เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เขื่อน เกลว่าพี่อย่าใจร้ายกับคุณคนสวยเค้าเลยนะ เค้าดูน่าสงสารออก”เกลพูดเมื่อเขื่อนทำแผล
และจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วนึกถึงเฟย์ที่ถูกเขื่อนล่ามเอาไว้กับเสาในในร้านอาหารเก่าของ
พ่อเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากจะปากดี อวดเก่งทำไมล่ะ ต้องโดนลงโทษ”เขื่อนพูดถึงนิสัยเจ้าพยศที่เฟย์ปั้นปึ่งใส่เขาไม่
ยอมเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่น่ะไม่สนใจคุณคนสวยเค้าจริงๆหรอ”เกลเหล่มองเขื่อนที่กลับมาจากบ้านพ่อแม่ตัวเองแล้วบอก
ให้แม่ตัวเองเตรียมปิ่นโตอาหาร เสื้อผ้าสำหรับผู้หญิง และยา อุปกรณ์ทำแผลไว้ส่วนหนึ่งก็พูดขึ้น
อย่างไม่ค่อยเชื่อว่าเขื่อนอยากลงโทษเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มองอะไรเล่า พี่แค่ไม่อยากให้ยัยนั่นต้องมาตายที่นี่หรอกน่า”เขื่อนรู้สึกตัวว่าเฟย์มองก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่อยากให้เค้าตายที่นี่พีก็ปล่อยตัวเค้าสิ จะจับเค้าไว้ทำไม”เกลมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ยัยนั่นเป็นลูกของศัตรูพี่ ยัยนั่นต้องชดใช้แทนแม่ให้สาสม”เขื่อนพูดแล้วเดินดุ่มๆหนีเกล
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ระวังเถอะ เอาลูกศัตรูมาเดี๋ยวก็หลงรักทีหลัง”เกลพูดแล้วแอบยิ้ม เพราะรู้ดีว่าลึกๆแล้วเขื่อนเป็น
คนยังไง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นเอาข้าวมาให้กิน เดี๋ยวกินเสร็แล้วก็ไปอาบน้ำด้วยล่ะ”เมื่อเดินเข้ามาในบริเวณในร้านอาหาร
เก่าของพ่อตัวเอง เขื่อนก็ทำทีเป็นพูดเสียงดังข่มเฟย์ไว้ แล้วทำท่าไม่สนใจที่จะมองร่างฟางที่นั่ง
หันหลังอยู่หลังเสา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พูดไม่ได้ยินรึไง รึจะอวดดีกับชั้นอีก”เขื่อนที่เห็นเฟย์นั่งนิ่งไม่ยอมเดินมารับของจากตัวเองก็เดิน
เข้าไปโวยวายแล้วชะงักเมื่อเห็นเฟย์กอดเข่าพิงเสาหลับไปแล้วทั้งๆที่ตัวเองยังถูกล่ามอยู่ ชาย
หนุ่มมองร่างบางนิ่งก่อนจะค่อยๆนั่งลงตรงหน้าเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่งกอดเข่าแบบนี้ยังหลับได้ แล้วหลับสบายรึนั่น”เขื่อนที่นั่งดูเฟย์ใกล้ๆที่ขดตัวกอดเข่านั่งหลับ
เหมือนเด็กก็แอบบ่น ใจหนึ่งเขาก็อยากจะปลุกจะว่าเธอ แต่มาคิดย้อนถึงเฟย์ที่ดูแลพ่อตัวเองเมื่อกี้
ก็นิ่งเงียบ ไม่หาเรื่องเธอ ก่อนที่จะขยับตัวมานั่งข้างๆเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”เฟย์ที่รู้สึกว่ามีคนมาใกล้ๆก็เผลอเอนหัวซบลงที่ไหล่โดยไม่ลืมตา เขื่อนชะงักมองร่างบางที่
พลิกตัวมาซบไหล่ตัวเองนิ่งแล้วคิดถึงวันแรกที่เขาเจอเธอ เขาตั้งใจจะหลอกพี่สาวแต่สุดท้ายกลับ
เป็นว่าฟางแต่งงานไปแล้ว เขาเลยต้องเลยตามเลย ทำแผนนี้ต่อกับเฟย์ ซึ่งที่ผ่านมาเขาเองก็ดีแต่
ทำร้ายเธอ จนทำให้เฟย์ต้องร้องไห้หลายครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาเองไม่รู้สึกแต่ด้วยทิฐิที่ตั้งไว้ทำให้เขา
ทำเป็นไม่สนใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
เฟย์เผลอเอามือกอดเขื่อนตามความเคยชินทำให้เขื่อนแอบสะดุ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สบายไปแล้วนะแม่คุณ”เขื่อนแอบบ่นเบาๆแล้วมองเฟย์ที่หลับตาพริ้มก็ส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ว้าย นายมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”เมื่อเฟย์รู้สึกตัวแล้วค่อยๆลืมตามขึ้นมาก็ตกใจแล้วรีบถอย
ห่างเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็นานพอที่จะถูกเธอลวนลามแล้วน่ะสิ นี่อยากจะสานต่อกับชั้นตรงนี้เลยรึไง”เขื่อนชะงักก่อนจะรีบ
เยาะใส่เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันล่ะ นายมันคือความผิดพลาดของชั้น”เฟย์ชะงักก่อนจะรีบว่าทำให้เขื่อนแอบไม่พอใจเล็ก
