เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทางตำรวจเค้าโทรมาเมื่อกี้นะคะว่าตอนนี้ไปทำหมายออกตามหาตัวคุณเฟย์แล้ว คุณฟางไม่ต้อง
คิดมากนะคะ”แก้วเดินมาบอกฟางหลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้วนั่งข้างๆฟางพลางปลอบใจไม่ให้
ฟางคิดมามาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณคุณแก้วมากนะคะ”ฟางยิ้มออกมาให้แก้วที่แก้วยังดีกับเธอไม่เปลี่ยนแปลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ต้องขอบคุณพี่ป๊อปอีกคนนะคะ เพราะเมื่อเช้าพี่ป๊อปมาบอกแก้วให้แก้วอยู่ดูแลคุณฟางไม่ไป
ไหนเพราะไม่อยากให้คุณฟางต้องคิดมาก เรื่องทางตำรวจตอนนี้พี่ป๊อปจัดการให้แล้ว”แก้วพูดแล้ว
ยิ้มพลางคิดถึงพี่ชายตัวเองที่สั่งเธอเมื่อเช้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป”ฟางยิ้มอย่างดีใจที่ป๊อปปี้จัดการเรื่องนี้ให้เธอแล้วหน้าแดงเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เขาเกือบจะ
จูบเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเครียดนะครับน้องฟาง เดี๋ยวเครียดแล้วป๊อปมันจะเครียดตามด้วย”โทโมะโผล่พรวดเข้ามา
ทำให้ทั้ง2สาวตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่เข้ามาได้ยังไงคะ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมพวกเราไม่เห็น”แก้วตกใจแล้วรีบถามโทโมะรัว
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาเมื่อกี้ แล้วรู้จากมะลิว่าทุกคนอยู่ห้องรับแขกเลยย่องเข้ามา”โทโมะพูดพลางยื่นหน้าเข้าใกล้
แล้วยักคิ้วให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไมคะ กลับไปทำงานได้แล้ว”แก้วรีบเบี่ยงหน้าหลบชายหนุ่มแล้วเอ่ยปากไล่
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็คิดถึงที่นี่นี่นา อยู่บริษัทเบื่อๆก็อยากออกมาสุดอากาศดีๆบ้าง”โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนๆตาม
แบบของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่บ้านนะคะไม่ใช่สวนสาธารณะ จะมาสูดอากาศดีๆแถวนี้ได้ไงเล่า”แก้วรีบว่าชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว พี่โทโมะมาได้ยังไงคะแล้วรู้เรื่องของฟางได้ยังไง”ฟางถามโทโมะอย่างแปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็เพื่อนพี่ที่เป็นสามีฟางน่ะ เค้าบอกว่าเมื่อเช้าฟางเครียดเรื่องน้องสาวที่หายตัวไป แล้วไม่
ยอมลงมาทานมื้อเช้า ก็กลัวว่าเมียสุดที่รักจะเป็นลมเลยให้พี่มาดูแล”โทโมะพูดพลางชูกล่อง
อาหารที่เขาไปซื้อมากข้างนอก
 
 
 
 
 
