เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”เฟย์ที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนบ่ายของอีกวันแล้วพยายามจะลุกขึ้นแต่ต้องร้องด้วยความเจ็บ
ไปทั่วตัวและบริเวณนั้นหลังจากที่ถูกเขื่อนทำร้ายร่างกายของเธอจนแทบลุกไม่ได้ไหนจะแผลตาม
ตัวที่ยังไม่หายดีอีก
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนายต้องทำร้ายชั้นแบบนี้”เฟย์ที่ฝืนตัวเองลุกขึ้นมาแล้วคิดถึงภาพที่เขื่อนเคยหลอกเธอและ
พยายามทำดีกับเธอก่อนที่จะกลายเป็นความร้ายกาจและข่มเหงเธอจับตัวเธอมาทำร้ายแบบนี้ก็
ร้องไห้ออกมาก่อนที่จะปาดน้ำตาตัวเองทิ้งแล้วฝืนร่างกายของตัวเองไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
แล้วมานั่งทำแผลตัวเองอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
 
เฟย์ที่นั่งทำแผลตัวเองคนเดียวอยู่ตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังโครมครามมากบ้านอีกหลัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่เขื่อนให้เอากับข้าวแล้วให้ขึ้นมาทำแผลให้คุณค่ะ”ขณะที่เฟย์ชะเง้อมองผ่านหน้าต่างที่มี
กรงลวดอยู่นั้นได้มีเด็กผู้หญิงวัยรุ่นเดินถือถาดอาหารเข้ามาในห้องแล้วพูดกับเฟย์ พลางมาช่วย
เฟย์ทำแผลต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น้องเป็นอะไรกับเขื่อนหรอ แล้วหมอนั่นหายไปไหน”เฟย์ถามพลางนั่งตักข้าวเข้าปากด้วยความ
หิว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เขื่อนไปดูแลลุงอิฐค่ะ เอ่อ หนูชื่อเกลเป็นเด็กในบ้านพี่เขื่อนค่ะ”เกลตอบให้เฟย์และยิ้มให้อย่าง
เป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องทำตามคนใจร้ายแบบนั้นด้วยล่ะ นี่น้องไม่เห็นหรอว่าเค้าจับตัวพี่มานะ น้องช่วยพี่หน่อย
ไม่ได้หรอ พี่อยากกลับบ้าน พี่คิดถึงพ่อพี่แม่พี่และก็พี่สาวของพี่”เฟยืรีบขอร้องเกลทันทีเพื่อหวัง
จะให้เธอช่วยพาตัวเองหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนูก็สงสารพี่นะคะแต่ว่าหนูคงช่วยพี่ไม่ได้หรอกค่ะ เพาะหนูเชื่อว่าพี่เขื่อนเค้ามีเหตุผลแน่ๆที่พาพี่
มาแบบนี้ เอ่อ จริงๆแล้วลึกๆพี่เขื่อนเป็นคนดีนะคะ ถึงแม้เค้าจะดูใจร้ายก็ตาม”เกลพูดแล้วมองฟาง
ด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ผู้ชายอย่างนั้นมีมุมดีๆด้วยหรอ ไม่มีทาง”เฟย์พูดด้วยความเจ็บแค้นเมื่อคิดถึงเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่หนูว่าพี่น่ะ ต้องเป็นคนที่สำคัญต่อพี่เขื่อนแน่ๆเพราะพี่เขื่อนไม่เคยพาผู้หญิงมาที่บ้านเลยนะคะ
น้อยคนด้วยซ้ำที่จะรู้ว่าพี่เขื่อนมีบ้านที่นี่”เกลพูดทำให้เฟย์นึกย้อนถึงที่เควินและกวังบอกว่าถ้าไม่
สำคัญจริงเขื่อนไม่พาไปที่พักตัวเองหรอก
 
