เล่ห์รักอุบัติหัวใจ
เขียนโดย Chapond
วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.
แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
29) 29 สามีภรรยากันจริงๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ยัยนั่นไปไหนน่ะเกล”เขื่อนที่พาแม่ตัวเองเข้านอนแล้วเดินมาที่ห้องของเฟย์ก็ตกใจที่ไม่เห็นร่าง
บางก่อนจะรีบวิ่งออกมาเจอเกลก็รีบถามอย่างร้อนรน
“เอ่อ คือ”เกลอึกอักไม่ตอบและชี้ไปที่บ้านทำให้เขื่อนวิ่งกลับเข้าไปที่ห้องพ่อตัวเองทันที
“ทานข้าวแล้วทานยานะคะคุณลุง จะได้หายไวๆ”เมื่อเข้ามาในห้องเขื่อนก็ชะงักที่เห็นเฟย์กำลัง
ประคองพ่อตัวเองขึ้นมาและป้อนข้าวอยู่
“นี่เธอทำอะไรพ่อชั้นน่ะ”เขื่อนเดินเข้าไปว่าเฟย์อย่างเอาเรื่อง
“ไม่เห็นรึไงว่าชั้นกำลังดูแลคุณลุงอยู่”เฟย์หันขวับไปมองอย่างไม่พอใจแล้วว่าก่อนจะหันไปดูแล
พ่อของเขื่อนต่อ เขื่อนเตรียมจะกระชากเฟย์ออจากพ่อของเขาแต่แล้วก็ชะงักเมื่อเห็นเฟย์ดูแลพ่อ
ของเขาโดยไม่มีท่าทีรังเกียจเลย
“เอ่อ คุณลุงทานยาแล้วหลับไปแล้วล่ะ”เมื่อเฟย์ป้อนข้าวพ่อเขื่อนเสร็จก็เอาชามไปเก็บก่อนจะเห็น
พ่อเขื่อนหลับไปแล้วก็เดินออกมาจากห้องก็ชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งเฝ้าเธออยู่หน้าห้องและ
แปลกที่คราวนี้เขาไม่โวยวาย
“ขอบใจที่ดูแลพ่อชั้น แต่อย่าหวังนะว่าชั้นจะใจอ่อนกับเธอ”เขื่อนพูดขึ้นและไม่ยอมมองหน้าเฟย์
“ชั้นก็รู้อยู่แล้วล่ะย่ะว่าคนอย่างนายน่ะใจแคบแค่ไหน ไม่มีวันมองครอบครัวชั้นดีได้หรอก แต่นาย
ช่วยบอกชั้นทีได้มั้ยว่าทำไมพ่อนายถึงเป็นแบบนี้ แล้วที่พูดชื่อพลอยนี่คือพลอยเดียวกับแม่ชั้นรึ
เปล่า”เฟย์พูดทำให้เขื่อนชะงัก
“หึ ไม่ต้องมามารยาทำเป็นแกล้งโง่ไปหน่อยเลย เห็นสภาพพ่อชั้นแล้วคงจะสมเพชสินะ ชายคน
หนึ่งที่มันเคยรักแม่เธอจนหมดหัวใจสุดท้ายก็โดนหักหลังไปได้ลงคอ เพราะผู้หญิงโลเลอย่างแม่
เธอทำให้พ่อชั้นเป็นแบบนี้”เขื่อนรีบว่าเฟย์ทันที
“นี่นาย เลิกว่าแม่ชั้นสักที ชั้นรู้ว่าเรื่องนี้แม่ชั้นอาผิด แต่มันก็เป็นเรื่องของอดีตไปแล้วไม่ใช่รึไง
นายจะมายึดติดเรื่องบ้าๆพวกนี้ไปทำไม ทำไมนายไม่เอาเวลามาดูแลพ่อแม่นายให้ดีๆเล่า”เฟย์ไม่
พอใจที่ถูกเขื่อนว่าก็รีบย้อน
“ไม่ต้องมาสั่งชั้น และไม่ต้องมาปากดี นี่เธอลืมไปแล้วรึไงว่าตอนนี้เธออยู่ในสภาพไหน อย่ามาก
ล้าหือกับชั้น ดี ในเมื่อปากดีนักงั้นชั้นจะลงโทษเธอ”เขื่อนพูดจบก็ลากเฟย์เข้าไปในร้านอาหารเก่า
ของพ่อเขาแล้วจัดการล่ามเฟย์ไว้กับเสาด้วยโซ่ทันที
“กรี๊ดดด ไอ้โรคจิตบ้าไปแล้วรึไงมาล่ามชั้นแบบนี้นะ ปล่อยนะ”เฟย์ร้องโวยวายแต่ไม่เป็นผลเมื่อ
เขื่อนไม่ยอมปล่อยเธอเลย
“ไม่มีวัน ที่ชั้นต้องกลายเป็นแบบนี้ที่ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะแม่เธอรู้เอาไว้ซะ”เขื่อนที่โกรธ
