เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29) 29 สามีภรรยากันจริงๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นไปไหนน่ะเกล”เขื่อนที่พาแม่ตัวเองเข้านอนแล้วเดินมาที่ห้องของเฟย์ก็ตกใจที่ไม่เห็นร่าง

บางก่อนจะรีบวิ่งออกมาเจอเกลก็รีบถามอย่างร้อนรน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือ”เกลอึกอักไม่ตอบและชี้ไปที่บ้านทำให้เขื่อนวิ่งกลับเข้าไปที่ห้องพ่อตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานข้าวแล้วทานยานะคะคุณลุง จะได้หายไวๆ”เมื่อเข้ามาในห้องเขื่อนก็ชะงักที่เห็นเฟย์กำลัง

ประคองพ่อตัวเองขึ้นมาและป้อนข้าวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำอะไรพ่อชั้นน่ะ”เขื่อนเดินเข้าไปว่าเฟย์อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นรึไงว่าชั้นกำลังดูแลคุณลุงอยู่”เฟย์หันขวับไปมองอย่างไม่พอใจแล้วว่าก่อนจะหันไปดูแล

พ่อของเขื่อนต่อ เขื่อนเตรียมจะกระชากเฟย์ออจากพ่อของเขาแต่แล้วก็ชะงักเมื่อเห็นเฟย์ดูแลพ่อ

ของเขาโดยไม่มีท่าทีรังเกียจเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณลุงทานยาแล้วหลับไปแล้วล่ะ”เมื่อเฟย์ป้อนข้าวพ่อเขื่อนเสร็จก็เอาชามไปเก็บก่อนจะเห็น

พ่อเขื่อนหลับไปแล้วก็เดินออกมาจากห้องก็ชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งเฝ้าเธออยู่หน้าห้องและ

แปลกที่คราวนี้เขาไม่โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจที่ดูแลพ่อชั้น แต่อย่าหวังนะว่าชั้นจะใจอ่อนกับเธอ”เขื่อนพูดขึ้นและไม่ยอมมองหน้าเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็รู้อยู่แล้วล่ะย่ะว่าคนอย่างนายน่ะใจแคบแค่ไหน ไม่มีวันมองครอบครัวชั้นดีได้หรอก แต่นาย

ช่วยบอกชั้นทีได้มั้ยว่าทำไมพ่อนายถึงเป็นแบบนี้ แล้วที่พูดชื่อพลอยนี่คือพลอยเดียวกับแม่ชั้นรึ

เปล่า”เฟย์พูดทำให้เขื่อนชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ไม่ต้องมามารยาทำเป็นแกล้งโง่ไปหน่อยเลย เห็นสภาพพ่อชั้นแล้วคงจะสมเพชสินะ ชายคน

หนึ่งที่มันเคยรักแม่เธอจนหมดหัวใจสุดท้ายก็โดนหักหลังไปได้ลงคอ เพราะผู้หญิงโลเลอย่างแม่

เธอทำให้พ่อชั้นเป็นแบบนี้”เขื่อนรีบว่าเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย เลิกว่าแม่ชั้นสักที ชั้นรู้ว่าเรื่องนี้แม่ชั้นอาผิด แต่มันก็เป็นเรื่องของอดีตไปแล้วไม่ใช่รึไง

นายจะมายึดติดเรื่องบ้าๆพวกนี้ไปทำไม ทำไมนายไม่เอาเวลามาดูแลพ่อแม่นายให้ดีๆเล่า”เฟย์ไม่

พอใจที่ถูกเขื่อนว่าก็รีบย้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสั่งชั้น และไม่ต้องมาปากดี นี่เธอลืมไปแล้วรึไงว่าตอนนี้เธออยู่ในสภาพไหน อย่ามาก

ล้าหือกับชั้น ดี ในเมื่อปากดีนักงั้นชั้นจะลงโทษเธอ”เขื่อนพูดจบก็ลากเฟย์เข้าไปในร้านอาหารเก่า

ของพ่อเขาแล้วจัดการล่ามเฟย์ไว้กับเสาด้วยโซ่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไอ้โรคจิตบ้าไปแล้วรึไงมาล่ามชั้นแบบนี้นะ ปล่อยนะ”เฟย์ร้องโวยวายแต่ไม่เป็นผลเมื่อ

