เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถูกหลังแน่นะพี่ฟาง”เฟย์พูดเมื่อขับรถมาถึงหน้าบ้านป๊อปปี้กับฟางในวันต่อมา
 
 
 
 
 
 
“ตามแผนที่น่าจะอยู่แถวนี้นินา รึว่าเราจะลงไปกดออดดี”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ”ชายคนหนึ่งเห็นฟางทำท่าลับๆล่อๆก็เดินมาถาม
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ พอดีเลยค่ะ พอดีว่าชั้นกำลังตามหาคฤหาสน์จิระคุณอยู่น่ะค่ะ”ฟางหันมาตอบทำให้ชายหนุ่ม
ที่กำลังถามฟางอยู่นั้นตะลึงกับความสวยน่ารักของฟาง
 
 
 
 
 
 
“นี่ไงครับคฤหาสน์จิระคุณหลังนี้”ชายคนนั้นยิ้มก่อนจะชี้ที่หน้ารั้วบ้านหลังหนึ่ง
 
 
 
 
 
“ตายจริงๆ ไม่ทันได้สังเกตขอบคุณมากนะคะ”ฟางหัวเราะเก้อเขินก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่คุณมาหาใครหรอครับ คุณหญิงย่า น้องแก้ว รึว่าเจ้าป๊อป”โทโมะถามต่อ
 
 
 
 
 
“พอดีพวกเรามาหาอาจารย์ภาณุน่ะค่ะ”เฟย์รีบตอบแทนพี่สาว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นลูกศิษย์ของป๊อปปี้นี่เอง ปกติผมไม่ค่อยเห็นลูกศิษย์เป๊อปมาหาที่บ้านสักเท่าไหร่นะฮะ”โท
โมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าฟางเป็นต้นเหตุที่ทำให้อาจารย์เจ็บตัวน่ะค่ะเลยอยากจะทำของมาเยี่ยม”ฟางพูดแล้วยิ้ม
อย่างอ่อนหวานให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ครับงั้นผม เอย พี่ชื่อพี่โทโมะนะแล้วน้องๆชื่ออะไรกันบ้างล่ะ”โทโมะรีบเรียกตัวเองแทนว่าพี่
เพราะว่าถ้าไม่ใช่ฐานะครูและลูกศิษย์แล้ว อายุของพวกเขาก็ไม่ได้ห่างไกลจากอายุของพวกฟาง
มากนัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นชื่อฟางนะคะนี่ก็เฟย์น้องสาวของชั้นเอง”ฟางพูดแล้วยิ้มก่นที่ทั้ง3จะเข้าไปในคฤหาสน์จิระคุณ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาหาใครมิทราบ”ทันทีที่เข้าไป ฟ้าที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่เห็นฟางก็จำได้ก่อนจะปรี่เข้ามาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเรามาเยี่ยมอาจารย์”เฟย์ที่ไม่ค่อยชอบใจฟ้าก็ตอบแทนพี่สาว
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปหายแล้วไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเยี่ยม”ฟ้ารีบพูดแล้วมองฟางอย่างไม่เป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าชั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้อาจารย์ต้องเจ็บตัว ชั้นอยากมาขอบคุณอาจารย์”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ยิ่งเป็นต้นเหตุที่ทำให้เจ็บตัวต้องยิ่งออกไป อยู่ใกล้คุณนป๊อปมีแต่จะนำเรื่องซวยๆมาให้ ออกไป
เลยนะหรือว่าจะต้องให้ชั้นเอาน้ำมาไล่ ออกไปๆ”ฟ้ารีบไล่ก่อนที่จะวิ่งไปหยิบสายยางหมายจะฉีด
ไล่ทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันเนี่ย ชั้นเป็นเพื่นของเจ้าป๊อปนะฟ้าไหงชั้นต้องมาโดนด้วยเนี่ย”โทโมะเหวอก่อนจะพา
ฟางและเฟย์หลบฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียงดังเอะอะอะไรกันน่ะแม่ฟ้า ใครมาโหวกเหวกโวยวายแถวนี้”คุณหญิงนวลพูดขณะที่ป๊อปปี้
ประคองออกมานอกบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่านวลสวัสดีครับ ผมโทโมะเพื่อนสมัยเด็กของเจ้าป๊อปไงครับจำผมได้มั้ยครับ”โทโมะรีบไหว้
คุณหญิงนวล
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะหรอ กลับมาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย มาๆเข้ามาก่อนสิ”คุณหญิงนวลพูดแล้วยิ้มให้
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณย่าฮะ เมื่อกี้ผมเจอน้องเฟย์น้องฟางที่หน้าบ้าน เค้าเป็นลูกศิษย์ของเจ้าป๊อป อยากจะมา
เยี่ยมเจ้าป๊อปน่ะครับ ถ้าไม่รีงเกียจผมขอพา2สาวเข้าไปในบ้านนะครับ”โทโมะรีบขออนุญาตหญิง
สูงวับที่เป็นประมุขของบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“รังเกียจ พวกตัวซวย”ฟ้าที่มองหน้าฟางอย่างไม่ชอบใจก็รีว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“ฟ้าอย่าเสียมารยาทกับแขก ถ้ามาเยี่ยมตาป๊อปก็เข้ามาสิ ยืนข้างนอกมันอากาศร้อนนะ”คุณหญิง
นวลนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น ทำให้ฟางยิ้มและไหว้ขอบคุณกับท่าทางเป็นมิตรของคุณหญิงนวล
และรีบเข้าไปข้างใน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงไม่ต้องลำบากมากก็ได้นะ เพราะผมก็ค่อยยังชั่วแล้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้นอย่างเกรงใจเมื่อเห็น
กล่องขนมที่ฟางเอามาให้ตนเอง
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์ ฟางเต็มใจ”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟ้าเอาขนมพวกนี้ไปใส่ในจานมาแล้วกัน”คุณหญิงนวลมองฟางที่ยิ้มให้หลานชายตัวเองก็เบ้
ปากก่อนจะสั่งคนสนิท
 
 
 
 
 
 
 
“หึ่ย มารยาให้ท่าคุณป๊อป”ฟ้าเดินปึงปังเข้ามาในครัวแล้วมองกล่องเค้กอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าฟ้า”แก้วที่กำลังเตรียมอาหารกลางวันก็รีบถามฟ้าที่มีท่าทีโมโหมาจากข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
“จะอะไรซะอีกล่ะ ก็มีผู้หญิงมาหาคุณป๊อปน่ะสิ”ฟ้าพูดอย่างหงุดหงิดแล้วเดินหนีไปทำให้แก้วส่าย
หน้ากับการกระทำของฟ้าเบาๆก่อนที่จะทำหน้าที่นำขนมไปเสิร์ฟให้พวกของป๊อปปี้ข้างนอกแทน
ฟ้า“อ้าวแล้วฟ้าล่ะแก้ว”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นว่าจะไปเตรียมอาหารกลางวันต่อน่ะค่ะพี่ป๊อป”แก้วพูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะชะงักเมื่อสบตากับ
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ แก้ว นี่ใช่ยัยแก้วน้องของนายงั้นสิ”โทโมะที่จ้องหน้าแก้วก่อนจะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่น่ะสิ นี่อย่าแกล้งกันเหมือนตอนเด็กๆอีกล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าชำเมื่อคิดถึงวับเด็กของ
ทั้ง3
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นโตแล้วนะป๊อป และก้ไม่อยากแกล้งยัยเปียมอมแมมนี่แล้วด้วย”โทโมะพูดถึงฉายาวัยเด็กของ
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แก้วไม่ใช่ยัยมอมแมมเหมือนเด็กๆแล้วนะพี่โทโมะ”แก้วเหวอก่อนจะรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ อย่ามัวเถียงกันหน่อยเลย นี่ก็ใกล้เวลาอาหารกลางวันแล้ว ถ้าไม่รังเกียจหนูๆทั้ง2อยู่ทาน
มื้อเที่ยงกับพวกเราสิ โทโมะด้วยนะลูก”คุณหญิงนวลรีบพูดและชวนเฟย์ ฟางและโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคณมากนะคะคุณหญิงที่ชวนพวกเรามาทานอาหารเที่ยงมื้อนี้”ฟางรีบไหว้ขอบคุณอย่าง
นอบน้อม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงไม่ต้องเรียกชั้นว่าคุณหญิงหรอกนะหนู เรียกว่าคุณย่าก็พอ เราเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล
เมื่อก่อนทางตระกูลเธอกับตระกูลชั้นเราเคยสนิทเกี่ยวดองกันมาก่อนจะกระทั่ง”คุณหญิงนวลพูด
ขึ้นแล้วนิ่งไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณย่าครับทานข้าวเถอะครับเดี๋ยวจะเย็นเอา”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วรีบให้ฟ้าตักข้างเสิร์ฟแทน
 
 
 
 
 
 
 
“ตักอาหารให้น้องบ้างก็ได้นะตาป๊อป”คุณหญิงนวลสั่งหลานชายให้ตักอาหารให้ฟางทำให้ป๊อปปี้
ต้องนิ่งรับคำสั่งผู้เป็นย่าก่อนที่จะตักอาหารและคอยดูแลฟางจนทำให้ฟางหน้าแดง ผิดกับฟ้าที่กำ
เหยือกน้ำแน่นด้วยความอิจฉา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย น้ำหมด”ฟ้าที่เห็นฟางดื่มน้ำหมดก็รีบปรี่ไปเติมน้ำให้ก่อนที่จะตั้งใจเทน้ำรดใส่ชุดสวย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว ฟ้าทำไม่ซุ่มซ่ามแบบนี้ ตาป๊อป พาฟางไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องยัยแก้วเดี๋ยวนี้ ส่วนยัย
แก้วเอาผ้ามาเช็ดทำความสะอาด”คุณหญิงนวลรีบสั่งก่อนที่แก้วจะรีบเอาผ้ามาเช็ดให้เรียบร้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ความจริง ไม่ต้องพาฟางมาเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้นะคะอาจารย์”ฟางพูดขึ้นด้วยความเกรงใจเมื่อ
ถูกป๊อปปี้พาขึ้นมาที่บนห้องของแก้วแล้วชายหนุ่มกำลังหาเสื้อผ้าเปลี่ยนให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ มันคือคำสั่งของคุณย่า และอีกอย่างคนของผมก็เสียมารยาทกับเราด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อน
จะยื่นชุดเดรสยาวสีชมพูอ่อนของแก้วให้ฟาง ฟางรับมาก่อนที่จะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ
แล้วเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเสื้อผ้าคุณแก้วฟางจะซักแล้วเอามาคืนให้นะคะอาจารย์”ฟางพูดเมื่อเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ แล้วนี่เตรียมการแสดงละครเวทีไปถึงไหนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดถึงเรื่องโปรเจคจบของพวกฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะค่ะ ก็เหลือแค่ฉากละคร ส่วนตัวนักแสดงตอนนี้ก็เริ่มซ้อมให้ดึกขึ้นแล้ว
ค่ะ”ฟางตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีครับ เพราะเดี๋ยววันจันทร์ผมจะไปดูพวกคุณซ้อมนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกับฟางทำให้ฟางหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ สวยจังเลยค่ะ”ฟางทำเป็นมองไปทางอื่นเพื่อเปลี่ยนประเด็นสนใจก็ชี้ไปที่รูปสวนดอกไม้ที่เขา
เคยไปในวัยเด็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นเป็นบ้านของพ่อสมัยเด็กน่ะครับ ชอบหรอ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะถามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ฟางชอบดอกไม้ค่ะ สวนนี้สวยมากเลยนะคะเหมือนในเทพนิยายที่มีเจ้าหญิงและเจ้าชาย
เลย”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสาทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วมองฟางที่ใสซื่อบริสุทธิ์เหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่ดูใสซื่อดีจริงๆเลยนะ”ป๊อปปี้พูดออกมาก่นจะส่ายหน้าเบาๆแล้วเดินไปทำให้ฟางมองตาม
ด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว อยู่นี่เองพี่ฟางว้าวใส่ชุดนี้แล้วสวยนะเนี่ย”เฟย์ โทโมะและแก้วเดินออกมาทักฟางที่กำลังจะ
เดินไปหาทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ๆ สวยกว่ายัยแก้วที่ใส่อีก”โทโมะพูดตามตรงทำให้แก้วหน้างอแล้วเดินหนีโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
 
“คุณโทโมะคะพูดแบบนี้ได้ยังไง นี่ชุดของคุณแก้วก็จริง แต่ฟางว่าไม่น่าจะพูดแบบนั้นเลยนะ
คะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะหนู ยัยแก้วเป็นพวกหายงอนเร็ว แต่หนูฟางสวยมากจริงๆนะจ้ะ ดูเหมาะกับตาป๊อปมาก
เลย นี่ถ้าว่างๆหนูก็มาเที่ยวที่นี่บ่อยๆก็ได้นะลูก คนที่นี่จะได้ไม่เหงาใช่มั้ยตาป๊อป”คุณหญิงนวลรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“คงไม่ดีมั้งครับคุณย่า ฟางเค้ายังได้ชื่อว่าเป็นลูกศิษย์ผมอยู่นะฮะ”ป๊อปปี้ชะงักก่อนะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก็จบแล้วไงลูก รู้จักกันตั้งแต่ตอนนี้เนิ่นๆก็ดีจะตาย”คุณหญิงนวลชักสีหน้านิดนึงก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางว่าเดี๋ยวฟางขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะคะเดี๋ยวเย็นนี้มีซ้อมละครต่อค่ะ”ฟางพูดแล้วขอตัว
ออกมากับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่พี่ฟาง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะได้มาบ้านอาจารย์คนพิเศษคนนี้”ทันทีที่ขึ้นรถเฟย์ก็รีบแซวพี่
สาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอเฟย์ไม่มีอะไรสักหน่อยไปกันเถอะ”ฟางยิ้มออกมาด้วยความเขินก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะๆ ผู้ใหญ่ทางนี้เค้าก็ชอบพี่ฟางด้วย สงสัยงานนี้ความรักพี่สาวของเฟย์จะไฟเขียวแล้วล่ะ
มั้ง”เฟย์รีบแซว ทำให้ฟางบิดไปมาด้วยความเขินก่อนะสั่งให้น้องสาวรีบขับรถกลับบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ลูกศิษย์นายนี่น่ารักเนาะ มีแฟนรึยัง”เมื่อฟางและเฟย์ออกไปโทโมะที่เดินเล่นกับป๊อปปี้ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้สิ แต่เหมือนมีรุ่น้องมาติดพันคนนึงนะถามทำไม”ป๊อปปี้ตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ถ้ายังไม่มีแฟน ชั้นก็อยากจะเริ่มทำความรู้จักสักหน่อยสิ ทั้งสวยทั้งน่ารักสดใสแบบนี้นะ ชั้น
ชอบ”โทโมะพูดก่อนจะเดินไปทำให้ป๊อปปี้มองนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อันนี้ก็แล้วแต่เจ้าตัวนะว่าเค้าจะโอเครึเปล่าน่ะ ว่าแต่นายเถอะแกล้งว่ายัยแก้วซะขนาดนั้นป่านนี้
งอนไปไหนแล้วก็ไม่รู้เนี่ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง เพราะโทโมะนั้นมักจะชอบแกล้งแก้ว
สารพัดมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ทำตัวน่าแกล้งนี่น่าน้องของนาย นี่ชั้นก็อยากจะรู้นะว่าวันๆขลุกอยู่แต่ในบ้านนี่ออกไปเจอ
แสงสีนอกบ้านครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”โทโมะพูดแล้วขำกับท่าทีที่ชอบเก็บตัวของแก้วจนกลายเป็น
เหมือนคนหัวโบราณ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแก้วไม่เคยออกไปดูแสงสีนายก็พาแก้วไปก็ได้นิ”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดถึงน้องสาวที่ไม่ค่อยร่าเริง
และไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวย่านายก็บ่นอีกชั้นขี้เกียจฟัง เอาเป็นว่าเดี๋ยววันหลังชั้นจะมาเยี่ยมนายใหม่นะ อ้อ
ถ้าเป็นไปได้นายพาชั้นไปหาน้องฟางคนสวยด้วยก็ดี บาย”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนจะขอตัว
กลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอไร้เดียงสาเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้ ฟาง”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆแล้วหันหลังจะ
เดินเข้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่าให้คุณดูแลเอาใจแม่ลูกศิษย์ของคุณจนฟ้าหึงนะคะ”ฟ้าที่มาดักรอป๊อปปี้ก็รีบพูดอย่าง
น้อยใจ
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เธอก็ไม่ควรจะแกล้งฟางเค้าแบบนั้นนะ”ป๊อปปี้พูดตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟ้าหวงคุณนี่คะ มาเถอะค่ะอย่าพูดถึงเรื่องคนอื่นเลย เดี๋ยวฟ้าจะนวดให้คุณเองค่ะ”ฟ้ายิ้มก่อนจะ
รีบดึงป๊อปปี้เข้าบ้านไปโดยที่แก้วยืนมองทุกอย่างแล้วถอนหายเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณหญิงย่าไม่ชอบบ้านฟางเอ๊ะ แล้วจะจับคู่ฟางกับป๊อปทำไมน้อออออ
 
 
 
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปน้าาาาาาา