วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

 

เราสอวคนกลับมาอยู่บนกระท่อมหลังเดิม เรานั่งอยู่บนขอนไม้คนละอันข้างล่างกระท่อม  ที่นี่เงียบสงบจนได้ยินเสียงลมพัด เสียงใบไม้ชัดถนัดหู ลมเย็นๆพัดผ่านกายสบายจริงๆ

 

 

" แก้ว " เขาเรียกชั้ลเสียงเบา ชั้ลวางกิ่งไม้ในมือทิ้งก่อนจะหันไปมองหน้าเค้า

 

 

" อื้อ" 

 

 

 

" ชั้ล ... " แล้วหมอนั่นก้เงียบไป 

 

 

 

" อะไร " นั่นสิ นายจะพูดอะไร

 

 

 

" ป่าว ไม่มีอะไร " แล้วเขาก้ห้นหน้าหนีไปทางอื่น

 

 

 

" ก้ดี " ในเมื่อไม่มีอะไร ชั้ลเลยลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้าไปในกระท่อม ในใจมันก้ยังสงสัยนะ ว่าเค้าจะพูดอะไรกับชั้ล แต่ช่างเถอะ อย่าไปใส่ใจอะไรให้มันมากนักเลย

 

ชั้ลกลับเข้ามาในกระท่อมแล้วนอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก้เช้าแล้ว แล้วหมอนั่นไปไหนอีกแล้วก้ไม่รู้

 

 

 

" สาวน้อยยย ผู้ใหญ่ในมาส่งอาหารครับบบ "  เสียงหวานๆของผู้ชายคนนึงดังขึ้นมาจากนอกกระท่อม  ชั้ลชะเง้อมองไปทางหน้าต่าง  โอ้โห ในป่าแห่งนี้ มีผู้ชายหน้าตาดีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย

 

 

 

" เอ่ออ มาส่งอาหารให้ชั้ลหรอ" แล้วทำไมชั้ลต้องเขิล  ทำไมชั้ลต้องอมยิ้มให้พ่อหนุ่มน้อยตรงหน้า หนุ่มลูกครึ่ง หนุ่มตาน้ำข้าว หนุ่มผมน้ำตาลทอง หนุ่มล้ำ หนุ่มผิวนวล

 

 

 

" ฮะ ผมขออนุญาตเอาขึ้นมาวางไว้บนนี้นะครับ " หนุ่มร่างสูงโปรง

หล่อราวกับเทพบุตรยกถาดอาหารมาวางไว้ที่ระเบียงกระท่อม  ให้ตายสิ นี่ชั้ลจ้องมองเด็กนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยหรอ 

 

 

 

" ทานข้าวมายังเอาอะ " ชั้ลถาม นางส่ายหน้าไปมา แล้วยิ้มให้กับชั้ลน้อยๆ

 

 

" ทานเป็นเพื่อนหน่อยสิ  กินคนเดียวมันไม่อร่อย " ชั้ลชวน นางคิดนิดหน่อย แ้ลวก้พยักหน้าก่อนจะนั่งลงข้างๆชั้ล

 

 

 

" เป็นลูกครึ่งหรอ " 

 

 

" ครับ " 

 

 

 

" อายุเท่าไหร่แล้วเอาอะ " ทำไมใจชั้ลสั่นตอนจ้องมองเรือนร่างของเด็กนี้นะ

 

 

 

" 22 ฮะ" หนุ่มน้อยตรงหน้ายิ้มให้ชั้ล ให้ตายสิ นางมีเขี้ยวสะด้วย จนชั้ลเผลอยิ้มตาม 

 

 

 

" อื้ออ " ชั้ลตื่นเต้นไปหมด พูดอะไรไม่ออกเลยหละ

 

 

 

" แฟนพี่คนสวยเพิ่งจะเข้าไปคุยกับพ่อผมเมื่อกี้เอง " นางพูด

 

 

 

" ไม่ใช่แฟนนะ ! " ชั้ลรีบเถียงทันที

 

 

 

" ^_ * แหมมม ไม่ต้องเขิลก้ได้มั้งครับ ผมไม่แซวหรอกน๊า  " เอ่อ มีกวนด้วย ดีหละ แก้วชอบบบ

 

 

 

 

" ว่าแต่ชื่อไรเอาอะ " เริ่มตีสนิทแล้ว เอาหละอีแก้วเอ่ย ได้ ผ เป็นลูกครึ่งก้ดีเหมือนกัน ลูกจะได้เกิดมาน่ารัก

 

 

 

" อเล็กฮะ " 

 

 

 

" อื้อ พี่ชื่อแก้วนะ ว่างๆแวะมาคุยกันบ้างสิ อยู่คนเดียวมันเงียบๆ  ไม่สนุก " มารยาหญิงเริ่มออกแล้วหละคะ 

 

 

" โห้วว ไม่เอาหรอก แฟนพี่ขี้หึงจะตาย นี่ถ้าพ่อไม่สั่งนะ มีหวังพี่ได้อดข้าวอีกมื้อแน่นอน " 

 

 

" ฮะ  ยังไงนะ ? " เออ พูดอะไรชั้ลไม่เข้าใจ

 

 

 

" ก้เมื่อวานดิ พ่อสั่งให้แม่เอาข้าวมาให้พี่ แต่แม่ไม่ว่าง ผมก้จะเอามาให้เอง แต่พี่โมะเค้าไม่ยอม บอกว่าจะเอามาให้ แต่ก้ไม่ได้เอามา พอวันนี้พ่อเลยสั่งให้ผมแอบเอามาให้พี่ ไม่งั้นได้อดตายกันพอดี " นางเล่าจริงจังมาก เหมือนเคืองๆหมอนั่นเป็นทุนเดิมอยู่หรือเปล่า

 

 

" แล้วหึงยังไง " เออ ว่าแต่มันหึงตรงไหน

 

 

" โห่พี่ ก้พี่เค้าเล่นมองผมตาขวางตั้งแต่เพิ่งเจอกัน พอผมบอกจะเอาข้าวมาให้พี่ ก้ตะคอกใส่ผม ไม่ต้อง ! ผมเลยแกล้งเอามา ดูดิว่าจะทำยังไง " 

 

 

 

" อย่างงี้นเลยหรอ " 

 

 

 

" นี่พี่กวนผมป่าวเนี่ย " นางยังอารมณ์ขึ้นอยู่

 

 

 

" ไม่ๆ ไม่ได้กวน " จนชั้ลเผลอยิ้มให้กับมุมโมโหของนาง

 

 

 

" แกล้งต่อสิ น่าสนุกดีนะ เย็นๆแวะมาเล่นน้ำกับพี่สิ  " ชั้ลก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าหมอนั่นคิดอะไรกับชั้ลกันแน่   หึหึ

 

 

 

 

จนถึงตอนเย็นหมอนั่นก้ยังไม่กลับมา ชั้ลได้แต่ชะเง้อมองทั้งเค้าทั้งอเล็กว่าเมื่อไหร่จะมาสักที จนสุดท้ายจนที่โผล่มาก่อนก้เปนอเล็ก  

 

 

O_O พระเจ้า 

 

 

 

อเล็กนุ่งผ้าขาวม้ามาผืนเดียว กับมีแค่ผ้าขนหนูพาดบ่ามา ให้ตายนี้ ทำไมรูปร่างของเด็กคนนี้ถึงได้ทรมานใจชั้ลเหลือเกิน ซิกแพค กล้ามปูของหนุ่มลูกครึ่งมันน่าหลงไหลจริงๆ

 

 

 

" จะปะไปเล่นน้ำเลยหรอ " ชั้ลเสียงสั่นไปหมด ไม่กล้ามองนาน ทั้งๆที่ใจก้อยากจะมอง นางพยักหน้าน้อยๆ ชั้ลเลยเดิมกลับเข้าไปเอาผ้าเช็ดตัวมาแค่ผืนเดียว

 

 

เรากำลังเดินไปเล่นน่ำที่ลำธาร ชั้ลเลยตามแผ่นหลังกว้างของอเล็กจนลืมมองทางเดิน สะดุดทั้งไม้ทั้งหลุมจนเลือดอาบน้ำไปหมดแล้ว แต่ไม่เป็นไร ชั้ลไม่รู้สึก ^^

 

 

 

" พี่แก้ว ลงมาตรงนี้สิ  กำลังดีเลย " นางกวักมือเรียก เหอะ ! ลงไปตรงนั้นก้ยมกันพอดีสิพอหนุ่ม น้ำตรงนั้นแค่อกของเขา แต่สำหรับชั้ลคงจะเกือบเลยหัวไปละมั้งหนะ   แต่สุดท้ายนางก้มาลากชั้ลไปโดยให้ชั้ลเกาะบ่าของนางปายยยยย

 

 

 

ชั้ลเหมือน 14 อีกครั้งงงงงง ><

 

 

 

" แก้ว !!!!!! " เสียงคุ้นหูตะโกนเรียกเสียงดังจนชั้ลตกใจ

 

 

ตุ๊มมม ! จมหายลงไปในน้ำ แต่โชคดีที่ได้มือแกร่งของคนข้างๆดึงขึ้นมาไว้ทัน

 

 

แล้วชั้ลก้อยู่ในกอดของอเล็ก 

 

 

" ขึ้นมา !! " โห๊ะ เสียงโหดแบบนี้ ชั้ลไม่กล้าหันกลับไปมองหน้าเลยหละ