เขื่อนไม่ยอมปล่อยเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ที่ชั้นต้องกลายเป็นแบบนี้ที่ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะแม่เธอรู้เอาไว้ซะ”เขื่อนที่โกรธ

แค้นจัดก็โพล่งตะคอกใส่เฟย์อย่างแรงก่อนจะเดินออกมาจากที่ล่ามเฟย์แล้วสั่งห้ามให้ใครปล่อยตัว

เธอออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า นายจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะไอ้เขื่อนบ้ากลับมาปล่อยชั้นก่อน ชั้นไม่ใช่นักโทษของนาย

นะยะ”เฟย์ร้องโวยวายไม่เป็นผลที่เขื่อนจะปล่อยก็ค่อยๆทรุดตัวลงแล้วนั่งพิงเสาที่ล่ามเธอเอาไว้

พลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”ป๊อปปี้ขยับตัวตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองร่างบางที่นอนข้างกันที่ยังหลับปุ๋ยอยู่ก็ยิ้มอย่างอ่อน

โยน พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขากับเธอเป็นของกันและกันไปด้วยความเต็มใจ ก่อนป๊อปปี้จะลูบ

ผมของฟางด้วยความเอ็นดู แต่แล้วชายหนุ่มก็เศร้าลงไปเมื่อคิดถึงสิ่งที่คุณหญิงนวลต้องการใน

ตอนแรก ความต้องการของคุณหญิงนวลที่ต้องการพาฟางมาแต่งงานกับ เขาเพียงเพราะต้องการ

ให้บ้านทางนั้นอับอาย เขาเลยเลือกที่จะไม่แตะต้องตัวฟางเลย แต่แล้วสุดท้ายเขาเองก็ห้ามใจไว้

ไม่ อยู่ แล้วต่อจากนี้เรื่องของเขาและฟางจะเป็นยังไงต่อไป เขาจะทำยังไงกับเรื่องของฟ้าและย่า

เขาดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแต่เช้าเลยนะตาป๊อป”คุณหญิงนวลทักเมื่อป๊อปปี้เตรียมตัวจะไปมหาวิทยาลัยแล้วลงมาจากชั้น

บน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ วันนี้มีคลาสสอนตอนเช้าเลยว่าจะรีบไปเตรียมตัวก่อน”ป๊อปปี้พูดพลางจิบกาแฟและอ่าน

หนังสือพิมพ์บนโต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจริงๆเลยนะที่รู้จักเตรียมตัวตั้งแต่เช้าแบบนี้ ไม่เหมือนกับไอ้ครอบครัวเศรษฐีใหม่นั่น ไอ้พวก

เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ สายจนตะวันขึ้นโด่งขนาดนี้แล้วยังไม่ลุกขึ้นมาไม่รู้จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึง

ไหน”คุณหญิงนวลพูดว่าถึงฟางอย่างไม่พอใจที่ฟางนั้นตื่นหลังป๊อปปี้ ป๊อปปี้ชะงักหน้าแดงทันที

เพราะที่ฟางตื่นสายนั้นอาจเป็นฝีมือของเขาอยู่ด้วยนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เมื่อคืนฟางมีไข้น่ะครับ เลยลุกไม่ขึ้น”ป๊อปปี้อึกอักแล้วรีบแก้ตัวแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ แล้วเราไปนอนร่วมห้องกับแม่นั่นทั้งคืนเนี่ยนะตาป๊อป แล้วนี่ติดไข้แม่นั่นรึเปล่า แม่นั้นน่ะ

เป็นตัวแพร่เชื้อโรคให้กับหลาน คืนนี้เราจะไปนอนห้องแม่ฟ้าแทนก็ได้นะ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นด้วย

ความเป็นห่วงหลาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมแข็งแรงพอ ฟางไม่สบายผมคือสามีผมต้องดูแลฟางสิครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว

ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ สวัสดีครับ”ป๊อปปี้รีบพูดทันทีก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจาก

บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลานของชั้นจะต้องไม่ใจอ่อนให้กับไอ้พวกบ้านนั้นเด็ดขาด”คุณหญิงนวลพูดขึ้นแล้วมองตามร่าง

สูงที่เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ฟาง ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนสายๆแล้วพบว่าป๊อปปี้นั้นไม่ได้นอนอยู่ข้างตัวเองแล้ว

สงสัยจะต้องออกไปทำงานเพราะเธอจำได้ว่าวันนี้ป๊อปปี้มีสอนเช้าก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วหันไป

เห็นข้างๆเตียงมียาและโน๊ตแผ่นหนึ่งวางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

‘ยาแก้ไข้ทานหลังอาหาร พี่สั่งอิ่มทำโจ้กให้เราแล้วนะครับ’

 

 

 

 

 

 

 

ฟางหน้าแดงจัดกับความใส่ใจของป๊อปปี้ก่อนจะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ที่เธอตกเป็นของป๊อปปี้ด้วย

ความเต็มใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคะคุณฟาง เห็นพี่ป๊อปบอกว่าคุณฟางไม่สบายนี่ลงมาทำไมคะ”แก้วรีบพูดเมื่อเห็นฟาง

ลงมาหาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ เอ่อ พี่ป๊อปเอายาให้กินเมื่อเช้านี้ จะให้นอนอยู่ข้างบนเฉยๆก็เบื่อแย่

ฟางเลยว่าจะลงมาสอนหนังสือให้คุณแก้วดีกว่านะคะ”ฟางยิ้มให้แก้วอย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดกับ

แก้วแล้วหน้าแดงเมื่อคิดถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วเห็นคุณฟางค่อยยังชั่วแล้วก็ดีค่ะ แถมพี่ป๊อปยังเป็นห่วงเอาใจใส่ดูแลแบบนี้ด้วย”แก้วพูดแล้ว

ยิ้มเมื่อนึกถึงเมื่อเช้าที่ก่อนป๊อปปี้จะไปทำงานเขาได้สั่งกำชับนักหนาให้เธออยู่ดูแลพี่สะใภ้ของเธอ

คนนี้ อย่าเพิ่งให้ทำงานหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้แสดงว่าคุณฟางดีกับพี่ป๊อปแล้วสิคะ”แก้วเห็นท่าทางของฟางก็รีบแซว

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่ป๊อปเค้าเอาใจใส่ดูแลฟางตอนฟางป่วยนี่ ถ้าไม่หายงอนก้ไม่รู้จะหายวันไหน”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีแล้วล่ะค่ะ เพราะเป็นสามีภรรยากัน เข้าใจกันตั้งแต่ตอนนี้ดีแล้ว”แก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุยอะไรกันอยู่ครับ2สาว น้องฟางนี่หายไข้แล้วหรอครับ”โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วและฟางแล้วทัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ นี่พี่โทโมะมาที่นี่ทุกวันนี่ฟางว่าไม่ได้มาหาพี่ป๊อปอย่างเดียวแล้วมั้งคะ”ฟาง

สังเกตท่าทางของแก้วและโทโมะที่แก้วยิ้มด้วยความเขินเมื่อโทโมะเดินเข้ามาก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะก็มาหาพี่ป๊อปน่ะสิคะจะมาหาใครได้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็มาหาคุณแก้วไงคะ”ฟางพูดตรงๆทำให้แก้วและโทโมะหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางพูดอะไรก็ไม่รู้เราเป็นพี่น้องกันค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าตอนนี้อยากจะบอกฟางว่าพี่น้องก็แล้วแต่ทั้งคู่นะคะฟางว่าฟางเดินไปดูมะลิกับป้าอิ่มดี

กว่า ว่าเตรียมของว่างไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวมานะคะ”ฟางพูดแล้วอมยิ้มก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาให้

โทโมะกับแก้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูท่าน้องฟางเค้าจะดูพวกเราออกนะแก้ว”เมื่อฟางเดินไปโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วกลัวจังว่าคุณฟางจะบอกพี่ป๊อป”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าถึงเวลาที่ป๊อปปี้ต้องรู้จริงๆ พี่สัญญาว่าพี่จะทำตัวให้เป็นคนที่ดีเพื่อให้ป๊อปปี้มันไว้ใจที่จะฝาก

น้องสาวที่มันรักคนนี้ไว้กับพี่ให้ได้”โทโมะพูดแล้วเลื่อนมือไปกุมมือแก้วไว้ ทำให้แก้วยิ้มออกมา

