เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

ฟางเดินเข้ามาในห้องนอนหลังจากที่ทำความสะอาดบ้านแล้วจนไม่ได้ขึ้นไปทานอาหารเย็นกับ

ป๊อปปี้และคุณหญิงนวลจนต้องนั่งกินข้าวกับฟางและคนใช้ที่หลังครัว มิหนำซ้ำเธอยังต้องไปช่วย

พวกอิ่มล้างจานและตรวจตราความเรียบร้อยก่อนที่จะกลับขึ้นมาบนห้องตัวเองได้ก็ค่ำแล้ว ฟาง

ถอนหายใจก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วก็ไปอาบน้ำสิ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”ป๊อปปี้ที่กลับจากดูแลคุณหญิงนวลก็พูดขึ้นเมื่อ

เจอกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อปคะ ขอบคุณนะคะที่ฝากอาหารผ่านพี่โทโมะมาให้”ฟางเดินไปพูดกับสามีแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม ไม่ต้องเครียดนะ ก่อนที่ผมจะกลับมาผมถามเพื่อนแล้ว ว่าจากการเช้คประวัติคนไข้ตามโรง

พยาบาลต่างๆในพื้นที่กรุงเทพแล้วไม่พบชื่อของเฟย์ได้เข้าไปรักษาตัวหรือเกิดอุบัติเหตุฉุกเฉิน

เลยนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่ฟางได้รู้ว่าน้องสาวของฟางไม่เกิดเรื่องร้ายแรงจนต้องเข้าโรงพยาบาลก็สบายใจมาได้นิดนึง

แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฟาง”ฟางยิ้มออกมาอย่างตื้นตันที่ป๊อปปี้นั้นช่วยเช้คตามโรง

พยาบาลเรื่องน้องสาวเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ผมเข้าใจดีว่าหัวอกคนเป็นพี่ที่ห่วงน้องสาวมันเป็นยังไง คุณทั้งรักและคอยห่วงใยเฟย์ก็เหมือนกับ

ที่ผมทั้งรักและห่วง คอยดูแลยัยแก้วนั่นล่ะ ไปอาบน้ำเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวของฟาง

ส่งให้ ฟางยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อปยังไม่นอนอีกหรอคะ”เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำก็แปลกใจที่

ป๊อปปี้ยังไม่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขออ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบก่อนน่ะแล้วค่อยนอน”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูดพลางอ่านหนังสือ ฟาง

แอบยิ้มนิดนึงกับท่าทางที่ตั้งใจอ่านหนังสือของสามีแล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงพลางบีบนวดตาม

หัวไหล่เพื่อคลายความเมื่อยล้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางชะงักและหน้าแดงจัดเมื่อป๊อปปี้ใช้มือค่อยๆนวดบรรเทาความเมื่อยให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเมื่อถูกป๊อปปี้นวดให้เธอ อย่างที่ไม่คาดคิดมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าใช้งานเธอหนักไปนะฟาง ความจริงเธอไม่ต้องยอมขนาดนี้ก็ได้”ป๊อปปี้พูดขึ้นกับสิ่งที่เขา

เห็นมาวันนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางทนได้ ตอนอยู่ที่บ้านฟางเองก็ช่วยแม่ทำงานบ้านออกจะบ่อย สบายมากค่ะแค่นี้

เอง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอก็ดีแต่พูดว่าไม่เป็นไรๆมาตลอดทั้งที่แววตาของเธอมันเศร้าขนาดนั้นเนี่ยนะฟาง ถ้าอึดอัดไม่

สบายใจ ไม่พอใจอะไรก็บอกก็ได้ เพราะเรื่องนี้ เธอไม่ควรจะต้องทำงานหนักแบบนี้นะ”ป๊อปปี้พูด

ไปตามความจริง เพราะเขาก็แอบไม่เห็นด้วยที่ฟางจะต้องมาถูกคุณหญิงนวลและฟ้ากลั่นแกล้ง

โดยใช้งานที่เป็นหน้าที่ของคนใช้ในบ้านแบบนี้ ฟางหน้าแดงจัดและอมยิ้มกับตัวเองเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้

นั้นอ่านความรู้สึกเธอออกมาจากแววตาของเธอ แสดงว่าเขาไม่ได้เมินเฉยอย่างที่เธอคิดน่ะสิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรจริงๆค่ะพี่ป๊อป แค่ฟางรู้ว่าพี่ป๊อปไม่ได้เฉยเมยกับฟางและยังเห็นใจฟางแค่นี้ ฟางก็

มีแรงที่จะทำงานบ้านหรืออดทนกับที่นี่ได้แล้วค่ะ”ฟางพูดออกมาจากใจทำให้ป๊อปปี้คิดย้อนถึงคืน

ที่ฟางเมาและบอกรักเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางต้องดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้ามันหนักไปก็ไม่ต้องทำ พี่เป็นห่วง”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ เมื่อกี้พี่ป๊อปแทนตัวเองว่าพี่งั้นหรอคะ”ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินเพราะปกติแล้วป๊อปปี้จะไม่แทนตัว

เองว่าพี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ พี่เป็นห่วงฟางเป็นภรรยาที่พี่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายนี่ พี่ก็ต้องให้เกียรติฟางสิ เอาล่ะพี่

ว่าเราทานยาก่อนเถอะเมื่อกี้พี่ไปหยิบยาคลายกล้ามเนื้อข้างนอกมาให้ เราเมื่อยไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้

พูดแล้วยื่นยาให้ฟางแล้วไม่มองหน้าเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะพี่ป๊อป”ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะพูดกับชายหนุ่มแล้วรีบกินยาก่อนจะปิดไฟนอน

 

 

 

 

 

 

 

“ฝันดีนะคะพี่ป๊อป”ฟางที่ล้มตัวนอนและหันหน้าเข้าหาป๊อปปี้ก็พูดขึ้นแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ ฝันดีนะครับน้องฟาง”ป๊อปปี้นิ่งมองฟางที่หลับมาลงแล้วก็พูดบ้างก่อนจะมองฟางแววตาอ่อน

ลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แกรกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์ที่ชะเง้อมองเมื่อเห็นว่าวันนี้ทั้งวันนั้น เขื่อนเองไม่ได้เข้ามาหาเธอที่ห้องนี้หลังจากตอนเช้าที่

เขาเข้าเอาข้าวมาให้แล้วเอายาและทำแผลให้เธอก็ไม่วายที่จะทะเลาะกับเธอแล้วหลังจากนั้นตอน

กลางวันก็มีเด็กเอาข้าวมาให้เธอแทนจะเป็นเขา ก็คิดว่าวันนี้เขื่อนคงจะไม่มาหาเรื่องเธออีกแล้ว

แน่ๆก็รีบรื้อหาของมีคมที่ใช้พอเปิดประตูบ้านนี้ได้ เมื่อเห็นว่าเปิไม่ได้เฟย์ก็หันไปเห็นหน้าต่างที่

เปิดอยู่ก็ยิ้มออกมาก่อนจะรีบใช้ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มมัดและโรยตัวลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”เฟย์ที่กระโดดลงกับพื้นหญ้าก็ร้องด้วยความเจ็บไปตามแผลที่ขาที่ถูกพันเอาไว้และยังคง

แดงอยู่ก่อนจะรีบเอามือปิดปากแล้วมองไปรอบๆ พบว่าที่ที่เขื่อนพาเธอมาขังนั้นคือชั้น2ของ

อาคารไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกปิดตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่ต้องเคยเป็นอะไรสักอย่างมาก่อนแน่ๆ”เฟย์สังเกตมองจากการตกแต่งตามผนังร้านก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย จะร้องอะไรหนักหนาหนวกหูโว้ย”จู่ๆก็มีเสียงโวยวายมาจากบ้านอีกหลัง ทำให้เฟย์ตกใจแล้ว

รีบซ่อนก่อนจะแอบเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเซออกมาจากบ้านหลังนั้นคล้ายกับว่าเธอกำลังเมาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ารำคาญ มีผัวผัวก็ทำตัวน่ารำคาญแบบนี้เบื่อจริงโว้ยออกไปข้างนอกดีกว่า”เกศแม่ของเขื่อนเมา

แล้วว่าก่อนจะขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่มันที่ไหนกันแน่นะ”เฟย์มองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างก็สงสัยก่อนจะย่องเข้าไปใกล้ตัวบ้านมาก

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พลอย อย่าทิ้งอิฐไป พลอยทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”สักพักก็มีเสียงร้องไห้และเพ้อออกมา

จากตัวบ้านที่ทำให้เฟย์สงสัยมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แต่แล้วเฟย์ต้องร้องเมื่อมีมือหนามากระชากเธอแล้วลากกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ชั้นเจ็บ”เฟย์ว่าเมื่อเห็นเขื่อนลากเธอและพยายามพาขึ้นมาที่ห้องขังของเธอ

ชั้น2ก่อนจะต้องร้องด้วยความเจ็บเมื่อเขื่อนเหวี่ยงเธอลงกับพื้นจนตัวงอเฟย์แทบน้ำตาซึมออกมา

เมื่อเห็นแผลที่ขานั้นมีเลือดซึมออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากแส่หาเรื่องหนีออกมาทำไม สมน้ำหน้า”เขื่อนว่าก่อนที่จะรีบอุ้มเฟย์ขึ้นมาอีกครั้งแล้วลากขึ้น

ห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปล่อยชั้นนะคนบ้า ชั้นจะกลับบ้านนายไม่มีสิทธิ์มากักขังชั้นนะ ว้าย ชั้นเจ็บนะ”เฟย์ทั้งร้อง

ทั้งทุบโวยวายตลอดจนเขื่อนต้องโยนเธอลงกับเตียงแล้วรีบล้อคประตูลงกลอนเมื่อเข้ามาในห้อง

ได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บตัวขนาดนี้ยังจะซ่าหาทางหนีมาได้อยู่นะยัยตัวดี กล้ามากนะที่ทำให้ชั้นไม่พอใจ”เขื่อนตะคอก

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็กล้าสิยะ นายมันบ้าที่จับชั้นมาแบบนี้ ปล่อยชั้นกลับบ้านแล้วเราต่างคนต่างอยู่ซะสิ”เฟย์ไม่

พอใจก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ต่างคนต่างอยู่งั้นเรอะ ไม่มีวันล่ะชั้นยังไม่สะใจเลยที่เห็นเธอทรมาน”เขื่อนยิ้มเยาะแล้วยื่น

หน้าไปใกล้เฟย์แล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์โกรธชายหนุ่มมากก่อนที่จะง้างมือตบหน้าชายหนุ่มจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”เฟย์ร้องในลำคอด้วยความตกใจเมื่อเขื่อนกระชากเธอมาบดจูบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นยังไม่สะใจเลยที่ทรมานเธอแบบนี้ อ้อ ในเมื่อเจ็บตัวขนาดนี้แล้วยังมี

เรี่ยวแรงหนีออกไปอยู่ใช่มั้ย ได้ งั้นชั้นจะทำให้เธอลุกขึ้นจากเตียงนี้ไปไม่ไหวเลยแล้วกัน”เขื่อน

พูดจบก็ผลักเฟย์ล้มลงกับเตียงแล้วรีบขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด”เฟย์ร้องสุดเสียงก่อนที่สุดท้ายตัวเองที่ยังไม่หายดีก็สู้แรงของเขื่อนไม่ได้เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้พี่ป๊อปกับฟ้าพาคุณย่าไปให้คุณลุงหมอตรวจสุขภาพ วันนี้ไม่ต้องทำงานหนักนะคะคุณฟาง

เพราะพวกเราก็ทำความสะอาดกันหมดแล้ว ไปนั่งพักกันนะคะ”แก้วเดินพูดกับฟางในวันต่อมาแล้ว

ยิ้มให้เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ยัยฟาง”ฟางและแก้วหันไปตามเสียงเรียกแล้วฟางก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นพ้อยท์ก่อนจะเปิด

ประตูให้เธอเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“พ้อยท์เป็นยังไงบ้าง เธอหายัยเฟย์เจอบ้างมั้ย”ฟางรีบถามเพื่อนสาวถึงเฟย์ทันทีที่เจอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะให้เพื่อนๆช่วยตามหาแล้วนะไม่มีวี่แวยัยเฟย์เลย จะเหลือก็แค่ไปหาหมอนั่น”พ้อยท์พูดแล้ว

คิดถึงเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่าหมายถึงคุณเขื่อน งั้นดีเลยฟางจะไปถามเค้า”ฟางพูดก่อนที่ฟาง แก้วและพ้อยท์จะ

ไปหาเขื่อนโดยที่เริ่มจากไปหาชายหนุ่มที่ผับประจำของเขาในตอนบ่ายของวันเพื่อถามเด็กในร้าน

ถึงเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เข้ามาที่นี่หรอคะแล้วทราบมั้ยคะว่าเค้าไปไหน”ฟางรีบถามพนักงานในร้านต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หล่อนเป็นใครถึงได้กล้ามาถามถึงพี่เขื่อนของชั้น”แบมเดินโวยวายเข้ามาและผลักหาเรื่องฟาง

หลังจากที่เควินและกวังไปบอกเธอว่ามีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาตามหาเขื่อนที่บริเวณชั้นล่างของผับนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นเพื่อนของผู้หญิงคนนี้ชั้นแค่อยากจะมาถามถึงเธอแค่นี้ไม่คิดพิศวาสอะไรอีตาเขื่อนนั่น

นะ”พ้อยท์พูดและชูรูปของเฟย์ขึ้นทำให้แบม เควินและกวังตกใจหน้าถอดสี

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พวกเราไม่รู้เรื่องนะ”เควินและกวังพูดแล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้เรื่อง และพี่เขื่อนก็ไม่ได้เอาตัวนังนั่ไปซะหน่อย”แบมพูดแล้วเดินหนีทิ้งทั้ง3สาวไปทันที

ฟาง แก้วและพ้อยท์มองตามด้วยความสงสัยก่อนที่จะขับรถกลับมาโดยแก้วและฟางขอให้พ้อยท์

ส่งที่ปากทางแล้วพวกเธอเดินเข้าไปในคฤหาสน์จิระคุณเองเพราะไม่อยากให้มีเรื่องกับพวกฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืน ซ่า

 

 

 

 

 

 

 

จู่ๆฝนก็เทลงมาทำให้ฟางและแก้วรีบวิ่งเข้ามาในบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงล่ะตาป๊อป เมียของเราสุดท้ายก็พานังแก้วหนีไปทำเรื่องใจแตกแน่ๆ”เมื่อแก้วและฟางเดิน

เข้ามาในบ้านก็ชะงักที่ได้ยินคุณหญิงนวลกำลังคุยกับป๊อปปี้ก็รีบแอบไปดูที่หน้าต่างแล้วฟังป๊อปปี้

คุณหญิงนวลและฟ้าคุยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเค้าไม่มีทางที่จะพาแก้วไปทำเรื่องแบบนั้นนะครับคุณย่า ผมว่าเราอย่ามองทั้งคู่ในแง่ลบ

เลย”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันพานังแก้วหนีออกไปตอนที่พวกเราไม่อยู่ขนาดนี้ยังจะปกป้องมันอีกเรอะตาป๊อป ทำไมย่ะ

มองพวกมันในแง่ลบไม่ได้ คนต่ำๆยังไงก็ทำตัวต่ำวันยังค่ำไม่มีวันที่จะดีได้หรอก ระวังหน่อยเถอะ

แม่นั่นก็อายุน้อยกว่าเราเดี๋ยวก็มีหนุ่มน้อยมาติดพันนานๆเข้าก็จะสวมเขาเราได้สักวัน”คุณหญิงนวล

ว่าหลานชายอย่างไม่พอใจแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนไม่สนใจหลานชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงล่ะคะ แม่เมียตัวดีของคุณป๊อปก่อเรื่องไม่เว้นวันคุณป๊อปก็ยังจะหลงมันหัวปักหัวปำเข้าข้าง

มันอีก”เมื่อคุณหญิงนวลขึ้นไปชั้นบน ฟ้าก็รีบลุกขึ้นแล้วปรี่มาทุบป๊อปปี้ด้วยความน้อยใจและเสียใจ

ก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นพูดความจริง เพราะฟางกับยัยแก้วไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรนี่นา”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เลวร้าย อ๋อ งั้นนี่คุณป๊อปกำลังเข้าข้างมันเพราะว่าคุณป๊อปได้มันแล้วหลงมันแล้วสินะ

คะ”ฟ้าว่าป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้ว ชั้นกับฟางเราไม่ได้มีอะไรไปถึงขั้นนั้นนะ แต่ที่ชั้นพูดเพราะชั้นอย่างให้พวกเรา

อยู่ที่นี่กันอย่างสงบสุขสักที ไม่ต้องคิดแค้นใครทั้งนั้น ทั้งเธอและก็คุณย่า”ป๊อปปี้พูดแล้วพลาง

ถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากสงบสุขเพราะอยากจะไปใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างมีความสุขสินะคะ คุณป๊อปลืมไปแล้วรึไงคะ

ว่าเมียคนนี้ทั้งรักและเทิดทูนคุณป๊อปมานานมากแค่ไหน เรามีความสุขด้วยกันมาตลอด แต่งงาน

กับมันฟ้ายังทนได้เพราะฟ้ารู้ว่าคุณป๊อปเองไม่ได้เต็มใจแต่งกับมันด้วยซ้ำเป็นเพราะความต้องการ

ของคุณท่านเท่านั้น แต่มาตอนนี้ฟ้าไม่แน่แล้วล่ะค่ะว่าตอนนี้คุณป๊อปยังมีฟ้า ยังเห็นหัวฟ้าเป็นเมีย

เป็นที่1อยู่เหมือนเดิมรึเปล่า คุณป๊อปบอกฟ้ามาสิคะว่าเป็นยังไง”ฟ้าพูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า ชั้นขอร้องล่ะนะอย่าคิดแบบนี้ชั้นรู้ว่าเธอมาก่อน ชั้นรู้ดีแต่เมื่อชั้นแต่งงานกับฟางไปแล้วชั้นก็

ต้องดูแลเค้าให้ดีสิเพราะเค้าได้ชื่อว่าเป็นเมียชั้น”ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้ฟ้าร้องไห้แล้วกอดป๊อปปี้

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปอย่าทิ้งฟ้าไปนะคะ อย่าทิ้งเมียคนนี้ของคุณป๊อปอย่าให้มันมาเป็นที่1ในใจแทนฟ้า

ฮือๆ”ฟ้าที่เห็นป๊อปปี้ไม่ตอบความรู้สึกตัวเองเหมือนเดิมก็พร่ำพรูความรู้สึกออกมาเพื่อหวังให้

ป๊อปปี้นั้นกลับมาเป็นเหมือนเดิม ป๊อปปี้นิ่งเงียบและกอดตอบฟ้านิ่ง เพราะตอนนี้เขาเองก็ตอบตัว

เองไม่ได้ว่าที่1ในใจเขาตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณฟางอย่าร้องสิคะ”แก้วหันมามองฟางที่กอดเข่าตัวเองแล้วร้องไห้ก็รีบกอดปลอบฟาง

 

 

 

 

 

 

“สุดท้ายเค้าก็ยังมีฟ้าเหมือนเดิม”ฟางที่แอบดูและเห็นทั้งคู่กอดกันก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

โถๆๆๆๆ กลายเป็นพี่ป๊อปกับน้องฟางแล้วแท้ๆ แต่ไหงมีมารมาขัดน้ออออออ

 

 

 

กลายเป็นแบบนี้ ตอนหน้าสเปเชี่ยลแต่ละคู่นะจ้ะ อย่าลืมติดตามกันน้าาาาาา