เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

40) 40 ขอโอกาสอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ออกไปเต้นกันเถอะน่า คืนนี้เราต้องสนุกให้เต็มที่”พ้อยท์พูดเมื่อพยายามเดินมาที่โต๊ะและดึง

เฟย์ไปเต้นในผับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่พ้อยท์ไปเถอะ เฟย์อยากนั่งตรงนี้อ่ะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มให้กับพ้อยท์ก่อนจะนั่งมองรุ่นพี่คนสนิทเดิน

กลับไปเต้นบนฟลอร์กับเพื่อนแล้วถอนหายใจคิดถึงเขื่อนที่เจอเมื่อวันก่อน และแบมที่เข้ามาทำร้าย

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าจริงยัยเฟย์ จะคิดถึงหมอนั่นทำไม เราต่างคนต่างอยู่ ท่องเอาไว้สิ”เฟย์เตือนสติตัวเองแล้วรีบ

ดื่มเหล้าต่อทันที ก่อนะรู้สึกปวดท้องและเหมือนจะหน้ามืด ก็รีบเดินออกไปข้างนอกร้านเพื่อสูดอา

กาศบริสุทธ์

 

 

 

 

 

 

 

“แหวะ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย”เฟย์ที่รู้สึกเหมือนจะอ้วกก็รีบวิ่งไปที่ต้นไม้และโก่งคออ้วก ก่อนจะ

ควักยาดมขึ้นมาสูดแล้วนั่งคิด เพราะเมื่อก่อนเธอมักชอบมาเที่ยวกลางคืนกับพ้อยท์ก็ไม่เคยเป็น

แบบนี้มาก่อน แล้วนี่เธอเป็นอะไรไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหวรึเปล่าเฟย์”ระหว่างเฟย์ที่นั่งคิดอะไรอยู่นั้น เขื่อนก็เดินมาแตะตัวและถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมายุ่งกับชั้น เราต่างคนต่างอยู่ไงล่ะ”เฟย์รีบพูดแล้วพยายามเดิน

หนี แต่เขื่อนรีบรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเรา2คนไปได้จริงๆงั้นหรอเฟย์”เขื่อนรั้งก่อนที่จะดึงเฟย์เข้าไป

คุยในที่ลับตาคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ปล่อยชั้นนะเขื่อน เดี๋ยวแฟนนายมาเห็นก็อาละวาดอีกหรอก”เฟย์พยายามสะบัดเขื่อนออกจาก

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แบมไม่ใช่แฟนชั้นนะ ก็แค่เล่นสนุกกันเท่านั้นล่ะน่า”เขื่อนรีบพูดให้เฟย์เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์ที่โกรธที่เขื่อนมองผู้หญิงเป็นของเล่นก็รีบตบหน้าชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นหมดทุกคนเลยรึไง กับชั้นก็เอามาแก้แค้นกับเรื่องที่แม่ชั้นทำ แล้ว

กับแบม นายกลับเห็นเค้าเป็นของเล่นเท่านั้นงั้นหรอ ทั้งๆที่แบมเค้ารักนายมากแค่ไหน ทำไมนาย

เลวแบบนี้”เฟย์รีบโวยวายใส่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นมันเลว ชั้นมันไม่ดี ชั้นมันชอบทำร้ายผู้หญิงพอใจยัง”เขื่อนที่ถูกเฟย์โวยวายก็ว่ากลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นนายก็ปล่อยชั้นไปสิ ปล่อย”เฟย์โวยวายก่อนะพยายามดิ้นหนีเขื่อนที่จับมือเธอทั้ง2ข้างไว้

ก่อนที่จะหน้ามืดและเป็นลมหมดสติไป เขื่อนตกใจรีบประคองกอดเฟย์ไว้ได้ทันก่อนที่เฟย์จะล้มไป

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์เป็นอะไรน่ะเฟย์”เขื่อนตกใจก่อนจะรีบอุ้มเฟย์ไปที่รถตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ทำแบบนี้ทำไมคะ พี่มีลูกมีเมียไปแล้วนะ”ฟางที่พลิกตัวหันหลังหนีป๊อปปี้หลังจากที่พายุอารมณ์

