เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 6 เริ่มต้นแผนการ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะๆ

 

 

 

 

 

 

เมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก็ต้องตกใจเมื่อเห็นย่าของเขากำลังใช้ไม้เรียวฟาดแก้วอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะครับคุณย่านี่มันเรื่องอะไรกันครับ”ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงไม้เรียวออกจากมือคนเป็นย่าแล้วรีบ

ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นิสัยร่านผู้ชายเหมือนแม่มันไม่มีผิด เลี้ยงไม่เชื่อง”คุณหญิงนวลว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันหรอแก้วบอกพี่มาได้มั้ย”ป๊อปปี้หันไปถามน้องสาวที่ตอนนี้กำลังเสียขวัญอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม จะอะไรซะอีกล่ะคะ ก็วันนี้คุณแก้วนัดแนะกันกับผู้ชายที่หน้าบ้านแล้วออกไปด้วยกัน”ฟ้ารีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชายคนนั้นคือพี่โทโมะเท่านั้นค่ะพี่ป๊อป”แก้วพยายามอธิบายให้ป๊อปปี้เข้าใจเพราะไม่มีใครฟัง

เธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผู้ชายคนนั้นคือโทโมะไม่ใช่หรอครับทำไมต้องลงไม้ลงมือกันแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พยายามช่วย

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“จะเป็นใครไม่สำคัญ ถ้าคราวหน้ามันไม่ใช่โทโมะขึ้นมาล่ะ หึ ระริกระรี้อยากมีผัวจนตัวสั่นล่ะสิ”คุณ

หญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับ ผมขอล่ะครับต่อไปนี้การดูแลยัยแก้ว ผมขอดูแลน้องเอง อย่าทำร้ายน้องแบบนี้อีกนะ

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ แต่หลานจะต้องทำตามที่ย่าขออย่างนึง แล้วย่าจะปล่อยยัยแก้วให้เราดูแล”คุณหญิงนวลพูด

แล้วยิ้มร้ายๆออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป พี่ป๊อปไม่น่าจะไปตกลงกับคุณย่าแบบนั้นเลยนะคะ”แก้วที่ถูกป๊อปปี้ประคองมาที่ห้องก็รีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว พี่น่ะก็ทำตามคำสั่งอยู่โอวาทท่านมาตั้งแต่เล็กแล้วเราก็เห็นนี่”ป๊อปปี้พูดแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“แต่การที่พี่ต้องไปแต่งงานกับคนที่คุณย่าแค้นแบบนี้แก้วว่ามันไม่ยุติธรรมนะคะ”แก้วโพล่งออกมา

อย่างไม่ยุติธรรม ที่คุณหญิงนวลจะเอาความแค้นของตัวเองมาใช้พี่ชายที่แสนดีของเธอคนนี้เป็น

เครื่องมือไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว คิดในแง่ดีนะว่าพี่ก็อายุปูนนี้แล้วน่ะแต่งงานมีลูกมีเมียสักที ไม่เป็นไร

หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะทายาให้แก้วนเสร็จแล้วเดินออกไป แก้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

แล้วคิดถึงวัยมัธยมที่เธอกับป๊อปปี้ต้องแยกกัน เพราะคุณหญิงนวลส่งป๊อปปี้ไปเรียนเมืองนอก ส่วน

เธอต้องเรียนโรงเรียนมัธยมที่เมืองไทยเพียงเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆผู้ชายของป๊อปปี้มาที่บ้านมา

เกาะแกะกับแก้วแถมยังบังคับไม่ให้เธอเรียนหนังสือเพราะไม่อยากให้เป็นเหมือนแม่ของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้พี่ฟางสวยมากเลยนะคะ”เฟย์ชมฟางเมื่อแต่งหน้าเสร็จที่หลังเวทีในวันแสดงละครวันจริง

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยเฟย์ ชมพี่แบบนี้พี่ก็เขินแย่สิ ไปอยู่หน้าเวทีกับพ่อแม่ได้แล้ว”ฟางยิ้มก่อนจะบอกน้องสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ไล่เค้าไปเพราะว่าจะจู๋จี๋กับอาจารย์สุดหล่อล่ะสิ”เฟย์เห็นป๊อปปี้เดินมาก็รีบแซวก่อนจะรีบวิ่งออก

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ อาจารย์มีอะไรรึเปล่าคะ”เมื่อฟางหันมาเจอกับป๊อปปี้ที่เดินมาหาก็รีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คือผมจะมาคุยกับคุณเรื่องที่จะให้ยัยแก้วไปเรียนทำขนมกับคุณน่ะ เอาเป็นมะรืนนี้ได้มั้ย”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงั้นก็ได้ค่ะแล้วนี่จะให้ฟางไปที่บ้านรึว่าอาจารย์จะพาคุณแก้วมาที่บ้านฟางคะ”ฟางถาม

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นเดี๋ยวผมไปที่บ้านคุณดีกว่า เอาล่ะผมไม่กวนคุณล่ะวันนี้คือวันของคุณ ผมอยากให้คุณ

ตั้งใจแสดงเหมือนกับที่คุณซ้อมมานะสู้ๆ ผมเป็นกำลังใจให้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟางนิดนึงก่อนจะ

เดินไปเตรียมตัวข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ”ฟางยิ้มแป้นออกมาเมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณเขื่อนมากับใครคะเนี่ย”เมื่อออกมาหน้าเวทีเฟย์ก็เจอกับเขื่อนที่เดินถือดอกไม้มาก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมมาคนเดียวครับพอดีว่าผมมีธุระผมเลยอยากจะฝากดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับคุณ

ฟาง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ ทำไมถึงมีช่อดอกไม้ถึง2ข่อคะเนี่ยมีใครฝากมาอีกหรอคะ”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับช่อนึงผมให้คุณฟาง อีกช่อนึงผมให้คุณ”เขื่อนพูดก่อนจะสบตากับเฟย์แล้วยิ้มหวานก่อ

นจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า”เฟย์อึ้งปนเขินที่ถูกเขื่อนจู่โจมให้ดอกไม้แบบี้ก็อมยิ้มออกมาก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงเราไม่เห็นจำเป็นต้องมางานของนังเด็กนั่นเลยนะคะคุณท่าน”ฟ้าที่เดินมากับคุณหญิง

นวลและแก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้งานสำคัญของแม่หนูนั่นแบบนี้เราต้องมาร่วมสิ เอ้าจะยืนเป็นหุ่นอะไรตรงนี้ แก้วไปซื้อน้ำให้

หน่อยสิ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้มออกมาร้ายๆก่อนะสั่งหลานสาวให้ออกไปซื้อน้ำทำให้แก้วเจอใคร

คนหนึ่งเข้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว แก้ววันนี้ออกจากบ้านมาได้แล้วหรอเนี่ย มากับใครล่ะ”โทโมะที่มาดูละครเวทีก็ทักแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“มากับคุณย่าค่ะ แก้วขอตัว”แก้วตกใจที่เห็นโทโมะก็กลัวว่าย่าจะทำร้ายเธอก็รีบหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วจะไปไหนน่ะ/โอ๊ย”โทโมะรีบแตะที่เอวแก้วเพื่อรั้งแต่แก้วต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ

จากแผลที่ถูกเฆี่ยนทำให้โทโมะชะงัก แล้วมองไปที่แผลที่หลังแก้วที่โผล่พ้นเสื้อแขนกุดที่สวมอยู่

ออกมา แก้วรีบวิ่งกลับเข้าไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอโดนรังแกอีกแล้วรึเนี่ย”โทโมะพูดเบาๆแล้วคิดย้อนถึงวัยเด็กของพวกเขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เก่งมากลูกสาวพ่อ พ่อกับแม่ยินดีกับความสำเร็ครั้งนี้ด้วยนะลูก”เมื่อฟางแสดงละครเวทีเสร็ตก็รีบ

วิ่งลงมาหาครอบครัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่สาวของเฟย์คนนี้เก่งที่สุดเลยค่ะ”เฟย์พูดพลางยื่นช่อดอกไม้ที่เขื่อนฝากมาให้กับพี่สาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่างเก่งที่สุดเลยครับ”พาร์ทวิ่งเอาช่อดอกไม้ช่อโตเอามาให้ฟางทันทีที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

“พาร์ท ขอบคุณมากนะที่เอาดอกไม้มาให้พี่อีกแล้ว”ฟางยิ้มขอบคุณกับรุ่นน้องชายคนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะกับความสำเร็จของหนู”คุณหญิงนวลเดินเข้ามาพร้อมฟ้าและแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหญิง”ภาคย์และพลอยต่างตกใจไม่คิดว่าคุณหญิงนวลจะมางานของลูกสาวเธอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะภาคย์ เราเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันนะ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอบคุณคุณย่ามากนะคะที่มาวันนี้ฟางดีใจมากลยค่ะที่คุณย่ามา”ฟางพูดทำให้ฟ้าแอบเบ้ปาก

ด้วยความหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะเรื่องเล็กๆน้อยๆพอย่ารู้จากเจ้าป๊อปว่าหนูแสดงวันนี้ย่าก็รีบมาเลยนะจ้ะ”คุณหญิงนวล

พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและทำท่าทีเอ็นดูฟางพลางเอามือลูบหัวฟางเบาๆทำให้ฟางยิ้มแป้นออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะคุณแก้ว มะรืนนี้เห็นอาจารย์บอกว่าจะให้คุณมาเรียนทำขนมที่บ้านฟางนี่คะ”ฟางนึกขึ้นได้

ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเจ้าป๊อปไปนัดแนะกับหนูแล้วรึ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้มออกมาเพราะเข้าว่าป๊อปปี้คงทำ

ตามแผนที่เธอบอกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาลูกสาวไปเลี้ยงก่อนนะครับ”ภาคย์รีบพูดก่อนจะดึงฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“พาหนุฟางไปเลี้ยงยินดีงั้นรึดีเลย ชั้นก็อยากจะเลี้ยงให้แม่หนูน้อยคนเก่งคนนี้ เจ้าป๊อปมาพอดี

เลย ไปส่งน้องเค้าเก็บของเถอะจ้ะ เดี๋ยววันนี้พวกเรา2ครอบครัวจะเลี้ยงฉลองให้หนุฟางกัน”คุณ

หญิงนวลพูดแล้วยิ้มให้กับทุกคนพลางส่งฟางให้กับป๊อปปี้ที่เดินมาทำให้ฟ้ากำมือแน่นด้วยความ

อิจฉาที่เห็นป๊อปปี้และฟางเดินไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียใจด้วยนะจ้ะ คืนนี้เป็นเรื่องของ2ครอบครัว คนนอกไม่เกี่ยว”เฟย์รีบพูดกับพาร์ทก่อนะเดินตาม

พ่อแม่ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคะ ความจริงแล้วไม่ต้องพาแก้วออกมาแบบนี้ก็ได้นะคะ”แก้วพูดเมื่ออยู่บนรถกับป๊อปปี้ที่

กำลังขับรถไปบ้านฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะแก้ว พี่น่ะเห็นเราขลุกอยู่แต่ในบ้านแบบนี้ก็อดไม่ได้นะที่อยากจะให้น้องสาวออกไปพบปะ

สังคมบ้าง ดูฟางเค้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนะ แถมยังเข้าสังคมมีเพื่อนเยอะอีกพี่ว่าฟางเค้าจะต้อง

ดูแลเราได้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ก็รู้เจตนาของย่าเรานี่คะว่าเค้าคิดกำลังจะทำอะไร”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของคุณย่าก็ไว้เป็นอีกเรื่อง ส่วนนี่ก็คือเรื่องของเราที่พี่อยากให้เรามีเพื่อนเข้าสังคมบ้าง

เท่านั้น เราจะเอามารวมกันไปไม่ได้นะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะจอดรถที่บ้านฟางแล้วพาแก้วลง

มาจากรถด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว มากันแล้วฟางเตรียมของเสร็จพอดี สวัสดีค่ะคุณแก้ว”ฟางเดินเข้ามาทักทายทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รบกวนคุณฟางหน่อยนะคะวันนี้”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินตามฟางเข้าไปในห้องครัวส่วนป๊อปปี้ก็

นั่งรอที่มุมรับแขกแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณป๊อปมาส่งคุณแก้วทำขนมหรอคะ”พลอยแม่ของเฟย์และฟางเดินเข้ามาเจอป๊อปปี้ก็

ทักทายชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ เดี๋ยวผมช่วยถือนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะช่วยหญิงสูงวัยถือของเข้ามาใน

ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อเรื่องในอดีตของคุณย่าคุณตอนนั้น”พลอยมองป๊อปปี้แล้วอดสงสารเรื่องในอดีตของชายหนุ่ม

ไม่ได้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมเป็นคนอยู่กับปัจจุบันครับคุณน้า อดีตอะไรที่มันเจ็บปวดผมก็จะไม่จำเพื่อที่จะเริ่มต้น

ใหม่”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นกับคุณภาคย์ต้องอยู่ท่ามกลางความผิดที่ทำกับแม่คุณกับย่าของคุณ ถ้ามีอะไรที่เราอยาก

จะชดใช้ได้พวกเราก็ยินดีจะทำมันนะคะ”พลอยอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะมองโลกแง่บวกแบบนี้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่เป็นไรจริงๆครับ คุณน้านั่งอยู่ตรงนี้เถอะครับเดี๋ยวผมเอาของไปเก็บในครัวเอง”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะเดินมาที่ครัว เมื่อเขาเห็นแววตาที่สำนึกผิดของแม่ของฟางแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่เขาจะไม่คิด

แค้นเพราะเขาเองก็เข้าใจความรักที่พ่อและแม่ของฟางเฟย์มีให้กัน พวกเขาคงไม่อยากคลุมถุงชน

เช่นเดียวกับเขา เพราะมันจะไม่ถูกต้องสำหรับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เก่งมากเลยค่ะคุณแก้ว เดี๋ยวเอาคุ้กกี้เข้าเตานะคะ เดี๋ยวเรามาทำชีสพายกันมั้ยคะวันนี้จะได้มีขนม

หลายๆอย่างเอากลับไปให้คุณย่าแล้วก็คอาจารย์ชิมด้วย”ป๊อปปี้ชะงักเมื่ได้ยินเสียงที่สดใสร่าเริง

ของฟางที่พูดคุยกับแก้วและช่วยกันเอาถาดคุกกี้เข้าเตาอบ รอยยิ้มของแก้วที่ฉายออกมาเมื่ออยู่

กับฟางทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวพี่ป๊อป มาพอดีเลย เดี๋ยวคุ้กกี้สุกแล้วแก้วจะเอาให้ชิมนะคะ”แก้วทักป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่กำลังอบคุ้กกี้หรอครับ หอมไปถึงหน้าบ้านเลย”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับทุกคนเมื่อแก้วและฟางหันมาหา

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อาจารย์ลำบากแย่นะคะที่ถือของให้แม่ งั้นเดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บดีกว่าค่ะอาจารย์จะได้พัก”ฟาง

เห็นป๊อปปี้ถือของเข้ามาในครัวก็รู้ทันทีว่าแม่ของเธอกลับมาแล้วก่อนจะรีบเข้าไปยกของแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจผมเลย วันนี้คุณเองก็อยู่กับยัยแก้วทำให้ยัยแก้วร่าเริงได้แบบนี้ แค่นี้

ยังน้อยไป”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอ่อนโยนให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันยังน้อยไปก็ไปเที่ยวกับพวกเราสิคะ”เฟย์ที่แอบได้ยินก็รีบเดินเข้าไปในครัว

 

 

 

 

 

 

 

“เที่ยว นี่พวกคุณจะไปเที่ยวกันหรอครับ”ป๊อปปี้แปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ช่วงวันหยุดยาวค่ะ ครอบครัวของงพวกเราชอบหาเวลาว่างไปเที่ยวด้วยกันในครอบครัวอยู่แล้ว

ค่ะ แล้วสุดสัปดาห์นี้พวกเราจะไปบ้านสวนของคุณยายที่จันทบุรีค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มเมื่อคิดถึงบ้าน

ของแม่เธอที่เมืองจัน

 

 

 

 

 

 

 

“ไปด้วยกันนะคะไปหลายๆคนสนุกดี”เฟย์ที่อยากให้พี่สาวมีความสุขก็รีบชวนป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ไม่เอาสิ กวนอาจารย์เค้า”ฟางหน้าแดงจัดก็รีบห้ามน้องสาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไปเถอะค่ะ จะได้พาคุณแก้วออกไปเปิดหูเปิดตาด้วยไงคะ”เฟย์ได้ทีก็รีบชวนป๊อปปี้ต่อไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวขอดูก่อนนะครับว่ามีติดธุระอะไรมั้ย”ป๊อปปี้สบตากับฟางก่อนจะตอบออกมาทำให้เฟย์ยิ้มแป้นก่อนที่จะวิ่งออกไปนอกครัวโดยที่ฟางยืนอยู่ข้างป๊อปปี้ด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

พระเอกเรานอกากจะเป็นคนดีคิดดีไม่คิดร้ายกับครอบครัวนางเอกแล้วแบบนี้ จะมีหวั่นไหวกับนางเอกมั้ยน้ออออ ต้องติดตามๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา