ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมไม่อยากมางานนี้เลยอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่: มาเป็นเพื่อนแม่หน่อยก็ไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็มาแล้วไงคร้าบบ 

 

 

 

 

 

 

 

                  เป็นงานเปิดตัวแบรนด์นาฬิกาชื่อดัง คนไฮโซ ดังๆ รวยๆ มางานนี้นับร้ิยคน รวมทั้ง แก้ว 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แม่ค่ะ เดี๋ยวหนูไปห้องน้ำก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

แม่แก้ว: จ้ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อุ๊ย !ขอโทษค่ะ

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้วเดี๋ยวก่อน 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปล่อย 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ปล่อย มันจะไปกันใหญ่แล้วนะ เรื่องวันนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จะพูดทำไมนักหนาอ่ะ พูดอยู่ได้ พูดแต่เรื่องนั้น เลิกพูดเรื่องนั้นซักที ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำโกหก คำขอโทษ จากนาย แล้วก็ฟาง ฉันไม่อยากฟัง 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็เพราะเธอไม่เลือกที่จะฟังความจริง มัวแต่จะอยู่กับเรื่องหลอกตา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: หลอกเหรอ ตรงไหนอ่ะ ก็ในเมื่อ มันเห็นกับ สองตาอ่ะ จะให้คิดว่าไง 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอไม่คิดว่า เป็นการจัดฉากบ้างเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จัดฉาก ถ้าจัดฉาก นายกับฟาง คงไม่ตื่นหรอก นายต้อง หลับ ฟางต้องหลับ สลบอยู่ตังหาก 

ถึงจะเรียกว่าจัดฉาก แต่นี่นายมีสติ ฟางมีสติ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่ก่อนหน้านี้

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เลิกพูดซักที ฉันไม่อยากฟัง ไม่อยากเห็นหน้านายเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่แก้ว (รีบกอดแก้ว) ไม่ให้ไป เชื่อเถอะนะ ฉันขอร้อง สงสารฟางก็ได้ เธอไม่คุยกับฟางเลย ฟางน่าสงสารมากนะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เป็นห่วงฟางเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ใช่นะ แค่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เลิกยุ่งกับฉันซักที 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว แก้ว แก้ว