น้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เออ ชั้นเองก็ไม่สนเธอเหมือนกัน เพราะคนอย่างชั้นกินแล้วไม่ชอบกินซ้ำ มันเบื่อ อ่ะ ข้าว รีบๆกิน
ซะ”เขื่อนรีบย้อนเฟย์ทำให้เฟย์สะอึกและซึมลงไปจนเขื่อนสังเกตได้ก่อนที่จะรีบว่าแล้วยัดปิ่นโตที่
ตัวเองเตรียมมาให้ใส่มือเฟย์ก่อนจะเดินหนีไปสูบบุหรี่ด้านนอกระหว่างรอเฟย์กินข้าว เฟย์ชะงักเมื่อ
เปิดปิ่นโตมาพบว่ามีแต่ของที่เธอชอบก็เงยหน้ามองเขื่อนที่สูบบุหรี่อยู่พลางคิดในใจตัวเองว่าเขารู้
ได้ยังไง ก่อนที่เธอจะรีบกินข้าวทันทีด้วยความหิวของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กินเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นไปอาบน้ำซะ”เขื่อนเดินเข้ามาอีกครั้งเมื่อพบว่าเฟย์ทานข้าวเสร็จแล้วก่อน
จะพาเฟย์ไปอาบน้ำแล้วตัวเขาเองเข้ามาในห้องน้ำด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย เข้ามาทำไม ออกไปชั้นจะอาบน้ำ”เฟย์รีบไล่ชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ไม่ต้องต้องมาทำวี้ดว้าย ชั้นเห็นมาหมดแล้วน่า จะเงียบแล้วหันไปอาบน้ำรึว่าจะให้ชั้นอาบให้
ห้ะ”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้โรคจิต”เฟย์หน้าแดงก่อนจะสั่งให้เขื่อนหันไปแล้วตัวเองก็รีบอาบน้ำทันทีโดยที่เขื่อนแอบยิ้ม
กับท่าทางของเฟย์เมื่อกี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางช่วยนะคะ”ฟางที่หายดีแล้วก็เดินลงมาช่วยอิ่มและมะลิเช็ดทำความสะอาดภายในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ลงมาช่วยคนในบ้านได้เพราะว่าหล่อนหายแล้วสินะ”คุณหญิงนวลพูดเมื่อเดินมาเห็นฟางกำลัง
ช่วยอิ่มและมะลิ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็คงจะใช้มารยาออดอ้อนผัวตัวเองจนพอแล้วล่ะค่ะคุณท่านไม่ก็ป่วยการเมือง”ฟ้าเห็นฟางก็รีบ
แขวะ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเค้าป่วยจริงๆนะคะไม่ได้ป่วยการเมือง”แก้วเดินเข้ามาในบ้านก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีคนเค้าถามความคิดเห็นรึไง ถึงได้เสนอหน้าเข้ามาในตึกใหญ่นี้”คุณหญิงนวลหันไปว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็คงจะมาหาหัวหน้าตัวเองล่ะมั้งคะคุณท่าน พักหลังๆนี้เข้าข้างกันไปไหนมาไหนด้วยกันซะด้วยสิ
นี่ก็คงจะสูบวิชามารยามาซะเต็มที่เลยล่ะสิ ถึงได้นัดแนะผู้ชายเข้ามาหาในบ้าน”เมื่อฟ้าเห็นแก้วก็
รีบฟ้องเรื่องของแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่หล่อนกล้านัดแนะผู้ชายที่หนเข้ามาที่นี่ ร่านที่สุด”คุณหญิงนวลหันขวับไปว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ได้นัดใครนะคะ คุณย่าอย่าเพิ่งว่าแก้วสิคะ”แก้วรีบพูดทันทีแล้วแอบมองฟ้าอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ค่ะคุณแก้วเค้าไม่ได้นัดแนะใครนะคะ”ฟางเกรงว่าแก้วกับโทโมะจะมีเรื่องก็รีบช่วยพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสาระแน ดี หายป่วยแล้วก็มานี่ ตามชั้นมา”คุณหญิงนวลหันไปว่าฟางก่อนจะเดินนำฟาง
ขึ้นมาบนห้องแล้วเอนหลังไปที่เก้าอี้โยกริมหน้าต่างที่เป็นมุมโปรดของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นวดเท้าชั้นเดี๋ยวนี้”คุณหญิงนวลสั่งเสียงเข้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ คุณย่า”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะยอมนวดเท้าให้หญิงชราตามความตั้งใจที่เธอตั้งใจจะทำให้คุณ
หญิงนวลลดทิฐิลงบ้างทำให้คุณหญิงนวลมองฟางอย่างสะใจ ที่เห็นลูกคุณหนูอย่างฟางต้องก้มลง
นวดเท้าให้กับตัวเองแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณท่านคะ คุณป๊อปกลับมาจากมหาลัยแล้วค่ะ”ฟ้าเดินเข้ามาบอกคุณหญิงนวลในห้อง
 