ของชายหนุ่มและเธอมอดไปแล้ว และความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็กลับเข้ามาในใจของฟาง ก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษฟางที่ทำแบบนี้กับเรา แต่พี่ห้ามใจไม่ได้จริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลิกตัวหมายจะกอดฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรา2คนหย่ากันแล้ว พี่ลืมแล้วหรอคะว่าพี่เองคือคนที่เอาใบหย่ามาให้ฟางเซ็นเอง”ฟางรีบขืน

ตัวหนีป๊อปปี้แล้วหันมาว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เรื่องหย่ามันคือความจำเป็น เพราะตอนนั้นพี่ไม่อยากเห็นฟางถูกทำร้ายอีกแล้วเท่านั้นเอง และพี่ก็

คิดว่าถ้าพี่เลือกที่จะปล่อยฟางไป ฟางอาจจะไม่ต้องถูกทำร้ายให้เกือบตายแบบนั้นอีก”ป๊อปปี้พูด

ความจริงออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อพี่คิดแบบนั้นแล้ว พี่จะมาทำแบบนี้ทำไมล่ะคะ พี่ทำไปเพื่ออะไร รึว่าเห็นฟางเป็นแค่ที่

ระบายอารมณ์ เห็นเป็นของฆ่าเวลาเท่านั้นสินะคะ”ฟางที่ยังน้อยใจป๊อปปี้อยู่ก็รีบพูดพาลโน่นนี่ใส่

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ไม่เคยคิดว่าฟางเป็นของเล่นฆ่าเวลาหรือที่ระบายอารมณ์เลยนะ ฟางคือเมียของพี่ ที่ถูก

ต้องตามกฎหมายและเป็นคนที่พี่อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไปจริงๆนะ พี่ขอโทษนะฟางกับเรื่องที่

แล้วมาที่ดูแลฟางไม่ดีพอและเผลอทำให้ฟางต้องเสียใจร้องไห้หลายครั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องมอง

ฟางนิ่งทำให้ฟางที่สบสายตาคมที่มองมาก็หน้าแดงกับคำพูดของอดีตสามี

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงพี่ป๊อปก็มีฟ้าและลูกในท้องไปแล้ว จะเอาอะไรกับฟางที่ไม่มีลูกให้พี่แล้วล่ะคะ”ฟาง

คิดถึงฟ้าและลูกในท้องก็น้ำตาไหลออกมาเมื่อเทียบกับเรื่องของเธอเองที่ต้องสูญเสียลูกในท้อง

ไปโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อนแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องไห้สิคนดีของพี่ พี่เองก็เสียใจเหมือนกัน เค้าคือลูกของพี่ เลือดเนื้อเชื้อไขของพี่แท้ๆแต่

พี่กลับปกป้องดูแลเค้าไม่ได้ ฟางพี่ขอโทษที่พี่เป็นพ่อและสามีที่แย่แบบนี้ ให้อภัยพี่นะคน

ดี”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดปลอบแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันสายไปแล้ว ฮึก พี่ป๊อปควรกลับไปหาฟ้ากับลูก”ฟางผละป๊อปปี้ออกมาแล้วสะอึกสะอื้นพูดกับ

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นฟาง ฟ้ากับพี่เราไม่ได้มีอะไรยุ่งเกี่ยวต่อกันอีกแล้ว เธอไม่ได้ท้อง เธอ

โกหกพี่กับฟาง เพื่อให้เรา2คนไม่เข้าใจกันแบบนี้ ฟางพี่มีฟางคนเดียวจริงๆนะ”ป๊อปปี้พูดและ

ขอร้องให้ฟางเชื่อเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราหย่ากันแล้ว และอีกอย่างตอนนี้พ่อกับแม่โกรธพี่มากด้วย”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หย่าแล้ว ก็แต่งใหม่ได้ ฟางพี่ขอโทษนะกับครั้งแรกที่เคยเย็นชาทำเหมือนคนไม่มีหัวใจ ไม่สนใจ

