เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

คุณหญิงนวลตบหน้าฟ้าจนคว่ำก่อนที่จะกระชากฟ้าขึ้นมาตบอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกนี่มันโง่ ไม่ได้ความจริงๆทำให้ตาป๊อปรู้ความจริงว่าแกไม่ได้ท้อง”คุณหญิงนวลว่าฟ้าอย่างหัว

เสีย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้าขอโทษค่ะคุณท่าน ฟ้าจะพยายามดึงตัวคุณป๊อปกลับมาอีกครั้ง”ฟ้ารีบพูดและขอโอกาสแก้ตัว

ใหม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง คราวนี้ตาป๊อปคงจะเชื่อได้ยากแล้ว แกนี่มันโง่เง่าจริงๆ สมแล้วที่แกเป็นได้แค่เมียเก็บ

ของตาป๊อป ไม่ใช่เมียแต่งที่เชิดหน้าชูตาไม่อย่างงั้นคงต้องอับอายให้กับวงค์ตระกูลแน่ๆ”คุณหญิง

นวลโมโหแล้วพาลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่สุดท้ายยังไงคุณท่านก็ไม่ให้ฟ้าได้แต่งงานกับคุณป๊อปหรอคะ”ฟ้าอึ้งและกำมือแน่นพยายาม

ระงับอารมณ์โกรธตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกยังฝันลมๆแล้งๆอยู่อีกเรอะว่าแกจะยังได้แต่งงานกับตาป๊อปหึ ไม่มีวันซะหรอก แกหัดเจียม

กะลาหัวเอาไว้บ้าง ว่าแกเป็นใครตาป๊อปเป็นใคร เป็นแค่คนใช้ในบ้าน อย่าใฝ่สูงนักเลย ได้เป็นเมีย

ตาป๊อปก็มากเกินพอแล้ว แกจะไปไหนก็ไป ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแกตอนนี้”คุณหญิงนวลพูดความ

จริงออกมาก่อนะรีบไล่ฟ้าออกไปจากห้องตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีแก่ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”เมื่อออกมาจากห้องคุณหญิงฟ้าก็พูดอาฆาตคุณหญิงนวลก่อนจะเดิน

กลับห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคะพี่ป๊อป มาทานข้าวต้มเถอะค่ะกำลังร้อนๆเลย”ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาแล้วเดินออกมาเจอ

กับแก้วที่ทำข้าวต้มให้พี่ชายทานเพื่อแก้แฮ้งค์จากเมื่อคืนหลังจากที่เธอกับโทโมะพาป๊อปปี้กลับมา

ที่คอนโดของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่โทโมะไปไหนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้มองไปรอบๆไม่เห็นเพื่อนสนิทก็ถามหาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปทำงานค่ะพี่ป๊อปล่ะคะทำไมไม่ไปทำงาน”แก้วพูดแล้วถามพี่ชายต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขาดหลายวันเดี๋ยวเค้าคงไล่ออกแล้วมั้ง รึถ้าไม่ไล่ออกพี่นี่ล่ะจะลาออกไปเอง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้ว

ถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกันคะพี่ป๊อป นั่นมันหน้าที่การงานของพี่แท้ๆ พี่กลับจะทิ้งมันไปแบบนี้ได้ยังไงกัน”แก้ว

ตกใจแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“และเมื่อพี่เดินออกมาจากบ้านแล้วยังไงซะคุณย่าต้องไปตามพี่ที่มหาลัยแน่ๆ ทางที่ดีพี่ควรต้อง

ตัดไฟแต่ต้นลม และอีกอย่างอยู่ที่นั่นก็มีแต่ความทรงจำเดิมๆที่พี่เคยมีฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วซึมลงไป

เมื่อคิดถึงมหาลัย คือที่แรกที่เขาและฟางเจอกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่รักคุณฟางขนาดนี้ทำไมพี่ถึงปล่อยเธอไปล่ะคะ”แก้วสังเกตท่าทางของพี่ชายก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะอยู่กับพี่แล้วพี่ดูแลฟางได้ไม่ดี พี่ก็ควรที่จะปล่อยฟางไปมีชีวิตใหม่สักที”ป๊อปปี้พูดแล้วถอน

หายใจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายถามน้องฟางแล้วรึยังว่าเค้าอยากไปจากนายรึเปล่าไม่ใช่มามัดมือชกให้เค้าหย่าแบบ