 
 
 
 
“ตาป๊อปคงกลับมาเหนื่อยๆ งั้นหล่อนก็เอาของว่างไปให้ตาป๊อปที่ห้องหนังสือมุมประจำสิ แล้วก็
ช่วยดูแลหลานชั้นด้วยนะ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นทำให้ฟ้ายิ้มแป้นที่คุณหญิงนวลให้ท้ายก่อนจะรีบ
ออกไป ฟางชะงักก่อนจะรีบชะเง้อมองตามฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กระสับกระส่าย นี่คงจะอยากรีบลงไปออดอ้อนผัวล่ะสิท่า หึ ถึงแม้หล่อนจะเป็นเศรษฐีใหม่มีหน้ามี
ตาในสังคมก็จริง แต่แม่หล่อนมันก็เป็นผู้หญิงบ้านนอก คงจะมีเลือดต่ำๆอยู่ในเลือดเนื้อของหล่อน
ล่ะสิท่า เลยไม่รู้จักคำว่าสมบัติผู้ดี ผู้ดีน่ะเค้าไม่ทำกิริยาบางอย่างหลุดออกมาให้คนอื่นเห็นหรอก
นะ”คุณหญิงนวลด่าว่าฟางตามปกติที่ว่าฟาง ทำให้ฟางที่เริ่มจะชินกับคำด่าว่าของคุณหญิงนวลนั้น
นั่งนิ่งยอมให้คุณหญิงนวลด่าว่าไปอย่างงั้นต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าวันนั้นพ่อหล่อนไม่หักหน้าลูกสาวชั้นไปเอานังบ้านนอกนั่น อรอุมาก็คงจะไม่ด่วนจากชั้นไป
แบบนี้”คุณหญิงนวลมองกรอบรูปลูกสาวที่ตั้งโต๊ะข้างๆแล้วพูดออกมา แล้วคิดถึงลูกสาวตัวเองที่
เสียใจและประชดด้วยการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก คนอื่น จนมีป๊อปปี้ ก่นที่พ่อของป๊อปปี้จะหย่า
ขาดกับอรอุมาจนทำให้เธอเสียสติและตรอมใจตายไปก่อนที่จะเลี้ยงดูป๊อปปี้ ฟางที่นิ่งฟังก็เข้าใจ
ถึงความเจ็บปวดในอดีตของคุณหญิงนวลก็ซึมก่อนจะค่อยๆหยุดนวดเท้าให้คุณหญิง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรู้นะคะว่าในอดีตพ่อกับแม่ฟางเคยทำร้ายจิตใจคุณย่า แต่ฟางอยากให้คุณย่ามีความสุขใน
บั้นปลายชีวิตนะคะ ฟางอยากให้คุณย่าลดทิฐิพวกนี้ลงแล้วรู้จักปล่อยวาง”ฟางเงยหน้าสบตาหญิง
ชราก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณหญิงนวลไม่พอใจก่อนจะปัดกาที่ใส่ชาร้อนข้างตัวหกใส่แขนของฟางจนฟางต้องร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสอนชั้น หล่อนมันก็แค่เด็กรุ่นหลานชั้นเกิดก่อนหล่อนเกิดก่อนพ่อแม่หล่อน ไม่ต้อง
ทำตัวเป็นคนมีความรู้แล้วเที่ยวไล่ติไล่ว่าคนอื่น ความสุขของชั้นน่ะก็คือการที่ครอบครัวของหล่อน
ต้องอับอายและก้มหัวให้กับจิระคุณ ให้สมกับที่มันเคยทำให้พวกเราต้องอับอาย”คุณหญิงนวลว่า
ก่อนจะตวาดไล่ฟางออกมาจากห้องของตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ทำอย่างกับไม่เคย ฟ้าน่ะนวดให้คุณป๊อปออกจะบ่อย”ฟางที่เดินกุมแขนตัวเองออกมาชะงัก
เมื่อได้ยินเสียงของฟ้าดังมาจากห้องหนังสือใกล้ๆห้องนอนของเธอและป๊อปปี้ ก็นิ่งแล้วนึกถึงคุณ
หญิงนวลที่กันท่าไม่ให้เธอดูแลป๊อปปี้ ทั้งที่มันคือหน้าที่ของภรรยาอย่างเธอ กลับให้ฟ้าคนสนิท
และเป็นเมียลับๆของป๊อปปี้ทำหน้าที่นั้นแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ชั้นเหนื่อยมากนะฟ้า ชั้นต้องตรวจเอกสารงานทางมหาลัยอีก เอาเป็นว่าเธอออกไปดูแล
คุณย่าก่อนเถอะ ตอนนี้ชั้นจะขอทำงานก่อน”เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะคิกคักของ
ฟ้าดังตามมาทำให้ฟางเริ่มนิ่วหน้าคิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
 
