ได้แค่รัก...เธอ

          
 
 
          ร่างบางเดินเข้ามาที่ห้องอย่างเบาเสียงที่สุดเพื่อที่จะมาเอาของ เสียง
นํ้ากระทบกับพื้นแสดงว่าชายหนุ่มกำลังอาบนํ้าอยู่เธอเลยรีบเอาหมอนกับผ้าห่ม
ออกมาจากตู้แล้วไปนอนห้องอื่นเพราะเธอไม่อยากที่จะเห็นหน้าและทะเลาะกับ
เขาตอนนี้แค่นี้เธอก็เจ็บมากพอแล้วกับคำพูดดูถูกของเขา เธอกำลังเอาของ
อย่างเร่งรีบโดยไม่ได้สังเกตว่าเสียงนํ้านั้นหยุดลงแล้ว จึงทำให้ตอนที่เธอกำลัง
จะออกจากห้องเจอกับชายหนุ่มที่ออกมาจากห้องนํ้าพอดี
"ว้าย"เพราะความตกใจทำให้เสียหลักล้มลงแต่โชดดีที่ชายหนุ่มคว้าเอวบางไว้
ได้ก่อน 
"จะไปไหน แล้วหมอนผ้าห่มเนี้ยจะเอาไปทำไม"ชายหนุ่มถามขณะที่ยังไม่ยอม
ปล่อยเธอ
"เอ่อ คือฉัน...ฉันจะไม่นอนที่ห้องอื่นค่ะ"เธอตอบั้งที่ยังอยู่ในอ้อมแขนเขา
ใบหน้าทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนไม่ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน
"นอนที่อื่น"ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน"ไม่ให้ไป เธอต้องนอนที่นี้...กับ
ฉัน"ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างตะลึงตั้งแต่แต่งงานกันมาเขากับเธอไม่เคยที่จะ
นอนด้วยกันเลยเพราะเขาชอบไล่เธอไปนอนที่อื่นแต่วันนี้ทำไมถึง...
"ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไม่นอนที่อื่นได้แล้วก็กรุณาปล่อยกันได้แล้วค่ะ"เธอพยายาม
ผลักเขาออกแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะเขายิ่งกอดลัดเธอมากกว่าเดิม
"ทำไมนอนกับฉันมันไม่ดีตรงไหนฉันว่าเธอควรดีใจมากกว่าที่เธอได้อยู่ใกล้ฉัน
แบบนี้"ใบหน้าคมขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นจนริมฝีปากใกล้จะชิดกันแต่เธอรีบ
หันหน้าหนีเสียก่อนจมูกและริมฝีปากของเขาเลยเข้าลงมาที่แก้มของเธอเต็มๆ
"จะหนีทำไม ทำอย่างกับไม่เคยฮึฉันไม่เชื่อ ผู้หญิงแบบเธอไม่รู้ว่าผ่านใครต่อ
ใครมาบางแล้วจะทำเป็นห่วงเนื้อห่วงตัวทำไมเพราะยังไงฉันก็ไม่รักผู้หญิงแบบ
เธอหรอก"คำพูดดูถูกของชายหนุ่มทำให้ร่างบางถึงกับนํ้าตาคลอ
เพราะความโกดทำให้เธอใช้แรงผลักเขาออกก่อนี่จะตบหน้าเขาไปหนึ่งที
"หยาบคาย คนอย่างคุณมันก็คิดได้แค่นั้นคุณจะไม่รักฉัน ฉันก็ไม่ว่าแต่อย่างมา
ดูถูกฉันแบบนี้"พูดจบก็วิ่งจะออกไม่จากห้องทันทีแต่มือแกร่งจับไว้ไม่ให้เธอไป
"คิดว่าจะตบหน้าฉันแล้วก็รีบไปงั้นหรอเหอะไม่ง่ายหรอกนะ แล้วอีกอย่างฉัน
หยาบคายตรงไหนก็ผู้หญิงแบบเธอมันเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี่ วันๆไม่ทำอะไรดี
แต่อ่อยผู้ชายไปทะ"ยังพูดไม่จบหญิงสาวก็ตบหน้าเขาไปอีกที 
"คนเลว อื้อ"เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อริมฝีปากถูกครอบครองอย่าง
ถือวิสาสะ หยาบคายและจาบจ้วงเขาจูบเธออย่างดูดดื่มและร้อนแรง
ริมฝีปากของเขาฝังลึกลงบนริมฝีปากของเธอแนบแน่นจนเธอเจ็บ เธอยกมือขึ้น
ผลักไสเขาออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัด้วยความกลัว
และเจ็บเมื่อรู้ว่าดิ้นไปก็ไม่ได้อะไรจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆให้เขาจูบซะให้พอ
ชายหนุ่มสังเกตว่าร่างบางหยุดนิ่งจึงถอดจูกออกมาช้าและสิ่งที่เห็นคือเธอ
กำลังร้องไห้นํ้าตาไหลออกมาไม่หยุด ไม่ๆเขาต้องไม่ใจอ่อนเขาจึงปรับสีหน้า
ให้เป็นปกติ
"จะร้องไห้ทำไมก็แค่จูบ ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่ทำอะไรมากกว่านี้แน่เพราะฉัน
ไม่อยากใช่ผู้หญิงร่วมกับใคร เอาหมอนกับผ้าห่มไปเก็บแล้วก็อาบนํ้าซะและ
ห้ามออกไปที่อื่นนอนในห้องนี้ไม่งั้นเธอเจอดีแน่"พูดก่อนจะเดินออกมาจาก
ห้อง นี้เขาทำเกินไปหรือป่าวเนี้ย ไม่หรอกแค่นี้ยังน้อยไปสำหรับผู้หญืงแบบนั้น
ก็แค่เล่นละครตบตาก็แค่นั้นเองจะไปสนทำไม
 
หญิงสาวร้องไห้อย่างหนักอีกครั้งก่อนที่จะเดินเข้าห้องนํ้าและทรุดตัวลงนั้งตรง
ประตูห้องนํ้า สุดท้ายเขาก็ดูถูกอยู่ดีไม่เคยเปลี่ยน แล้วที่เขาให้เธอมานอนกับ
เขาที่ห้องก็เพราะต้องการจะทำให้เธอเจ็บปวดเล่นๆใช่ไหม ทำไมกันทำไมเธอ
ต้องรักคนที่ทำร้ายเธอด้วย
"คนใจร้าย ใจร้ายที่สุด"