แค้นจัดก็โพล่งตะคอกใส่เฟย์อย่างแรงก่อนจะเดินออกมาจากที่ล่ามเฟย์แล้วสั่งห้ามให้ใครปล่อยตัว
เธอออกมา
“ไอ้บ้า นายจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะไอ้เขื่อนบ้ากลับมาปล่อยชั้นก่อน ชั้นไม่ใช่นักโทษของนาย
นะยะ”เฟย์ร้องโวยวายไม่เป็นผลที่เขื่อนจะปล่อยก็ค่อยๆทรุดตัวลงแล้วนั่งพิงเสาที่ล่ามเธอเอาไว้
พลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“อืมม”ป๊อปปี้ขยับตัวตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองร่างบางที่นอนข้างกันที่ยังหลับปุ๋ยอยู่ก็ยิ้มอย่างอ่อน
โยน พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขากับเธอเป็นของกันและกันไปด้วยความเต็มใจ ก่อนป๊อปปี้จะลูบ
ผมของฟางด้วยความเอ็นดู แต่แล้วชายหนุ่มก็เศร้าลงไปเมื่อคิดถึงสิ่งที่คุณหญิงนวลต้องการใน
ตอนแรก ความต้องการของคุณหญิงนวลที่ต้องการพาฟางมาแต่งงานกับ เขาเพียงเพราะต้องการ
ให้บ้านทางนั้นอับอาย เขาเลยเลือกที่จะไม่แตะต้องตัวฟางเลย แต่แล้วสุดท้ายเขาเองก็ห้ามใจไว้
ไม่ อยู่ แล้วต่อจากนี้เรื่องของเขาและฟางจะเป็นยังไงต่อไป เขาจะทำยังไงกับเรื่องของฟ้าและย่า
เขาดี
“ตื่นแต่เช้าเลยนะตาป๊อป”คุณหญิงนวลทักเมื่อป๊อปปี้เตรียมตัวจะไปมหาวิทยาลัยแล้วลงมาจากชั้น
บน
“ครับ วันนี้มีคลาสสอนตอนเช้าเลยว่าจะรีบไปเตรียมตัวก่อน”ป๊อปปี้พูดพลางจิบกาแฟและอ่าน
หนังสือพิมพ์บนโต๊ะ
“ดีจริงๆเลยนะที่รู้จักเตรียมตัวตั้งแต่เช้าแบบนี้ ไม่เหมือนกับไอ้ครอบครัวเศรษฐีใหม่นั่น ไอ้พวก
เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ สายจนตะวันขึ้นโด่งขนาดนี้แล้วยังไม่ลุกขึ้นมาไม่รู้จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึง
ไหน”คุณหญิงนวลพูดว่าถึงฟางอย่างไม่พอใจที่ฟางนั้นตื่นหลังป๊อปปี้ ป๊อปปี้ชะงักหน้าแดงทันที
เพราะที่ฟางตื่นสายนั้นอาจเป็นฝีมือของเขาอยู่ด้วยนั่นเอง
“เอ่อ เมื่อคืนฟางมีไข้น่ะครับ เลยลุกไม่ขึ้น”ป๊อปปี้อึกอักแล้วรีบแก้ตัวแทนฟาง
“ตายล่ะ แล้วเราไปนอนร่วมห้องกับแม่นั่นทั้งคืนเนี่ยนะตาป๊อป แล้วนี่ติดไข้แม่นั่นรึเปล่า แม่นั้นน่ะ
เป็นตัวแพร่เชื้อโรคให้กับหลาน คืนนี้เราจะไปนอนห้องแม่ฟ้าแทนก็ได้นะ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นด้วย
ความเป็นห่วงหลาน
“ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมแข็งแรงพอ ฟางไม่สบายผมคือสามีผมต้องดูแลฟางสิครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว
ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ สวัสดีครับ”ป๊อปปี้รีบพูดทันทีก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจาก
บ้าน
“หลานของชั้นจะต้องไม่ใจอ่อนให้กับไอ้พวกบ้านนั้นเด็ดขาด”คุณหญิงนวลพูดขึ้นแล้วมองตามร่าง
