เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ออกไปเต้นกันเถอะน่า คืนนี้เราต้องสนุกให้เต็มที่”พ้อยท์พูดเมื่อพยายามเดินมาที่โต๊ะและดึง

เฟย์ไปเต้นในผับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่พ้อยท์ไปเถอะ เฟย์อยากนั่งตรงนี้อ่ะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มให้กับพ้อยท์ก่อนจะนั่งมองรุ่นพี่คนสนิทเดิน

กลับไปเต้นบนฟลอร์กับเพื่อนแล้วถอนหายใจคิดถึงเขื่อนที่เจอเมื่อวันก่อน และแบมที่เข้ามาทำร้าย

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าจริงยัยเฟย์ จะคิดถึงหมอนั่นทำไม เราต่างคนต่างอยู่ ท่องเอาไว้สิ”เฟย์เตือนสติตัวเองแล้วรีบ

ดื่มเหล้าต่อทันที ก่อนะรู้สึกปวดท้องและเหมือนจะหน้ามืด ก็รีบเดินออกไปข้างนอกร้านเพื่อสูดอา

กาศบริสุทธ์

 

 

 

 

 

 

 

“แหวะ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย”เฟย์ที่รู้สึกเหมือนจะอ้วกก็รีบวิ่งไปที่ต้นไม้และโก่งคออ้วก ก่อนจะ

ควักยาดมขึ้นมาสูดแล้วนั่งคิด เพราะเมื่อก่อนเธอมักชอบมาเที่ยวกลางคืนกับพ้อยท์ก็ไม่เคยเป็น

แบบนี้มาก่อน แล้วนี่เธอเป็นอะไรไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหวรึเปล่าเฟย์”ระหว่างเฟย์ที่นั่งคิดอะไรอยู่นั้น เขื่อนก็เดินมาแตะตัวและถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมายุ่งกับชั้น เราต่างคนต่างอยู่ไงล่ะ”เฟย์รีบพูดแล้วพยายามเดิน

หนี แต่เขื่อนรีบรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเรา2คนไปได้จริงๆงั้นหรอเฟย์”เขื่อนรั้งก่อนที่จะดึงเฟย์เข้าไป

คุยในที่ลับตาคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ปล่อยชั้นนะเขื่อน เดี๋ยวแฟนนายมาเห็นก็อาละวาดอีกหรอก”เฟย์พยายามสะบัดเขื่อนออกจาก

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แบมไม่ใช่แฟนชั้นนะ ก็แค่เล่นสนุกกันเท่านั้นล่ะน่า”เขื่อนรีบพูดให้เฟย์เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์ที่โกรธที่เขื่อนมองผู้หญิงเป็นของเล่นก็รีบตบหน้าชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นหมดทุกคนเลยรึไง กับชั้นก็เอามาแก้แค้นกับเรื่องที่แม่ชั้นทำ แล้ว

กับแบม นายกลับเห็นเค้าเป็นของเล่นเท่านั้นงั้นหรอ ทั้งๆที่แบมเค้ารักนายมากแค่ไหน ทำไมนาย

เลวแบบนี้”เฟย์รีบโวยวายใส่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นมันเลว ชั้นมันไม่ดี ชั้นมันชอบทำร้ายผู้หญิงพอใจยัง”เขื่อนที่ถูกเฟย์โวยวายก็ว่ากลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นนายก็ปล่อยชั้นไปสิ ปล่อย”เฟย์โวยวายก่อนะพยายามดิ้นหนีเขื่อนที่จับมือเธอทั้ง2ข้างไว้

ก่อนที่จะหน้ามืดและเป็นลมหมดสติไป เขื่อนตกใจรีบประคองกอดเฟย์ไว้ได้ทันก่อนที่เฟย์จะล้มไป

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์เป็นอะไรน่ะเฟย์”เขื่อนตกใจก่อนจะรีบอุ้มเฟย์ไปที่รถตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ทำแบบนี้ทำไมคะ พี่มีลูกมีเมียไปแล้วนะ”ฟางที่พลิกตัวหันหลังหนีป๊อปปี้หลังจากที่พายุอารมณ์

ของชายหนุ่มและเธอมอดไปแล้ว และความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็กลับเข้ามาในใจของฟาง ก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษฟางที่ทำแบบนี้กับเรา แต่พี่ห้ามใจไม่ได้จริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลิกตัวหมายจะกอดฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรา2คนหย่ากันแล้ว พี่ลืมแล้วหรอคะว่าพี่เองคือคนที่เอาใบหย่ามาให้ฟางเซ็นเอง”ฟางรีบขืน

ตัวหนีป๊อปปี้แล้วหันมาว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เรื่องหย่ามันคือความจำเป็น เพราะตอนนั้นพี่ไม่อยากเห็นฟางถูกทำร้ายอีกแล้วเท่านั้นเอง และพี่ก็

คิดว่าถ้าพี่เลือกที่จะปล่อยฟางไป ฟางอาจจะไม่ต้องถูกทำร้ายให้เกือบตายแบบนั้นอีก”ป๊อปปี้พูด

ความจริงออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อพี่คิดแบบนั้นแล้ว พี่จะมาทำแบบนี้ทำไมล่ะคะ พี่ทำไปเพื่ออะไร รึว่าเห็นฟางเป็นแค่ที่

ระบายอารมณ์ เห็นเป็นของฆ่าเวลาเท่านั้นสินะคะ”ฟางที่ยังน้อยใจป๊อปปี้อยู่ก็รีบพูดพาลโน่นนี่ใส่

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ไม่เคยคิดว่าฟางเป็นของเล่นฆ่าเวลาหรือที่ระบายอารมณ์เลยนะ ฟางคือเมียของพี่ ที่ถูก

ต้องตามกฎหมายและเป็นคนที่พี่อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไปจริงๆนะ พี่ขอโทษนะฟางกับเรื่องที่

แล้วมาที่ดูแลฟางไม่ดีพอและเผลอทำให้ฟางต้องเสียใจร้องไห้หลายครั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องมอง

ฟางนิ่งทำให้ฟางที่สบสายตาคมที่มองมาก็หน้าแดงกับคำพูดของอดีตสามี

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงพี่ป๊อปก็มีฟ้าและลูกในท้องไปแล้ว จะเอาอะไรกับฟางที่ไม่มีลูกให้พี่แล้วล่ะคะ”ฟาง

คิดถึงฟ้าและลูกในท้องก็น้ำตาไหลออกมาเมื่อเทียบกับเรื่องของเธอเองที่ต้องสูญเสียลูกในท้อง

ไปโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อนแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องไห้สิคนดีของพี่ พี่เองก็เสียใจเหมือนกัน เค้าคือลูกของพี่ เลือดเนื้อเชื้อไขของพี่แท้ๆแต่

พี่กลับปกป้องดูแลเค้าไม่ได้ ฟางพี่ขอโทษที่พี่เป็นพ่อและสามีที่แย่แบบนี้ ให้อภัยพี่นะคน

ดี”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดปลอบแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันสายไปแล้ว ฮึก พี่ป๊อปควรกลับไปหาฟ้ากับลูก”ฟางผละป๊อปปี้ออกมาแล้วสะอึกสะอื้นพูดกับ

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นฟาง ฟ้ากับพี่เราไม่ได้มีอะไรยุ่งเกี่ยวต่อกันอีกแล้ว เธอไม่ได้ท้อง เธอ

โกหกพี่กับฟาง เพื่อให้เรา2คนไม่เข้าใจกันแบบนี้ ฟางพี่มีฟางคนเดียวจริงๆนะ”ป๊อปปี้พูดและ

ขอร้องให้ฟางเชื่อเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราหย่ากันแล้ว และอีกอย่างตอนนี้พ่อกับแม่โกรธพี่มากด้วย”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หย่าแล้ว ก็แต่งใหม่ได้ ฟางพี่ขอโทษนะกับครั้งแรกที่เคยเย็นชาทำเหมือนคนไม่มีหัวใจ ไม่สนใจ

เรา ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ที่พี่ไม่แตะต้องอะไรเราเพราะไม่อยากให้เราแปดเปื้อน สุดท้ายพี่ก็ห้ามใจ

ไว้ไม่อยู่ มารู้ตัวอีกที พี่ก็กลับมีแค่เราอยู่ในหัวใจหมดแล้ว มันอาจจะสายไปที่ไม่บอกให้ฟางรู้

ตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้พี่อยากจะบอกฟางนะ ว่าพี่รักฟาง ฟางได้โปรดให้อภัยสามีที่เลวๆคนนี้ได้มั้ย

ให้พี่ได้กลับไปทำหน้าที่สามีดูแลและปกป้องฟางเหมือนเดิม ทำหน้าที่พ่อของลูกเราให้ดีไม่ให้เค้า

ต้องเป็นอันตรายอีกพี่สัญญาพี่จะทำหน้าที่ให้ดีกว่าเดิม ให้อภัยผู้ชายเลวๆคนนี้เถอะนะ”ป๊อปปี้

ขอร้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“สุดท้ายแล้วฟางก็ทำใจลืมคนที่เป็นชายในฝันและเป็นรักแรกของฟางไม่ได้เลยสักที”ฟางมอง

อดีตสามีที่ขอโทษและขอโอกาสเธออีกครั้งก็ดึงป๊อปปี้ไปจูบก่อนจะถอนจูบและพูดออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสคนเลวๆคนนี้แก้ตัว”ป๊อปปี้ดีใจก่อนจะกอดฟางอีกครั้งแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”ฟางยิ้มและกอดป๊อปปี้ตอบก่อนที่ทั้งคู่จะดันตัวเองลงนอนไปบนเตียงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้ไม่รู้ว่าพี่ป๊อปจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้เนาะพี่โทโมะ”แก้วที่มานอนที่บ้านของโทโมะพูดขึ้นด้วย

ความเป็นห่วงพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยคราวนี้คงง้อน้องฟางสำเร็จแล้วล่ะมั้ง เราเล่นพูดไปซะอย่างงั้นอ่ะ แหมๆที่รักจ๋า อย่า

คิดมากไปเลยนะนี่ๆ เรามานั่งคิดตีมงานแต่งงานของเรา2คนดีกว่าว่าจะจัดกันยังไง”โทโมะพูดแล้ว

อมยิ้มนิดๆก่อนจะเดินมาโอบเอวแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะอ่ะ ชอบคิดอะไรง่ายๆแบบนี้ตลอดเลย ไม่ห่วงเพื่อนพี่รึไงคะ”แก้วรีบตีโทโมะที่โอบเอว

ตัวเองและดุชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ดีจริงๆ ที่อาโทโมะเลือกหนูแก้วมาเป็นเมีย ดุๆแบบนี้สิดีจะได้จัดการเจ้าโทโมะได้อยู่

หมัด”พ่อกับแม่โทโมะเดินมาเห็นแก้วที่ดุโทโมะอยู่และโทโมะเองก็หงอและยอมแก้วก็ขำที่สุด

ท้ายผู้กะล่อนอย่างโทโมะต้องยอมคนอย่างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณเถ้าแก่กับคุณนายมากนะคะที่เอ็นดูแก้วมาตั้งแต่เล็กจนถึงทุกวันนี้”แก้วยิ้มและรีบไหว้

ขอบคุณผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วหนูแก้ว ไม่ต้องเรียกเถ้าแก่กับคุณนายอะไรหรอก เดี๋ยวเรากะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

เรียกป๊ากับม๊าเหมือนอาโทโมะสิจ้ะ”แม่โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ว่าแก้ว”แก้วอึกอักแล้วมองผู้ใหญ่ทั้ง2อย่างเกรงใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมีแต่จ้ะหนูแก้ว เราน่ะเจอเรื่องร้ายๆมามากพอแล้ว ต่อไปนี้หนูจะมีชีวิตใหม่ที่นี่ มาอยู่เป็น

ลูกสาวของป๊ากับม๊าอีกคนที่นี่นะลูก มาช่วยกันดูแลกิจการของไทยานนท์และก็ดูแลโทโมะด้วย จะ

ได้มีหลานให้ป๊ากับม๊าอุ้มไวๆไง”พ่อโทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้เลยครับป๊า เดี๋ยวผมจะจัดให้ เอาสักทีมฟุตบอลนึงเลยมั้ยป๊า โอ๊ยๆ ที่รักจ๋า เจ็บจ้ะๆ”โทโมะยิ้ม

แป้นแล้วดึงแก้วไปกอดไว้แน่นก่อนจะรีบพูดก่อนจะโดนที่แก้วที่เขินจัดอยู่รีบหยิกโทโมะทันทีจน

พ่อกับแม่โทโมะต้องขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะป๊าม๊าไม่กวนแล้วนะลูกชาย ลูกสะใภ้”พ่อแม่โทโมะพูดก่อนจะขอตัวเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วต้องขอบคุณพี่โทโมะมากนะคะสำหรับทุกอย่างที่มอบให้ผู้หญิงที่ไม่มีค่าอย่างแก้ว”แก้วมอง

โทโมะที่นั่งเปิดโบชัวแต่งงานในรูปแบบต่างๆอยู่ก็เดินมานั่งข้างๆแล้วยิ้มก่อนที่จะขอบคุณแฟน

หนุ่มของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าแก้วไม่มีค่าล่ะ อย่าคิดว่าตัวเองแบบนี้สิ ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องของคุณหญิงนวลหรือฟ้าที่คอย

กลั่นแกล้งแก้วในอดีตมารบกวนใจของเราอีกแล้วนะ ต่อไปนี้แก้วจะเป็นสะใภ้ของไทยานนท์แล้ว

นะ พี่จะดูแลและปกป้องแก้วเอง ครึ่งชีวิตที่เหลือ เราจะเดินไปด้วยกันนะครับคนดีของพี่”โทโมะ

พูดแล้วดึงแก้วไปกอดไว้แนบอกตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ มาคิดถึงเรื่องของพี่ป๊อปกับคุณฟางแล้ว ถ้าเค้าคืนดีกันแล้วมันก็ดีอยู่หรอก แต่เรื่องทาง

ผู้ใหญ่ของทั้ง2บ้านที่จะตามมาอีกล่ะ”แก้วที่กอดแฟนหนุ่มก็อดที่จะคิดถึงเรื่องพี่ชายตัวเองไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตื่นรึยังลูก”เสียงภาคย์ที่เดินมาปลุกเคาะประตูห้องฟางในตอนเช้าและเรียกลูกสาวคนโต

ทำให้ฟางที่นอนกอดกับป๊อปปี้นั้นลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหาเสื้อผ้าสวมใส่

กับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รีบหาที่ซ่อนพ่อก่อนนะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดพลางหาที่ซ่อนให้กับป๊อปปี้เพื่อหลบพ่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ประตูห้องนอนของฟางถูกเปิดออกมาช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมาทำอะไรบนห้องลูกสาวผม”ก่อนที่ฟางจะหาที่ซ่อนให้ป๊อปปี้ได้ ภาคย์เดินเข้ามาในห้อง

แล้วอึ้งกับสิ่งที่เห็น

 

 

 

 

 

 

เอ้าาาาาาาาาาา พ่อมา วงแตกสิงานนนี้ พระเอกเราจะโดนอะไรมั่งน้อออ

 

 

แล้วเฟย์ล่ะๆ เป็นอะไรไปหนอออ ต้องติดตามนะ โค้งสุดท้ายใกล้จบแล้วจ้าาาา

 

 

 

ถ้าใครมีแนวฟิคอะไรแปลกๆกันละอยากเสนอไรเตอร์แบบสนุกๆกัน ก็ลองคอมเม้นกันดูนะ เผื่ออาจจะตรงกับฟิคใหม่ที่ไรเตอร์พิมอยู่ก็ได้น่ะ 555555