ฟ้าที่เดินเปิดประตูออกมาจากห้องหนังสือก็ชะงักเมื่อเห็นฟางที่ยืนหน้าเหมือนจะเงี่ยฟังด้านในห้อง
 
 
 
 
 
 
“นี่ที่บ้านรึที่มหาลัยเค้าไม่ได้สอนรึไงว่าการแอบดูแอบฟังคนอื่นแบบนี้น่ะ มันเป็นมารยาทที่ทราม
แย่จริงๆ”ฟ้าก็รีบว่าฟางทันทีก่อนจะรีบเดินหนี แต่แล้วก็หยุดเดินก่อนจะหันมายิ้มยั่วฟางแล้วเดิน
เข้าไปใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ แล้วไม่ต้องเข้าไปรบกวนคุณป๊อปเค้านะ เพราะคุณป๊อปเค้าจะทำงานต่อไม่อยากให้ใคร
รบกวน เมื่อกี้นี้คุณป๊อปเค้าเมื่อยชั้นก็เลยอาสานวดให้คุณป๊อปคลายเครียด หวังว่าเธอคงจะไม่ว่า
อะไรนะ โอ๊ะ ไม่สิ เธอไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะชั้นกับคุณป๊อป เราก็ทำแบบนี้กันเป็นประจำ
ก่อนที่เธอจะมา คงจะรู้สินะว่าใครน่ะมาก่อนมาทีหลัง”ฟ้าได้ทีก็รีบใส่ไฟ สร้างเรื่องหวังให้ฟาง
เข้าใจผิดระหว่างเธอกับป๊อปปี้ก่อนจะแกล้งทำเป็นจัดแจงเสื้อผ้าและผมเผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้ว
เดินออกไปอย่างสะใจ ฟางยืนซึม จริงอย่างที่ฟ้าพูด ฟ้ามาก่อน ส่วนเธอนั้นมาทีหลัง ก่อนจะทำใจ
และเดินกลับห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
 
 
ก่อนที่ฟางจะเดินกลับห้องตัวเองไปนั้น ก็มีเสียงดังมาจากในห้องหนังสือทำให้ฟางลืมตัวรีบเปิด
ประตูเข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วพี่ป๊อป เดี๋ยวฟางช่วยค่ะ”ฟางเห็นป๊อปปี้มีกองหนังสือกองโตล้มทับอยู่ก็ช่วยชายหนุ่มขึ้น
มาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเข้ามาทำอะไรในห้องนี้”ป๊อปปี้มองฟางที่มาช่วยตัวเองแล้วถาม เพราะน้อยครั้งที่ฟางจะเข้า
มาหาตัวเองในนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางขอโทษค่ะที่ฟางเผลอเข้ามาในนี้ ทั้งที่พี่ป๊อปบอกว่าอย่ารบกวน”ฟางซึมลงไปก่อนจะรีบ
ขอโทษ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแขนไปโดนอะไรมาทำไมมันแดงแบบนั้นน่ะฟาง”ป๊อปปี้สังเกตเห็นแขนของฟางแดงก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ อุบัติเหตุน่ะค่ะ ฟางซุ่มซ่ามเลยโดนชาลวกเอา”ฟางรีบพูดแล้วฝืนยิ้มให้ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วว่าต้องดูแลตัวเองบ้าง เอาน้ำเย็นประคบก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางมานั่งข้างๆแล้ว
เอาน้ำแข็งห่อผ้าเช็ดหน้าตัวเองแล้วประคบเย็นให้ฟางอย่างอ่อนโยน ทำให้ฟางหน้าแดงกับความ
เอาใจใส่ของป๊อปปี้ ป๊อปปี้ลอบมองภรรยาสาวของตัวเองที่หน้าแดงและแอบตัวสั่นทุกครั้งเวลาที่
เขาสัมผัสตัวเธอ ก็ก้มลงจูบที่แผลฟางอย่างแผ่วเบา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายไวไวนะ”ป๊อปปี้จูบแผลที่โดนน้ำร้อนลวกของฟางเนิ่นนานก่อนจะเงยหน้าพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางว่าฟางกลับห้องไปทายาเองดีกว่าค่ะพี่ป๊อปจะได้ทำงานต่อ”ฟางที่เขินจัดก็รีบพูดก่อนจะ
รีบลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่เห็นฟางมีอาการประหม่าไม่กล้าสบตาตัวเองก็ดึงฟางมานั่งที่ตัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อปอย่าค่ะ”ฟางใจเต้นรัวเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอมานั่งตักด้วย เพราะตลอดเวลาที่เธอรู้จักชาย
หนุ่มมานั้น ป๊อปปี้เป็นคนนิ่งสุขุม และดูเหมือนเย็นชาไม่ค่อยจะยิ้มออกมาน้อยครั้งที่จะเห็นแตะเนื้อ
ต้องตัวผู้หญิง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หน้าที่ของสามีที่ดีคือการดูแลภรรยา และตอนนี้ภรรยาก็ยังเจ็บตัวอยู่ พี่ไม่ปล่อยให้ฟางไปอยู่ใน
ห้องคนเดียวหรอกน่า”ป๊อปปี้พูดพลางกอดฟางหลวมๆ เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึง
อยากให้เธออยู่กับเขาในห้องนี้นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลยค่ะ ฟางไม่อยากรบกวนพี่ป๊อปตอนทำงานนะคะ”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีงานสักหน่อย”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารที่องไว้บนโต๊ะก่อนจะอุ้มฟางไปนั่งบนโต๊ะแล้ว
จัดการเอาเอกสารลงไปไว้ด้านล่างแทน
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ป๊อป”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อป๊อปปี้เริ่มขยับตัวโน้มเข้ามาใกล้ตัวเองที่นั่งบนโตะอยู่ตรงข้าม
ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองฟางที่หน้าแดงไม่ยอมสบตาตัวเองก็ช้อนใบหน้าเรียวของคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะ
บดจูบฟางอย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆดันตัวฟางลงไปนอนกับโต๊ะก่อนที่ปลดปล่อยอารมณ์ไปตาม
ความต้องการของชายหญิง
 
 
 
 
 
เอาละไงๆๆๆๆ บอกฟ้าว่าอย่ารบกวน แต่กลับคนนี้กลับให้เข้ามาในห้องยังไงเนี่ยๆๆๆ
 
 
 
 
ให้หวานให้แฮปปี้ไปอีกสักตอน2ตอน ก่อนที่ะดึงดราม่า จุดพีคยาวๆ 5555