นี้”โทโมะเดินเข้ามาในห้องแล้วรีบว่า “ฟางเค้ามีพาร์ทไปแล้วตอนนี้ชั้นจะทำอะไรได้และอีกอย่าง

พวกเค้าก็เข้าใจว่าชั้นทำฟ้าท้องและชั้นต้องรับผิดชอบฟ้าและลูกของเธอ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อนึกถึง

ฟางและพาร์ทและเรื่องของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราก็รู้ความจริงแล้วว่าฟ้าไม่ได้ท้อง พี่จะยึดติดกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ทำไมคะ ทำไมพี่ไม่ทำทุก

อย่างออกมาตามหัวใจตัวเองซะบ้าง เค้าจะเริ่มต้นใหม่แล้วยังไง อย่างน้อยคุณฟางก็ได้ชื่อว่าเคย

เป็นเมียของพี่ป๊อป ถ้าพี่รักเธอจริง พี่ก็ต้องทำทุกอย่างให้ได้คนที่เรารักกลับมาสิคะจะเย็นชาแบบนี้

ให้ตัวเองต้องเจ็บอีกทำไม”แก้วโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้ทางบ้านนั้นเค้าเกลียดชั้นไปแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้นึกถึงครอบครัวฟางก็

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ถ้านายรักน้องฟางนายก็ง้อเธอ ทำให้ครอบครัวเธอเห็นสิว่านายอยากจะขอโอกาสอีกครั้งเพื่อ

ดูแลลูกสาวเค้าสิ ชั้นยังพยายามทำทุกทางเลยเพื่อจะได้รักกับแก้ว และตอนนี้พ่อกับแม่ชั้นก็ตกลง

แล้วว่าจะสู่ขอแก้วเป็นลูกสะใภ้ ทำไมนายไม่สู้แบบชั้นบ้างวะ”โทโมะพูดออกมาทำให้แก้วอึ้งหันไป

มองแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่นายจะแต่งงานกับน้องชั้น นายทำไมไม่ถามชั้นสักคำวะไอ้โทโมะว่าชั้นตกลงรึ

เปล่า”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทันแล้วโว่ย แก้วเป็นเมียชั้นไปแล้วชั้นก็ต้องรับผิดชอบเมียชั้นสิวะ ไม่รู้ล่ะชั้นบอกพ่อกับแม่ไป

แล้ว แล้วพวกท่านก็โอเคแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้แก้วจะต้องไปอยู่กับพวกท่านที่บ้านในระหว่างเตรียมตัว

แต่งงาน ส่วนนายน่ะเลิกโวยวายสักที ทีเรื่องของน้องล่ะมาเป็นเดือดเป็นร้อน เมียตัวเองไปกับคน

อื่นล่ะกลับอยู่เฉย”โทโมะรีบว่าเพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงเรื่องของแก้ว มันเร็วไป แก้วยังเด็กอยู่นายจะมาแต่งกับแก้วแบบนี้ได้ไง”ป๊อปปี้ยัง

พยายามแย้งกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เร็วที่ไหน รู้จักแต่เล็กจนโตก็ถือว่าดูใจกันมาแล้วโว่ย ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยไอ้ป๊อป จัดการ

เรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แล้วค่อยมาว่าเรื่องคนอื่น อย่างน้อยถ้าชั้นรักชั้นก็พยายามนะ

แกล่พยายามแล้วรึยังไม่ใช่มานั่งถอนหายใจยอมแพ้ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มแบบนี้”โทโมะรีบว่า และ

เตือนสติให้เพื่อนรักได้คิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ถ้ารักคุณฟางก็ไปหาเค้า ไปง้อเค้าสิ ไม่ใช่มานั่งอาลัยตายอยากแบบนี้ มันไม่ใช่ตัวพี่เลย

นะ แล้วเรื่องของแก้ว ถ้าพี่จะห้ามแก้วไม่ให้ไปกับคนที่แก้วรัก แก้วจะหนีไปกับพี่โทโมะ พี่ห้าม

แก้วไม่ได้หรอก”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่รักของเค้าน่ารักที่สุดเลย โอ๊ะๆ”โทโมะยิ้มแป้นแล้วปรี่จะมาหอมแก้มแก้ว ป๊อปปี้รีบดึงโทโมะ

ออกห่างก่อนจะเอาศอกตัวเองแทงท้องเพื่อนชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย คุณฟางโทรมา”ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น แก้วก็ขอตัวไปรับสายฟางทันที ทำให้ป๊อปปี้รีบหันไป

มองตาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ขนาดได้ยินแค่ชื่อยังเป็นขนาดนี้ ไปง้อเมียเถอะเพื่อน”โทโมะส่ายหน้าขำเมื่อเห็นท่าทางป๊อปปี้

ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ คุณแก้วกับพี่โทโมะจะแต่งงาน”เมื่อฟางและเฟย์ที่นัดแก้วและโทโมะออกมาทานข้าว

กันก็ตกใจเมื่อได้ยินจากแก้วว่าแก้วและโทโมะจะแต่งงาน เพราะแม้จะรู้ว่าทั้งคู่คบกันแต่ไม่น่าจะ

ตัดสินใจไวอะไรขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ไวไปหน่อยหรอคะเรื่องแต่งงานมันเรื่องใหญ่เลยนะคะ”เฟย์รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ เพราะแก้วเองก็รู้จักพี่โทโมะมาตั้งนานแล้ว เราเลยรู้นิสัยใจคอกันอยู่แล้ว”แก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“และอีกอย่างพ่อแม่พี่เค้าก็รักและเอ็นดูแก้วมาก พอท่านทราบนะ ท่านดีใจใหญ่เลย และบอกว่าดี

ซะอีก จะได้ให้แก้วมากำหราบความเฮี้ยวของพี่ ของแบบนี้ถ้ารักกันแล้วมันใช่ก็รีบด่วนตัดสินใจ

เลย”โทโมะพูดแล้วกุมมือแก้วไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยนะคะ ที่พ่อแม่ของพี่โทโมะชอบคุณแก้ว”ฟางพูดแล้วซึมลงไปเมื่อคิดถึงเรื่องตัวเองแล้วซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางอย่าเศร้าไปเลยนะ ผู้ชายแบบนั้น เราพลาดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว อย่าเศร้าเลยนะ เรา

น่ะสวยและยังสาว มีผู้ชายมาให้เราเลือกอีกตั้งเยอะ จำเป็นต้องแคร์คนที่เค้าไม่คิดจะสนใจเราแบบ

นั้นหรอ เชอะ”เฟย์รีบพูดปลอบใจฟาง ทำให้โต๊ะข้างหลังของกลุ่มฟางนั้นจู่ๆก็สำลักน้ำออกมา ก่อ

นที่เฟย์และฟางจะไม่สนใจแล้วคุยกันกับพวกแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่จะแต่งงานกันแล้วพี่ชายคุณแก้วรู้เรื่องรึยังล่ะคะ”ฟางนิ่งก่อนจะถามอ้อมๆถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รายนั้น ถึงจะหวงแล้วไง พี่รักของพี่ พี่แต่งกับแก้วไม่ได้แต่งกับมันสักหน่อย ไม่ยอมนะพี่จะพา

แฟนพี่หนีไปแต่งงานด้วย รับรองคราวนี้ไม่ยอมก็ต้องยอม”โทโมะพูดแล้วยิ้มพอใจกับความคิด

พิเรนณ์ของตัวเองจนแก้วต้องหยิกเพื่อปราม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่พี่ฟาง เมื่อกี้ก็มาส่งเรา คราวนี้ก็โทรหา อะไรกันจ้ะ จะห่างกันไม่ได้เลยหรอคู่นี้ ฟางพาร์

ทเนี่ย”เฟย์แซวเมื่อเห็นพาร์ทโทรหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า พอดีวันนี้พี่มีนัดทานข้าวเย็นกับแม่พาร์ทเค้าน่า พาร์ทเลยจะชวนไปซื้อของให้แม่เค้าก่อน

ไป”ฟางรีบพูด ก่อนจะลุกขึ้นออกไปรับสายของพาร์ทข้างนอกร้าน โดยที่แก้วกับโทโมะมองตากัน

แล้วนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่สรุปคุณฟางเค้าจะเริ่มต้นใหม่กับพาร์ทจริงๆหรอคะ”แก้วนิ่งสักพักก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อันนี้เฟย์ก็ไม่รู้นะคะ ตอนแรกเฟย์ไม่ค่อยชอบพาร์ทหรอกค่ะ แต่ว่าพาร์ทเค้าทำให้ครอบครัวของ

