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นรีบๆทำเลยแล้วกัน โอ๊ยๆช้าๆเบาๆ”เสียงเขื่อนยังคงร้องต่อไปทำให้เฟย์เบิกตาโพลงก่อนที่จะ

รีบเปิดประตูเข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรกันน่ะ”เฟย์ร้องโวยวายเข้ามาในห้องแล้วมองไปที่เขื่อนที่ถูกหวายนวดหลังให้ก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เขื่อนเค้าช่วยแม่จนตกบันได้แม่กายานวดให้เค้าน่ะสิ”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ไม่ต้องทำหรอก ไปพักเถอะชั้นซื้อกับข้าวไว้เยอะแยะรีบกินจะได้รีบนอน’เฟย์พูดแล้วเดินมา

หยิบยานวดที่หวายถือแล้วนวดแทนเขื่อน

 

 

 

 

 

“แหมๆ เป็นห่วงชั้นงั้นหรอ”เขื่อนเหล่มองเฟย์ที่ช่วยนวดหลังให้ตัวเองแทนหวายก็ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“อือ ชั้นมาคิดๆดูแล้วนะ การที่นายมาดูแลแม่ชั้นทุกวันแบบนี้ ชั้นต้องทำดีกับนายสิ ว่ามั้ย”เฟย์พูด

แล้วยิ้มก่อนที่จะนวดให้เขื่อนต่อแล้วคิดแผนการในหัวอยู่เงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไงๆๆๆๆๆๆ พอบทจะดี จะมุ้งมิ้งกันซะหน่อย อุปสรรคก็รีบเข้ามาขวางซะงั้น

 

 

 

งานนี้ มาดูกันว่าจะมีมวยยกต่อไปอีกรึเปล่าต้องติดตามนะๆๆๆ