เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) 30 มาก่อนมาหลัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อน เกลว่าพี่อย่าใจร้ายกับคุณคนสวยเค้าเลยนะ เค้าดูน่าสงสารออก”เกลพูดเมื่อเขื่อนทำแผล

และจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วนึกถึงเฟย์ที่ถูกเขื่อนล่ามเอาไว้กับเสาในในร้านอาหารเก่าของ

พ่อเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะปากดี อวดเก่งทำไมล่ะ ต้องโดนลงโทษ”เขื่อนพูดถึงนิสัยเจ้าพยศที่เฟย์ปั้นปึ่งใส่เขาไม่

ยอมเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่น่ะไม่สนใจคุณคนสวยเค้าจริงๆหรอ”เกลเหล่มองเขื่อนที่กลับมาจากบ้านพ่อแม่ตัวเองแล้วบอก

ให้แม่ตัวเองเตรียมปิ่นโตอาหาร เสื้อผ้าสำหรับผู้หญิง และยา อุปกรณ์ทำแผลไว้ส่วนหนึ่งก็พูดขึ้น

อย่างไม่ค่อยเชื่อว่าเขื่อนอยากลงโทษเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มองอะไรเล่า พี่แค่ไม่อยากให้ยัยนั่นต้องมาตายที่นี่หรอกน่า”เขื่อนรู้สึกตัวว่าเฟย์มองก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่อยากให้เค้าตายที่นี่พีก็ปล่อยตัวเค้าสิ จะจับเค้าไว้ทำไม”เกลมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ยัยนั่นเป็นลูกของศัตรูพี่ ยัยนั่นต้องชดใช้แทนแม่ให้สาสม”เขื่อนพูดแล้วเดินดุ่มๆหนีเกล

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ระวังเถอะ เอาลูกศัตรูมาเดี๋ยวก็หลงรักทีหลัง”เกลพูดแล้วแอบยิ้ม เพราะรู้ดีว่าลึกๆแล้วเขื่อนเป็น

คนยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นเอาข้าวมาให้กิน เดี๋ยวกินเสร็แล้วก็ไปอาบน้ำด้วยล่ะ”เมื่อเดินเข้ามาในบริเวณในร้านอาหาร

เก่าของพ่อตัวเอง เขื่อนก็ทำทีเป็นพูดเสียงดังข่มเฟย์ไว้ แล้วทำท่าไม่สนใจที่จะมองร่างฟางที่นั่ง

หันหลังอยู่หลังเสา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พูดไม่ได้ยินรึไง รึจะอวดดีกับชั้นอีก”เขื่อนที่เห็นเฟย์นั่งนิ่งไม่ยอมเดินมารับของจากตัวเองก็เดิน

เข้าไปโวยวายแล้วชะงักเมื่อเห็นเฟย์กอดเข่าพิงเสาหลับไปแล้วทั้งๆที่ตัวเองยังถูกล่ามอยู่ ชาย

หนุ่มมองร่างบางนิ่งก่อนจะค่อยๆนั่งลงตรงหน้าเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่งกอดเข่าแบบนี้ยังหลับได้ แล้วหลับสบายรึนั่น”เขื่อนที่นั่งดูเฟย์ใกล้ๆที่ขดตัวกอดเข่านั่งหลับ

เหมือนเด็กก็แอบบ่น ใจหนึ่งเขาก็อยากจะปลุกจะว่าเธอ แต่มาคิดย้อนถึงเฟย์ที่ดูแลพ่อตัวเองเมื่อกี้

ก็นิ่งเงียบ ไม่หาเรื่องเธอ ก่อนที่จะขยับตัวมานั่งข้างๆเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”เฟย์ที่รู้สึกว่ามีคนมาใกล้ๆก็เผลอเอนหัวซบลงที่ไหล่โดยไม่ลืมตา เขื่อนชะงักมองร่างบางที่

พลิกตัวมาซบไหล่ตัวเองนิ่งแล้วคิดถึงวันแรกที่เขาเจอเธอ เขาตั้งใจจะหลอกพี่สาวแต่สุดท้ายกลับ

เป็นว่าฟางแต่งงานไปแล้ว เขาเลยต้องเลยตามเลย ทำแผนนี้ต่อกับเฟย์ ซึ่งที่ผ่านมาเขาเองก็ดีแต่

ทำร้ายเธอ จนทำให้เฟย์ต้องร้องไห้หลายครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาเองไม่รู้สึกแต่ด้วยทิฐิที่ตั้งไว้ทำให้เขา

ทำเป็นไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

เฟย์เผลอเอามือกอดเขื่อนตามความเคยชินทำให้เขื่อนแอบสะดุ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สบายไปแล้วนะแม่คุณ”เขื่อนแอบบ่นเบาๆแล้วมองเฟย์ที่หลับตาพริ้มก็ส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ว้าย นายมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”เมื่อเฟย์รู้สึกตัวแล้วค่อยๆลืมตามขึ้นมาก็ตกใจแล้วรีบถอย

ห่างเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นานพอที่จะถูกเธอลวนลามแล้วน่ะสิ นี่อยากจะสานต่อกับชั้นตรงนี้เลยรึไง”เขื่อนชะงักก่อนจะรีบ

เยาะใส่เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันล่ะ นายมันคือความผิดพลาดของชั้น”เฟย์ชะงักก่อนจะรีบว่าทำให้เขื่อนแอบไม่พอใจเล็ก

น้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นเองก็ไม่สนเธอเหมือนกัน เพราะคนอย่างชั้นกินแล้วไม่ชอบกินซ้ำ มันเบื่อ อ่ะ ข้าว รีบๆกิน

ซะ”เขื่อนรีบย้อนเฟย์ทำให้เฟย์สะอึกและซึมลงไปจนเขื่อนสังเกตได้ก่อนที่จะรีบว่าแล้วยัดปิ่นโตที่

ตัวเองเตรียมมาให้ใส่มือเฟย์ก่อนจะเดินหนีไปสูบบุหรี่ด้านนอกระหว่างรอเฟย์กินข้าว เฟย์ชะงักเมื่อ

เปิดปิ่นโตมาพบว่ามีแต่ของที่เธอชอบก็เงยหน้ามองเขื่อนที่สูบบุหรี่อยู่พลางคิดในใจตัวเองว่าเขารู้

ได้ยังไง ก่อนที่เธอจะรีบกินข้าวทันทีด้วยความหิวของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กินเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นไปอาบน้ำซะ”เขื่อนเดินเข้ามาอีกครั้งเมื่อพบว่าเฟย์ทานข้าวเสร็จแล้วก่อน

จะพาเฟย์ไปอาบน้ำแล้วตัวเขาเองเข้ามาในห้องน้ำด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย เข้ามาทำไม ออกไปชั้นจะอาบน้ำ”เฟย์รีบไล่ชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่ต้องต้องมาทำวี้ดว้าย ชั้นเห็นมาหมดแล้วน่า จะเงียบแล้วหันไปอาบน้ำรึว่าจะให้ชั้นอาบให้

ห้ะ”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้โรคจิต”เฟย์หน้าแดงก่อนจะสั่งให้เขื่อนหันไปแล้วตัวเองก็รีบอาบน้ำทันทีโดยที่เขื่อนแอบยิ้ม

กับท่าทางของเฟย์เมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางช่วยนะคะ”ฟางที่หายดีแล้วก็เดินลงมาช่วยอิ่มและมะลิเช็ดทำความสะอาดภายในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ลงมาช่วยคนในบ้านได้เพราะว่าหล่อนหายแล้วสินะ”คุณหญิงนวลพูดเมื่อเดินมาเห็นฟางกำลัง

ช่วยอิ่มและมะลิ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะใช้มารยาออดอ้อนผัวตัวเองจนพอแล้วล่ะค่ะคุณท่านไม่ก็ป่วยการเมือง”ฟ้าเห็นฟางก็รีบ

แขวะ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเค้าป่วยจริงๆนะคะไม่ได้ป่วยการเมือง”แก้วเดินเข้ามาในบ้านก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีคนเค้าถามความคิดเห็นรึไง ถึงได้เสนอหน้าเข้ามาในตึกใหญ่นี้”คุณหญิงนวลหันไปว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะมาหาหัวหน้าตัวเองล่ะมั้งคะคุณท่าน พักหลังๆนี้เข้าข้างกันไปไหนมาไหนด้วยกันซะด้วยสิ

นี่ก็คงจะสูบวิชามารยามาซะเต็มที่เลยล่ะสิ ถึงได้นัดแนะผู้ชายเข้ามาหาในบ้าน”เมื่อฟ้าเห็นแก้วก็

รีบฟ้องเรื่องของแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่หล่อนกล้านัดแนะผู้ชายที่หนเข้ามาที่นี่ ร่านที่สุด”คุณหญิงนวลหันขวับไปว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ได้นัดใครนะคะ คุณย่าอย่าเพิ่งว่าแก้วสิคะ”แก้วรีบพูดทันทีแล้วแอบมองฟ้าอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะคุณแก้วเค้าไม่ได้นัดแนะใครนะคะ”ฟางเกรงว่าแก้วกับโทโมะจะมีเรื่องก็รีบช่วยพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสาระแน ดี หายป่วยแล้วก็มานี่ ตามชั้นมา”คุณหญิงนวลหันไปว่าฟางก่อนจะเดินนำฟาง

ขึ้นมาบนห้องแล้วเอนหลังไปที่เก้าอี้โยกริมหน้าต่างที่เป็นมุมโปรดของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นวดเท้าชั้นเดี๋ยวนี้”คุณหญิงนวลสั่งเสียงเข้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ คุณย่า”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะยอมนวดเท้าให้หญิงชราตามความตั้งใจที่เธอตั้งใจจะทำให้คุณ

หญิงนวลลดทิฐิลงบ้างทำให้คุณหญิงนวลมองฟางอย่างสะใจ ที่เห็นลูกคุณหนูอย่างฟางต้องก้มลง

นวดเท้าให้กับตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณท่านคะ คุณป๊อปกลับมาจากมหาลัยแล้วค่ะ”ฟ้าเดินเข้ามาบอกคุณหญิงนวลในห้อง

 

 

 

 

 

“ตาป๊อปคงกลับมาเหนื่อยๆ งั้นหล่อนก็เอาของว่างไปให้ตาป๊อปที่ห้องหนังสือมุมประจำสิ แล้วก็

ช่วยดูแลหลานชั้นด้วยนะ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นทำให้ฟ้ายิ้มแป้นที่คุณหญิงนวลให้ท้ายก่อนจะรีบ

ออกไป ฟางชะงักก่อนจะรีบชะเง้อมองตามฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กระสับกระส่าย นี่คงจะอยากรีบลงไปออดอ้อนผัวล่ะสิท่า หึ ถึงแม้หล่อนจะเป็นเศรษฐีใหม่มีหน้ามี

ตาในสังคมก็จริง แต่แม่หล่อนมันก็เป็นผู้หญิงบ้านนอก คงจะมีเลือดต่ำๆอยู่ในเลือดเนื้อของหล่อน

ล่ะสิท่า เลยไม่รู้จักคำว่าสมบัติผู้ดี ผู้ดีน่ะเค้าไม่ทำกิริยาบางอย่างหลุดออกมาให้คนอื่นเห็นหรอก

นะ”คุณหญิงนวลด่าว่าฟางตามปกติที่ว่าฟาง ทำให้ฟางที่เริ่มจะชินกับคำด่าว่าของคุณหญิงนวลนั้น

นั่งนิ่งยอมให้คุณหญิงนวลด่าว่าไปอย่างงั้นต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าวันนั้นพ่อหล่อนไม่หักหน้าลูกสาวชั้นไปเอานังบ้านนอกนั่น อรอุมาก็คงจะไม่ด่วนจากชั้นไป

แบบนี้”คุณหญิงนวลมองกรอบรูปลูกสาวที่ตั้งโต๊ะข้างๆแล้วพูดออกมา แล้วคิดถึงลูกสาวตัวเองที่

เสียใจและประชดด้วยการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก คนอื่น จนมีป๊อปปี้ ก่นที่พ่อของป๊อปปี้จะหย่า

ขาดกับอรอุมาจนทำให้เธอเสียสติและตรอมใจตายไปก่อนที่จะเลี้ยงดูป๊อปปี้ ฟางที่นิ่งฟังก็เข้าใจ

ถึงความเจ็บปวดในอดีตของคุณหญิงนวลก็ซึมก่อนจะค่อยๆหยุดนวดเท้าให้คุณหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้นะคะว่าในอดีตพ่อกับแม่ฟางเคยทำร้ายจิตใจคุณย่า แต่ฟางอยากให้คุณย่ามีความสุขใน

บั้นปลายชีวิตนะคะ ฟางอยากให้คุณย่าลดทิฐิพวกนี้ลงแล้วรู้จักปล่อยวาง”ฟางเงยหน้าสบตาหญิง

ชราก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณหญิงนวลไม่พอใจก่อนจะปัดกาที่ใส่ชาร้อนข้างตัวหกใส่แขนของฟางจนฟางต้องร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสอนชั้น หล่อนมันก็แค่เด็กรุ่นหลานชั้นเกิดก่อนหล่อนเกิดก่อนพ่อแม่หล่อน ไม่ต้อง

ทำตัวเป็นคนมีความรู้แล้วเที่ยวไล่ติไล่ว่าคนอื่น ความสุขของชั้นน่ะก็คือการที่ครอบครัวของหล่อน

ต้องอับอายและก้มหัวให้กับจิระคุณ ให้สมกับที่มันเคยทำให้พวกเราต้องอับอาย”คุณหญิงนวลว่า

ก่อนจะตวาดไล่ฟางออกมาจากห้องของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ทำอย่างกับไม่เคย ฟ้าน่ะนวดให้คุณป๊อปออกจะบ่อย”ฟางที่เดินกุมแขนตัวเองออกมาชะงัก

เมื่อได้ยินเสียงของฟ้าดังมาจากห้องหนังสือใกล้ๆห้องนอนของเธอและป๊อปปี้ ก็นิ่งแล้วนึกถึงคุณ

หญิงนวลที่กันท่าไม่ให้เธอดูแลป๊อปปี้ ทั้งที่มันคือหน้าที่ของภรรยาอย่างเธอ กลับให้ฟ้าคนสนิท

และเป็นเมียลับๆของป๊อปปี้ทำหน้าที่นั้นแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ชั้นเหนื่อยมากนะฟ้า ชั้นต้องตรวจเอกสารงานทางมหาลัยอีก เอาเป็นว่าเธอออกไปดูแล

คุณย่าก่อนเถอะ ตอนนี้ชั้นจะขอทำงานก่อน”เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะคิกคักของ

ฟ้าดังตามมาทำให้ฟางเริ่มนิ่วหน้าคิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

ฟ้าที่เดินเปิดประตูออกมาจากห้องหนังสือก็ชะงักเมื่อเห็นฟางที่ยืนหน้าเหมือนจะเงี่ยฟังด้านในห้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่ที่บ้านรึที่มหาลัยเค้าไม่ได้สอนรึไงว่าการแอบดูแอบฟังคนอื่นแบบนี้น่ะ มันเป็นมารยาทที่ทราม

แย่จริงๆ”ฟ้าก็รีบว่าฟางทันทีก่อนจะรีบเดินหนี แต่แล้วก็หยุดเดินก่อนจะหันมายิ้มยั่วฟางแล้วเดิน

เข้าไปใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ แล้วไม่ต้องเข้าไปรบกวนคุณป๊อปเค้านะ เพราะคุณป๊อปเค้าจะทำงานต่อไม่อยากให้ใคร

รบกวน เมื่อกี้นี้คุณป๊อปเค้าเมื่อยชั้นก็เลยอาสานวดให้คุณป๊อปคลายเครียด หวังว่าเธอคงจะไม่ว่า

อะไรนะ โอ๊ะ ไม่สิ เธอไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะชั้นกับคุณป๊อป เราก็ทำแบบนี้กันเป็นประจำ

ก่อนที่เธอจะมา คงจะรู้สินะว่าใครน่ะมาก่อนมาทีหลัง”ฟ้าได้ทีก็รีบใส่ไฟ สร้างเรื่องหวังให้ฟาง

เข้าใจผิดระหว่างเธอกับป๊อปปี้ก่อนจะแกล้งทำเป็นจัดแจงเสื้อผ้าและผมเผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้ว

เดินออกไปอย่างสะใจ ฟางยืนซึม จริงอย่างที่ฟ้าพูด ฟ้ามาก่อน ส่วนเธอนั้นมาทีหลัง ก่อนจะทำใจ

และเดินกลับห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่ฟางจะเดินกลับห้องตัวเองไปนั้น ก็มีเสียงดังมาจากในห้องหนังสือทำให้ฟางลืมตัวรีบเปิด

ประตูเข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วพี่ป๊อป เดี๋ยวฟางช่วยค่ะ”ฟางเห็นป๊อปปี้มีกองหนังสือกองโตล้มทับอยู่ก็ช่วยชายหนุ่มขึ้น

มาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเข้ามาทำอะไรในห้องนี้”ป๊อปปี้มองฟางที่มาช่วยตัวเองแล้วถาม เพราะน้อยครั้งที่ฟางจะเข้า

มาหาตัวเองในนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางขอโทษค่ะที่ฟางเผลอเข้ามาในนี้ ทั้งที่พี่ป๊อปบอกว่าอย่ารบกวน”ฟางซึมลงไปก่อนจะรีบ

ขอโทษ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแขนไปโดนอะไรมาทำไมมันแดงแบบนั้นน่ะฟาง”ป๊อปปี้สังเกตเห็นแขนของฟางแดงก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ อุบัติเหตุน่ะค่ะ ฟางซุ่มซ่ามเลยโดนชาลวกเอา”ฟางรีบพูดแล้วฝืนยิ้มให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วว่าต้องดูแลตัวเองบ้าง เอาน้ำเย็นประคบก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางมานั่งข้างๆแล้ว

เอาน้ำแข็งห่อผ้าเช็ดหน้าตัวเองแล้วประคบเย็นให้ฟางอย่างอ่อนโยน ทำให้ฟางหน้าแดงกับความ

เอาใจใส่ของป๊อปปี้ ป๊อปปี้ลอบมองภรรยาสาวของตัวเองที่หน้าแดงและแอบตัวสั่นทุกครั้งเวลาที่

เขาสัมผัสตัวเธอ ก็ก้มลงจูบที่แผลฟางอย่างแผ่วเบา

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายไวไวนะ”ป๊อปปี้จูบแผลที่โดนน้ำร้อนลวกของฟางเนิ่นนานก่อนจะเงยหน้าพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางว่าฟางกลับห้องไปทายาเองดีกว่าค่ะพี่ป๊อปจะได้ทำงานต่อ”ฟางที่เขินจัดก็รีบพูดก่อนจะ

รีบลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่เห็นฟางมีอาการประหม่าไม่กล้าสบตาตัวเองก็ดึงฟางมานั่งที่ตัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อปอย่าค่ะ”ฟางใจเต้นรัวเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอมานั่งตักด้วย เพราะตลอดเวลาที่เธอรู้จักชาย

หนุ่มมานั้น ป๊อปปี้เป็นคนนิ่งสุขุม และดูเหมือนเย็นชาไม่ค่อยจะยิ้มออกมาน้อยครั้งที่จะเห็นแตะเนื้อ

ต้องตัวผู้หญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าที่ของสามีที่ดีคือการดูแลภรรยา และตอนนี้ภรรยาก็ยังเจ็บตัวอยู่ พี่ไม่ปล่อยให้ฟางไปอยู่ใน

ห้องคนเดียวหรอกน่า”ป๊อปปี้พูดพลางกอดฟางหลวมๆ เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึง

อยากให้เธออยู่กับเขาในห้องนี้นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเลยค่ะ ฟางไม่อยากรบกวนพี่ป๊อปตอนทำงานนะคะ”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีงานสักหน่อย”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารที่องไว้บนโต๊ะก่อนจะอุ้มฟางไปนั่งบนโต๊ะแล้ว

จัดการเอาเอกสารลงไปไว้ด้านล่างแทน

 

 

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อป”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อป๊อปปี้เริ่มขยับตัวโน้มเข้ามาใกล้ตัวเองที่นั่งบนโตะอยู่ตรงข้าม

ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองฟางที่หน้าแดงไม่ยอมสบตาตัวเองก็ช้อนใบหน้าเรียวของคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะ

บดจูบฟางอย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆดันตัวฟางลงไปนอนกับโต๊ะก่อนที่ปลดปล่อยอารมณ์ไปตาม

ความต้องการของชายหญิง

 

 

 

 

 

เอาละไงๆๆๆๆ บอกฟ้าว่าอย่ารบกวน แต่กลับคนนี้กลับให้เข้ามาในห้องยังไงเนี่ยๆๆๆ

 

 

 

 

ให้หวานให้แฮปปี้ไปอีกสักตอน2ตอน ก่อนที่ะดึงดราม่า จุดพีคยาวๆ 5555

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา