วุ่นนัก รักซะเลย

9.2

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.36 น.

  58 ตอน
  778 วิจารณ์
  74.15K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 00.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) เยี่ยมแก้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                    เช้าของวันใหม่ ฟางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าตรู่ ด้วยความที่เธอขับรถไม่เป็น และอยากจะชวนเพื่อนของเธอไปแสดงความรับผิดชอบ ต่อหญิงที่เธอเพิ่งจะประมาททำให้เขาเจ้บตัวมาเมื่อวาน เธอจึงรีบกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนนั้นทันที

 

 

 

 

 

                    " โมะ ฟางจะไปเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาลนะ "เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ฉ่ำหวาน จนชายหนุ่มที่ยังหลับไหลอยู่บนเตียง ต้องขยี้ตาตื่นขึ้นมาฟัง

 

 

 

 

 

                    " ฟางครับ แต่เค้าก็มีคนเฝ้าอยู่แล้วหนิ เราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันไม่ดีกว่าหรอ " เขาพูดช้าๆอย่างสุภาพ พยายามข่มอารมณ์ความหงุดหงิดภายในใจเอาไว้ 

 

 

 

 

 

                    " แต่เราชนเค้านะ ... แต่ไม่เป็นไร ถ้าโมะไม่สบายใจฟางไปคนเดียวก็ได้ " เธอเองก็ไม่ได้ประชดเขาหรอก หากแต่เธอไม่ใช่คนเซ้าซี่ และไม่ชอบฝืนใจใครให้ทำตามคามต้องการของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " โอเคครับ เดี๋ยวฟางรอโมะที่คอนโดนะ อีก 1 ชั่วโมง โมะจะขับรถไปรับ " แต่เขาเองก็ไม่ใจดำถึงขนาดที่ให้หญิงในฝันต้องลำบากไปคนเดียวหรอก ร่างสูงรีบลุกจากเตียง อาบน้ำแต่งตัว และขับรถไปหาเธอตรงตามเวลาที่ันัดหมาย 

 

 

 

 

                    ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเปะ ! รถหรูของโทโมะก็จอดรออยู่หน้าคอนโด ไม่นานหญิงในฝันของเขาก็ขึ้นมาบนรถ 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณนะ ฟางไม่ได้ทำให้โมะลำบากใจใช่มั้ย " ฟางหน้าซึมๆ เหมือนจะรู้สึกผิด ชายหนุ่มมองหน้าเธอ ก่อนจะยิ้มกว้างให้กับเธอ 

 

 

 

 

 

                    " สำหรับฟาง ไม่มีอะไรที่โมะลำบากใจเลยนะ โมะเต็มใจทุกอย่าง เพราะโมะ.. " โทโมะยังพูดไม่จบ ฟางก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

                    " ขับรถไปได้แล้ว รถข้างหลังเค้ารออยู่นะ " ฟางพูดอย่างสุภาพ 

 

 

 

 

 

 

                    โอ๊ะ ! อะไรมันจะทรมานขนาดนี่เนี่ย แม่ก็ป่วย พ่อก็ไม่อยู่แล้ว ป่วยขนาดนี่ ถ้ามีใครสักคนมาดูแลก็คงจะดี แต่ช่างเถอะ ชาตินี้ชั้ลคงทำได้แค่ฝัน  เห้ออออ 

 

                    ตื่นเช้ามาก็ต้องนอนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว นั่งเบื่อๆอยู่คนเดียว ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ แต่มันกว้างมากสำหรับชั้ล มันทำให้ชั้ลเหงาาาา  

 

 

                    ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! แล้วเสียงประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น  เชื่อชั้ลเถอะ คงไม่พ้นพยาบาลที่ไอ้ป๊อปมันจ้างมาดูแลชั้ล เออเอาเถอะ เข้ามาสิ ดีกว่าไม่มีคนเข้ามาเลย  ชั้ลได้แต่นอนนิ่งๆเหลอบมองคนที่จะเข้ามา แต่ก็ตัดใจหันหน้าไปทางอื่น เบื่อ เบื่อหน้าพยาบาลคนเดิมๆ 

 

 

 

 

 

                    " เป็นยังไงบ้างคะ " เสียงหวานเยิ่มพูดลอยๆขึ้นมา จนชั้ลต้องหันขวับกลับไปมองอย่างเร็ว เพราะชั้ลจำน้ำเสียงหวานๆนี้ได้ขึ้นใจ

 

 

 

 

 

 

                    " แม่ชี  เอ้ยย  คุณฟางง " ด้วยความตกใจที่ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะมาอีก มันเลยทำให้ชั้ลหลุดคำพูดที่ไม่ควรออกไป

 

 

 

 

 

                    " เรียกฟางเฉยๆก็ได้คะ คุณ เอ่อออ " เธอส่งสายตาที่มันเต็มไปด้วยความสงสัยมองมาที่ชั้ล และชั้ลก็พอจะรู้คำถามในใจของเธอ 

 

 

 

 

 

 

                    " เราชื่อแก้วว ^^ " ชั้ลบอกชื่อของตัวเอง แล้วยิ้มให้กับฟางอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

                    " แก้วหน้าม้าอะนะ " ไอ้หน้าส้นตีนเดิมๆ ก็โผล่ออกมาจากหลังฟางก่อนจะเปล่งถ่อยคำที่มันคล้ายกับเสียงสุนัขเห่าออกมาให้ชั้ลได้ยิน 

 

 

 

 

 

                    " คะ พ่อสมเสร็จ  " มองไปมองมาไอ้หน้าส้นตีนนี่ ก็คล้ายๆกับสมเสร็จดีแฮะ ก็เหมาะดี ชื่อนี่แล้วกันเนาะ 

 

 

 

 

 

                    " นี่เธอ !! " มันชี้หน้าจะด่าชั้ลคะ ดูดิ ทีด่าว่าคนอื่นแล้วสบายใจเชียว พอคนอื่นด่ากลับ ทำเป็นสะดุ้ง หึ ! 

 

 

 

 

 

 

                    " โมะ โมะหาเรื่องแก้วเค้าก่อนนะ " แล้วแม่ชีก็เจรจาสงบศึกคะ ดูนายสมเสร็จนี่คงจะชอบแม่ชีมากสินะ ปราบแค่ครั้งเดียวก็นิ่งเป็นสมเสร็จป่วยเชียว 

 

 

 

 

 

 

                    " ไอ้แก้ว  แม่ให้เอาแกงจืดมาให้หวะ ! " แล้วไอ้ป๊อปเพื่อนรักของชั้ล ก็เดินเข้ามาพร้อมกันปิ่นโตอันเบอเริ่ม ธรรมดาแหละคะ ชั้ลเป็นลูกรักของแม่ป๊อป เค้าก็ต้องเอาอกเอาใจ เป็นห่วงเป็นธรรมดา

 

 

 

 

 

                    " อ้าวว ฟางง มาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วครับ " แหนะอีป๊อป แทนที่มันจะแวะมามองหน้ามองตาเพื่อนมันก่อน ไม่เลยคะ จุดโฟกัสมันหยุดอยู่ที่ฟาง แล้ววันนี้มีเรียกชื่อดั๊วะ แหมม  ไปสนิทกันตอนไหนวะ 

 

 

 

 

 

 

                    " เราเพิ่งถึงไม่นานนี้เอง " แม่ชีเองก็ยิ้มน้อยๆแล้วตอบคำถม ส่นไอ้สมเสร็จก็จ้องไอ้ป๊อปราวกับจะดูดเลือดมันให้หมดตัว อย่างนี้มันต้องแกล้งสิคะ ถึงจะสะใจ

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป ป๊อป " ชั้ลเรียกป๊อป ก่อนจะกวักมือให้มันเข้ามาใกล้ๆ ป๊อปรีบเดินเข้ามาหาชั้ลอย่างเร็ว เรามองตากัน มันก็รู้ทันที ว่าชั้ลมีแผนชั่ว 

 

 

 

 

 

                    " ไปซื้อหขมปังให้หน่อยดิ ช่วยฟางไปเลือกสิ " ชั้ลกระซิบเบาๆให้ได้ยินกันสองคน มันก็เข้าใจทันที หลังจากนั้นไอ้ป๊อปมันก็กวักมือแม่ชีให้มาหามัน แม่ชีทำหน้างง แต่ก็ยอมเดินเข้ามาหามัน โดยที่ไอ้สมเด็จพยายามจะรั้งเอาไว้ แต่ไม่สำเร็จ  ไอ้ป๊อปมันก็รีบกระซิบกระซาบข้างหูแม่ชี  เธอยิ้มน้อยๆแล้วเหลือบมามองชั้ลก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ 

 

 

 

 

 

                    " โมะ เดี๋ยวฟางมานะ " ฟางพูดกับไอ้สมเสร็จ 

 

 

 

 

 

                    " ฟางจะไปไหน " มันถามเสียงแข็ง คงจะหึงไอ้ป๊อปอะดิ 

 

 

 

 

 

                    "ฟางจะลงไปซื้อของข้างล่าง " เธอพูดเสียงเบาๆ 

 

 

 

 

 

                    " งั้นไปด้วยดิ " มันรีบก้าวเข้าไปหาแม่ชี ไอ้ป๊อปนี่หนาแหยเลยจ่ะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าโมะไปด้วย แก้วก็ต้องอยู่คนเดียวสิ " ฟางพูด ไอ้ป๊อปคลายหน้าแหยๆของมันแล้วยิ้มได้อีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " ก็ให้ไอ้หมอนี้อยู่กับเค้าสิ เดี๋ยวโมะไปกับฟางเอง " มันไม่ยอมคะ มันอยากเอาชนะ ไอ้สมเสร็จนี่มันเป็นคนยังไง 

 

 

 

 

 

                    " โอเค งั้นโมะไปกับเค้าก็แล้วกันนะ ส่วนฟางจะอยู่กับแก้วเอง " ฟางตัดปัญหา ไอ้สมเสร็จนี่หมาหงอยเลย ส่วนได้ป๊อปหนะหรอ มันก็ยั่วสิครับ ถามสไตล์ของมัน  มียักคิ้วกวนตีนด้วย

 

 

 

 

                    " ได้ งั้นเธอจะเอาอะไร บอกมา ! " ไอ้สมเสร็จขึ้นเสียงใส่ชั้ล อย่างไม่เกรงใจใคร หึ ! 

 

 

 

 

 

                    " ผ้าอนามัย ทั้งกลางมัน และกลางคืน กลางวันขอความยาว 25 เซ็น ส่วนกลางคืน ของ 30 เลยนะ แล้วก็ซื้อมาอย่างละ 2 เลือกดู ที่มันบางๆหละ แบบหนาๆไม่ชอบ ส่วนค่าใช้จ่าย เดี๋ยวไอ้ป๊อปมันออกให้ " ชั้ลก็พูดเปรี้ยงปร้างใส่หน้ามันทันที แม่ชีเงยมองหน้ามันแล้วอมยิ้มใส่ เมื่อมันทำหน้าแหยๆ 

 

 

 

 

 

                    " เพราะแบบนี้ไง ฟางถึงอยากจะไปซื้อเอง ทีนี้ โมะอยากจะไปอีกมั้ย " เธอพูดเสียงหวาน จนชั้ลและไอ้ป๊อปนี้เคลิ้มเลย มันเป็นวิธีปราบพยศผู้ชายที่ชั้ลไม่เลยเจอ เธอไม่ได้โวยวาย ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่เธอยอมเค้าจนเค้าคิดของเขาได้เอง  นับถือค่ะ แม่ชี แก้วนับถือ เธอหักเขี้ยวเสือด้วยมือเปล่าจริงๆ 

 

 

 

 

 

                    " งั้นฟางรีบๆไป รีบๆกลับนะ เดี๋ยวโมะรอที่นี่ " มันหน้าจ๋อย แล้วค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา ไอป๊อปหันมายักคิ้วให้ชั้ล ส่วนชั้ลก็ตอบบรับมันอย่างดี เราทำแบบนี้กันประจำ เมื่อแผนชั่วสำเร็จ 

 

 

 

 

 

 

                    " นึกว่าจะแน่ หึ !  " ชั้ลเหลือบมองหน้ากากๆของไอ้สมเสร็จก่อนจะสบดใส่มันด้วยความหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

                    " เพราะมันเป็นของเธอไง ชั้ลถึงไม่อยากลงไปซื้อ ถ้ามันเป็นของผู้หญิงคนอื่น ป่านนี้ได้ใช้ไปแล้ว " มันงี้ลุกขึ้นมาด่าชั้ลเลยคะ 

 

 

 

 

 

                    " จ่ะ ! " แต่ขอโทษด้วยที่ชั้ลไม่รู้สึก ชั้ลยิ้มกวนๆให้ไอ้สมเสร็จ แล้วหันหลังใส่มันทันที 

 

 

 

 

 

                    ในขณะที่เลือกซื้อของอยู่ในร้านค้า

 

 

 

                    

 

 

                    " ฟางเป็นแฟนของไอ้หมอนั้นหรอ " ป๊อปดูทีท่าของฟาง ก่อนจะตัดสินใจถามสิ่งที่เขาอยากรู้ออกมา

 

 

 

 

 

                    " โทโมะอะหรอ  ป่าวว ฟางกับโมะเป็นเพื่อนกันคะ " เธอหยุดเดินก่อนจะหันหน้ามาตอบคำถามป๊อป ป๊อปยิ้ม

 

 

 

 

 

                    " แล้ว ฟางมีแฟนแล้วยังครับ "ป๊อปถามต่อทันที ฟางไม่ตอบ แต่ยิ้มให้กับเขาก่อนจะหันมาสนใจกับผ้าอนามัยต่อ 

 

 

 

 

 

                    " เสร็จแล้วจ่ะ " เธอยืนตะกร้าให้กับป๊อป ก่อนจะออกไปรอข้างนอกร้าน ป๊อปถอนหายใจ เมื่อรู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายกว่าที่คิด 

 

 

 

 

 

 

                     ในห้องพักฟื้นพิเศษ

 

 

 

 

                    เมื่อไหร่ไอ้ป๊อปมันจะกลับมาวะ ปวดฉี่จะตายอยู่แล้วเนี่ยยย จะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว ดันมาปวดฉี่ซะงั้น ขืนรอไอ้ป๊อปต่อไป งั้นคงจะได้เป็นนิ่วตายแน่ๆ 

 

 

 

 

 

                    " นี่ นาย ! " ชั้ลเลยตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ร่วมห้อง ซึ่งมันจำเป็นจริงๆ เพราะหากว่ามีคนอื่น ชั้ลคงจะไ่รบกวน 

 

 

 

 

 

                    " ทำไม " และดูเหมือนมันจะรำคาญเสียงเรียกของชั้ลซะด้วยสิ มันเงยหน้ากากๆของมันขึ้นมา ก่อนจะขมวดคิ้วทำหน้ารำคาญใส่ชั้ล

 

 

 

 

 

                    " ปวดฉี่หวะ ช่วยพยุงไปห้องน้ำหน่อยได้มั้ย " ชั้ลทำหน้าอ้อนๆ แบบสะอิดสะเอียนที่จะพูด ใส่มัน เผื่อว่ามันจะสงสาร แต่ขอโทษคะ ชั้ลคิดผิด  ไอ้สมเสร็จเมินเฉย แล้วก้มหน้าอ่านนิตยสารต่อไปอย่างใจเย็น 

 

 

 

 

 

                    และคนอย่างชั้ล ! จะไม่ขอช่วยใครเป็นครั้งที่สอง ชั้ลค่อยๆพยุงซากตัวเองลงจากเสียงแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างช้าๆ พร้อมกับไม้ค้ำยันที่มันมีขวดน้ำเหลืออยู่ 

 

 

 

 

 

 

                    " อย่านึกว่าชั้ลจะง้อออ ! " ชั้ลสบดกับตัวเองไปพร้อมๆกับปลดทุกข์ คือตอนจะปลดทุกข์อะมันไม่ยากเลยที่จะจัดการกับมัน แต่หลังจากนั้นนะสิ ชั้ลจะใส่กางเกงยังไงวะเนี่ย ก้มก็ค่อยได้ ปวดหลัง โว๊ะ นรกชัดๆ 

 

 

 

 

 

                    ฉึก ! และความพยายามของชั้ลก็สำเร็จไป พร้อมๆกับสายน้ำเกลือที่มันหลุดออกจากหลังมือของชั้ล 

 

 

 

 

 

                    เอี๊ยดดดด   ชั้ลเปิดประตูออกมาช้าๆในสภาพที่แทบจะเดินไม่ได้ เพราะเมาเลือด 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว !!! ใครทำอะไรมึงเนี่ย " เสียงไอ้ป๊อปแน่นอนชั้ลจำได้ แต่ชั้ลมองหน้าไม่เห็นหรอก เพราะชั้ลหลับตาเดินออกมา 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป กูจะเป็นลมวะ " สิ้นเสียง ชั้ลก็ไม่ได้สติอีกเลย 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ! " ฟางอุทานเสียงหลงเมื่อเห็นแก้วสลบไปในอ้อมอกของป๊อป ป๊อปรีบอุ้มแก้วมาวางไว้บนเตียง เขาสำรวจร่างกายของแก้วด้วยความเป็นห่วง และสายตาของป๊อปก็มาสะดุดอยู่ที่เป้ากางเกงของแก้ว ที่มันมีเลือดติดอยู่

 

 

 

 

 

 

                    " มึงทำอะไรแก้ว " ร่างสูงหันหน้าไปหาโทโมะ เขาชี้หน้าด่าโทโมะ พร้อมๆกับเดินเข้าไปหาราวกับจะเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

                    "อะไรของมึงวะ กูไม่รู้เรื่องงง " โทโมะลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าหาป๊อป ทั้งคู่เหมือนจะมีเรื่องกัน 

 

 

 

 

 

                    " คุณคะ คือมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ สายน้ำเกลือมันหลุดออกจากมือของแก้วนะคะ แก้วเลยมีเลือดออก ชั้ลว่าคุณควรจะรีบเรียดพยาบาลให้เข้ามาดูดีกว่านะคะ " ฟางที่ห้ามเลือดอยู่ อีกบอกป๊อป ป๊อปนิ่งไป แล้ววิ่งออกไปตามพยาบาล 

 

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่พยาบาลจัดการทุกอย่างเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วคงจะเมาเลือดนะครับ เลยเป็นลมไป " ป๊อปพูดกับฟาง 

 

 

 

 

 

 

                     " ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าผู้หญิงห้าวๆอย่างแก้วจะเมาเลือดได้ " ฟางมองแก้วที่หลับสนิท ก่อนจะหันมาพูดกับป๊อ ป

 

 

 

 

 

 

                    " ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ ตอนเห็นรถชนก็สั่งผมให้ไปช่วย ส่วนตัวเองก็ได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆ " ป๊อปเล่า 

 

 

 

 

 

                    " กลับเถอะฟาง โมะไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว " โทโมะยังหัวเสีย กับสิ่งที่ป๊อปเลย เลยจับมือฟาง จะพาออกไป

 

 

 

 

 

                    " งั้นชั้ลกลับก่อนนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่ " ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป ก่อนจะเอ่ยลา 

 

 

 

 

 

                    " ครับ ขอบคุณมากนะครับ สำหรับวันนี้ "ป๊อปยิ้มหวานให้ฟาง ก่อนจะเอ่ยลา 

 

 

 

 

 

 

                    ไม่วายที่โทโมะจะหันมาส่งสายตาอำลาป๊อป ด้วยสายตาที่เครียดแค้น แต่ป๊อปกลับโบกมือบายๆใส่เขาอย่างกวนๆ ซึ่งมันยิ่งทำให้อีกฝ่ายเริ่มไฟในใจขึ้นมาอีกเป็นทวีคูณ 

 

 

 

 

 

                    ในรถ 

 

 

 

 

 

 

                    " มันดูเป็นห่วงแก้วมาก เหมือนเป็นแฟนกันเลยเนอะ " โทโมะตั้งใจจะพูดตัดทางป๊อป

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่รู้สิ " แต่ฟางไม่สนใจ 

 

 

 

 

 

                    " โมะเป็นผู้ชาย โมะดูออก ว่ามันคิดยังไงกับแก้ว " โทโมะใส่ไฟ

 

 

 

 

 

                    " อื้ม " ฟางตอบนิ่งๆ แล้วหันมองข้างทาง

 

 

 

 

 

                    " ตอนไปซื้อของกัน คุยอะไรกันบ้างหรอ " โทโมะยังถามไม่หยุด

 

 

 

 

                    " โมะหิวมั้ย เราจะแวะทานข้าวกันก่อนดีมั้ย " ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา