เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะพี่โทโมะที่มาส่งฟาง แค่กๆ”ฟางขอบคุณโทโมะเมื่อชายหนุ่มแวะมาส่งเธอที่บ้าน
พลางไอออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้องฟางไหวรึเปล่าครับพี่สังเกตท่าทางเราไอตลอดตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”โทโมะถามด้วยความเป็น
ห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฟางทานยาก็หายแล้ว”ฟางยิ้มให้ชายหนุ่มแทนคำขอบคุณ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ตอนเช้าไปกับแม่แก้วแล้วตอนนี้กลับมากลับผู้ชาย ดีจริงๆเลยสะใภ้บ้านนี้”ฟ้าเดินคล้องแขน
ป๊อปปี้ที่กลับมาจากที่ทำงานมาหาฟางและโทโมะพลางว่าเสียดสีใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วไปไหนหรอฟาง”ป๊อปปี้รีบถามด้วยความแปลกใจที่เห็นฟางกับโทโมะอยู่ด้วยกันแค่2คน
 
 
 
 
 
 
“แก้ววิ่งออกมาก่อนชั้นนึกว่าแก้วจะกลับบ้านเลยพากันมารอที่นี่”โทโมะตอบแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายทำอะไรน้องชั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้เดินตรงดิ่งเข้ามาถามโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวดิป๊อป ใจเย็นๆ ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรแก้วเลยนะ นายก็รู้นิถึงชั้นจะชอบแกล้งแก้วแต่ชั้นก็เอ็นดู
เป็นน้องเป็นนุ่งล่ะน่า”โทโมะเห็นท่าทางเอาจริงเอาจังของป๊อปปี้ที่ห่วงแก้วก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“คิดเป็นน้องน่ะดีแล้วถ้านายคิดเป็นอื่นล่ะเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ไว้ใจในตัวเพื่อนเขาลึกๆที่
ชอบทำท่าทางกะล่อนหยอกล้อน้องสาวเขาบ่อยๆ ถ้าแก้วเผลอใจให้โทโมะต้องยุ่งแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวขึ้นไปพักก่อนนะคะ”ฟางที่รู้สึกเริ่มหนาวก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ต๊าย นี่ไม่มีมารยาทจริงๆนึกจะมาก็มาไปก็ไป”ฟ้าตำหนิฟางทันทีแล้วพลางดึงป๊อปปี้ไปอีกทาง
โทโมะมองการกระทำของฟ้าแล้วถอนหายใจเบาๆก่อนจะเลี่ยงค่อยๆย่องแอบไปที่ห้องแก้วเพื่อรอ
ร่างบางกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่กลับขึ้นมาจากชั้นล่างพลางเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วมองฟางที่อาบน้ำเสร็แล้วกำลังเปิด
ลิ้นชักหายาแก้ไข้และไอตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”ฟางที่ทั้งไอและเริ่มตัวร้อนก็ถูตัวเองตามแขนไปมาเพื่อคลายความหนาวระหว่างเปิดลิ้นชัก
หายาแก้ไข้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่สบายแบบนี้ทานข้าวรึยังฟาง”ป๊อปปี้เดินเข้าไปถามฟางใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มะลิเอาข้าวต้มมาให้ฟางทานข้างบนแล้วค่ะ”ฟางพูดพลางหลบหน้าชายหนุ่มแล้วเดินเลี่ยง
ป๊อปปี้ไป ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอเห็นภาพที่ป๊อปปี้กับฟ้ากอดกันเธอก็หนีไปนอนกับแก้วและหลบหน้า
ป๊อปปี้ตลอดแต่วันนี้แก้วที่หายไปยังไม่กลับมาที่บ้านเลย ทำให้ฟางจำเป็นต้องกลับมานอนบนห้อง
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ ป๊อปปี้คว้าร่างบางที่เดินหนีตัวเองมาแนบอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าฟาง โกรธพี่เรื่องอะไร”ป๊อปปี้สังเกตความผิดปกติของภรรยาสาวก็รีบถามทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เอ่อ ฟางไม่ค่อยสบายเลยไม่อยากให้พี่ป๊อปติดหวัด”ฟางอึกอักก่อนจะโกหก
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่สบายทำไมไม่บอกพี่เราเป็นสามีภรรยากันต้องดูแลกันสิ เมื่อวานไปตากฝนที่ไหนมาล่ะถึง
ได้เป็นแบบนี้ แล้วนี่ไปนอนกับแก้วทำไมไม่ยอมกินยาดักไว้ ดูสิตัวร้อนแบบนี้ต้องเป็นไข้แน่ๆเดี๋ยว
พี่ไปเอายามาให้นะ”ป๊อปปี้พูดแกมดุฟางเบาๆเพราะความเป็นห่วงก่อนจะรีบออกไปนอกห้องเพื่อ
ไปหยิบยาแล้วน้ำกลับมาให้ฟาง และพาฟางไปนอนที่เตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง ร้องไห้ทำไม มีอะไรบอกพี่ได้นะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางมองเขาและร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางแค่อยากจะถามว่า ในเมื่อพี่ป๊อปยังไม่ลืมฟ้า ยังเลือกที่จะอยู่กับฟ้าแบบนี้ ทำไมเราถึงยัง
แต่งงานกันอยู่คะ เราหย่ากันดีมั้ยคะ ฟ้าเค้ามาก่อน พี่ป๊อปจะได้อยู่กับเธอ”ฟางลุกขึ้นนั่งก่อนจะ