 
“จะมาดูทำไมคะที่นี่มีแก้วอยู่แล้ว แถมยังเตรียมอาหารเที่ยงไว้แล้ว”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆแก้ว นี่อย่าหึงพี่กับน้องฟางสิ เราไม่ได้มีอะไรกันแล้วนะ”โทโมะได้ทีก็รีบแกล้งหญิงสาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะนี่แก้วนะคะไม่ใช่สาวๆของพี่ไม่ต้องมาหยอด”แก้วหยิกโทโมะทันทีก่อนจะรีบดุใส่ชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยๆ ดุจังเลยคนอะไรเนี่ย ระวังจะหงอยจนแก่ตายบนคานนะ”โทโมะร้องก่อนจะรีบแซวแก้วต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วต้องหงอยอยู่บนคานมันก็เรื่องของแก้วล่ะน่า ไม่ต้องมายุ่ง”แก้วรีบว่าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้วกับพี่โทโมะที่เถียงกันแล้วก็ดูน่ารักเข้ากันดีนะคะ”ฟางยิ้มออกมาเมื่อเห็นแก้วและโทโมะ
ทะเลาะกันหยอกกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังที่เห็นน้องฟางยิ้มได้แบบนี้ พี่จะได้บอกให้ไอ้ป๊อปสบายใจ”โทโมะพูดถึงป๊อปปี้ทำให้ฟาง
อมยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกพี่ป๊อปน่ะบอกได้ค่ะแต่คุณฟางคะแก้วไม่ได้เข้ากับพี่โทโมะกะล่อนนี่นะ”แก้วรีบแย้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรๆ พี่ไม่ได้กะล่อนนะแก้ว พี่น่ะแค่อัธยาศัยดีเท่านั้นล่ะน่า”โทโมะพูดแล้วบิดจมูกแก้วอย่าง
หมั่นเขี้ยว
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย แก้วไม่ใช่เด็กๆแล้วนะพี่โทโมะไม่ต้องมาแกล้งแก้ว”แก้วร้องแล้วแก้มแดงจัดก่อนจะดุโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โถๆ ยัยมอมแมมไม่เอาไม่หน้ามุ่ยสิ เดี๋ยวแก่นะ”โทโมะขำกับท่าทางโกรธของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ระวังนะคะคุณแก้วเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น”ฟางขำก่อนจะพูดขึ้นแล้วทั้ง3ก็หัวเราะออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เสียงดังเอะอะอะไรกัน นี่ไม่ใช่ตลาดนะ”ฟ้าที่เห็นพวกฟางหัวเราะมีความสุขก็ปรี่เข้ามาว่า
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำไมต้องว่าด้วยล่ะ ตอนเด็กๆชั้นมาเล่นที่นี่เสียงดังกับแก้วกับป๊อปปี้ยังไม่มีใครว่า”โทโมะรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นมันตอนเด็กๆค่ะ ตอนนี้ทุกคนโตแล้วและก็ควรรู้ว่าไม่ควรจะมาเสียงดังโหวกเหวกโวยวายแบบ
นี้ คุณท่านกำลังเอนหลังนอนกลางวันอยู่ข้างบน เดี๋ยวเสียงดังจะรบกวนคุณท่านเอา”ฟ้ารีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่าเอนหลังก็จริงแต่พวกเราก็ไม่ได้ขึ้นไปยุ่มย่ามอะไรข้างบนนี่”แก้วพูดขึ้นแล้วส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ รู้นะว่าอยากเป็นใหญ่ที่นี่แต่ว่าพวกเราก็คนกันเองทั้งนั้นจะมาว่าทำไม”โทโมะช่วยแก้วว่าฟ้าอีก
แรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะทุกคน เดี๋ยวเราออกไปที่สวนกันก็ได้ค่ะ”ฟางที่ไม่อยากมีเรื่องก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ อย่าคิดมารยาเสแสร้งเป็นคนดีเอาใจคุณโทโมะเพื่อนคุณป๊อปหน่อยเลย นี่คงจะอยากมัดใจคุณ
ป๊อปจนต้องเข้าทางน้องกับเพื่อนคุณป๊อปล่ะสิท่า ชั้นรู้ทันนะ”ฟ้าไม่พอใจเดินไปกระซิบว่าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่เคยคิดจะมีความคิดแบบนั้นนะคะ อย่าได้เอาความคิดตัวเองมาใส่คนอื่นแบบนี้”ฟางนิ่งก่อน
จะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปกันเถอะค่ะ แก้วว่าแถวนี้อากาศเริ่มเป็นพิษแล้ว”แก้วรำคาญฟ้าก็รีบดึงโทโมะและฟางออกไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน นังฟาง”ฟ้ามองตามทั้ง3อย่างแค้นจัดก่นจะนึกอะไรออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตึงๆๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
ฟ้าที่เดินมาหน้าห้องของคุณหญิงนวลก็รีบกระทืบเท้าเสียงดังทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นเสียงดังเอะอะอะไรกันข้างนอกน่ะ ใครอยู่ข้างนอก ฟ้าอยู่ไหนน่ะ”คุณหญิงนวลลืมตาตื่นก็รีบ
ตะโกนเรียกฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขาคุณท่าน คุณท่านตื่นขึ้นมาแบบนี้มีอะไรจะเรียกใช้รึคะ”ฟ้าแสร้งเข้ามาถามคุณหญิงนวล
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเสียงดังตึงตังอะไรกันข้างนอกน่ะ ไม่รู้รึไงว่าว่าชั้นนอนกลางวันอยู่”คุณหญิงนวลว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้าและทุกคนในบ้านนี้รู้ค่ะ ไม่รู้ก็แต่นังฟางนั่น”ฟ้าแสร้งทำเป็นพูดว่าคุณหญิงนวล
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรอีกล่ะ แม่นั่นมันก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก”คุณหญิงนวลได้ยินชื่อฟางก็รีบถามฟ้าทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็นังฟางน่ะสิคะ ทำตัวกำเริบใหญ่แล้วค่ะ ถึงขั้นตีสนิทกับแก้วกับคุณโทโมะไปเป็นพรรคพวก
เดียวกันแล้วถือวิสาสะมาเอะอะเสียงดังโวยวาย ฟ้าไปห้ามนะคะก็ไม่ฟังไม่สนใจกัน คงจะคิดสินะ
คะว่าเป็นเจ้าของที่นี่”ฟ้าได้ทีรีบใส่ไฟฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลว มารยาร้อยเล่ห์เหมือนแม่มันไม่มีผิด ไปตามแม่นั่นมาหาชั้นเดี๋ยวนี้”คุณหญิงนวลไม่พอใจรีบ
สั่งฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม พอรู้ว่าป๊อปปี้เค้าเป็นห่วงน้องฟางก็กินข้าวหมดจานเลยนะครับ”โทโมะแซวที่เห็นฟางทาน
ข้าวได้จนหมด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เข้าก็ไม่แปลกหรอกค่ะที่จะทานหมดจานแบบนี้”ฟางพูดแล้วอมยิ้มด้วย
ความเขิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ คุณท่านมาตามหล่อนน่ะ”ฟ้าเดินอาดเข้าไปหาพวกของฟางว่าสั่งก่อนจะเดินเชิดไป
 
 
 
 
 
 
 
“แย่จริงๆ คิดว่าคุณย่าให้ท้ายก็กลับมาเชิดหน้าชูคอแบบนี้”แก้วมองฟ้าอย่างไม่พอใจแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะค่ะคุณแก้ว เราต่างคนต่างอยู่ดีกว่าเดี๋ยวฟางมานะคะ”ฟางไม่สนใจก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ แก้วล่ะสงสารคุณฟางจริงๆที่ต้องถูกรังแกแบบนี้”แก้วพูดพลางถอนหายใจมองตามฟางไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วถูกรังแกแบบไหนหรอ”โทโมะแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้วแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
 
 
 
 
เป็นจังหวะเดียวที่แก้วหันหน้าจะไปตอบทำให้ปากของแก้วนั้นชนกับปากของโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่โทโมะ”แก้วหน้าแดงจัดและอึ้งจนพูดไม่ออกเช่นเดียวกันโทโมะที่คิดถึงคืนนั้นของแก้วและ
เขาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ กินไก่มั้ยเดี๋ยวพี่ตักให้แล้วกัน”โทโมะหาเปลี่ยนเรื่องก่นจะรีบตักอาหารให้แก้วและทั้งคู่ก็ต่าง
นั่งกินข้าวกันไปเงียบๆไม่ยอมพูดหรือสบตากันอีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ มาอยู่ไม่ทันไรก็มารยาหาพรรคพวกแล้วนะ”คุณหญิงนวลว่าเมื่อฟางเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้จะหาพรรคพวกนะคะ พี่โทโมะกับคุณแก้วเค้ามีน้ำใจช่วยเหลือฟางเท่านั้นค่ะ”ฟางรีบ
อธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เลิกยกพรรคพวกเข้ามาในบ้านนี้ได้โดยไม่ต้องขออนุญาตชั้นงั้นเรอะ”คุณหญิงนวลว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรืออาจจะลืมไปว่าตัวเองเป็นแค่คนอาศัยก็ได้มั้งคะคุณท่านไม่ใช่เจ้าขอบ้านสักหน่อย พอรู้ว่า
พวกคนใช้คนอื่นๆที่เข้าออกบ้านนี้มีใครบ้างก็ใช้มารยาให้พวกนั้นแข็งข้อนะคะ โดยเฉพาะนังอิ่มนัง
มะลิ พวกก้นครัวพวกนั้น ต่างพูดกันนะคะว่าจะดีกว่านี้ถ้าบ้านนี้มีนายอย่างแม่นี่”ฟ้าสะใจก่อนจะรีบ
พูดว่ากระทบใส่ไฟกับฟางต่อทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ดีจริงๆเดี๋ยวนี้บ้านของชั้นมันกลายเป็นตลาดสดไปแล้วรึไงที่ใครจะเข้ามาก็ได้จะเสียงดังก็ได้
ไร้มารยาทที่สุด หึ พวกสันดานต่ำสันดานไพร่ ทีหลังถ้าแกได้ยินหรือใครมาแข็งข้อกับแกกับชั้นไป
เข้าข้างมันก็ให้ตบปากมันเลยนะ”คุณหญิงว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พวกเค้าก็แค่พูดยังไงทุกคนก็ยังเกรงคุณย่าอยู่ดีนะคะ”ฟางกลัวว่าทุกคนจะโดนฟ้าเล่นงานก็รีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ในใจอยากจะได้ทุกอย่างที่นี่สิท่า สมใจแล้วนิที่ได้ทั้งคนใช้ แม่แก้ว หรือ
ไม่เว้นกระทั่งคุณป๊อป”ฟ้ารีบพูดพาลใส่ฟางและตั้งใจพูดถึงป๊อปปี้ให้คุณหญิงนวลประทุความโกรธ
แค้นขึ้นอีกเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เคยคิดจะครอบครองใครนะคะ แค่เราคิดดีทำดีต่างคนต่างอยู่ไม่ได้รึไงคะ”ฟางที่เหนื่อยจะ
ทะเลาะกับฟ้ารีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปาก เลิกตอแหลได้แล้ว หล่อนอ้าปากชั้นก็เห็นลิ้นได้หมดแล้ว หล่อนนี่มันเหมือนแม่ไม่มีผิด
อยากจะครอบครองของของคนอื่น จนใช้มารยาแบบนี้ ป๊อปปี้คือหลานของชั้น ไม่มีวันที่จะแปร
พรรคไปหาใครอื่น ไม่มีวัน ส่วนหล่อน ถ้าอยากจะเป็นเจ้าของที่นี่ปกครองคนที่นี่มากจนตัวสั่นล่ะก็
ดี ชั้นจะให้หล่อนได้ ในเมื่ออยากมาก ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป งานบ้านงานเรือนทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่
งานครัว หล่อนต้องไปช่วยนังแก้ว นังอิ่มนังมะลิทำงานหมดทุกอย่าง ถ้าหล่อนทำสวนช่วยเจ้าผวน
มันได้ก็ทำไปเลย”คุณหญิงนวลโกรธฟางมากก็รีบว่าก่อนจะสั่งฟางทันทีทำให้ฟ้ายิ่งสะใจที่ฟางถูก
ใช้งานหนักแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะนั่งอยู่เป็นคุณนายทำไมล่ะ อ้อ ลืมไปว่าอยากจะเป็นคุณนาย งั้นก็ต้องจัดการที่นี่เองนะคะ
คุณนายจิระคุณ”ฟ้าเดินเข้าไปว่าฟางก่อนที่จะพยักหน้ากับคุณหญิงนวลแล้วโยนไม้กวาดกับที่ตัก
ผงใส่ตรงหน้าฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตะ แต่ว่าช่วงนี้ฟางอยากจะขอเวลาไปตามหาน้องสาวของฟางก่อนไม่ได้รึคะ”ฟางขอร้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ กะแล้วว่าหล่อนจะต้องหาเรื่องไม่ทำงาน ทำตัวเป็นผู้ดีตีนแดงเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ อ้างโน่นอ้างนี่
รอใช้มารยากับผัว นี่พ่อแม่คงสอนมาแล้วสิท่า แม่น้องของหล่อนนั่นก็เหมือนกัน ไม่รู้จะทำให้เป็น
เรื่องใหญ่ทำไม ก็คงจะหลงระเริงหนีเที่ยวตามประสาวัยรุ่นนั่นล่ะจะไปตามทำไม หรือจะไม่ทำก็ได้
นะงานพวกนี้น่ะ คงจะงอมืองอเท้าที่บ้านจนเคยตัวสิท่า หยิบจับอะไรก็คงจะไม่เป็นเดี๋ยวมือด้านเอา
พวกนีระสิงห์คงจะสอนแต่พวกมารยาเสแสร้ง”คุณหญิงนวลรีบว่าต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันคือความต้องการของคุณย่าฟางก็จะทำค่ะ”ฟางยิ่งสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วหยิบไม้กวาด
และที่ตักผงออกไปช่วนอิ่มและมะลิทำความสะอาด ตอนแรกทั้งคู่ก็ไม่ยอมให้ฟางทำจนฟ้าต้อง
เดินมาบอกว่าคือคำสั่งคุณหญิงนวลใครขัดคำสั่งไม่ได้ และไล่ให้มะลิและอิ่มไปทำงานที่อื่นก่อนจะ
ให้ฟางการทุกอย่างทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปดูสิคะคุณย่าแกล้งคุณฟางแบบนี้แก้วกับพี่โทโมะจะเข้าไปช่วยก็โดนฟ้าไล่อ้างว่าคุณฟาง
ต้องทำคนเดียว”เมื่อป๊อปปี้กลับมาแก้วและโทโมะก็รีบเล่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พอเถอะเดี๋ยวจะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว”ป๊อปปี้เดินไปจับไม้ถูพื้นที่ฟางกำลังถูแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้นี่คือคำสั่งของย่า ที่จะสั่งหลานสะใภ้ให้รู้จักทำงานบ้านงานเรือน ไม่ต้องไปห้ามนะ”คุณ
หญิงนวลที่ถูกฟ้าพาลงมาก็ว่าเมื่อเห็นป๊อปปี้จะห้ามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ป็นไรค่ะพี่ป๊อป งานบ้านงานเรือนฟางก็ต้องทำให้ได้สิคะพี่ป๊อปไปดูแลคุณย่าเถอะค่ะ”ฟางยิ้ม
ให้ชายหนุ่มก่อนที่ป๊อปปี้จะถูกฟ้าดึงไปจากฟางให้ตามไปดูแลคุณหญิงนวลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
มาดูกันว่าระหว่างฟ้ากับคุณย่าใครร้ายกว่ากัน 555555
 
 
แต่ฟางโดนรังแกอย่างน้อยก็เห็นแล้วนะว่าใครแถวนี้เค้าใจอ่อนกับฟางแค่ไหนนน