ด้วยความตื้นตันในตัวโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มานั่งทำอะไรกัน2คนน่ะ งานการที่บ้านมีให้ทำเยอะแยะทำไมไม่ไปช่วยอิ่มกับมะลิทำ มัวแต่มา

นั่งออดอ้อนผู้ชายแบบนี้ อยากให้เรื่อฝรู้ถึงคุณท่านรึไง”ฟ้าเดินเข้ามาเห็นโทโมะและแก้วจับมือกัน

ก็รีบเดินเข้ามาว่าทำให้แก้วถอนหายใจเบาๆก่อนจะรีบเดินหนีฟ้าไปอีกทางด้วยความรำคาญ โท

โมะถอนหายใจเบาๆแล้วจะลุกหนีบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คุณป๊อปไม่อยู่แล้วนี่ก็ที่อยู่ของคนใช้ คุณโทโมะไม่ควรจะมาเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้นะคะ

เดี๋ยวคนอื่นรู้ถึงไหนอายถึงนั่น หาว่าคุณโทโมะลดตัวใฝ่ต่ำมาคั่วกับคนใช้”ฟ้าพูดแล้วว่าเสียงดังให้

แก้วที่กำลังเดินไปสะอึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเป็นเรื่องของชั้น สิทธิ์ของชั้นที่ชั้นอยากจะคบอยากจะคุยกับใครก็ได้ เธอไม่ใช่แม่ชั้นไม่ต้อง

มาว่า อ้อ แล้วก็อีกอย่างแก้วเค้าไม่ใช่คนใช้บ้านนี้ ถ้าฐานะจริงๆเค้าแทบเป็นเนายเธอได้เลยนะ

อย่าลืม”โทโมะไม่พอใจที่ฟ้าว่าแก้วก็รีบว่าก่อนจะเดินกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เมื่อโทโมะไปแล้วฟ้าก็เดินปรี่เข้ามากระชากตัวแก้วแล้วตบหน้าจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คือโทษฐานที่เธอทำตัวใจง่ายให้ท่าผู้ชายจนให้ผู้ชายของเธอมาว่าชั้น อย่าลืมว่าอำนาจทั้งหมด

ของบ้านนี้ ชั้นมีสิทธิ์ดูแล ถ้าไม่อยากถูกคุณท่านลงโทษอย่าคบกับคุณโทโมะ”ฟ้าว่าก่อนจะเดิน

ปึงปังออกไป แก้วเม้มปากแน่นแล้วกำมือ รู้สึกเจ็บใจที่ตัวเองไม่สามารถขัดคำสั่งคุณหญิงนวลได้

เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด ป๊อปปี้กลับมากมหาลัยแล้วจอดรถก่อนจะเดินเข้าบ้านมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปกลับมาแล้ว เป็นยังไงคะวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยคะ”ฟ้าที่เห็นฟางมานั่งรอหน้าบ้านชะเง้อดู

ป๊อปปี้เดินเข้ามาก็รีบเดินมาตัดหน้าแล้วปรี่เข้าไปเอาอกเอาใจป๊อปปี้พลางคล้องแขนต่อหน้าต่อตา

ฟางก่อนจะพาป๊อปปี้เดินเข้าบ้านไป ฟางชะงักเมื่อสบตากับป๊อปปี้ที่หยุดมองเธอ ทั้งคู่มองตากัน

สักพักก่อนป๊อปปี้จะถูกดึงไปหาคุณหญิงนวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อิ่มแล้วหรอคะคุณท่าน”ขณะที่ทานอาหารเย็นนั้นฟ้าก็รีบถามเมื่อเห็นคุณหญิงนวลรวบช้อนไม่

ยอมทานข้าวต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อิ่มแล้ว กินไม่ลง เจอแต่อะไรที่ไม่เจริญหูเจริญตา มีตัวแพร่เชื้อโรคมากินข้าวด้วยไม่รู้จะป่วยตา

มรึเปล่ารู้ตัวเองว่าป่วยยังจะมาเป็นพาหะตามปล่อยเชื้อคนอื่นอีก”คุณหญิงนวลว่าแล้วปรายตามอง

ฟางอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นฟางต้องขอโทษคุณย่านะคะที่ทำให้คุณย่าและทุกคนไม่สบายใจ”ฟางสะอึกรู้ตัวดีว่าคุณหญิง

นวลไม่ต้องการจะทานข้าวร่วมโต๊ะกับเธอ ไม่ว่าเธอจะป่วยอยู่รึสบายดีก็รีบขอโทษก่อนจะลุกขึ้น

เดินออกไปจากห้องอาหารทันที ป๊อปปี้นิ่งกำลังจะลุกตามฟางไปแต่ต้องถูกสั่งให้อยู่กับย่าตัวเอง

และอยู่กับท่านนทานอาหารเสร็ก่อนจะต้องพาท่านไปเข้านอนตามหน้าที่ปกติที่ทำร่วมกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด เมื่อป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้องแล้วมองไปที่ฟางที่กำลังจะไปอาบน้ำก็รีบหลบสายตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อปจะอาบน้ำก่อนรึเปล่าคะ เดี๋ยวอาบก่อนฟางเลยก็ได้”ฟางที่ยังคงเขินเรื่องเมื่อคืนอยู่ก็

พูดและไม่สบตาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ทานข้าวแค่นิดเดียวอิ่มหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอิ่มแล้ว”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะตอบ ป๊อปปี้มองฟางที่ไม่ยอมสบตาชายหนุ่มก็ดึง

มือฟางแล้วพาเธอเดินลงไปที่ครัวด้านล่างทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวเองไม่สบายแท้ๆจะมากินมื้ออดมื้อไม่ได้นะ ต้องดูแลตัวเองบ้างสิ”ป๊อปปี้พูดเชิงดุฟางก่อนที่จะ

นำไข่มาทอดให้กับฟางแล้วตักข้าวให้ฟางทานแบบง่ายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณพี่ป๊อปมากนะคะ’ฟางหน้าแดงกับการเอาใจใส่ของชายหนุ่มก็รีบขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานข้าวเถอะ กินตอนร้อนๆนี่สิดี พอทานเสร็จเราจะได้กินยาด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่นั่ง

ทานข้าวไข่เจียวฝีมือตัวเองทำจนหมดจานก็แอบยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะเอายาให้ฟางกินแล้วยืน

มองฟางล้างจานเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางที่กำลังจะปิดก๊อกน้ำก็ต้องร้องเมื่อก๊อกน้ำที่อ่างล้างจานนั้นแตกก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบเข้ามา

ดูและทั้งคู่ก็ช่วยกันซ่อมจัดการก๊อกน้ำเจ้าปัญหาด้วยกัน จนทำให้ป๊อปปี้และฟางตัวเปียกไปทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วพี่ป๊อปตัวเปียกหมดเลย ฟางขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตัวเปียกแบบนี้”ฟางรีบพูดทันทีเมื่อ

เห็นสภาพป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาขอโทษพี่เลย เราต่างหากที่พี่ควรจะขอโทษ ไม่สบายแล้วต้องมาตัวเปียกแบบนี้ พี่ว่า

เราขึ้นไปข้างบนเถอะ แล้วอาบน้ำ เดี๋ยวจะไม่สบายหนักไปอีก”ป๊อปปี้พูด ก่นที่จะจูงมือฟางกลับ

ขึ้นมาชั้นบน ฟางยิ้มออกมาเมื่อมองไปที่มือของตัวเองที่ถูกป๊อปปี้จูงมือ ไม่ว่าจะตอนพาลงมาทาน

ข้าวหรือตอนนี้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในความฝันที่ได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก และเค้าก็ดูแล

เอาใจใส่เธอแบบนี้ เธออยากจะอยู่กับป๊อปปี้ด้วยกันตลอดไปเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นแกล้งป่วย มารยาให้ท่าคุณป๊อป”ฟ้าที่แอบเห็นป๊อปปี้พาฟางลงไปทานข้าวจนช่วยกัน

ซ่อมก๊อกน้ำก่อนที่ป๊อปปี้จะพาฟางกลับขึ้นไปบนห้องก็แค้นก่อนจะพูดออกมาด้วยความอิจฉา

 

 

 

 

 

 

 

 

ความรู้สึกความห่วงใยมันค่อยๆเปลี่ยน แต่ตัวร้ายตัวอิจฉายังมีเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา