เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนโกหก”ฟางที่ลืมตาตื่นมาก็หน้าแดงเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กำลังมองเธอที่นอนกอดชายหนุ่มอยู่ก็อด
ที่จะว่าไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ชั้นน่ะแก่แล้ว หลงๆลืมๆผิดวันมันก็ไม่แปลกอะไรนิ”ป๊อปปี้ยักคิ้วก่อนจะพูดกวนๆออกมา แล้ว
ยิ้มอย่างพอใจเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เขาและฟางปรนเปรอตอบสนองความต้องการกันและกันก่อนที่
จะจะมาจบที่ห้องนอนของเขาทำให้ฟางได้รู้ความจริงว่า ประชุมไม่ได้มีวันพรุ่งนี้ แต่เป็นวันจันทร์
 
 
 
 
 
 
“คนแก่เจ้าเล่ห์ ฟางขอตัว”ฟางหน้าหงิกออกมาแล้วรีบลุกขึ้นหมายจะไปอาบน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ให้ เพราะตอนนี้ร่างกายเธอเป็นของชั้นไปแล้ว”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นนั่งแล้วดึงฟางไปกอดก่อน
จะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เผด็จการ อื้ออ”ฟางอ้าปากจะย้อนเถียงป๊อปปี้ก็ต้องเงียบเสียงลงเมื่อถูกป๊อปปี้จูบปิดปากเธอซะ
ก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่กันมาตั้งนานไม่รู้รึไง หึๆ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเธอต้องดูแลลูกชั้นอยู่”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมา
แล้วพูดกวนๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินเปลือยไม่แคร์สายตาฟางไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ตัวเองแล้วยื่นให้
ฟางก่อนจะทำทีแกล้งจะโถมตัวเข้ากอดฟางอีกครั้ง แต่ฟางรีบหลบชายหนุ่มได้ทัน
 
 
 
 
 
 
"รีบอายน้ำซะ ไม่อย่างงั้น ชั้นจะเข้าไปอาบด้วยเธอ"ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังฟางไปแล้วหัวเราะเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า ผีทะเล เราเป็นอะไรไปเนี่ย”ฟางรีบหนีเข้ามาอาบน้ำในห้องน้ำพลางบ่นกับตัวเองที่หน้า
แดงออกมากับการกระทำของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ โทโมะ”แก้วรู้สึกตัวในตอนเช้าพลางเอามือควานหาร่างสูงที่นอนกอดเมื่อคืนบนเตียงแล้วพบ
แต่ความว่างเปล่าก็รีบลุกขึ้นมองไปรอบๆหาสามีหนุ่ม ก็พบแต่ความว่างเปล่า นี่โทโมะไปไหนกัน
นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พึ่งเข้าหอกันมาไม่ต้องตื่นเช้าแบบนี้ก็ได้มั้งโทโมะ”คริสยิ้มแซวเมื่อเห็นโทโมะนั่งทานมื้อเข้ากับ
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ผมก็อยากทานข้าวกับแม่บ้างนิครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“แหม เราเองก็น่าจะรอหนูแก้วเค้าหน่อย ลงมาพร้อมๆกันเป็นคู่สามีภรรยา น่ารักจะตาย”คริสพูด
ขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับแก้วที่รีบแต่งตัวแล้วลงมาชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จำเป็นน่ะครับ เพราะผมทำทุกอย่างตามหน้าที่ ตามที่แม่ขอร้องให้ผมทำ ให้ผมแต่งงานกับ
แก้ว แล้วมีทายาทให้แม่ ผมทำให้หมดแล้ว ตามหน้าที่”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วอึ้งคิดถึงเรื่องเมื่อ
คืนของเขากับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“กะแล้ว ว่ายังไงก็ไม่มีวันทำให้รักกันลง”แก้วตัดพ้ออกมาเบาๆแล้วเดินหนีออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ใจแข็งจังเลยนะคะคุณลูก หนูแก้วออกจะน่ารักอยู่ๆกันไปก็รักกันเองล่ะลูก เอาล่ะทานข้าวๆ
แล้วก็ทำหน้าที่เป็นสามีที่ดีต่อแล้วกัน”คริสเห็นท่าทางจริงจังของโทโมะก็พูดขึ้นโทโมะถอนหาย
ใจเบาๆก่อนที่จะทานข้าวกับแม่ตัวเอง แล้วจัดแจงยกข้าวต้มร้อนๆขึ้นเอาไปให้แก้วที่นอนบนห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว หายไปไหนของเค้านะ”เมื่อเข้ามาในห้องโทโมะก็พบแต่ความว่างเปล่าไม่มีแก้วก็สงสัย ก่อน
ที่จะเห็นรถแม่ของเขาออกไปแล้วก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจพร้อมกับคว้ากุญแจรถตัวเองหมาย
ไปที่บ้านฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะรืนก็ปิดเทอมแล้ว คุณพ่อพาฟิญไปญี่ปุ่นหน่อยนะคะ เราไปเที่ยวกันตามประสาพ่อลูก คุณพ่อ
ไม่ได้พาฟิญไปเที่ยวนานแล้วนะคะ”ฟิญรีบวิ่งมาอ้อนป๊อปปี้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขก
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปญี่ปุ่นกันหรอคะ พอดีเลยค่ะ ขนมจีนรู้จักกับมิสเตอร์มิคาว่าที่เปิดร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่ เดี๋ยว
ขนมจีนจะพาไปทานซูชิระดับเทพนะคะ เอ หลานฟิญชอบซูชินี่นา”ขนมจีนเดินมานั่งข้างฟิญแล้ว
รีบพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ป้าหนมจีนน่ารักที่สุดเลยค่ะ รู้หมดทุกอย่างเยว่าฟิญชอบไม่ชอบอะไร”ฟิญยิ้มออกมาอย่างพอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอยากไปกันขนาดนี้งั้นเดี๋ยวพ่อขอเช้คดูตารางงานก่อนละกันว่ามีคิวว่างช่วงเราปิดเทอมรึ
เปล่า”ป๊อปปี้มองฟิญที่อยากไปเที่ยวญี่ปุ่นก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะเดินออกไปคุย
โทรศัพท์ข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้อ หวังว่าคราวนี้ เราคงไปตามประสาครอบครัวกันจริงๆนะคะ คงจะไม่มีพวกกาฝาก ปลิงดูด
เลือดตามมาเกาะความสุขพวกเราอีกนะคะ”ฟิญเหล่มองฟางที่หยุดงานแล้วเอาของว่างมาเสิร์ฟก็
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟิญจ้ะ อย่าไปว่าคนโปรดของพ่อเราแบบนี้สิจ้ะ อะไรที่เป็นความสุขของพ่อเค้าเราก็ต้องรับให้
ได้”ขนมจีนเหล่มองฟางก่อนที่จะพูดากระทบถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ฟิญคงรับไม่ได้หรอกค่ะเมื่อก่อนเรามีความสุขตามประสาครอบครัวของเราดีๆแต่เดี๋ยวนี้กลับมี
คนนอกเข้ามา”ฟิญมองไปทางฟางที่นั่งเงียบก็ยิ่งไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“ถ้ารู้ว่าคนที่นี่เค้าไม่ชอบเธอแล้วจะดันทุรังฝืนตัวเองอยู่ที่นี่ทำไมล่ะจ้ะฟาง”ขนมจีนพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางเลือกได้ฟางก็อยากจะไปพ้นที่นี่เหมือนกันค่ะ ฟางไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ”ฟางที่นิ่ง
เงียบก่อนที่จะโพล่งออกมาเสียงดังด้วยความกดดันเพราะถึงแม้เธอจะทำงานที่บริษัทของป๊อปปี้
แล้วก็จริงแต่ทุกครั้งที่กลับบ้านมาเธอก็ต้องทนฟังรับคำพูดของฟิญและขนมจีน บ้างก็ถูกแกล้ง
เล็กๆน้อยมาตลอดจนเธอรู้สึกท้อที่ทำยังไงก็ไม่เคยถูกมองในด้านดีเลยสักครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจะไปหาผู้ชายใหม่จนตัวสั่นเลยสิท่า แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ลืมไปแล้วรึไงว่าเธอติดหน้า
ชั้นตั้ง10ล้าน ลำพังทำงานยังไม่ถึง1ล้านเลย”ป๊อปปี้เดินกลับเข้ามาได้ยินก็พูดเสียงแข็ง ชายหนุ่ม
แอบไม่พอใจที่ได้ยินฟางไม่อยากจะอยู่ด้วยกับเขาแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ค่ะว่าชั้นติดหนี้คุณ และชั้นก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากคุณได้อยู่แล้ว”ฟางหันมาพูดกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ไม่อยากไปเพราะต้องการจะเกาะพ่อชั้นล่ะสิ ยัยโกหก”ฟิญเห็นป๊อปปี้และฟางจ้องตากันก็
โวยวายก่อนที่จะตรงไปผลักฟางจนล้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าสิจ้ะฟิญอย่าก้าวร้าวแบบนี้ใส่คนโปรดคุณพ่อ”ขนมจีนแอบสะใจที่เห็นฟิญเกลียดฟางก็ทำที
เข้าไปปลอบใจฟิญพร้อมกับพูดจาเชิงยุให้ฟิญยิ่งเกลียดฟางเข้าไปอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปช่วยแก้มเค้าทางหลังบ้านเถอะ”ป๊อปปี้เห็นอารมณ์ร้อนของฟิญก็กระซิบบอกฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
 
 
ไม่ทันที่ฟางจะลุกขึ้นไปฟิญไม่รอช้ารีบคว้าโกโก้เย็นราดบนหัวของฟางอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ยเลอะหมดเลย แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ติดหนี้พ่อชั้นตั้ง10ล้านก็ตองทนได้สิ”ฟิญยิ้มออกมา
อย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะรีบลุกเดินหนีไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
เมื่อฟางเดินหนีออกมาจากห้องรับแขกโทโมะที่แอบมาหาฟางเห็นสภาพฟางก็รีบคว้าข้อมือบางไว้
 
 
 
 
 
 
“เลอะแบบนี้คงโดนฤทธิ์ยัยฟิญแน่ๆ มานี่ม้ะเดี๋ยวโทโมะพาไปล้างตัวนะ”โทโมะมองฟางด้วยความ
สงสารก่อนที่จะพาฟางไปล้างเนื้อล้างตัวทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นไปไหนน่ะแก้ม”ป๊อปปี้ที่แอบยิ่งออกมาตามหาฟางก็ถามจากแก้มที่กำลังเช็ดกระจกในบ้าน
อยู่ลำพังแล้วฟางไปไหนนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เห็นเลยค่ะสงสัยอยู่ในห้องมั้งคะ”แก้มตอบป๊อปปี้แล้วทำงานต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดูสิโดนรังแกแบบนี้ ฟางโทโมะคิดว่าฟางยืมเงินของโทโมะไปใช้หนี้ก่อนมั้ย แล้วค่อยๆผ่อนโท
โมะก็ได้ โทโมะไม่รีบ”โทโมะพูดพลางพาฟางที่อาบน้ำเสร็จแล้วสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำมานั่งใน
ห้องของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรโทโมะ ฟางเริ่มจะชินแล้วล่ะกับเรื่องพวกนี้”ฟางยิ้มออกมาเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าฝืนตัวเองสิฟาง เรามองออกนะว่าฟางเองก็ไม่มีความสุขตอนอยู่ที่นี่ เอาอย่างงี้มั้ยเดี๋ยววันนี้
ฟางไม่ต้องอยู่ที่นี่ละ เราไปเยี่ยมแม่หวายของฟางไง ท่านต้องดีใจมากแน่ๆที่เห็นฟางมาหา”โท
โมะพูดพลางกอดปลอบฟางด้วยความรัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงฟางและโทโมะอยุ่ในห้องด้วยกันก็เปิดประตูเช้ามาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด”ป๊อปปี้เดือดจัดไม่รอช้า คว้าเอาโทโมะมาจากฟางแล้วชกไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปอย่าทำโทโมะ”ฟางตกใจรีบเข้าไปดึงป๊อปปี้ออกจากโทโมะ แต่ด้วยความโกรธที่ป๊อปปี้
และโทโมะมีไม่ยอมกันทำให้ทั้งคู่เผลอผลักฟางหัวโขกกับกำแพงห้องอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว แยกกันก่อนสิ”ขนมจีนและฟิญได้ยินเสียงโวยวายก็รีบวิ่งเข้ามาจับป๊อปปี้และโทโมะแยก
ออกจากกันทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
เมื่อแยกป๊อปปี้กับโทโมะออกจากกันขนมจีนไม่รอช้าหันไปตบหน้าฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอสักทีเถอะค่ะ ทั้งอาทั้งหลานนั่นล่ะ จะมาแตกคอเพราะผู้หญิงไร้ค่าแบบนี้ทำไม”ขนมจีนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”โทโมะเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วมองป๊อปปี้ด้วยความแค้นก่อนที่จะหันไปมองทางฟางที่หัว
แตกก็ตกใจรีบอุ้มฟางขึ้นหมายจะพาไปโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมายุ่งกับฟาง แกมีเมียแล้วก็กลับไปหาเมียซะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปห้ามไม่ให้โทโมะอุ้ม
ฟางไป ทำให้โทโมะที่กำลังอุ้มฟางเสียหลักเซล้มลงกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไร แก้วหายตัวไป”ระหว่างโทโมะกำลังจะอ้าปากเถียงชายหนุ่มก็รีบรับโทรศัพท์จากทางบ้าน
แล้วตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พึ่งแต่งงานไปแค่คืนเดียวก็ออกมาหาชู้ไม่แปลกหรอกที่เมียจะหายตัวไป”ขนมจีนอดพูดว่าไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพึ่งว่าฟางเลยตอนนี้ ตอนนี้ฟางกำลังบาดเจ็บอยู่นะ”โทโมะไม่พอใจที่ฟางถูกว่าก็รีบดึงมือ
ฟางไปด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้ นายไปตามหาเมียนายซะเพราะยัยนี่คือคนของชั้น”ป๊อปปี้ว่าแล้วรีบดึงมือฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ฟางต้องไปกับผม”โทโมะไม่พอใจชกหน้าป๊อปปี้ก่อนจะรีบจับมือฟางวิ่งหนีไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ระหว่างที่ฟางกำลังขึ้นรถไปกับโทโมะ ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้รีบวิ่งมากระชากตัวฟางแล้วขึ้นรถตัว
เองไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย”โทโมะเดือดจัดที่ฟางถูกป๊อปปี้พาไปก็โมโหพลางเอามือทุบพวงมาลัยรถยนต์ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ หายไปไหนนะ”ทางด้านเฟย์ที่กลับมาจากมหาลัยไม่เห็นหวายก็ตะโกนหา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เบาๆหวาย ช้าๆก็ได้ เอวเราจะหักแล้วนะ”เสียงร้องของเขื่อนดังมาจากห้องหวายทำให้เฟย์
ชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ช้าได้ยังไงล่ะรีบทำจะได้รีบลงไปข้างล่าง”เสียงของหวายตอบเขื่อนทำให้เฟย์นิ่วหน้ายิ่ง
คิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นรีบๆทำเลยแล้วกัน โอ๊ยๆช้าๆเบาๆ”เสียงเขื่อนยังคงร้องต่อไปทำให้เฟย์เบิกตาโพลงก่อนที่จะ
รีบเปิดประตูเข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรกันน่ะ”เฟย์ร้องโวยวายเข้ามาในห้องแล้วมองไปที่เขื่อนที่ถูกหวายนวดหลังให้ก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เขื่อนเค้าช่วยแม่จนตกบันได้แม่กายานวดให้เค้าน่ะสิ”หวายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ไม่ต้องทำหรอก ไปพักเถอะชั้นซื้อกับข้าวไว้เยอะแยะรีบกินจะได้รีบนอน’เฟย์พูดแล้วเดินมา
หยิบยานวดที่หวายถือแล้วนวดแทนเขื่อน
 
 
 
 
 
“แหมๆ เป็นห่วงชั้นงั้นหรอ”เขื่อนเหล่มองเฟย์ที่ช่วยนวดหลังให้ตัวเองแทนหวายก็ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“อือ ชั้นมาคิดๆดูแล้วนะ การที่นายมาดูแลแม่ชั้นทุกวันแบบนี้ ชั้นต้องทำดีกับนายสิ ว่ามั้ย”เฟย์พูด
แล้วยิ้มก่อนที่จะนวดให้เขื่อนต่อแล้วคิดแผนการในหัวอยู่เงียบๆ
 
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไงๆๆๆๆๆๆ พอบทจะดี จะมุ้งมิ้งกันซะหน่อย อุปสรรคก็รีบเข้ามาขวางซะงั้น
 
 
 
งานนี้ มาดูกันว่าจะมีมวยยกต่อไปอีกรึเปล่าต้องติดตามนะๆๆๆ