เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาได้นะพ่อตัวดี ขนมจีนโทรไปรายงานแม่หมดแล้วว่าเราบุกไปหาแม่แพศยานั่น ดูสิ เพราะ

มันทำให้ เราต้องเจ็บตัวแบบนี้อีกแล้วนะทำไมไม่รู้จักจำซะบ้าง”เมื่อคริสเห็นโทโมะกลับมาก็

โวยวายและว่าลูกชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งงานก็แต่งกับยัยนั่นไปแล้ว แค่ผมอยากจะไปหาฟางแค่นี้ไม่ได้รึไง”โทโมะตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ คนอื่นรู้ก็เอาไปนินทาน่ะสิไม่ได้เด็ดขาด เราควรจะเลิกยุ่งกับแม่นั่นสักที”คริสแผดเสียงว่า

ลูกชาย

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมรักฟาง”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ทันทีที่โทโมะพูดจบคริสก็ตบหน้าโทโมะจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกเพ้อเจ้อสักที พอสักทีกับไอ้ความรักงี่เง่าลมแล้งๆของพวกเรา รู้ซะบ้างว่าตอนนี้เราเป็นใคร

แต่งงานมีเมียทั้งคนไปแล้ว และอีกอย่างหนูแก้วก็หายตัวไปทั้งวันแบบนี้ยังจะมีหน้าไประเริงรักกับ

นังแพศยาหน้าไม่อายนั่น พอเลยนะโทโมะไปตามลูกสะใภ้ของแม่กลับมาเดี๋ยวนี้”คริสสั่งลูกชาย

ทำให้โทโมะข่มอารมณ์โกรธตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นไปบนห้องเพื่อสงบสติอารมณ์บน

ห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

แก้วที่หลบไปบ้านของแม่ตัวเองกลับมาในตอนค่ำทราบข่าวมาว่าโทโมะไม่ยอมไปทานข้าวก็เดิน

เข้ามาหาชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นคุณแม่บอกว่าโทโมะไม่ยอมทานข้าว ลงไปทานอะไรหน่อยเถอะนะ”แก้วเดินมานั่งข้างโทโมะ

แล้วพูดด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

โทโมะหันขวับไปมองแก้วด้วยความไม่พอใจแล้วผลักแก้วล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นเมียที่ดีหน่อยเลย จะอ้วก”โทโมะว่าแล้วเดินหนีแก้วอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วที่ทนความหมางเมินของอดีตเพื่อนตัวเองไม่ได้ก็วิ่งเข้าไปกอดโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

 

“นายเลิกใจร้ายกับกับชั้นสักทีได้มั้ย ฮึก ฮือๆ อย่าหมางเมินอย่าใจร้ายกับชั้นแบบนี้สิโทโมะ เรา

เคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่รึไง ทำไมนายต้องใจร้ายแบบนี้ด้วย”แก้วที่น้อยใจโทโมะก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

โทโมะนิ่งเงียบก่อนที่จะดึงแก้วออกมาแล้วผลักแก้วล้มลงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เพื่อนงั้นหรอ เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันในเวลาที่เราเดือดร้อนสิ แต่นี่อะไรกลับยอมนิ่งแต่งงานกันแบ

บนี้น่ะหรอ ทั้งๆที่รู้ว่าชั้นไม่เคยรักเธอเลยได้ยินมั้ย ชั้นรักฟางไม่เคยรักเธอ”โทโมะแผดเสียงว่าใส่

แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“แต่นายมีอะไรกับชั้นไปแล้วนะ”แก้วร้องไห้ออกมาเสียงสั่นสะอึกสะอื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง นี่จะทวงสิทธิ์ของความเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายสินะ ได้ ถ้าอยากมากเดี๋ยวชั้นจะ

สนอง”โทโมะแค่นหัวเราะก่อนที่จะกระชากแก้วขึ้นมาแล้วเหวี่ยงแก้วลงไปที่เตียงอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ ถ้าไม่รักกันก็อย่าทำแบบนี้”แก้วถอยหนีด้วยความกลัวแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อย่างเธอต้องการความรักอะไรอีก ได้ตัวชั้นไปแล้วนิ เธอเป็นพวกของแม่ชั้น ยอมแม่ชั้นมาแล้ว

ก็ทำหน้าที่เมียให้เต็มที่สิ”โทโมะพูดจบก็รีบเอาตัวทาบทับร่างบางแล้วซุกไซร้ไปตามร่างบางของ

แก้ว แก้วร้องไห้ออกมาทั้งทุบทั้งตีให้โทโมะแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจแก้วเลย

 

 

 

 

 

 

 

แควก

 

 

 

 

โทโมะไม่สนใจร่างบางรีบฉีกชุดสวยของแก้วขาดออกมาเป็นทางยาวไม่มีชิ้นดี ก่อนที่จะหยิบเศษ

ผ้าที่ฉีกออกมาแล้วมัดมือแก้วไว้ทั้ง2เพื่อขึงแก้วไว้ทั้ง2ข้างไม่ให้หนีไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่า”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อตะขอบราของเธอถูกปลดออกมา โทโมะไม่สนใจกลับดูดเม้ม

อกสวยอย่างหื่นกระหายท่ามกลางเสียงสะอึกสะอื้นออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบปลดกางเกงของ

ตัวเองออกมาแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลืออยู่ของแก้วออกแล้วสอดใส่แกนกลางเข้าไปใน

ร่างกายแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย โทโมะเราเจ็บ”แก้วร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารเมื่อโทโมะถาโถมพายุร้ายแห่งความโกรธ

เกรี้ยวออกมาโดยไม่สนใจว่าร่างบางนั้นหัวใจแหลสลายไปกับความโหดร้ายป่าเถื่อนของผู้ชายที่

ตัวเองแอบรักไปหมดแล้ว แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นตลอดจนพายุร้ายของโทโมะถาโถมเข้าใส่จน

หมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”โทโมะแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วจัดการปลดผ้าที่มัดข้อมือทั้ง2ของแก้วออก แล้วมองร่าง

บางที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้ว รีบกอดตัวเองนอนคุดคู้หันหลังร้องไห้ โทโมะนิ่งเงียบมองไปตาม

เสื้อผ้าที่เขาฉีกทึ้งแก้วออกมาอย่างไม่สนใจว่าแก้วจะเป็นยังไง สภาพของแก้วตอนนี้ไม่ต่างจากผู้

หญิงถูกข่มขืนไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่เบือนหน้าหนีไม่สนใจแก้วรีบคว้าผ้าห่มที่หล่นพื้นคลุมร่างบางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“น่ารำคาญร้องไห้ออกมาทำไม กะอีแค่ทำหน้าที่เมียแค่นี้เองทำเป็นร้องโอดโอย หงุดหงิด

โว้ย”โทโมะโวยวายออกมาก่อนที่จะแต่งตัวแล้วเดินออกมาไปนอนห้องแล้วปิดประตูห้องเสียงดัง

ปัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องทำกับชั้นแบบนี้ ฮือๆ”แก้วกอดตัวเองในผ้าห่มแล้วร้องไห้ออกมาอย่างชอกช้ำใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นเถอะนะคุณ ให้ชั้นกลับบ้านไปหาแม่ก็ได้”ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่ขับรถมาด้วยความเร็วใจ

หนึ่งก็กลัวอีกใจหนึ่งก็โกรธป๊อปปี้ที่ไม่เคยเย็นฟังเหตุผลเธอเลยว่าเธอกำลังหัวแตกอยู่

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เลี้ยวรถเข้ามาอกที่โรงแรมจิ้งหรีดข้างถนนที่มีสภาพทรุดโทรมและน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ อย่าทำอะไรบ้าๆเลยนะ เห็นๆอยู่ว่าชั้นกำลังเจ็บ”ฟางรู้ชะตาชีวิตตัวเองทันทีก็รีบขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากชั้นไม่ใช่โทโมะ กล้ามากนะที่เข้าไปพลอดรัดกันในห้องแบบนั้นในบ้านชั้นเองทั้งๆที่เธอ

เองก็เป็นของชั้น แผลแค่นี้ก็สมควรแล้ว เอาเลือดไม่รักดีออกมาซะบ้าง สมน้ำหน้า”ป๊อปปี้ตะคอก

ใส่ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ฟางโกรธจัดรีบตบหน้าป๊อปปี้หันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ ตบใช่มั้ย มานี่”ป๊อปปี้โกรธจัดความโมโหประทุขึ้นอีกรีบกระชากฟางลงจากรถโดยไม่สนใจ

เลยว่าฟางะถูกชายหนุ่มถูลู่ถูกังลากเข้าห้องไปอย่างไม่ไยดีไม่สนใจว่าฟางจะร้องออกมาอย่างน่า

สงสารแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ผลักฟางลงไปกับพื้นก่อนที่จะล้อคประตูแล้วย่างสามขุมก้าวเขามาหาฟางเหมือนกับซาตาน

ร้ายกำลังจะคร่าวิญญาณของฟาง ฟางที่ทั้งกลัวและอยากเอาตัวรอดจากพายุร้ายของป๊อปปี้ถอยกรุ

ดออกมา

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”ฟางรีบหันหลังวิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่ต้องกรีดร้องออกมาเมื่ถูกมือหนากระชากข้อเท้าเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าเลยนะ ชั้นยอมคุณก็จริงแต่ไม่ใช่ตอนนี้ ชั้นเจ็บตัวอยู่นะคุณ”ฟางอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็

ยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่มด้วยความเวทนา ด้านป๊อปปี้ใจหนึ่งก็สงสารแต่ภาพที่เขาเห็นฟางกับโท

โมะกอดกันในห้องมันกลับทำให้เขาเดือดจัดกว่าเก่าก่อนที่จะผลักฟางล้มลงไปกับเตียงสปริงเก่าๆ

แล้วรีบเอาร่างสูงคร่อมตัวไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรชั้นเลย อื้ออออ”ฟางขอร้องป๊อปปี้อีกครั้งแต่เสียงนั้นถูกกลืนหายไปด้วยปากของ

ป๊อปปี้ที่ประกบจูบร่างบางเอาไว้ มือหน้ารีบกระชากชุดคลุมอาบน้ำออกไปให้พ้นๆทางทำให้ชาย

หนุ่มสัมผัสได้ว่าในชุดคลุมอาบน้ำนั้นยังมีชุดชั้นในสวมใส่เอาไว้ไม่ได้ถูกถอดแต่อย่างใด แต่ตอน

นั้นก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มหยุดพายุที่โกรธของเขาลงได้ ไม่นาน ฟางก็ถูกชายหนุ่มถอด

เสื้อผ้าจนเหลือสภาพเปลือยเปล่าซึ่งป๊อปปี้เองก็ไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าจนเหลือสภาพเปลือยเช่น

เดียวกับฟาง ฟางกอดตัวเองเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะหนีหน้าทำไมล่ะห้ะ ทีตอนที่พลอดรักเป็นชู้ชาวบ้านเมื่อกี้ล่ะไม่อาย หน้าหนาๆอย่างเธอน่าจะ

ทนได้นะเวลาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายแบบนี้”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะแล้วว่าฟางด้วยความโกรธ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด ทำไมไม่เคยฟังกันบ้าง ชั้นไม่ได้มีอะไรกับโทโมะเลยนะ ชั้นต้องถูกคุณข่มเหงถูกหยาม

ศักดิ์ศรีก็เพราะคุณ คนเลว”ฟางที่ทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่ชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของร่างกายเธอกลับดูถูก

เธอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ปากดีนักใช่มั้ย ดี งั้นก็ทำให้ปากไม่ว่างซะ อมมันเดี๋ยวนี้”ชายหนุ่มเห็นแววตาที่ไม่ยอมของฟางก็

ยิ่งโมโหกับฟางก่อนที่จะกระชากร่างบางมายืนตรงหน้าแกนกายของเขาแล้วบีบปากให้ปากเรียวอ้า

ปากครอบคลุมแกนกายของชายหนุ่มเข้าไปด้วยความไม่เต็มใจ ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความ

เสียใจที่ป๊อปปี้ทำกับเธอเหมือนกับสิ่งของไม่มีค่าเป็นเพียงแค่เครื่องระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด”ร่างบางของฟางกรีดร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้กระชากฟางไปอยู่ใต้ร่างแล้วสอดใส่แท่งร้อน

