Love it or มีน้ำตา

10.0

เขียนโดย Loveenteredagain

วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.13 น.

  13 ตอน
  69 วิจารณ์
  17.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) แกล้งจนเหนื่อย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
          ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังเป็นที่นิยมของคนทั้วประเทศ
 
               ตอนนี้รถของป๊อปปี้ได้เข้ามาแล่นจอดในที่จอดรถแล้วเดินจูงมือฟางเข้าไปในห้างทันที
 
               "ปล่อยฉัน ฉันเดินเองได้"ฟางพูดแล้วพยายามแกะมือป๊อปปี้
 
               "ห้างมันไม่ใช่เล็กๆนะเธอ ถ้าเธอหลงทางขึ้นมาเนี่ยฉันไม่ต้องเดินหาเธอทั้งวันเลยหรอ ยิ่งเตี้ยๆอยู่ด้วย"ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางพร้อมกับส่ายหน้า
 
               "อร้าย นายกล้าดียังไงมาว่าฉันเตี้ยห๊ะ"ฟางพูดออกมาแล้วสะบัดมือป๊อปปี้ออก
 
               "นี้เธออย่ามาอวดเก่งหน่อยเลยหนา อย่างเธอนะมัน..."ป๊อปปี้พูดแล้วหยุดเอาไว้ปล่อยให้ฟางสงสัย
 
               "อะไรฉันทำไม"ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัย
 
               "ปากหวานต่างหาก"ป๊อปปี้กระซิบที่ข้างหูฟาง ทำให้ฟางโวยวายขึ้นมาทันที
 
               "อร้าย นายป๊อปนาย ว้ายย"ฟางพูดยังไม่ทันจบป๊อปปี้ก็ยกตัวเธอขึ้นมาพาดไหล่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้าง
 
               "นิเธอกินอะไรมาเนี่ยห๊ะ หนักชะมัด"ป๊อปปี้พูดเมื่ออุ้มเธอเข้ามาในห้าง
 
               "นายบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยยย"ฟางที่เอาแต่โวยวายก็ทุบหลังป๊อปปี้ไปด้วย ในขณะภายในห้างป๊อปปี้และฟางถูกเป็นเป้าสายตาของทุกๆคนมากที่สุด  
 
               "โอ้ยยัยบ้า เจ็บนะ นี่แหนะ"ป๊อปปี้เมื่อพูดจบก็ตีก้นของฟางไปทีนึง
 
               "อร้าย ฉันเจ็บนะปล่อยยย"ฟางเอาแต่โวยวายตลอดทางจนป๊อปปี้เดินมาถึงร้านก็ปล่อยฟางลง
 
               "อะนี้ เธอเข้าไปเลือกดูเสื้อผ้าได้เลยนะ อ่อแล้วถ้าเธออยากให้ฉันเปลี่ยนให้เนี่ยก็บอกนะ"ป๊อปปี้พูดเสร็จก็กระซิบที่ข้างหูของงฟางอีกที
 
               "โรคจิตสมองของนายคิดเป็นอยู่เรื่องเดียวรึยังไง"ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะยิ้มกวนๆให้ก่อนจะเดินไปนั่งรอเธอที่โซฟา รอฟาง
 
          10 นาทีผ่านไป ฟางก็เดินออกมาในชุดเดรชกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมาหน่อยนึงสีชมพูส่วนเครื่องประดับก้ตามที่ป๊อปปี้จัดการให้เธอเมื่อเช้า
 
               "ลงบัญชีผมไว้ได้เลยนะ"ป๊อปปี้เดินไปบอกพนักงานก่อนเดินจับมือฟางให้เดินตามเขาไปที่ร้านไอติมซึ่งฟางก็โวยวายตลอดทางเนื่องจากป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยมือเธอซักที
 
          ณ ร้านไอติม
 
               ป๊อปปี้พาฟางเข้าในนั่งตรงเก้าอี้ VIP สีแดง แล้วก้มีพนักงานเดินเข้ามาพร้อมเอาเมนูมาวางไว้บนโต๊ะ
 
               "เธออยากกินอะไรจัดมาเลย"เมื่อป๊อปปี้พูดจบฟางก็ลงมือสั่งทันที
 
               "เอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้ค่ะ"ฟางสั่งทำให้ป๊อปปี้ถึงกับตกใจทันทีไม่คิดว่าเธอจะกินเยอะขนาดนี้
 
               "สั่งเยอะขนาดนี้ นี้เธอกะจะกินเผื่อคนทั้งห้างเลยรึไง"ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟาง
 
               "นินายอย่าบ่นได้มั้ย นายบอกเองไม่ใช่หรอว่านายจะเลี้ยงฉันแล้วฉันก็จะกินหมดนี่นายมีปัญหาอะไรมั้ย"ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้ถึงกับส่ายหน้าด้วยความขี้งกของเธอ
 
               "กรี๊ดดด!! หล่ออะแก"มีเสียงกรี๊ดจากสาวๆที่มาจากโต๊ะรอบๆร้านไอติมที่ต่างก็นั่งกับเพื่อนอยู่ แล้วมีคนถ่ายรูปป๊อปปี้และฟางเก็บเอาไว้ สายตาของทุกคนมองมาที่ป๊อปปี้ในสายตาเดียวกัน ทำให้ฟางหันไปมองแล้วเขยิบตัวออกห่างๆจากป๊อปปี้ทันที แต่ป๊อปปี้ก็เขยิบตามแล้วโอบไหล่ฟางเอาไว้
 
               "นายเอามือออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันไม่อยากโดนตบ"ฟางพูดก่อนจะเขยิบตัวหนีแต่ป๊อปปี้จับไว้ก่อน
 
               "ถ้าเธอเขยิบตัวหนีอีกทีฉันหอมเธอแน่"ป๊อปปี้พูดแล้วมองมาที่ฟางแต่คนอย่างฟางหรอจะกลัว
 
               "ฉันไม่กลัว"ฟางพูดก่อนจะเขยิบตัวหนีแต่ป๊อปปี้จับเอาไว้แล้วหอมแก้มฟางทันทีทำให้ฟางถึงกับหน้าเหวอ แล้วก็ทั้งอายเพราะคนมองมาที่เธอทุกคนผู้หญิงที่มองป๊อปปี้ถึงกับอกหักกันไปเลยทีเดียว แล้วฟางก้เอาแก้มของตัวเองออกจากปากของป๊อปปี้แล้วมองป๊อปปี้ที่ยิ้มแบบผู้ชนะ จนทำให้เธอรู้สึกหมั่นใส้ ก่อนพนักงานจะเอาไอติมมาเสิร์ฟแล้วฟางก็ลงมือกินโดยหน้าตามุ้ยๆแล้วก็ได้แต่นั่งอยู่ที่เดิม เพราะขืนเธอขยับเธอก็ได้โดนแบบเมื่อกี้แน่
 
               "5555 ยัยเด็กน้อยเอ้ย"ซักพักป๊อปปี้ที่มองฟางกินไอติมอย่างอร่อยก็หัวเราะขึ้นมาทันที
 
               "นิ ขำอะไรของนายอ่ะ"ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัย
 
               "ก้ดูปากเธอสิเลอะเทอะไปหมด"ฟางพูดก่อนจะเอามือเช็ดออกแต่ป๊อปปี้จับมือเธอเอาไว้ก่อน แล้วหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปากให้เธอ ฟางก็มองการกระทำของป๊อปปี้แบบแปลกๆ ก่อนเธอจะลงมือกินต่อจนหมด
 
               "ถามจริงเถอะ นี่เธอกินหรือยัดเนี่ยห๊ะ"ป๊อปปี้มองถ้วยไอติมที่ตอนนี้หมดเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่นิด
 
               "แล้วนายเห็นว่าฉันกินหรือยัดละ"ฟางพูดทั้งๆที่หน้ามุ้ยๆก่อนจะเดินออกไปแต่ป๊อปปี้กลับลากเธอให้ไปอีกที่หนึ่ง
 
               "นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย"ฟางถามในขณะที่ป๊อปปี้ลากเธอออกมา แต่ป๊อปปี้ไม่ตอบจนมาถึงหน้าร้านเสื้อผ้าแบรนเนมที่มีขนาดใหญ่
 
               "เข้าไปเลือกเสื้อผ้าไว้ใส่ทำงานซะ แต่มีข้อแม้ห้ามโป๊ห้ามสั้นจนเกินไป"ป๊อปปี้สั่งฟางก่อนที่ฟางจะเลือกเสื้อผ้า
 
               "ทำไมฉันต้องซื้อตามที่นายบอกด้วย"ฟางถามด้วยความสงสัยก่อนจะเดินเลือกเสื้อผ้าไปเรื่อยๆโดยมีป๊อปปี้คอยเดินตามหลังอยู่
 
               "เพราะฉันสั่งแล้วเธอต้องทำเพราะถ้าเธอไม่ทำคงรู้นะว่าเธอจะโดนยังไง"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับมาทันทีก่อนจะเดินเลือกเสื้อผ้าต่อโดยมีป๊อปปี้คอยคุมอยู่ไม่ห่าง  พอเสร็จแล้วป๊อปก็พาเธอไปซื้อรองเท้าเครื่องประดับต่างๆ จนเสร็จ
 
               "โอ้ยยย เมื่อยจังเลย"พอเดินซื้อของเสร็จก็เกือบ 3 ชั่วโมงฟางจึงเดินมานั่งพักที่เก้าอี้บริเวณสวนหญ้าเทียมกลางห้างที่มีน้ำพุอยู่ด้วย
 
               "อะน้ำ นี่อะไรเนี่ยห๊ะเดินซื้อของแค่ 3 ชั่วโมงบ่นเมื่อยดูฉันสิยังไม่เห็นเมื่อยเลย"ป๊อปปี้เดินมายื่นน้ำให้ฟางแล้วนั่งข้างๆฟางก่อนจะกินน้ำแล้วพูด
 
               "ก็ฉันไม่ใช่นายนิ"ฟางพูดก่อนจะกินน้ำนั่งพัก
 
               "อ่อ ฉันลืมไปว่าเธอทั้งเตี้ยทั้งขาใหญ่เดิน 3 ชั่วโมงมันก็ต้องเมื่อยเป็นธรรมดา อือเข้าใจได้เข้าใจได้"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง
 
               "นินายเลิกกวนประสาทฉันซักชั่วโมงมันจะเป็นอะไรมากมั้ยห๊ะ"ฟางหันขวับมาพูดกกับป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้กลับยักไหล่ทำท่าทางปั่นประสาทเธอ
 
               "ไปกลับบ้านเถอะ 6โมงเย็นกว่าละ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะชวนฟางกลับบ้านแล้วถือของให้เธอ
 
          ณ คฤหาสน์จิระคุณ
 
               ขณะนี้รถได้แล่นมาจอดที่หน้าบ้านทั้งคู่ลงจากรถแล้วขึ้นไปบนห้องป๊อปปี้เข้าไปในห้องของฟางเพื่อจะเอาของไปวางให้เธอ ส่วนฟางก็เข้ามาเก็บของป๊อปปี้ก็กลับห้องไปเพื่อจะอาบน้ำ แล้วเมื่อฟางเก็บของเสร็จก็เดินไปอาบน้ำ
 
          ขณะนี้เวลา 23:00
 
          ก๊อก ก๊อก!! ฟางที่นอนเล่นอยู่ได้ยินเสียงประตูก็เลยเดินมาดูก็พบว่าเป็นป๊อปปี้
 
               "นี่นายมาทำอะไรที่ห้องฉันเนี่ยห๊ะ"ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัย
 
               "ฉันจะมาขอนอนด้วย ฉันนอนไม่หลับ"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางตกใจทันที ก่อนป๊อปปี้จะเดินเข้ามาในห้องของเะอโดยที่เธอยังไม่ได้บอกให้เขาเข้าห้องมาด้วยซ้ำ
 
               "นินายออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ นายมานอนในห้องฉันแล้วฉันจะนอนยังไง"ฟางถามป๊อปปี้ที่ตอนนี้ป๊อปปี้นอนอยู่บนที่นอนของเธอ
 
               "ก้แค่หลับตา ยากตรงไหน"ป๊อปปี้ตอบแบบกวนๆ  แล้วเมื่อเห็นฟางยืนทำหน้ามุ้ยอยู่ก็เลยดึงเธอให้ลงมาบนเตียงทันที แล้วมือของป๊อปปี้ก็ไปกดปุ่มสัมผัสบนหัวเตียงเพื่อปิดไฟอัตโนมัต แล้วกดปุ่มล็อคห้อง ซึ่งทำให้ฟางตกใจอย่างมากทำให้ในห้องมีแต่ความมืดซึ่งมีแค่ป๊อปปี้และฟางที่มองเห็นกันถึงจะมืดก็เถอะ
 