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
ขณะที่เฟย์และเกลนั่งด้วยกันอยู่นั้นเสียงแปลกๆก็ดังมาจากบ้านหลังเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เกลพี่ถามหน่อยสินี่มันเสียงอะไรพี่ได้ยินมาสักพักแล้ว”เฟย์รีบถามเกลด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ พี่กินข้าวให้เสร็จแล้วก็อยู่แต่ในห้องนี้นะคะเดี๋ยวหนูมา”เกลพูดอย่างเร่ง
รีบก่นที่จะรีบลงไปชั้นล่างโดยที่รีบจนลืมปิดประตูทำให้เฟย์ที่เห็นประตูแง้มออกมาก็รีบย่องตามเก
ลลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะจ้ะน้าเกศอย่าทำร้ายพี่ขื่อนเลย”เฟย์เดินย่องเข้ามาในบริเวณบ้านอีกหลังที่มีเสียงดัง
ตลอดจนต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องห้ามก็รีบเข้าไปแอบดูก็ตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลัง
ทำร้ายเขื่อนโดยที่เขื่อนยืนนิ่งยอมให้ถูกทำร้ายแบบนั้นโดยมีเกลที่รีบมาห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
“หลีกไปนังเกลนี่มันเรื่องในครอบครัวชั้น ชั้นจะทำอะไรกับมันก็ได้เพราะมันเป็นลูกชั้น”เกศว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่น้าตีพี่เขื่อนแบบนี้ไปเพื่ออะไรจ้ะ น้าอย่าทำพี่เขื่อนเลย แค่นี้พี่เขื่อนก็แย่พอแล้วที่ต้องดูแลลุง
อิฐแบบนี้”เกลพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากโง่มีมันไว้ทำไมล่ทำไมไม่เอาไปทิ้งวัด ไอ้ผัวเฮงซวย ทั้งติดคุกทั้งเมาเหล้าหยำเป๋ไม่เอา
อะไรสักอย่างวันๆร้องหาแต่อีพลอยๆนั่นล่ะ อีพลอยมันไปแต่งงานกับไอ้ภาคย์ไอ้หนุ่มกรุงเทพไป
เกือบ20ปีแล้ว มึงจะคร่ำครวญอะไร อยากจะรู้นักถ้าพ่อแม่กูไม่จับมึงแต่งงานกับกูเพราะกูท้องเนี่ย
มึงก็คงเป็นหมาข้างถนนตายไปแล้ว จะร้องหาอีพลอยทำไม”เกศว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พลอย ทำไมชื่อเหมือนแม่เราจัง”เฟย์ที่แอบฟังอยู่ก็ชะงักและสงสัยในบทสนทนา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่อย่าทำพ่อ แค่นี้พ่อก็แย่อยู่แล้ว ผมขอล่ะถ้าจะทำร้ายพ่อแม่ก็ตีผมเหมือนเดิมก็ได้ แต่ผมขอ
อย่าทำพ่อแล้วแม่อย่าไปเข้าบ่อนอีกนะ แม่ไปอยู่กรุงเทพกับผมก็ได้ ผมมีธุรกิจผับที่หุ้นกับเพื่อน
อยู่มันพอจะพยุงฐานะเราได้”เขื่อนพูดขึ้นแล้วคิดย้อนถึงเรื่องพ่อแม่เขาที่พ่อของเขานั้นเสียใจที่แม่
กับพ่อเฟย์แต่งงานกันจนเผลอทำแม่ของเขาท้องก่อนจะเข้าคุก เมื่อออกจากคุกมาแล้วพ่อของ
เขื่อนก็สิ้นเนื้อประดาตัวจนต้องจำเป็นต้องแต่งงานกับแม่เขาเพื่อรับผิดชอบและดูแล แต่ก็แต่งงาน
แค่ตัวเมื่อเขื่อนคลอดออกมาแล้วทั้งพ่อและแม่ก็หันกันไปคนละทางแม่ก็สนแต่การพนันพ่อก็สนแต่
เหล้า ทำให้ยายของเกลที่ดูแลครอบครัวแม่เขาต้องเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็ก และเขื่อนมักจะถูกแม่
ทำร้ายแทนพ่อตัวเองเพราะปกป้องพ่อนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พลอยอย่าทิ้งอิฐไป ฮือๆ/โอ๊ยนี่ก็พล่ามมากนั่นล่ะ แกน่าจะตายๆไปซะไอ้ผัวเฮงซวย”ระหว่างนั้น
เองอิฐที่ป่วยเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังก็เมาเพ้อหาแม่เฟย์ทำให้เกศบันดาลโทสะคว้ากรอบรูปข้างๆ
เตรียมฟาดอิฐทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อนที่ไม่ยากเห็นพ่อแม่ตัวเองทะเลาะกันก็รีบเอาตัวเข้าขวางทำให้ถูกลูกหลงากกรอบรูปหัวแตกทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อน”เฟย์ที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการเขื่อนอย่างลืมตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอมาที่นี่ได้ยังไง เกลเป็นคนปล่อยยัยนี่ลงมางั้นหรอ”เขื่อนพูดอย่างตกใจก่อนจะหันไปว่าเกล
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ที่แกปิดโซนร้านอาหารซังกะบ๊วยของพ่อกับแฟนเก่าพ่อแกไว้เพื่อเอาผู้หญิงมากกล่ะสิท่า
หนอย ทำตัวเป็นคนดีดูแลพ่อแม่ที่แท้ก็เอาเมียมากกที่นี่ หึ เข้าใจหาเมียดีนี่อีนี่มันลูกใครล่ะ รวย
มั้ย”เกศมองเฟยืสักพักก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของแม่ แม่ไปนอนเถอะ”เขื่อนส่ายหน้าเบาๆก่อนจะรีบดึงเกศขึ้นไปชั้นบนโดย
ไม่สนใจว่าแผลที่หัวของตัวเองะมีเลือดไหลออกมาสักเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เฟย์ เกลว่าพี่กลับขึ้นไปข้างบนเถอะ เดี๋ยวทางนี้เกลจัดการเอง”เกลที่เชื่อฟังคำสั่งเขื่อนก็รีบพูด
แล้วดึงมือเฟย์ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พลอยอย่าทิ้งอิฐไป อิฐรักพลอยนะ”อิฐละเมอออกมาอีกครั้งทำให้เฟย์ชะงักและมองดูชายคนนั้น
ด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
 
แค้นก็แสนจะแค้นผู้ชายคนนี้ แถมพ่อของเขื่อนเป็นงี้ เฟย์จะทำไงหนอออออ
 
 
 
ชอบคู่นี้ก็เม้นโหวตนะจ้ะ