สูงที่เดินออกไป
“อื้ม”ฟาง ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนสายๆแล้วพบว่าป๊อปปี้นั้นไม่ได้นอนอยู่ข้างตัวเองแล้ว
สงสัยจะต้องออกไปทำงานเพราะเธอจำได้ว่าวันนี้ป๊อปปี้มีสอนเช้าก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วหันไป
เห็นข้างๆเตียงมียาและโน๊ตแผ่นหนึ่งวางอยู่
‘ยาแก้ไข้ทานหลังอาหาร พี่สั่งอิ่มทำโจ้กให้เราแล้วนะครับ’
ฟางหน้าแดงจัดกับความใส่ใจของป๊อปปี้ก่อนจะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ที่เธอตกเป็นของป๊อปปี้ด้วย
ความเต็มใจ
“ตื่นแล้วหรอคะคุณฟาง เห็นพี่ป๊อปบอกว่าคุณฟางไม่สบายนี่ลงมาทำไมคะ”แก้วรีบพูดเมื่อเห็นฟาง
ลงมาหาตัวเอง
“ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ เอ่อ พี่ป๊อปเอายาให้กินเมื่อเช้านี้ จะให้นอนอยู่ข้างบนเฉยๆก็เบื่อแย่
ฟางเลยว่าจะลงมาสอนหนังสือให้คุณแก้วดีกว่านะคะ”ฟางยิ้มให้แก้วอย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดกับ
แก้วแล้วหน้าแดงเมื่อคิดถึงป๊อปปี้
“แก้วเห็นคุณฟางค่อยยังชั่วแล้วก็ดีค่ะ แถมพี่ป๊อปยังเป็นห่วงเอาใจใส่ดูแลแบบนี้ด้วย”แก้วพูดแล้ว
ยิ้มเมื่อนึกถึงเมื่อเช้าที่ก่อนป๊อปปี้จะไปทำงานเขาได้สั่งกำชับนักหนาให้เธออยู่ดูแลพี่สะใภ้ของเธอ
คนนี้ อย่าเพิ่งให้ทำงานหนัก
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้แสดงว่าคุณฟางดีกับพี่ป๊อปแล้วสิคะ”แก้วเห็นท่าทางของฟางก็รีบแซว
ทันที
“ก็พี่ป๊อปเค้าเอาใจใส่ดูแลฟางตอนฟางป่วยนี่ ถ้าไม่หายงอนก้ไม่รู้จะหายวันไหน”ฟางพูดแล้วยิ้ม
“ดีแล้วล่ะค่ะ เพราะเป็นสามีภรรยากัน เข้าใจกันตั้งแต่ตอนนี้ดีแล้ว”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“คุยอะไรกันอยู่ครับ2สาว น้องฟางนี่หายไข้แล้วหรอครับ”โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วและฟางแล้วทัก
“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ นี่พี่โทโมะมาที่นี่ทุกวันนี่ฟางว่าไม่ได้มาหาพี่ป๊อปอย่างเดียวแล้วมั้งคะ”ฟาง
สังเกตท่าทางของแก้วและโทโมะที่แก้วยิ้มด้วยความเขินเมื่อโทโมะเดินเข้ามาก็รีบพูด
“พี่โทโมะก็มาหาพี่ป๊อปน่ะสิคะจะมาหาใครได้”แก้วพูด
“ก็มาหาคุณแก้วไงคะ”ฟางพูดตรงๆทำให้แก้วและโทโมะหน้าแดง
“คุณฟางพูดอะไรก็ไม่รู้เราเป็นพี่น้องกันค่ะ”แก้วพูด
“เอาเป็นว่าตอนนี้อยากจะบอกฟางว่าพี่น้องก็แล้วแต่ทั้งคู่นะคะฟางว่าฟางเดินไปดูมะลิกับป้าอิ่มดี
กว่า ว่าเตรียมของว่างไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวมานะคะ”ฟางพูดแล้วอมยิ้มก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาให้
โทโมะกับแก้วเดินออกไป
“ดูท่าน้องฟางเค้าจะดูพวกเราออกนะแก้ว”เมื่อฟางเดินไปโทโมะก็รีบพูด
“แก้วกลัวจังว่าคุณฟางจะบอกพี่ป๊อป”แก้วพูด
“ถ้าถึงเวลาที่ป๊อปปี้ต้องรู้จริงๆ พี่สัญญาว่าพี่จะทำตัวให้เป็นคนที่ดีเพื่อให้ป๊อปปี้มันไว้ใจที่จะฝาก
น้องสาวที่มันรักคนนี้ไว้กับพี่ให้ได้”โทโมะพูดแล้วเลื่อนมือไปกุมมือแก้วไว้ ทำให้แก้วยิ้มออกมา
ด้วยความตื้นตันในตัวโทโมะ
“นี่มานั่งทำอะไรกัน2คนน่ะ งานการที่บ้านมีให้ทำเยอะแยะทำไมไม่ไปช่วยอิ่มกับมะลิทำ มัวแต่มา
นั่งออดอ้อนผู้ชายแบบนี้ อยากให้เรื่อฝรู้ถึงคุณท่านรึไง”ฟ้าเดินเข้ามาเห็นโทโมะและแก้วจับมือกัน
ก็รีบเดินเข้ามาว่าทำให้แก้วถอนหายใจเบาๆก่อนจะรีบเดินหนีฟ้าไปอีกทางด้วยความรำคาญ โท
โมะถอนหายใจเบาๆแล้วจะลุกหนีบ้าง
“ตอนนี้คุณป๊อปไม่อยู่แล้วนี่ก็ที่อยู่ของคนใช้ คุณโทโมะไม่ควรจะมาเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้นะคะ
เดี๋ยวคนอื่นรู้ถึงไหนอายถึงนั่น หาว่าคุณโทโมะลดตัวใฝ่ต่ำมาคั่วกับคนใช้”ฟ้าพูดแล้วว่าเสียงดังให้
แก้วที่กำลังเดินไปสะอึก
“นี่มันเป็นเรื่องของชั้น สิทธิ์ของชั้นที่ชั้นอยากจะคบอยากจะคุยกับใครก็ได้ เธอไม่ใช่แม่ชั้นไม่ต้อง
มาว่า อ้อ แล้วก็อีกอย่างแก้วเค้าไม่ใช่คนใช้บ้านนี้ ถ้าฐานะจริงๆเค้าแทบเป็นเนายเธอได้เลยนะ
อย่าลืม”โทโมะไม่พอใจที่ฟ้าว่าแก้วก็รีบว่าก่อนจะเดินกลับไป
เพี้ยะ เมื่อโทโมะไปแล้วฟ้าก็เดินปรี่เข้ามากระชากตัวแก้วแล้วตบหน้าจนหัน
“นี่คือโทษฐานที่เธอทำตัวใจง่ายให้ท่าผู้ชายจนให้ผู้ชายของเธอมาว่าชั้น อย่าลืมว่าอำนาจทั้งหมด
ของบ้านนี้ ชั้นมีสิทธิ์ดูแล ถ้าไม่อยากถูกคุณท่านลงโทษอย่าคบกับคุณโทโมะ”ฟ้าว่าก่อนจะเดิน
ปึงปังออกไป แก้วเม้มปากแน่นแล้วกำมือ รู้สึกเจ็บใจที่ตัวเองไม่สามารถขัดคำสั่งคุณหญิงนวลได้
เลย
เอี๊ยด ป๊อปปี้กลับมากมหาลัยแล้วจอดรถก่อนจะเดินเข้าบ้านมา
“คุณป๊อปกลับมาแล้ว เป็นยังไงคะวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยคะ”ฟ้าที่เห็นฟางมานั่งรอหน้าบ้านชะเง้อดู
ป๊อปปี้เดินเข้ามาก็รีบเดินมาตัดหน้าแล้วปรี่เข้าไปเอาอกเอาใจป๊อปปี้พลางคล้องแขนต่อหน้าต่อตา
ฟางก่อนจะพาป๊อปปี้เดินเข้าบ้านไป ฟางชะงักเมื่อสบตากับป๊อปปี้ที่หยุดมองเธอ ทั้งคู่มองตากัน
สักพักก่อนป๊อปปี้จะถูกดึงไปหาคุณหญิงนวล
“อิ่มแล้วหรอคะคุณท่าน”ขณะที่ทานอาหารเย็นนั้นฟ้าก็รีบถามเมื่อเห็นคุณหญิงนวลรวบช้อนไม่
ยอมทานข้าวต่อ
“อิ่มแล้ว กินไม่ลง เจอแต่อะไรที่ไม่เจริญหูเจริญตา มีตัวแพร่เชื้อโรคมากินข้าวด้วยไม่รู้จะป่วยตา
มรึเปล่ารู้ตัวเองว่าป่วยยังจะมาเป็นพาหะตามปล่อยเชื้อคนอื่นอีก”คุณหญิงนวลว่าแล้วปรายตามอง
ฟางอย่างไม่พอใจ
“งั้นฟางต้องขอโทษคุณย่านะคะที่ทำให้คุณย่าและทุกคนไม่สบายใจ”ฟางสะอึกรู้ตัวดีว่าคุณหญิง
นวลไม่ต้องการจะทานข้าวร่วมโต๊ะกับเธอ ไม่ว่าเธอจะป่วยอยู่รึสบายดีก็รีบขอโทษก่อนจะลุกขึ้น
เดินออกไปจากห้องอาหารทันที ป๊อปปี้นิ่งกำลังจะลุกตามฟางไปแต่ต้องถูกสั่งให้อยู่กับย่าตัวเอง
และอยู่กับท่านนทานอาหารเสร็ก่อนจะต้องพาท่านไปเข้านอนตามหน้าที่ปกติที่ทำร่วมกับฟ้า
แอ้ด เมื่อป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้องแล้วมองไปที่ฟางที่กำลังจะไปอาบน้ำก็รีบหลบสายตา
“เอ่อ พี่ป๊อปจะอาบน้ำก่อนรึเปล่าคะ เดี๋ยวอาบก่อนฟางเลยก็ได้”ฟางที่ยังคงเขินเรื่องเมื่อคืนอยู่ก็
พูดและไม่สบตาป๊อปปี้
“เมื่อกี้ทานข้าวแค่นิดเดียวอิ่มหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอิ่มแล้ว”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะตอบ ป๊อปปี้มองฟางที่ไม่ยอมสบตาชายหนุ่มก็ดึง
มือฟางแล้วพาเธอเดินลงไปที่ครัวด้านล่างทันที
“ตัวเองไม่สบายแท้ๆจะมากินมื้ออดมื้อไม่ได้นะ ต้องดูแลตัวเองบ้างสิ”ป๊อปปี้พูดเชิงดุฟางก่อนที่จะ
นำไข่มาทอดให้กับฟางแล้วตักข้าวให้ฟางทานแบบง่ายๆ
“ขอบคุณพี่ป๊อปมากนะคะ’ฟางหน้าแดงกับการเอาใจใส่ของชายหนุ่มก็รีบขอบคุณ
“ทานข้าวเถอะ กินตอนร้อนๆนี่สิดี พอทานเสร็จเราจะได้กินยาด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่นั่ง
ทานข้าวไข่เจียวฝีมือตัวเองทำจนหมดจานก็แอบยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะเอายาให้ฟางกินแล้วยืน
มองฟางล้างจานเงียบๆ
“ว้าย”ฟางที่กำลังจะปิดก๊อกน้ำก็ต้องร้องเมื่อก๊อกน้ำที่อ่างล้างจานนั้นแตกก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบเข้ามา
ดูและทั้งคู่ก็ช่วยกันซ่อมจัดการก๊อกน้ำเจ้าปัญหาด้วยกัน จนทำให้ป๊อปปี้และฟางตัวเปียกไปทั้งคู่
“ตายแล้วพี่ป๊อปตัวเปียกหมดเลย ฟางขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตัวเปียกแบบนี้”ฟางรีบพูดทันทีเมื่อ
เห็นสภาพป๊อปปี้
“ไม่ต้องมาขอโทษพี่เลย เราต่างหากที่พี่ควรจะขอโทษ ไม่สบายแล้วต้องมาตัวเปียกแบบนี้ พี่ว่า
เราขึ้นไปข้างบนเถอะ แล้วอาบน้ำ เดี๋ยวจะไม่สบายหนักไปอีก”ป๊อปปี้พูด ก่นที่จะจูงมือฟางกลับ
ขึ้นมาชั้นบน ฟางยิ้มออกมาเมื่อมองไปที่มือของตัวเองที่ถูกป๊อปปี้จูงมือ ไม่ว่าจะตอนพาลงมาทาน
ข้าวหรือตอนนี้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในความฝันที่ได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก และเค้าก็ดูแล
เอาใจใส่เธอแบบนี้ เธออยากจะอยู่กับป๊อปปี้ด้วยกันตลอดไปเหลือเกิน
“หึ ทำเป็นแกล้งป่วย มารยาให้ท่าคุณป๊อป”ฟ้าที่แอบเห็นป๊อปปี้พาฟางลงไปทานข้าวจนช่วยกัน
ซ่อมก๊อกน้ำก่อนที่ป๊อปปี้จะพาฟางกลับขึ้นไปบนห้องก็แค้นก่อนจะพูดออกมาด้วยความอิจฉา
ความรู้สึกความห่วงใยมันค่อยๆเปลี่ยน แต่ตัวร้ายตัวอิจฉายังมีเหมือนเดิม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