วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

 

                    เห้อออออ  ได้กลับบ้านสักที แต่ ! จะเรียกว่าบ้านก็คงไม่ได้หรอกนะ เพราะไอ้ป๊อมันดันลากชั้ลไปอยู่ที่คอนโดของชั้ลตั้งแต่วันนี้เลย  เอาเถอะ แม้ว่าชั้ลจะไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่ชั้ลก็รับเงินมาจากมันแล้ว และมันก็ดูแลแม่ชั้ลเป็นอย่างดี ชั้ลก็ควรที่จะทำงานของชั้ลให้มันดีที่สุด แค่นี้ก็น่าจะโอเคแล้วเนอะ 

 

 

 

 

 

                    " มึงจะลากกูมาอยุ่ที่นี่ทำไมวะเนี่ย ฮะ " ทันทีที่มาถึงห้อง ชั้ลก็บ่นใส่มันไม่ยั้ง ก็ไม่เข้าใจไง อยู่บ้านก็ทำงานได้เถอะ ทำไมต้องมาอยู่คอนโดด้วย โว๊ะ ! ไม่ชอบเลยอะ 

 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวก็รู้เองแหละ อย่าบ่นไปหน่อยเลย ไปจัดของไป " ไอ้ป๊อปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหรู่ ก่อนจะสะบัดมือไล่ชั้ลเยี่ยงหมู 

 

 

 

 

 

                    " อยากไปหาน้องวะ ไอ้เจ้ากานเป็นไงบ้างเนี่ย " ชั้ลจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ไปพร้อมๆกับถามถึงน้องชายสุดที่รักของชั้ล

 

 

 

 

 

                    " คิดถึงก็ไปหาสิวะ แม่ชั้ลดูแลมันอย่างดีอะ จนบางครั้งชั้ลก็คิดว่า ตัวเองเป็นลูกเมียน้อยแล้วเนี่ย ขนาดสั่งกับข้าวนะ ยังสั่งแต่ของที่ไอ้กานชอบแถบทุกมื้อ " มันบ่นๆ ก่อนจะล้มลงนอนบนโซฟา  

 

 

 

 

 

                    ด้วยความดื้อและเกเรมากของไอ้ป๊อป มันทำให้ผู้เป็นพ่อและแม่ ถึงกับผงาย ตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย มันเอาแต่โดดเรียน อาทิตย์นึงเข้าเรียนแค่ 3 วันได้มั้ง แต่ชั้ลก็แอบเชคชื่อ แอบส่งารบ้าน แอบทำงานให้มันอยู่บ่อยๆ มันเลยจบออกมาได้ ยิ่งเวลามันไปมีเรื่องชกต่อยกับใคร ก็มีแค่ชั้ลนี้แหละที่ไปลากคอมันกลับมาทุกที คจะเป็นเพราะเหตุนี้แหละมั้ง ที่พ่อกับแม่ของไอ้ป๊อป ท่านถึงได้รักและเอ็นดูชั้ลมาก เหมือนลูกคนหนึ่ง 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงก็หัดทำตัวดีๆบ้างดิวะ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว หันโตเป็นผู้ใหญ่สักทีเหอะ " อดไม่ได้ทีชั้ลจะพูดต่อ แม้จะเป็นครั้งที่ร้อยแปดแล้วก็ตาม

 

 

 

 

 

                    " ถึงเวลา กูดีเองแหละน๊าา มึงไม่ต้องบ่นหรอก รีบๆจัดของไปเถอะ " แล้วไป้ป๊อปมันก็ทำหน้าทำตาเหมือนรำคาญชั้ล เอาเถอะ เอาที่มึงสบายใจอะจ่ะ ชั้ลส่ายหน้าไปมาอย่างระอาก่อนจะหันมาสนใจกับการจัดเก้บข้าวของของตัวเองต่อไป 

 

 

 

 

 

                    คอนโดที่ไอ้ป๊อปให้ชั้ลมาอยู่ที่โครตจะหรูเลยคะ ขนาดห้องน้ำที่แถบจะเท่าห้องนอนบ้านของชั้ลเลย มันทั้งกว้าง ทั้งสวย ทั้งสบาย จนชั้ลไม่คิดว่าชั้ลจะได้มาอยู่ในที่แบบนี้ ส่วนห้องนอนนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน มันรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์  คนจนๆอย่างชั้ล ไม่คิดว่าจะได้นอนบนเตียงนุ่มๆเหมือนชาวบ้านเค้าหรอกคะ มีเพื่อนเป็นไอ้ป๊อป นี่ถือว่ามีบุญมากจริงๆ ในคอนโดนี้ มันห้องครัวเล็กๆให้ชั้ลพอทำกับข้าวกินได้ แถมยังมีระเบียงให้ชั้ลปลูกต้นไม้ไว้ดูเล่นอีก 

 

 

 

 

 

                    " ขอซื้อต้นไม้มาเลี้ยงตรงนี้ได้ปะวะ "ชั้ลเดินสำรวจห้องมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ระเบียง 

 

 

 

 

 

                    " เอาดิ กูรู้อยู่แล้วหละ ว่ามึงคงจะอยู่ลำบากถ้าไม่มีต้นไม้ " เราสนิทกันมาก จนแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน ชั้ลชอบหรือไม่ชอบอะไรมันรู้หมด เรื่องของมันก็เช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

                    " แมวด้วยได้ปะ ตัวเดียวก็พอ " ชั้ลรักแมวพอๆกับรักต้นไม้ ตัวที่มีอยู่ ไอ้เจ้ากานก็ขอเอาไปเลี้ยงที่บ้านป๊อป ชั้ลคงต้องซื้อเพื่อนใหม่มาอยู่กับชั้ลแล้วหละ 

 

 

 

 

 

                     " เออออ  มึงก็รู้หนิ ว่ากูขัดมึงไม่ด้อยู่แล้วว " แล้วไอ้ป๊อปก็อนุญาตตต 

 

 

 

 

 

                    ชั้ลเกาะราวริมระเบียง ก่อนจะสูดอากาศบริสุทธิ์และมองวิวรอบๆ ในห้องว่าสวยแล้ว มายืนริมระเบียงนี่มันยิ่งกว่าสวยอีก ด้วยความที่ชั้ลอาศัยอยู่ชั้ลบนสุด มันทำให้เป็นอะไรๆ ได้กว้างและไกลจนสุดตา นี่ขนาดกลางวันยังสวยขนาดนี้ ถ้าได้เห็นแสงดีกลางคืนมันจะขนาดไหนกันนะ 

 

 

 

 

 

                    เห้ยย !  นั้นมันแม่ชีนิว๊าาา เห้ย นี่มันอะไรกันะเนี่ย แม่ชีมาอยู่ห้องข้างๆชั้ลได้ยังไงเนี่ยย ชั้ลเหลือบไปเห็นแม่ชีฟาง ยืนปัดฝุ่นอยู่ในห้องผ่านกระจกใสๆ แล้วชั้ลก็รีบกระโดดหลบเข้าห้องทันที 

 

 

 

 

                    " ไอ้ป๊อป นี่มันแผนของมึงใช่มั้ยย " และชั้ลก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน 

 

 

 

 

                    " อื้อ  มึงจะว่ากูฉลาดก็ได้นะแก้ว " ป๊อปนอนกระดิกเท้าอยู่บนโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่ชั้ลกำลังโกรธมันอยู่เนียนะ 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป มึงจะลงทุนอะไรขนาดนี่วะ มึงไม่กลัวเค้าจะรู้บ้างหรือไง " ชั้ลโวยวายให้มันอย่างไม่ไว้หน้า 

 

 

 

 

 

                    " ก็คนมันอยากได้ มันก็ต้องลงทุนป่าววะ " มันคงไม่แค่ค่าคอนโดที่มันซื้อไว้หรอกคะ แค่นี่มันก็แค่เศษเงินของมัน แต่ถ้าชั้ลเป็นฟาง ชั้ลคงจะเสียใจ 

 

 

 

 

 

                    " เค้าเป็นคนดี กูไม่อยากให้มึงทำกับฟางเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมา กูรัไม่ได้ " ฟางไม่ใช่คนแรกที่ป๊อปหลอก แต่ฟางเป็นคนแรกที่ป๊อปลงทุนมากถึงขนาดนี้ เพราฟาง ไม่ได้ง่ายเหมือนคนที่ผ่านมา 

 

 

 

 

 

                    " กู ก็ไม่ได้จะทำแบบนั้นหนิ " ป๊อปลุกขึ้นนั่ง แล้วมองหน้าชั้ลอยางหาเรื่อง ป๊อปมักพูดแบบนี้เสมอ เวลาจีบผู้หญิงใหม่ และ บทสรุปก็ยังคงเป็นแบบเดิม 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป กูขอร้องหละ เว้นฟางไว้สักคนเถอะนะ เค้าดีเกินกว่าที่มึงจะทำร้าย " ชั้ลแทบจะร้องไห้ออกมา เรื่องแบบนั้นมันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับคนอย่างฟาง ไม่ควรเลยจริงๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " เออ กูสัญญา ว่ากูจะไม่ทำแบบนั้น " ไอ้ป๊อปขมวดคิ้ว แล้วพูดกับชั้ล แต่มันไม่มองหน้าชั้ล และชั้ลเองก็ไม่รู็ว่ามันพูดจริงหรือเปล่า 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามึงไม่จริงจัง กูจะไม่ช่วยมึงนะ แล้าถ้ามึงทำร้ายฟาง มึงกับกู ขาดกัน " ด้วยความรักที่เรามีให้กัน ชั้ลเชื่อว่ามันไม่กล้าทำ ถ้าชั้ลยื่นคำขาดแบบนี้ออกไป 

 

 

 

 

 

 

                    " เอออ !! " ไอป๊อปขบกรามแน่นแล้วจ้องมองหน้าชั้ลเหมือนมันกำลังโกรธที่เอาความสัมพันธ์ของเราเป็นเครื่องต่อรอง

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป กูพูดจริงทำจริงนะ " ชั้ลย้ำกับมันอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและเหมือนวามันกำลังน้อยใจชั้ลอยู่

 

 

 

 

 

                    " เออ !!! " มันตะคอกใส่หน้าชั้ล ก่อนจะเดินสะบัดก้นเข้าไปนอนในห้องนอน 

 

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่ไอ้ป๊อปมันงอลตุ๊บป๋องเข้าไปนอนเกยหมอนอยู่ในห้อง ชั้ลก็จำต้องทำอาหารเพื่อง้องอลมันตามไสตล์เดิม และจัดโต๊ะอย่างหรูรอมัน ชั้ลเดินออกไปที่ริมระเบียงห้อง เผื่อหยิบแจกันดอกไม้ที่เจ้าของห้องเดิมเอาไปวางไว้ที่ระเบียงเผื่อมาประดับโต๊ะ 

 

 

 

 

 

 

                    " O_O   ไอ้หมอนั่นนิ แล้มันมาทำอะไรที่นี่วะ " แล้วชะโงกหน้ามองดูข้างล่าง แล้วชั้ลก็เจอกับไอ้สมเสร็จที่กำลังลงมาจากรถ หรือมันจะมาหาฟางวะ 

 

 

 

                    ไม่ไดการหละ  ชั้ลรีบวิ่งเข้าไปปลุกไอ้ป๊อปในห้อง

 

 

 

 

 

                    " เห้ย ! ไอ้ป๊อป ตื่นๆ ไอ้หมอนั้นมันบุกมาหาาฟางถึงที่นี้เลยนะเว้ย ไอ้ป๊อป ตื่นสิวะ " ชั้ลทั้งจิกผมทั้งทุบอกไอ้ป๊อปที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียงจนมันตื่น แล้วชั้ลก็รีบลากมันมาดูที่ระเบียง 

 

 

 

 

 

                    " อะไรมันจะรุกขนาดนี้วะ  แก้ว มึงรีบไปดักรอฟางเลยนะ อย่าให้ไปกัน 2 ต่อ 2 เด็ดขาด " ไอ้ป๊อปลากมือชั้ลมายืนอยู่หน้าประตู แล้วเปิดประตูผลักชั้ลออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วววว  " ทันเวลาจ่ะ ฟางที่กำลังปิดประตูห้องอยู่ ถึงกับืนหน้าเหวอ เมื่อเห็นชั้ลโผล่ออกมาจากห้องข้างๆของเธอ ชั้ลได้แต่ยิ้มแหยๆรอเธอปิดประตูจนเสร็จ แล้วปั่นหน้าทำเป็นตกใจ เหมือนชั้ลไม่เคยรู้มาก่อนว่าฟางอยู่ห้องนี้

 

 

 

 

 

                    " ฟางอยู่ห้องนี้หรอ" ชั้ลแสร้งถามคำถามออกไป ทั้งๆที่รู้อยู่แกใจ 

 

 

 

 

 

                    " อื้มมม แก้วเพิ่งย้ายมาหรอ " ฟางยิ้มเหมือนดีใจที่เห็นชั้ลในวันนี้ ตรงนี้ 

 

 

 

 

 

 

                    " อื้ม เพิ่งจะย้ายมาวันนี้แหละ ดีใจจังเลยที่ได้อยู่ใกล้ๆฟาง " เริ่มแผน

 

 

 

 

 

                    " ฟางก็ดีใจเหมือนกัน จะได้มีเพื่อนคุยสักที ว่าแต่แก้วจะไปไหนหรอ " ฟางมีท่าทีเหมือนตื่นเต้น เธอดูน่ารักมากในสายตาของชั้ล และชั้ลก็รู้สึกเต็มใจที่จะช่วยไอ้ป๊อปจีบฟาง ซึ่งชั้ลหวังว่ามันเองคงจะจริงใจกับฟางจริงๆ 

 

 

 

 

 

                    " เอ่ออออ ว่าจะลไปหาอะไรกินหน่อยหนะ " ชั้ลเดาไปว่าไอ้หมอนั้นมันคงจะมารับฟางไปกินข้าว และด้วยนิสัยน่ารักของฟาง ชั้ลมั่นใจว่าฟางต้องช่วยชั้ลไปด้วยแน่ๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " อื่ออ พอดีเลย ฟางก็กำลังจะไปกินข้าวเหมือนกัน แก้วไปด้วยกันนะ " เธอเดินมาจับมือของชั้ล และทำหน้าอ้อนๆ  ฟางเอ้ยย ไม่ต้องออนหรอก เพราะแก้วก็พร้อมจะไปอยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

                    " อื้ม ก็ได้จ่ะ " ชั้ลพยักหน้าหงิกๆ แล้วฟางก็เดินจับมือชั้ลลงไปข้างล่าง

 

 

 

 

 

                    ข้างล่างของคอนโด ทันทีที่ไอ้สมเสร็จมันเห็นหน้าชั้ล หน้ามันดูอึ้งๆ เหวอๆ เหมือนมันจะคาดไม่ถึงที่ชั้ลมากับฟาง ในใจมันคงจะตั้งคำถามกับตัวเองหละมั้ง ว่า มาได้ไงวะ 

 

 

 

 

 

                    " เอ่อออ  " มันอึกๆอักๆ เหมือนไม่อยากให้ชั้ลไปด้วย มันเหล่มองชั้ลอย่างสะอิดสะเอียน ก่อนจะหันมองฟางด้วยสายตาที่หวานฉ่ำ  เหอะ ! 

 

 

 

 

 

                    " ฟางชวนแก้วไปกินข้าวกับเราด้วย  นะ " เธอพูดกับมันเชิงขอร้อง ไอ้หมอนั้นยิ้มเจือนๆก่อนจะพยักหน้า มันคงจะรู้สึกเหมือนโดนมันมือชก 

 

 

 

 

                    ไอ้สมเสร็จเปิดประตูรถให้ฟาง แล้วเดินไปขึ้นรถ ชั้ลรู้สึกเหมือนชั้ลเป็นอากาศที่มันมองไม่เห็น  โธ่วว ไอบ้าเอ้ยยยย อย่าให้งานชั้ลสำเร็จนะ ชั้ลจะด่าให้สะใจไปเลยคอยดู  

                    ชั้ลเงยมองไปที่ห้องทำเอง ก็เห็นไอ้ป๊อปมันยืนอยู่ที่ริมระเบียงห้อง ชั้ลยกือ โอเค เป็นสัญญาณวาแผนสำเร็จแล้ว ก่อนจะก้าวขึ้นรถไป 

 

 

 

 

 

 

                    ที่ร้านอาหาร  ในขณะที่ฟางเข้าห้องน้ำำ สงครามก็เริมขึ้น 

 

 

 

 

 

 

 

                    " โผล่มาได้ยังไงวะ ชั้ลนี่เบื่อขี้หน้าเธอจริงๆ ทำไมชอบมาจุ่นวุ่นวายในชีวิตของชั้ลเหลือเกิน " มันบ่นใส่ชั้ล แล้วยังจะชักสีหน้าว่ารังเกียจชั้ลอีก ดูมันทำสิ 

 

 

 

 

 

                    " ทำอย่างกับชั้ล อยากจะเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของนายเหลือเกินนั้นแหละ ไม่รู้ว่าช้ลไม่ทำเวรทำกรรมอะไรไว้หนักหนา ชาตินี้ถึงได้มาเจอกับผู้ชายปากหมา ปากเปราะแบบนายเนี่ย " เอาสิ อย่านึกว่าชั้ลจะยอม 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลต้องทำยังไง ถึงจะได้ไม่เห็นหน้าเธอ เวลาที่ชั้ลอยู่กับฟางเนี่ย " มันคงจะเซ็งสุดๆ 

 

 

 

 

 

                    " ทำใจเถอะ เพราะชั้ลจะตามฟางไปทุกที่ ^^ " ชั้ลยิ้มกรุ่มกริ่มใส่มันอย่างกวนตีน 

 

 

 

 

 

                    แล้วฟางก็กลับมานั่งที่โต๊ะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ครั้งต่อไปเราคงไม่กล้ามากับฟางแล้วหละ " ชั้ลรีบปรับสีหน้าแววตาให้ดูเศราสุดๆ จนไอ้สมเสร็จมันงในอารมณ์ของชั้ล 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วเป็นอะไร โมะว่าอะไรแก้วหรือเปล่า " ฟางดูเหมือนตกใจมากในอาการของชั้ล ส่วนไอ้หมอนั้นก็ งง ใหญ่

 

 

 

 

 

                    " เขาบอกว่าเค้าไม่อยากให้แก้วมาด้วย เค้าบอกว่าแก้วเป็น กขค ระหว่างเค้ากับฟาง แก้วคิดว่าแก้วควรจะกลับ " ชั้ลทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และกระเถิบเก้าอี้พร้อมจะลุกขึ้น แต่ฟางจับมือชั้ลเอาไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    "โมะพูดแบบนี้กับแก้วหรือเปล่าาา "  เห้ยยยยย นี่ชั้ลแอ็คติ้งขนาดนี้แล้ว แม่ชียังจะไปถามมันอีกหรอเนี่ยยย 

 

 

 

 

 

 

                    " เอ่อออ  " แล้วดูเหมือนไอ้หมอนี่จะไม่กล้าโกหกฟางด้วยสิ มันอ้ำๆอึ้งๆ พูดไม่เป็นเลยหละ 

 

 

 

 

 

 

                    " โมะ แก้วเค้าเสียใจนะ โมะไม่น่าพูดกับแก้วแบบนี้เลย โมะขอโทษแก้วนะ " ห๊ะ !!! มือข้างนึงของฟาง ยังจับมือชั้ลอยู่ ส่วนอีกข้างนึงเลื่อนไปจับมือไอ้หมอนั้น  ทำใจฟางถึงได้ใจเย็นขนาดนี้นะเนี่ยยย

 

 

 

 

 

                    "ชั้ล ขอ โทษ " มันพูดแน่นทุกคำ แล้วทำตาเหลือกใส่ชั้ล ชั้ลยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ

 

 

 

 

 

                    " แก้วเค้าเป็นเพื่อนฟาง โมะเองก็เป็นเพื่อนฟาง ฟางอย่างให้โมะกับแก้วเป็นเพื่อนกัน " ฟางพูด พร้อมกับหันมายิ้มให้ชั้ล และ มัน 

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!! " เราอุทานพร้อมกันสองคน และจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร 

 

 

 

 

 

                    " งั้นกินข้าวกันดีกว่า " ฟางคงจะจนปัญญา เลยเบี่ยงประเด็นให้มากินข้าวแทน