เรา ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ที่พี่ไม่แตะต้องอะไรเราเพราะไม่อยากให้เราแปดเปื้อน สุดท้ายพี่ก็ห้ามใจ

ไว้ไม่อยู่ มารู้ตัวอีกที พี่ก็กลับมีแค่เราอยู่ในหัวใจหมดแล้ว มันอาจจะสายไปที่ไม่บอกให้ฟางรู้

ตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้พี่อยากจะบอกฟางนะ ว่าพี่รักฟาง ฟางได้โปรดให้อภัยสามีที่เลวๆคนนี้ได้มั้ย

ให้พี่ได้กลับไปทำหน้าที่สามีดูแลและปกป้องฟางเหมือนเดิม ทำหน้าที่พ่อของลูกเราให้ดีไม่ให้เค้า

ต้องเป็นอันตรายอีกพี่สัญญาพี่จะทำหน้าที่ให้ดีกว่าเดิม ให้อภัยผู้ชายเลวๆคนนี้เถอะนะ”ป๊อปปี้

ขอร้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“สุดท้ายแล้วฟางก็ทำใจลืมคนที่เป็นชายในฝันและเป็นรักแรกของฟางไม่ได้เลยสักที”ฟางมอง

อดีตสามีที่ขอโทษและขอโอกาสเธออีกครั้งก็ดึงป๊อปปี้ไปจูบก่อนจะถอนจูบและพูดออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสคนเลวๆคนนี้แก้ตัว”ป๊อปปี้ดีใจก่อนจะกอดฟางอีกครั้งแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”ฟางยิ้มและกอดป๊อปปี้ตอบก่อนที่ทั้งคู่จะดันตัวเองลงนอนไปบนเตียงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้ไม่รู้ว่าพี่ป๊อปจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้เนาะพี่โทโมะ”แก้วที่มานอนที่บ้านของโทโมะพูดขึ้นด้วย

ความเป็นห่วงพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยคราวนี้คงง้อน้องฟางสำเร็จแล้วล่ะมั้ง เราเล่นพูดไปซะอย่างงั้นอ่ะ แหมๆที่รักจ๋า อย่า

คิดมากไปเลยนะนี่ๆ เรามานั่งคิดตีมงานแต่งงานของเรา2คนดีกว่าว่าจะจัดกันยังไง”โทโมะพูดแล้ว

อมยิ้มนิดๆก่อนจะเดินมาโอบเอวแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะอ่ะ ชอบคิดอะไรง่ายๆแบบนี้ตลอดเลย ไม่ห่วงเพื่อนพี่รึไงคะ”แก้วรีบตีโทโมะที่โอบเอว

ตัวเองและดุชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ดีจริงๆ ที่อาโทโมะเลือกหนูแก้วมาเป็นเมีย ดุๆแบบนี้สิดีจะได้จัดการเจ้าโทโมะได้อยู่

หมัด”พ่อกับแม่โทโมะเดินมาเห็นแก้วที่ดุโทโมะอยู่และโทโมะเองก็หงอและยอมแก้วก็ขำที่สุด

ท้ายผู้กะล่อนอย่างโทโมะต้องยอมคนอย่างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณเถ้าแก่กับคุณนายมากนะคะที่เอ็นดูแก้วมาตั้งแต่เล็กจนถึงทุกวันนี้”แก้วยิ้มและรีบไหว้

ขอบคุณผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วหนูแก้ว ไม่ต้องเรียกเถ้าแก่กับคุณนายอะไรหรอก เดี๋ยวเรากะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

เรียกป๊ากับม๊าเหมือนอาโทโมะสิจ้ะ”แม่โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ว่าแก้ว”แก้วอึกอักแล้วมองผู้ใหญ่ทั้ง2อย่างเกรงใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมีแต่จ้ะหนูแก้ว เราน่ะเจอเรื่องร้ายๆมามากพอแล้ว ต่อไปนี้หนูจะมีชีวิตใหม่ที่นี่ มาอยู่เป็น

ลูกสาวของป๊ากับม๊าอีกคนที่นี่นะลูก มาช่วยกันดูแลกิจการของไทยานนท์และก็ดูแลโทโมะด้วย จะ

ได้มีหลานให้ป๊ากับม๊าอุ้มไวๆไง”พ่อโทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้เลยครับป๊า เดี๋ยวผมจะจัดให้ เอาสักทีมฟุตบอลนึงเลยมั้ยป๊า โอ๊ยๆ ที่รักจ๋า เจ็บจ้ะๆ”โทโมะยิ้ม

แป้นแล้วดึงแก้วไปกอดไว้แน่นก่อนจะรีบพูดก่อนจะโดนที่แก้วที่เขินจัดอยู่รีบหยิกโทโมะทันทีจน

พ่อกับแม่โทโมะต้องขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะป๊าม๊าไม่กวนแล้วนะลูกชาย ลูกสะใภ้”พ่อแม่โทโมะพูดก่อนจะขอตัวเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วต้องขอบคุณพี่โทโมะมากนะคะสำหรับทุกอย่างที่มอบให้ผู้หญิงที่ไม่มีค่าอย่างแก้ว”แก้วมอง

โทโมะที่นั่งเปิดโบชัวแต่งงานในรูปแบบต่างๆอยู่ก็เดินมานั่งข้างๆแล้วยิ้มก่อนที่จะขอบคุณแฟน

หนุ่มของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าแก้วไม่มีค่าล่ะ อย่าคิดว่าตัวเองแบบนี้สิ ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องของคุณหญิงนวลหรือฟ้าที่คอย

กลั่นแกล้งแก้วในอดีตมารบกวนใจของเราอีกแล้วนะ ต่อไปนี้แก้วจะเป็นสะใภ้ของไทยานนท์แล้ว

นะ พี่จะดูแลและปกป้องแก้วเอง ครึ่งชีวิตที่เหลือ เราจะเดินไปด้วยกันนะครับคนดีของพี่”โทโมะ

พูดแล้วดึงแก้วไปกอดไว้แนบอกตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ มาคิดถึงเรื่องของพี่ป๊อปกับคุณฟางแล้ว ถ้าเค้าคืนดีกันแล้วมันก็ดีอยู่หรอก แต่เรื่องทาง

ผู้ใหญ่ของทั้ง2บ้านที่จะตามมาอีกล่ะ”แก้วที่กอดแฟนหนุ่มก็อดที่จะคิดถึงเรื่องพี่ชายตัวเองไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตื่นรึยังลูก”เสียงภาคย์ที่เดินมาปลุกเคาะประตูห้องฟางในตอนเช้าและเรียกลูกสาวคนโต

ทำให้ฟางที่นอนกอดกับป๊อปปี้นั้นลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหาเสื้อผ้าสวมใส่

กับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รีบหาที่ซ่อนพ่อก่อนนะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดพลางหาที่ซ่อนให้กับป๊อปปี้เพื่อหลบพ่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ประตูห้องนอนของฟางถูกเปิดออกมาช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมาทำอะไรบนห้องลูกสาวผม”ก่อนที่ฟางจะหาที่ซ่อนให้ป๊อปปี้ได้ ภาคย์เดินเข้ามาในห้อง

แล้วอึ้งกับสิ่งที่เห็น

 

 

 

 

 

 

เอ้าาาาาาาาาาา พ่อมา วงแตกสิงานนนี้ พระเอกเราจะโดนอะไรมั่งน้อออ

 

 

แล้วเฟย์ล่ะๆ เป็นอะไรไปหนอออ ต้องติดตามนะ โค้งสุดท้ายใกล้จบแล้วจ้าาาา

 

 

 

ถ้าใครมีแนวฟิคอะไรแปลกๆกันละอยากเสนอไรเตอร์แบบสนุกๆกัน ก็ลองคอมเม้นกันดูนะ เผื่ออาจจะตรงกับฟิคใหม่ที่ไรเตอร์พิมอยู่ก็ได้น่ะ 555555

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา