เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะๆ
 
 
 
 
 
 
เมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก็ต้องตกใจเมื่อเห็นย่าของเขากำลังใช้ไม้เรียวฟาดแก้วอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะครับคุณย่านี่มันเรื่องอะไรกันครับ”ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงไม้เรียวออกจากมือคนเป็นย่าแล้วรีบ
ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นิสัยร่านผู้ชายเหมือนแม่มันไม่มีผิด เลี้ยงไม่เชื่อง”คุณหญิงนวลว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันหรอแก้วบอกพี่มาได้มั้ย”ป๊อปปี้หันไปถามน้องสาวที่ตอนนี้กำลังเสียขวัญอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม จะอะไรซะอีกล่ะคะ ก็วันนี้คุณแก้วนัดแนะกันกับผู้ชายที่หน้าบ้านแล้วออกไปด้วยกัน”ฟ้ารีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้ชายคนนั้นคือพี่โทโมะเท่านั้นค่ะพี่ป๊อป”แก้วพยายามอธิบายให้ป๊อปปี้เข้าใจเพราะไม่มีใครฟัง
เธอเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ผู้ชายคนนั้นคือโทโมะไม่ใช่หรอครับทำไมต้องลงไม้ลงมือกันแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พยายามช่วย
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“จะเป็นใครไม่สำคัญ ถ้าคราวหน้ามันไม่ใช่โทโมะขึ้นมาล่ะ หึ ระริกระรี้อยากมีผัวจนตัวสั่นล่ะสิ”คุณ
หญิงนวลว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่าครับ ผมขอล่ะครับต่อไปนี้การดูแลยัยแก้ว ผมขอดูแลน้องเอง อย่าทำร้ายน้องแบบนี้อีกนะ
ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ แต่หลานจะต้องทำตามที่ย่าขออย่างนึง แล้วย่าจะปล่อยยัยแก้วให้เราดูแล”คุณหญิงนวลพูด
แล้วยิ้มร้ายๆออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป พี่ป๊อปไม่น่าจะไปตกลงกับคุณย่าแบบนั้นเลยนะคะ”แก้วที่ถูกป๊อปปี้ประคองมาที่ห้องก็รีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว พี่น่ะก็ทำตามคำสั่งอยู่โอวาทท่านมาตั้งแต่เล็กแล้วเราก็เห็นนี่”ป๊อปปี้พูดแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“แต่การที่พี่ต้องไปแต่งงานกับคนที่คุณย่าแค้นแบบนี้แก้วว่ามันไม่ยุติธรรมนะคะ”แก้วโพล่งออกมา
อย่างไม่ยุติธรรม ที่คุณหญิงนวลจะเอาความแค้นของตัวเองมาใช้พี่ชายที่แสนดีของเธอคนนี้เป็น
เครื่องมือไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว คิดในแง่ดีนะว่าพี่ก็อายุปูนนี้แล้วน่ะแต่งงานมีลูกมีเมียสักที ไม่เป็นไร
หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะทายาให้แก้วนเสร็จแล้วเดินออกไป แก้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
แล้วคิดถึงวัยมัธยมที่เธอกับป๊อปปี้ต้องแยกกัน เพราะคุณหญิงนวลส่งป๊อปปี้ไปเรียนเมืองนอก ส่วน
เธอต้องเรียนโรงเรียนมัธยมที่เมืองไทยเพียงเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆผู้ชายของป๊อปปี้มาที่บ้านมา
เกาะแกะกับแก้วแถมยังบังคับไม่ให้เธอเรียนหนังสือเพราะไม่อยากให้เป็นเหมือนแม่ของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้พี่ฟางสวยมากเลยนะคะ”เฟย์ชมฟางเมื่อแต่งหน้าเสร็จที่หลังเวทีในวันแสดงละครวันจริง
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยเฟย์ ชมพี่แบบนี้พี่ก็เขินแย่สิ ไปอยู่หน้าเวทีกับพ่อแม่ได้แล้ว”ฟางยิ้มก่อนจะบอกน้องสาว
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ไล่เค้าไปเพราะว่าจะจู๋จี๋กับอาจารย์สุดหล่อล่ะสิ”เฟย์เห็นป๊อปปี้เดินมาก็รีบแซวก่อนจะรีบวิ่งออก
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ อาจารย์มีอะไรรึเปล่าคะ”เมื่อฟางหันมาเจอกับป๊อปปี้ที่เดินมาหาก็รีบถามทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“คือผมจะมาคุยกับคุณเรื่องที่จะให้ยัยแก้วไปเรียนทำขนมกับคุณน่ะ เอาเป็นมะรืนนี้ได้มั้ย”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างงั้นก็ได้ค่ะแล้วนี่จะให้ฟางไปที่บ้านรึว่าอาจารย์จะพาคุณแก้วมาที่บ้านฟางคะ”ฟางถาม
ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นเดี๋ยวผมไปที่บ้านคุณดีกว่า เอาล่ะผมไม่กวนคุณล่ะวันนี้คือวันของคุณ ผมอยากให้คุณ
ตั้งใจแสดงเหมือนกับที่คุณซ้อมมานะสู้ๆ ผมเป็นกำลังใจให้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟางนิดนึงก่อนจะ
เดินไปเตรียมตัวข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ฟางจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ”ฟางยิ้มแป้นออกมาเมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มให้กำลังใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณเขื่อนมากับใครคะเนี่ย”เมื่อออกมาหน้าเวทีเฟย์ก็เจอกับเขื่อนที่เดินถือดอกไม้มาก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมมาคนเดียวครับพอดีว่าผมมีธุระผมเลยอยากจะฝากดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับคุณ
ฟาง”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ๋ ทำไมถึงมีช่อดอกไม้ถึง2ข่อคะเนี่ยมีใครฝากมาอีกหรอคะ”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าครับช่อนึงผมให้คุณฟาง อีกช่อนึงผมให้คุณ”เขื่อนพูดก่อนจะสบตากับเฟย์แล้วยิ้มหวานก่อ
นจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า”เฟย์อึ้งปนเขินที่ถูกเขื่อนจู่โจมให้ดอกไม้แบบี้ก็อมยิ้มออกมาก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงเราไม่เห็นจำเป็นต้องมางานของนังเด็กนั่นเลยนะคะคุณท่าน”ฟ้าที่เดินมากับคุณหญิง
นวลและแก้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้งานสำคัญของแม่หนูนั่นแบบนี้เราต้องมาร่วมสิ เอ้าจะยืนเป็นหุ่นอะไรตรงนี้ แก้วไปซื้อน้ำให้
หน่อยสิ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้มออกมาร้ายๆก่อนะสั่งหลานสาวให้ออกไปซื้อน้ำทำให้แก้วเจอใคร
คนหนึ่งเข้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว แก้ววันนี้ออกจากบ้านมาได้แล้วหรอเนี่ย มากับใครล่ะ”โทโมะที่มาดูละครเวทีก็ทักแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“มากับคุณย่าค่ะ แก้วขอตัว”แก้วตกใจที่เห็นโทโมะก็กลัวว่าย่าจะทำร้ายเธอก็รีบหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแก้วจะไปไหนน่ะ/โอ๊ย”โทโมะรีบแตะที่เอวแก้วเพื่อรั้งแต่แก้วต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
จากแผลที่ถูกเฆี่ยนทำให้โทโมะชะงัก แล้วมองไปที่แผลที่หลังแก้วที่โผล่พ้นเสื้อแขนกุดที่สวมอยู่
ออกมา แก้วรีบวิ่งกลับเข้าไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอโดนรังแกอีกแล้วรึเนี่ย”โทโมะพูดเบาๆแล้วคิดย้อนถึงวัยเด็กของพวกเขาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เก่งมากลูกสาวพ่อ พ่อกับแม่ยินดีกับความสำเร็ครั้งนี้ด้วยนะลูก”เมื่อฟางแสดงละครเวทีเสร็ตก็รีบ
วิ่งลงมาหาครอบครัวทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่สาวของเฟย์คนนี้เก่งที่สุดเลยค่ะ”เฟย์พูดพลางยื่นช่อดอกไม้ที่เขื่อนฝากมาให้กับพี่สาว
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่างเก่งที่สุดเลยครับ”พาร์ทวิ่งเอาช่อดอกไม้ช่อโตเอามาให้ฟางทันทีที่เห็น
 
 
 
 
 
 
 
“พาร์ท ขอบคุณมากนะที่เอาดอกไม้มาให้พี่อีกแล้ว”ฟางยิ้มขอบคุณกับรุ่นน้องชายคนนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยินดีด้วยนะกับความสำเร็จของหนู”คุณหญิงนวลเดินเข้ามาพร้อมฟ้าและแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหญิง”ภาคย์และพลอยต่างตกใจไม่คิดว่าคุณหญิงนวลจะมางานของลูกสาวเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะภาคย์ เราเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันนะ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอบคุณคุณย่ามากนะคะที่มาวันนี้ฟางดีใจมากลยค่ะที่คุณย่ามา”ฟางพูดทำให้ฟ้าแอบเบ้ปาก
ด้วยความหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรจ้ะเรื่องเล็กๆน้อยๆพอย่ารู้จากเจ้าป๊อปว่าหนูแสดงวันนี้ย่าก็รีบมาเลยนะจ้ะ”คุณหญิงนวล
พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและทำท่าทีเอ็นดูฟางพลางเอามือลูบหัวฟางเบาๆทำให้ฟางยิ้มแป้นออก
มา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิคะคุณแก้ว มะรืนนี้เห็นอาจารย์บอกว่าจะให้คุณมาเรียนทำขนมที่บ้านฟางนี่คะ”ฟางนึกขึ้นได้
ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะเจ้าป๊อปไปนัดแนะกับหนูแล้วรึ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้มออกมาเพราะเข้าว่าป๊อปปี้คงทำ
ตามแผนที่เธอบอกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาลูกสาวไปเลี้ยงก่อนนะครับ”ภาคย์รีบพูดก่อนจะดึงฟางไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“พาหนุฟางไปเลี้ยงยินดีงั้นรึดีเลย ชั้นก็อยากจะเลี้ยงให้แม่หนูน้อยคนเก่งคนนี้ เจ้าป๊อปมาพอดี
เลย ไปส่งน้องเค้าเก็บของเถอะจ้ะ เดี๋ยววันนี้พวกเรา2ครอบครัวจะเลี้ยงฉลองให้หนุฟางกัน”คุณ
หญิงนวลพูดแล้วยิ้มให้กับทุกคนพลางส่งฟางให้กับป๊อปปี้ที่เดินมาทำให้ฟ้ากำมือแน่นด้วยความ
อิจฉาที่เห็นป๊อปปี้และฟางเดินไปด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียใจด้วยนะจ้ะ คืนนี้เป็นเรื่องของ2ครอบครัว คนนอกไม่เกี่ยว”เฟย์รีบพูดกับพาร์ทก่อนะเดินตาม
พ่อแม่ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปคะ ความจริงแล้วไม่ต้องพาแก้วออกมาแบบนี้ก็ได้นะคะ”แก้วพูดเมื่ออยู่บนรถกับป๊อปปี้ที่
กำลังขับรถไปบ้านฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะแก้ว พี่น่ะเห็นเราขลุกอยู่แต่ในบ้านแบบนี้ก็อดไม่ได้นะที่อยากจะให้น้องสาวออกไปพบปะ
สังคมบ้าง ดูฟางเค้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนะ แถมยังเข้าสังคมมีเพื่อนเยอะอีกพี่ว่าฟางเค้าจะต้อง
ดูแลเราได้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่ก็รู้เจตนาของย่าเรานี่คะว่าเค้าคิดกำลังจะทำอะไร”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องของคุณย่าก็ไว้เป็นอีกเรื่อง ส่วนนี่ก็คือเรื่องของเราที่พี่อยากให้เรามีเพื่อนเข้าสังคมบ้าง
เท่านั้น เราจะเอามารวมกันไปไม่ได้นะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะจอดรถที่บ้านฟางแล้วพาแก้วลง
มาจากรถด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว มากันแล้วฟางเตรียมของเสร็จพอดี สวัสดีค่ะคุณแก้ว”ฟางเดินเข้ามาทักทายทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รบกวนคุณฟางหน่อยนะคะวันนี้”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินตามฟางเข้าไปในห้องครัวส่วนป๊อปปี้ก็
นั่งรอที่มุมรับแขกแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณป๊อปมาส่งคุณแก้วทำขนมหรอคะ”พลอยแม่ของเฟย์และฟางเดินเข้ามาเจอป๊อปปี้ก็
ทักทายชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ เดี๋ยวผมช่วยถือนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะช่วยหญิงสูงวัยถือของเข้ามาใน
ห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อเรื่องในอดีตของคุณย่าคุณตอนนั้น”พลอยมองป๊อปปี้แล้วอดสงสารเรื่องในอดีตของชายหนุ่ม
ไม่ได้ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมเป็นคนอยู่กับปัจจุบันครับคุณน้า อดีตอะไรที่มันเจ็บปวดผมก็จะไม่จำเพื่อที่จะเริ่มต้น
ใหม่”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นกับคุณภาคย์ต้องอยู่ท่ามกลางความผิดที่ทำกับแม่คุณกับย่าของคุณ ถ้ามีอะไรที่เราอยาก
จะชดใช้ได้พวกเราก็ยินดีจะทำมันนะคะ”พลอยอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะมองโลกแง่บวกแบบนี้ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่เป็นไรจริงๆครับ คุณน้านั่งอยู่ตรงนี้เถอะครับเดี๋ยวผมเอาของไปเก็บในครัวเอง”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะเดินมาที่ครัว เมื่อเขาเห็นแววตาที่สำนึกผิดของแม่ของฟางแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่เขาจะไม่คิด
แค้นเพราะเขาเองก็เข้าใจความรักที่พ่อและแม่ของฟางเฟย์มีให้กัน พวกเขาคงไม่อยากคลุมถุงชน
เช่นเดียวกับเขา เพราะมันจะไม่ถูกต้องสำหรับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เก่งมากเลยค่ะคุณแก้ว เดี๋ยวเอาคุ้กกี้เข้าเตานะคะ เดี๋ยวเรามาทำชีสพายกันมั้ยคะวันนี้จะได้มีขนม
หลายๆอย่างเอากลับไปให้คุณย่าแล้วก็คอาจารย์ชิมด้วย”ป๊อปปี้ชะงักเมื่ได้ยินเสียงที่สดใสร่าเริง
ของฟางที่พูดคุยกับแก้วและช่วยกันเอาถาดคุกกี้เข้าเตาอบ รอยยิ้มของแก้วที่ฉายออกมาเมื่ออยู่
กับฟางทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่ป๊อป มาพอดีเลย เดี๋ยวคุ้กกี้สุกแล้วแก้วจะเอาให้ชิมนะคะ”แก้วทักป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่กำลังอบคุ้กกี้หรอครับ หอมไปถึงหน้าบ้านเลย”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับทุกคนเมื่อแก้วและฟางหันมาหา
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“อาจารย์ลำบากแย่นะคะที่ถือของให้แม่ งั้นเดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บดีกว่าค่ะอาจารย์จะได้พัก”ฟาง
เห็นป๊อปปี้ถือของเข้ามาในครัวก็รู้ทันทีว่าแม่ของเธอกลับมาแล้วก่อนจะรีบเข้าไปยกของแทนฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจผมเลย วันนี้คุณเองก็อยู่กับยัยแก้วทำให้ยัยแก้วร่าเริงได้แบบนี้ แค่นี้
ยังน้อยไป”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอ่อนโยนให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันยังน้อยไปก็ไปเที่ยวกับพวกเราสิคะ”เฟย์ที่แอบได้ยินก็รีบเดินเข้าไปในครัว
 