ที่เพิ่งออกมาจากโพรงปากบางของฟางเข้าอย่างรวดเร็วโดยไม่มีการเล้าโลมทำให้ฟางเบิกตา

โพลงด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ”เสียงร้องของฟางร้องออกมาอย่างน่าเวทนาสลับกับพายุอารมณ์ความต้องการของซาตาน

ร้ายที่ถาโถมเข้าใส่ฟางโดยไม่สนใจว่าฟางจะเจ็บปวดแค่ไหน ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของป๊อปปี้

พยายามเอามือที่มีเล็บของเธอจิกและข่วนไปตามแผ่นหลังของป๊อปปี้เพียงหวังให้ชายหนุ่มรู้สึก

เจ็บปวดเหมือนกับที่เธอกำลังเจ็บ สะโพกมนของฟางเด้งรับกับแรงกระแทกของชายหนุ่มที่รุนแรง

และน่ากลัวจนทำให้เสียงสปริงของเตียงเก่าๆนั้นดังเอี๊ยดอ๊าดประหนึ่งจะหักลงไปตามแรงกระแทก

ของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่ร้องไห้ออกมา อีกครั้งแล้วที่เธอต้องรองรับอารมณ์โมโหร้ายของป๊อปปี้ที่ไม่เคยจะ

ฟังเธอและเย็นให้เธอเลย ร่างกายเธอต้องเป็นเครื่องระบายของป๊อปปี้อยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกไปถึง

เมื่อไหร่กัน ฟางนอนแน่นิ่งยอมให้ชายหนุ่มกระทำกับร่างกายเธอไปตามความพอใจของเขา โดยที่

ไม่ขัดขืนอะไรอีกต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนที่จะฉีดสายธารร้อนเข้าไปในร่างกายของฟางจนฟาง

กระตุกก่อนที่ป๊อปปี้จะถอดถอนแกนกายของเขาออกมาจากร่างบางแล้วมองร่างบางที่นอนนิ่ง

เหมือนหุ่นยนต์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คิดว่าจะทำตัวจืดชืดเพื่อให้ชั้นเบื่อเธอไวไวแล้วจะได้ไปหาโทโมะสินะ หึ ชั้นอ่านแผนการณ์เธอ

ออกน่า”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะยิ้มเยาะและว่าฟางเหมือนเดิมทำให้ร่างบางยิ่งเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ จำเอาไว้เลยนะว่าถึงแม้คุณจะได้ร่างกายของชั้นไปแล้วแต่ชั้นก็ยังจะไปหาโทโมะอยู่ดี โทโมะ

คือคนที่ชั้นคิดดีแล้วว่าชั้นจะมอบหัวใจให้กับเค้าไม่ว่าชั้นกับเค้าจะผ่านใครมาแล้วก็ตามเราก็ยังจะ

ทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่ด้วยกัน ชั้นรักโทโมะ คนที่ไม่เคยทำร้ายชั้นเลยไม่เหมือนกับคุณ คนชั่ว อื้อ

ออ”ฟางที่ถูกป๊อปปี้ด่าว่าเธอซ้ำๆก็ทำให้เธอสุดจะทนกับเขาก่อนที่จะว่าป๊อปปี้แล้วต้องถูกชายหนุ่ม

บดจูบอย่างรุนแรงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ในเมื่อชอบคบชู้แล้วไม่สนว่าร่างกายของเธอจะสกปรกมากแค่ไหน ชั้นก็จะทำให้ไอ้โทโมะมันรู้

ว่าเธอมันไม่มีค่าให้มันชื่นชมอีกต่อไปแล้ว’ป๊อปปี้เดือดจัดก่อนที่จะจัดการข่มขืนฟางอีกครั้งโดยไม่

สนใจเสียงกรีดร้องของฟางที่ร้องออกมาอย่างน่าสงสารเลยสักนิด

 

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง ในเมื่อมีพระเอกพระเอกก็ร้ายทั้งคู่แบบนี้ จะเกลียดใครก่อนดีน้ออ 

 

 

แล้วแบบนี้2สาวจะต้องเจออะไรอีกน้อออออ ป๊อปโทโมะจะใจร้ายแบบนี้อีกมั้ยต้องติดตาม

 

 

 

 

 

ขอโทษทีน้าาา พอดีไปต่างจังหวัดมา ตอนนี้เรากลับมาแล้วจ้าาา

 

 

อย่าหายไปไหนน้าาา