วุ่นนัก รักซะเลย

 
 
 
 
เราสอวคนกลับมาอยู่บนกระท่อมหลังเดิม เรานั่งอยู่บนขอนไม้คนละอันข้างล่างกระท่อม  ที่นี่เงียบสงบจนได้ยินเสียงลมพัด เสียงใบไม้ชัดถนัดหู ลมเย็นๆพัดผ่านกายสบายจริงๆ
 
 
" แก้ว " เขาเรียกชั้ลเสียงเบา ชั้ลวางกิ่งไม้ในมือทิ้งก่อนจะหันไปมองหน้าเค้า
 
 
" อื้อ" 
 
 
 
" ชั้ล ... " แล้วหมอนั่นก้เงียบไป 
 
 
 
" อะไร " นั่นสิ นายจะพูดอะไร
 
 
 
" ป่าว ไม่มีอะไร " แล้วเขาก้ห้นหน้าหนีไปทางอื่น
 
 
 
" ก้ดี " ในเมื่อไม่มีอะไร ชั้ลเลยลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้าไปในกระท่อม ในใจมันก้ยังสงสัยนะ ว่าเค้าจะพูดอะไรกับชั้ล แต่ช่างเถอะ อย่าไปใส่ใจอะไรให้มันมากนักเลย
 
ชั้ลกลับเข้ามาในกระท่อมแล้วนอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก้เช้าแล้ว แล้วหมอนั่นไปไหนอีกแล้วก้ไม่รู้
 
 
 
" สาวน้อยยย ผู้ใหญ่ในมาส่งอาหารครับบบ "  เสียงหวานๆของผู้ชายคนนึงดังขึ้นมาจากนอกกระท่อม  ชั้ลชะเง้อมองไปทางหน้าต่าง  โอ้โห ในป่าแห่งนี้ มีผู้ชายหน้าตาดีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย
 
 
 
" เอ่ออ มาส่งอาหารให้ชั้ลหรอ" แล้วทำไมชั้ลต้องเขิล  ทำไมชั้ลต้องอมยิ้มให้พ่อหนุ่มน้อยตรงหน้า หนุ่มลูกครึ่ง หนุ่มตาน้ำข้าว หนุ่มผมน้ำตาลทอง หนุ่มล้ำ หนุ่มผิวนวล
 
 
 
" ฮะ ผมขออนุญาตเอาขึ้นมาวางไว้บนนี้นะครับ " หนุ่มร่างสูงโปรง
หล่อราวกับเทพบุตรยกถาดอาหารมาวางไว้ที่ระเบียงกระท่อม  ให้ตายสิ นี่ชั้ลจ้องมองเด็กนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยหรอ 
 
 
 
" ทานข้าวมายังเอาอะ " ชั้ลถาม นางส่ายหน้าไปมา แล้วยิ้มให้กับชั้ลน้อยๆ
 
 
" ทานเป็นเพื่อนหน่อยสิ  กินคนเดียวมันไม่อร่อย " ชั้ลชวน นางคิดนิดหน่อย แ้ลวก้พยักหน้าก่อนจะนั่งลงข้างๆชั้ล
 
 
 
" เป็นลูกครึ่งหรอ " 
 
 
" ครับ " 
 
 
 
" อายุเท่าไหร่แล้วเอาอะ " ทำไมใจชั้ลสั่นตอนจ้องมองเรือนร่างของเด็กนี้นะ
 
 
 
" 22 ฮะ" หนุ่มน้อยตรงหน้ายิ้มให้ชั้ล ให้ตายสิ นางมีเขี้ยวสะด้วย จนชั้ลเผลอยิ้มตาม 
 
 
 
" อื้ออ " ชั้ลตื่นเต้นไปหมด พูดอะไรไม่ออกเลยหละ
 
 
 
" แฟนพี่คนสวยเพิ่งจะเข้าไปคุยกับพ่อผมเมื่อกี้เอง " นางพูด
 
 
 
" ไม่ใช่แฟนนะ ! " ชั้ลรีบเถียงทันที
 
 
 
" ^_ * แหมมม ไม่ต้องเขิลก้ได้มั้งครับ ผมไม่แซวหรอกน๊า  " เอ่อ มีกวนด้วย ดีหละ แก้วชอบบบ
 
 
 
 
" ว่าแต่ชื่อไรเอาอะ " เริ่มตีสนิทแล้ว เอาหละอีแก้วเอ่ย ได้ ผ เป็นลูกครึ่งก้ดีเหมือนกัน ลูกจะได้เกิดมาน่ารัก
 
 
 
" อเล็กฮะ " 
 
 
 
" อื้อ พี่ชื่อแก้วนะ ว่างๆแวะมาคุยกันบ้างสิ อยู่คนเดียวมันเงียบๆ  ไม่สนุก " มารยาหญิงเริ่มออกแล้วหละคะ 
 
 
" โห้วว ไม่เอาหรอก แฟนพี่ขี้หึงจะตาย นี่ถ้าพ่อไม่สั่งนะ มีหวังพี่ได้อดข้าวอีกมื้อแน่นอน " 
 
 
" ฮะ  ยังไงนะ ? " เออ พูดอะไรชั้ลไม่เข้าใจ
 
 
 
" ก้เมื่อวานดิ พ่อสั่งให้แม่เอาข้าวมาให้พี่ แต่แม่ไม่ว่าง ผมก้จะเอามาให้เอง แต่พี่โมะเค้าไม่ยอม บอกว่าจะเอามาให้ แต่ก้ไม่ได้เอามา พอวันนี้พ่อเลยสั่งให้ผมแอบเอามาให้พี่ ไม่งั้นได้อดตายกันพอดี " นางเล่าจริงจังมาก เหมือนเคืองๆหมอนั่นเป็นทุนเดิมอยู่หรือเปล่า
 
 
" แล้วหึงยังไง " เออ ว่าแต่มันหึงตรงไหน
 
 
" โห่พี่ ก้พี่เค้าเล่นมองผมตาขวางตั้งแต่เพิ่งเจอกัน พอผมบอกจะเอาข้าวมาให้พี่ ก้ตะคอกใส่ผม ไม่ต้อง ! ผมเลยแกล้งเอามา ดูดิว่าจะทำยังไง " 
 
 
 
" อย่างงี้นเลยหรอ " 
 
 
 
" นี่พี่กวนผมป่าวเนี่ย " นางยังอารมณ์ขึ้นอยู่
 
 
 
" ไม่ๆ ไม่ได้กวน " จนชั้ลเผลอยิ้มให้กับมุมโมโหของนาง
 
 
 
" แกล้งต่อสิ น่าสนุกดีนะ เย็นๆแวะมาเล่นน้ำกับพี่สิ  " ชั้ลก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าหมอนั่นคิดอะไรกับชั้ลกันแน่   หึหึ
 
 
 
 
จนถึงตอนเย็นหมอนั่นก้ยังไม่กลับมา ชั้ลได้แต่ชะเง้อมองทั้งเค้าทั้งอเล็กว่าเมื่อไหร่จะมาสักที จนสุดท้ายจนที่โผล่มาก่อนก้เปนอเล็ก  
 
 
O_O พระเจ้า 
 
 
 
อเล็กนุ่งผ้าขาวม้ามาผืนเดียว กับมีแค่ผ้าขนหนูพาดบ่ามา ให้ตายนี้ ทำไมรูปร่างของเด็กคนนี้ถึงได้ทรมานใจชั้ลเหลือเกิน ซิกแพค กล้ามปูของหนุ่มลูกครึ่งมันน่าหลงไหลจริงๆ
 
 
 
" จะปะไปเล่นน้ำเลยหรอ " ชั้ลเสียงสั่นไปหมด ไม่กล้ามองนาน ทั้งๆที่ใจก้อยากจะมอง นางพยักหน้าน้อยๆ ชั้ลเลยเดิมกลับเข้าไปเอาผ้าเช็ดตัวมาแค่ผืนเดียว
 
 
เรากำลังเดินไปเล่นน่ำที่ลำธาร ชั้ลเลยตามแผ่นหลังกว้างของอเล็กจนลืมมองทางเดิน สะดุดทั้งไม้ทั้งหลุมจนเลือดอาบน้ำไปหมดแล้ว แต่ไม่เป็นไร ชั้ลไม่รู้สึก ^^
 
 
 
" พี่แก้ว ลงมาตรงนี้สิ  กำลังดีเลย " นางกวักมือเรียก เหอะ ! ลงไปตรงนั้นก้ยมกันพอดีสิพอหนุ่ม น้ำตรงนั้นแค่อกของเขา แต่สำหรับชั้ลคงจะเกือบเลยหัวไปละมั้งหนะ   แต่สุดท้ายนางก้มาลากชั้ลไปโดยให้ชั้ลเกาะบ่าของนางปายยยยย
 
 
 
ชั้ลเหมือน 14 อีกครั้งงงงงง ><
 
 
 
" แก้ว !!!!!! " เสียงคุ้นหูตะโกนเรียกเสียงดังจนชั้ลตกใจ
 
 
ตุ๊มมม ! จมหายลงไปในน้ำ แต่โชคดีที่ได้มือแกร่งของคนข้างๆดึงขึ้นมาไว้ทัน
 
 
แล้วชั้ลก้อยู่ในกอดของอเล็ก 
 
 
" ขึ้นมา !! " โห๊ะ เสียงโหดแบบนี้ ชั้ลไม่กล้าหันกลับไปมองหน้าเลยหละ