 
 
 
 
 
 
“เที่ยว นี่พวกคุณจะไปเที่ยวกันหรอครับ”ป๊อปปี้แปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ช่วงวันหยุดยาวค่ะ ครอบครัวของงพวกเราชอบหาเวลาว่างไปเที่ยวด้วยกันในครอบครัวอยู่แล้ว
ค่ะ แล้วสุดสัปดาห์นี้พวกเราจะไปบ้านสวนของคุณยายที่จันทบุรีค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มเมื่อคิดถึงบ้าน
ของแม่เธอที่เมืองจัน
 
 
 
 
 
 
 
“ไปด้วยกันนะคะไปหลายๆคนสนุกดี”เฟย์ที่อยากให้พี่สาวมีความสุขก็รีบชวนป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ ไม่เอาสิ กวนอาจารย์เค้า”ฟางหน้าแดงจัดก็รีบห้ามน้องสาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไปเถอะค่ะ จะได้พาคุณแก้วออกไปเปิดหูเปิดตาด้วยไงคะ”เฟย์ได้ทีก็รีบชวนป๊อปปี้ต่อไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวขอดูก่อนนะครับว่ามีติดธุระอะไรมั้ย”ป๊อปปี้สบตากับฟางก่อนจะตอบออกมาทำให้เฟย์ยิ้มแป้นก่อนที่จะวิ่งออกไปนอกครัวโดยที่ฟางยืนอยู่ข้างป๊อปปี้ด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
พระเอกเรานอกากจะเป็นคนดีคิดดีไม่คิดร้ายกับครอบครัวนางเอกแล้วแบบนี้ จะมีหวั่นไหวกับนางเอกมั้ยน้ออออ ต้องติดตามๆๆๆๆ