พูดแล้วความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ขอโทษที่ฟางอยู่ที่นี่แล้วมันทำให้ฟางไม่มีความสุขเลย แต่พี่อยากให้ฟางเข้าใจว่าเรื่อง
ของพี่กับฟ้ามันเกิดขึ้นก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามาในชีวิตพี่ก่อนที่เราะแต่งงานกัน เรื่องบางอย่างใน
อดีตที่มันผิดพลาดไปมันไม่สามารถกลับมาแก้ไขอะไรได้เลย พี่ขอเวลาหน่อยได้มั้ย ฟางเข้าใจพี่
ใช่มั้ย”ป๊อปปี้กุมมือฟางแน่นแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ฟางเข้าใจพี่ป๊อป”ฟางพูดแต่น้ำตายังไหลออกมา เธอต้องอดทนดูภาพที่ฟ้าเข้ามายุ่งกับคนที่
ได้ชื่อเป็นสามีเธอแบบนี้ไม่ถึงเมื่อไหร่กัน ทั้งป๊อปปี้แม้จะใจอ่อนกับเธอบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่ชัดเจน
ไม่เลือกเธอหรือทำอะไรที่มันแน่ใจว่าเขารักเธอเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่สังเกตเห็นแววตาฟางยังเศร้าก็ดึงฟางมากอดก่อนจะเช็ดน้ำตาให้กับฟาง เมื่อชายหนุ่ม
มองร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดก็ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล้ลงมาที่
พวงแก้ม และริมฝีปากของฟาง ทำให้ฟางชะงักและโอนอ่อนไปตามสัมผัสที่อ่อนโยนของชายหนุ่ม
ก่อนที่ป๊อปปี้จะดันตัวฟางลงไปนอนและเอาร่างกายของเขาทาบทับร่างไว้ พลางซุกไซร้ไปทั่วลำ
ตัว ก่อนที่จะค่อยๆถอดเสื้อผ้าของกันและกันออกจนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ป๊อป”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อรับรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเธอและเขานั้นคืออะไรก็รีบเอา
มือมาปกปิดร่างกายด้วยความเขินอาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นของพี่นะฟาง’ป๊อปปี้มองฟางที่แสดงความเขินอายตัวเองอย่างไร้เดียงสาก็จูบฟางอีกครั้งและ
กระซิบบอกเธอก่อนที่จะสอดใส่แกนกลางเข้าไปในกายสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ จะเจ็บ”ฟางผวากอดป๊อปปี้แน่นด้วยความรู้สึกเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เชื่อใจพี่นะฟาง เชื่อใจพี่นะคนดี”ป๊อปปี้พูดพลางจูบที่แก้มฟางอีกครั้งก่อนจะเอามือบีบเคล้นอก
ทั้ง2ของฟางเพื่อกระตุ้นอารมณ์ก่อนที่กายหนุ่มจะแทรกเข้าไปในกายสาวจนหมด ฟางที่เจ็บปวด
กับครั้งแรกของเธอก็กอดแจะจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มแน่น ตอนนี้เธอทั้งกลัวและอาย
ปะปนไปหมด ป๊อปปี้รู้สึกได้ว่าร่างกายของฟางเริ่มขยายรับร่างกายของเขาแล้วก็ค่อยๆขยับสะโพ
กช้าๆเข้าออกเพื่อไม่ให้ฟางเจ็บ ฟางที่เริ่มรู้สึกประหลาดแทนความเจ็บในตอนแรกก็บิดเกร็งไปมา
ด้วยความเสียวและหยาวๆร้อนๆก่อนจะเอามือทั้ง2จิกเกร็งไปกับผ้าปูที่นอนไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะๆ พะ พี่ป๊อป”ฟางที่รู้สึกประหลาดกับร่างกายตัวเองร้องครางออกมาเบาๆและเรียกชื่อป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง อดทนอีกนิดนะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ที่เริ่มขยับสะโพกให้เร็วขึ้นตามสัญชาตญาณความต้องการ
ของชายหญิงก็บดจูบฟางอีกครั้งพลางสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อในโพรงปากสวยอย่างช่ำชอง ทำให้
ฟางเองที่ไม่ประสีประสาในเรื่องนี้เคลิบเคลิ้มและเอามือทั้ง2โอบรอบลำคอชายหนุ่มไว้เพื่อยึด
ร่างกายของเขาและเธอที่แทบจะหล่อหลอมรวมเข้าด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ พี่ป๊อปฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางที่ร้องออกมาด้วยความเสียวและกอดชายหนุ่มแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”เมื่อถึงฝั่งฝันทั้งคู่ก็ร้องครางออกมาและป๊อปปี้ก็ฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวของฟาง
ขนหมดทำให้ฟางกระตุกเกร็งเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งค่ะหอบหายใจโดยที่ชายหนุ่มกอดฟางไว้แน่นไม่
ยอมปล่อย ต่อจากนี้เธอกับเขาก็ได้กลายเป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
ในที่สุดคู่นี้ก็เข้าหอกันจริงๆ แม้จะนานหน่อย แต่ก็เป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว
 
 
 
แล้วหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป จะหวานรึจะดราม่าต้องติดตามน้าาาา