               "นายจะทำอะไรอ่ะ ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"ฟางพูดแล้วพยายามผลักป๊อปปี้ให้ออกไปแต่ก็ไม่สำเร็จ
 
               "ฉันแค่จะมานอนด้วยก็เท่านั้น แต่เรื่องทำอะไรนะไม่แน่"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แต่ฟางก็เห็นเพราะอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียว
 
               "ออกไปนะ"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ
 
               "ยัยตัวแสบ แถมใจดำอีกคนอุตส่าห์มาขอนอนด้วยก็ไล่ไปทั้งๆที่ห้องนี้เป็นห้องของลูกฉันในอนาคตแท้ๆ"ป๊อปปี้พูด
 
               "แล้วไงในเมื่อคุณอาเขายกห้องนี้ให้ฉันแล้วฉันมีสิทธิ์"ฟางพูดแล้วใช้แรงทั้งหมดผลักป๊อปปี้ออกไปจนตกเตียง ป๊อปปี้ร้องโอ้ยออกมาก่อนจะวิ่งไล่ฟาง ส่วนฟางก็วิ่งหนี ทั้งคู่วิ่งเล่นกันเป็นเด็กจนฟางสะดุดกับเตียงเพราะมันมืดทำให้เธอเห็นไม่ค่อยชัด ซึ่งป๊อปปี้ก็ล้มตามเธอมาทำให้ตอนนี้ป๊อปปี้คร่อมเธออยู่  
 
               ตอนนี้เหมือนมีมนต์สะกดทำให้ป๊อปปี้เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้นแล้วก้มลงจูบฟางทันทีซึ่งตอนแรกฟางก็ขัดขืนเล็กน้อยแล้วเธอก็เปลี่ยนจาดขัดขืน นำมือของเธอมาคล้องคอป๊อปปี้แทน  แล้วป๊อปปี้ก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากของฟางแล้วฟางก็ตอบสนองเป็นอย่างดี มือของป๊อปปี้ก็ค่อยๆเลื่อนไล้ไปตามต้นขาของเธอ แล้วป๊อปปี้ก็เปลี่ยนจากจูบมาไซร้ตามคอของเธอแทนแล้วทำรอยคิสมาร์คไว้ตามซอกคอของเธอ มือของป๊อปปี้ก็อยู่ไม่สุขเลื่อนมือไปจับหน้าของฟางทั้งๆที่ยังใส่เสื้ออยู่ แล้วป๊อปปี้ก็เลื่อนใบหน้าขึ้นไปจูบเธออีกครั้ง
 
               "พอเถอะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ"จากที่เงียบกันอยู่นานฟางก็พูดขึ้นมาแล้วผลักป๊อปปี้ออก
 
               "เอ่อคือ ฉันขอโทษนะฟาง"ป๊อปปี้พูดขอโทษแล้วมองฟางที่เอาแต่หลบตา
 
               "นายอยากนอนนายก็นอนไปเถอะ แต่ต้องเอาน้องริบบิ้นของฉันกั้นกลางเอาไว้"ฟางพูดก่อนจะจัดท่านอนแล้วเอาน้องริบบิ้นตุ๊กตาสีชมพูตัวไม่ใหญ่มากมากั้นเอาไว้  ป๊อปปี้มองการกระทำของฟางแต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ส่วนฟางก็เอาแต่หลบตาแล้วนอนลง ทั้งคู่นอนหันหลังให้กัน แล้วก็ต่างนอนไม่หลับทั้งคู่จึงหันมาพร้อมกัน แล้วฟางที่ทำตัวไม่ถูกก็ได้แต่ยิ้มให้แล้วหันหลังกลับไป ทั้งคู่ต่างก็ไ่ม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องทำแบบนี้
 
 
 
 
 
อ่านกันเพลินละสิ...5555 วันนี้มาอัพป๊อปฟางให้เต็มที่เลยนร้า ตอนต่อไปโทโมะกับแก้วก็จะเจอกันมาดุกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ส่วนฟางก็เข้าไปทำงานเป็นเลขาของป๊อปปี้ซึ่งมีจินนี่คอยตามจิกฟางตลอด มาดูกันว่าป๊อปปี้จะทำยังไง
 
 
 
ฝากติดตามด้วยนะคร้า
 
 
 
             
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา