ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ผมไม่อยากมางานนี้เลยอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
แม่: มาเป็นเพื่อนแม่หน่อยก็ไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็มาแล้วไงคร้าบบ 
 
 
 
 
 
 
 
                  เป็นงานเปิดตัวแบรนด์นาฬิกาชื่อดัง คนไฮโซ ดังๆ รวยๆ มางานนี้นับร้ิยคน รวมทั้ง แก้ว 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แม่ค่ะ เดี๋ยวหนูไปห้องน้ำก่อนนะค่ะ 
 
 
 
 
แม่แก้ว: จ้ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อุ๊ย !ขอโทษค่ะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้วเดี๋ยวก่อน 
 
 
 
 
 
แก้ว: ปล่อย 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่ปล่อย มันจะไปกันใหญ่แล้วนะ เรื่องวันนั้น 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: จะพูดทำไมนักหนาอ่ะ พูดอยู่ได้ พูดแต่เรื่องนั้น เลิกพูดเรื่องนั้นซักที ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำโกหก คำขอโทษ จากนาย แล้วก็ฟาง ฉันไม่อยากฟัง 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็เพราะเธอไม่เลือกที่จะฟังความจริง มัวแต่จะอยู่กับเรื่องหลอกตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: หลอกเหรอ ตรงไหนอ่ะ ก็ในเมื่อ มันเห็นกับ สองตาอ่ะ จะให้คิดว่าไง 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอไม่คิดว่า เป็นการจัดฉากบ้างเหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: จัดฉาก ถ้าจัดฉาก นายกับฟาง คงไม่ตื่นหรอก นายต้อง หลับ ฟางต้องหลับ สลบอยู่ตังหาก 
ถึงจะเรียกว่าจัดฉาก แต่นี่นายมีสติ ฟางมีสติ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แต่ก่อนหน้านี้
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เลิกพูดซักที ฉันไม่อยากฟัง ไม่อยากเห็นหน้านายเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่แก้ว (รีบกอดแก้ว) ไม่ให้ไป เชื่อเถอะนะ ฉันขอร้อง สงสารฟางก็ได้ เธอไม่คุยกับฟางเลย ฟางน่าสงสารมากนะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เป็นห่วงฟางเหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่ใช่นะ แค่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เลิกยุ่งกับฉันซักที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้ว แก้ว แก้ว