เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณฟางมานอนกับแก้วแถมหลบหน้าพี่ป๊อปแบบนี้คืนนึงเนี่ยพี่ป๊อปไม่ตามหาแย่หรอคะ”แก้ว

พูดเมื่อเดินมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆบ้านหลังจากเรื่องเมื่อวานฟางเองก็หลบหน้าป๊อปปี้

และอ้างว่าจะสอนหนังสือแก้วโดยที่หนีลงมานอนกับแก้วและไม่ฟังคำทักท้วงจากป๊อปปี้ พอตอน

เช้าฟางก็รีบหลบหน้าป๊อปปี้จนชายหนุ่มออกไปทำงานก่อนแล้วออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแก้ว ถึงไม่มีฟางพี่ป๊อปก็มีฟ้าดูแล แค่กๆ”ฟางเดินเข็นรถเข็นเลือกซื้อของ

พูดและพลางไอออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ สีหน้าคุณฟางไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่เอาอย่างงี้ไปนั่งรอแก้วที่คอฟฟี่ช้อบด้านนอกเดี๋ยวแก้วเดิน

ไปซื้อของในรายการนี้เองนะคะ”แก้วสังเกตอาการฟางแล้วพาฟางไปนั่งที่ร้านกาแฟเล็กๆก่อนจะ

เดินมาซื้อของทั้งหมดเองตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้ายูชอบเค้ายูก็ไปบอกเค้าสิ”แก้วที่เดินซื้อของอยู่นั้นชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูกำลังพูดคุยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอขืนทำอะไรบุ่มบ่ามไปเดี๋ยวพี่ชายเค้าก็ว่าตายหรอก”แก้วชะงักเมื่อแอบเห็นโทโมะกับหวาย

กำลังอยู่อีกล็อกของชั้นวางของในซุปเปอร์มาร์เก็ตและเดินอยู่ด้วยกันกับหวายพวกเค้ามาทำอะไร

ด้วยกันที่นี่แถวนี้นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆกับคนนี้นี่รู้สึกจริงจังเลยใช่มั้ยล่ะ เลยต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ว้าวพ่อเสือร้ายจะถอดเขี้ยว

เล็บให้กับสาวน้อยแล้วหรอเนี่ย”หวายพูดก่อนะหยอกเพื่อนสนิทด้วยกันหยิกแก้มของโทโมะด้วย

ความสนิทสนม

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยน่าหวาย ไอก็เป็นของไอแบบเดิมล่ะน่า ไม่มีสาวๆคนไหนะมาทำให้ไอหวั่นไหวหรอก กับ

ยัยแก้วก็แค่น้องสาวเท่านั้นล่ะ มอมแมมแถมเชยแบบนั้นไอไม่ได้รักยัยนั่นสักหน่อย”โทโมะหน้า

แดงจัดก่อนจะรีบพูดขึ้นเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เคร้ง

 

 

 

 

 

 

 

แก้วที่แอบฟังอยู่ก็ตกใจก่อนจะดันลังอาหารกระป๋องหล่นและหกล้มตรงหน้าโทโมะและหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“5555”คนที่เดินซื้อของไปมาในซุปเปอร์เห็นแก้วล้มคะมำก็หัวเราะด้วยความขำกับความเปิ่นของ

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะเดินไปหมายจะช่วยเธอขึ้นมาแต่แก้วกลับปัดมือนั่นทิ้งแล้ววิ่งหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้ว ไม่ต้องมายุ่งกับแก้ว”แก้วร้องเมื่อวิ่งออกมาแล้วโทโมะคว้าแขนร่างบางเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรไปอ่ะแก้วโกรธอะไรพี่ก็บอกมาสิ”โทโมะเห็นแก้วที่ไม่พอใจตัวเองก็รีบถามด้วยความเป็น

ห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วก็เป็นแค่น้องไง ยัยมอมแมมที่ทำตัวเชยๆพี่ไม่ต้องมายุ่ง”แก้วพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วจะไปไหนล่ะคะคุณแก้ว”ฟางที่เดินออกมากร้านกาแฟแล้วร้องเรียกพลางไอออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้ายัยแก้วไปแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งน้องฟางที่บ้านแทนแล้วกันนะครับ”โทโมะถอนหายใจก่อนจะ

บอกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ นี่เราเป็นบ้าอะไรของเรานะยัยแก้ว”แก้วที่เดินเหม่อมาเรื่อยๆแล้วถอนหายใจ นี่เธอเผลอทิ้ง

ฟางไว้แบบนี้โทโมะคงไปส่งฟางแล้วสินะ ถ้าขืนเธอกลับไปตอนนี้มีหวังต้องเจอโทโมะแน่ๆ แก้ว

พลางคิดน้อยใจโทโมะที่พูดแบบนั้นแล้วคิดถึงวันนั้นที่เธอกับเธอโมะเผลอจูบกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ก็เรามันเฉิ่มเชยแบบนี้ก็เป็นได้แค่น้องเหมือนเดิมล่ะน่ายัยแก้ว เราจะมาเสียใจคิดถึงพี่โทโมะที่

กะล่อนแบบนั้นทำไมกันเค้ามีสาวๆไว้คอยดูแลอยู่แล้วล่ะ”แก้วถอนหายใจแล้วพูดกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

ครืน ซ่า

 

 

 

 

 

 

 

จู่ๆฝนก็ตกเทลงมาทำให้แก้วจำเป็นต้องรีบวิ่งกลับเข้ามาในบ้านตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้ แก้ว

พยายามชะเง้อมองดูต้นทางว่ามีฟ้ารึคุณหญิงนวลอยู่แถวนั้นมั้ย เมื่อทางสะดวกแก้วก็รีบวิ่งกลับไป

ที่ห้องตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนมายัยตัวแสบพี่นึกว่าเรากลับบ้านมาก่อนแล้วซะอีก”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วตกใจเมื่อ

เห็นชายหนุ่มอยู่ในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่เป็นโรคจิตหรอ พี่เข้ามาได้ไงเนี่ย”แก้วรีบพูดแล้วพยายามหนีแต่ชายหนุ่มกลับรีบล้อคตัวแก้ว

แล้วดันติดกำแพงเอาไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้วนะ”แก้วหน้าแดงจัดเมื่ออยู่ในระยะที่ใกล้กับโทโมะแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายไปแบบนี้ทิ้งน้องฟางต้องกลับกับพี่แบบนี้ มันน่าจับลงโทษซะให้เข็ด เด็กบ้า”โทโมะกระซิบ

ข้างหูแกล้งแก้วแบบเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

 

แก้วที่หน้าแดงกับการกระทำก่อนจะได้สติรีบผลักชายหนุ่มออกห่างตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอสักทีเถอะพี่โทโมะ อย่ามาทำแบบนี้ เลิกแกล้งแก้วได้แล้ว นี่แก้วไม่ใช่ของเล่นของพี่นะ แก้ว

เป็นน้องพี่ป๊อป พวกเราโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ อย่าแกล้งแก้วแบบนี้เลย แก้วมีความรู้สึกนะ อย่า

ให้แก้วต้องเป็นบ้าไปกับความคิดที่ว้าวุ่นในตัวเองข้างเดียวแบบนี้สิ”แก้วโพล่งออกมาด้วยความอัด

อั้นที่ต้องโดนโทโมะมาแกล้งยั่วเธอตลอด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าเราเป็นบ้ากับความคิดตัวเองคนเดียวล่ะยัยบ้า พี่เองก็เป็นไม่ต่างจากเราหรอก ถ้าคนเรามัน

ไม่ได้ชอบแล้วจะมาแกล้งมาอยู่ใกล้ทำไมเล่า”โทโมะเห็นแก้วตัดพ้อก็รีบพูดกลับทำให้แก้วอึ้งหน้า

แดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะ แก้วไม่ตลกนะพี่โทโมะ พูดอะไร นี่คงจะล้อเล่นแก้วอีกล่ะสิ อื้ออ”แก้วทำทีเป็นส่ายหน้าแล้ว

พูดก่อนจะถูดชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามาใกล้แล้วบดจูบอย่างร้อนแรงพลางสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อ

จนแก้วเคลิ้มมือไม้อ่อนปวกเปียกไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ นี่ยังจะคอดว่าพี่ล้อเล่นอยู่รึเปล่าล่ะ”โทโมะถอนจูบร่างบางออกมาแล้วถามยิ่งทำให้แก้ว

หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า ตอนอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกับเพื่อนทำไมบอกล่ะไม่ได้คิดอะไรเกินเลย”แก้วนึกถึงเมื่อตอน

กลางวันก็รีบตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ได้ไงล่ะก็พี่เราเห็นขรึมๆแบบนั้นนะ รายนั้นน่ะทั้งรักทั้งหวงเราจะตาย ที่ยอมให้พี่เข้าใกล้ไป

มาหาเราได้ก็เพราะว่าป๊อปปี้มันใจว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรไงล่ะ พี่ก็เลยต้องแกล้งเนียนเพื่อจะมาใกล้ๆ รู้

อะไรมั้ยเด็กบ้า ตอนแรกพี่ก็ไม่คิดอะไรด้วยหรอกแต่พอได้มาใกล้แบบนี้ทุกวันรู้ตัวอีกทีก็รักเข้าไป

แล้ว รับผิดชอบเลย”โทโมะพูดความในใจออกมาทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า พี่ไม่ได้หลอกแก้วเล่นใช่มั้ยคะ”แก้วหน้าแดงแล้วพูดทำให้โทโมะดึงแก้วมากอดเบาๆแล้ว

หอมแก้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หลอกหรอก แต่เรื่องของเราอย่าบอกเจ้าป๊อปมันตอนนี้เลยนะครับที่รัก”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

เจื่อนๆให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาละไงคู่เบาสมองคู่นี้เค้าจะคบกันแล้ว งานนี้โทโมะจะต้องผ่านด่านกี่ด่านน้อออออ