เฟย์เห็นว่า พาร์ทเค้าห่วงใยดูแลใส่ใจพี่ฟางดีแค่ไหน เค้าอยู่ข้างพี่ฟางในตอนที่เค้าเศร้า และ

สามารถทำให้พี่ฟางกลับมาสดใสเหมือนเดิม พ่อกับแม่ก็เลยชอบพาร์ทเค้าใหญ่เลยค่ะ เฟย์ก็เลย

คิดว่า ถ้าพี่ฟางจะเริ่มต้นใหม่ขึ้นมาจริงๆแล้วเป็นพาร์ทที่ดูแลพี่ฟางดีแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ พี่ฟาง

จะได้เจอคนที่ดีและรักเค้าจริงสักที”เฟย์ขึ้นทำให้ชายที่สวมหมวกและแว่นตาโต๊ะข้างหลังตบโต๊ะ

ดังปังก่อนจะเดินหนีออกไป เฟย์มองตามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้ใส่อะไรมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมารับหรอกพาร์ท เดี๋ยวพี่กับเฟย์เราจะขึ้นรถไปเจอกับพาร์ทที่ห้างเลย จะได้ไม่ต้อง

เป็นการวนไปมาหลายรอบ จ้า ขอบคุณมากนะ แล้วอีกชั่วโมงนึงเจอกัน”ฟางที่ออกมาคุยโทรศัพท์

ข้างนอกแล้วยิ้มเมื่อคุยกับพาร์ทมีความสุขทำให้ป๊อปปี้ที่ตามพวกแก้วและโทโมะมาตั้งแต่แรกและ

หลบออกมานอกร้านได้ยินก็ชะงักก่อนสายตาจะเห็นที่นิ้วนางข้างซ้ายของฟาง นั้นมันไม่มีแหวน

แต่งงานของเขาและฟางเมื่อเทียบกับเขาที่ยังสวมมันไว้ตลอดก็เศร้าลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเป็นชั้นนะ ชั้นไม่ยอมหรอก เมียเราแท้ๆเราก็ต้องเอาเมียกลับมาเป็นของเราสิวะ”เมื่อแก้ว โท

โมะเดินออกมากร้านหลังจากที่ฟางและเฟย์กลับไปแล้วก็เดินมาหาป๊อปปี้ที่รอที่รถแล้วพูดขึ้น

ทำให้ป๊อปปี้นิ่งไม่พูดอะไรก่อนจะขอตัวแยกกับโทโมะและแก้ว เพราะเดี๋ยวโทโมะและแก้วจะต้อง

ไปเยี่ยมครอบครัวของโทโมะต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะพาร์ทสำหรับวันนี้แล้วก็ฝากขอบคุณแม่ของพาร์ทด้วยสำหรับผ้าพันคอ”ฟางพูด

กับพาร์ทที่มาส่งเธอที่บ้านหลังจากไปทานข้าวด้วยกัน แล้วฟางก็ได้ผ้าพันคอจากแม่พาร์ทที่ถักให้

เธอเอากลับมา

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ผมเค้าชอบพี่ฟางมากนะครับ งั้นเดี๋ยวคราวหน้าเราไปหาท่านอีกนะครับ”พาร์ทพูดแล้วยิ้มก่อน

จะขับรถกลับไป ฟางมองตามรถพาร์ทที่ขับไปจนลับตาก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาในบ้านในเวลาดึก

ป่านนี้พ่อกับแม่เธอคงจะนอนไปแล้วส่วนยัยเฟย์ก็คงนอนค้างที่คอนโดพ้อยท์เลย ฟางขึ้นไปบน

ห้องและจัดการตัวเองก่อนที่จะมานั่งแปรงผมที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วมองไปที่แหวนแต่งงานตัวเองที่

ถอดวางไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วนิ่งคิดถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เค้ามีลูกเมียที่เค้ารักอยู่แล้วเราควรจะลืมเค้าได้แล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

 

ระหว่างที่ฟางเหม่อคิดถึงป๊อปปี้นั้น ไปในห้องเธอก็ดับลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อื้อ”ฟางที่ตกใจเมื่อเห็นไอ้โม่งสวมชุดดำในห้องเธอ แต่ช้าไปเมื่อเธอจะร้องให้คนช่วย ไอ้โม่ง

ชุดดำรีบเค้ามาล้อคปิดปากฟางไว้ก่อนจะโยนฟางไปที่เตียงแล้วขึ้นคร่อมทับ ฟางคิดเจ็บใจตัวเอง

ที่ไม่ได้ล้อคห้องไว้ในตอนแรก และไม่เฉลียวใจเลยที่มีคนมาในห้องแล้วไม่รู้ตัวแบบนี้ ฟาง

พยายามดิ้นไปมาเพื่อหลุดจากการจับตัวของไอ้โม่งชุดดำและพยายามเพ่งมองผ่านแสงไฟจากไฟ

ข้างถนนด้านนอกมองไอ้โม่งก็ชะงักเมื่อเธอมองไปยังมือที่ใช้ปิดปากเธออยู่มันมีแหวนที่นิ้วนาง

คล้ายกับเธอ ฟางค่อยๆหยุดดิ้นก่อนจะนอนแน่นิ่งและหายใจทางจมูก ก่อนที่ไอ้โม่งที่เห็นฟางสงบ

ลงแล้วก็ค่อยๆปล่อยฟางเป็นอิสระ และเหมือนคิดได้ว่านี่คือสิ่งที่ไม่ควรทำก็ลุกขึ้นและเดินไปที่

หน้าต่างหมายจะปีนลงไปจากห้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ทำแบบนี้ทำไมคะ พี่ป๊อป”ฟางที่เห็นไอ้โม่งกำลังจะปีนลงไปก็พูดขึ้นทำให้ไอ้โม่งชะงัก ฟางที่

มองป๊อปปี้ที่กำลังจะปีนลงไปจากห้องตัวเองเงียบไม่ตอบก็เดินเข้าไปใกล้ๆแล้วจัดการถอดหมวก

ไอ้โม่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ดื่มเหล้างั้นหรอคะพี่ป๊อป”ฟางพูดอีกครั้งแล้วมองป๊อปปี้ด้วยสายตาดุๆ ป๊อปปี้มองฟางที่ดุตัว

เองก็ทำหน้าเจื่อนๆก่อนที่ตัวเองจะถูกฟางดึงมานั่งที่เตียงเพื่อพูดคุยกันดีๆ

 

 

 

 

 

 

“คราวนี้ตอบฟางได้รึยังคะว่าทำแบบนี้ทำไม”ฟางถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษด้วยนะที่พี่คิดอะไรบ้าๆแล้วทำเรื่องแบบนี้ อาจเพราะพี่เมาเลยทำให้คิดอะไรบ้าแล้วบุก

มาหาฟางแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดย้อนถึงตอนเย็นที่เขาไปดื่มเหล้าย้อมและคิดถึงคำพูดยุของโท

โมะแก้วก่อนจะตัดสินใจทำเรื่องแบบนี้เข้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ถ้าพี่ไม่เมาพี่ก็ไม่ออกมาหาฟาง ฟางลืมไปค่ะ ว่าพี่มีฟ้าเค้าแล้วและเราก็หย่ากันไปแล้ว มัน

ไม่มีความจำเป็นอะไรที่พี่จะต้องมาหาฟางงั้นพี่กลับไปเถอะค่ะเดี๋ยวเมียพี่จะเป็นห่วงเอา”ฟางพูด

แล้วแค่นหัวเราะกับตัวเองแล้วไล่ป๊อปปี้กลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเองก็เป็นเมียพี่เหมือนกันนะ ฟางลืมไปแล้วหรอ”ป๊อปปี้รีบพูดมาและไม่ยอมไปจากห้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางลืมไปแล้ว เรื่องของเรามันจบลงไป ละ อื้ออ”ฟางนิ่งก่อนจะพูดขึ้นแล้วต้องต้องเมื่อถูก

ป๊อปปี้ดึงมาจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

“ถ้าฟางลืมพี่แล้วพี่จะทำให้ฟางจำได้เองว่าฟางเป็นเมียพี่’ป๊อปปี้พูดจบก็ดันฟางลงไปบนเตียง

ทันที

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

ในที่สุดพระเอกของเราก็เลิกกินหญ้าแล้วกลับมากินฟางตามเดิมมม

 

 

แต่หลังจากนี้จะเป็นไงต้องติดตาม 

 

 

ถึงเวลาคืนความสุขให้แฟนฟิคละจ้าาาาาา

 

 

 

 

ไม่ดราม่าคอมโบ้เเล้วน้าาาาาาา