เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  85.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

23) 23 ทำยังไงดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางทรุดนั่งลงกับพื้นเมื่อเดินออกมาจากบ้านเพื่อนของเฟย์หลังสุดท้ายแล้วถอน

หายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

“พักทานน้ำก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดพลางยื่นน้ำที่ซื้อมาให้ฟาง ฟางรับมาดื่มด้วยความกระหาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตอนนี้ยังไม่ครบ24ชั่วโมง เพื่อนผมที่เป็นตำรวจเค้ายังไม่รับแงความ เอาอย่างงี้มั้ย คุณกลับ

ไปพักผ่อนที่บ้านก่อน คืนนี้คุณนอนกับพ่อแม่ที่บ้านก็ได้นะ ท่านจะได้สบายใจด้วย”ป๊อปปี้เห็นฟาง

ซึมลงไปก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ เราออกมานานแบบนี้คุณย่าท่านต้องเป็นห่วงพี่ป๊อปแน่ๆ เรากลับบ้านกันก็ได้ค่ะ”ฟางนึก

ได้ก่อนะรีบชวนป๊อปปี้ให้กลับบ้าน เพราะทั้งคู่เล่นหายไปทั้งวันทั้งคืนแบบนี้มีหวังต้องเป็นเรื่องแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาแล้วค่ะคุณท่าน”ฟ้าที่มาชะเง้อรอป๊อปปี้เห็นป๊อปปี้เดินเข้ามากับฟางก็รีบวิ่งเข้ามาบอกคุณหญิง

นวลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง พึ่งจำทางกลับบ้านได้รึถึงได้กลับเอามานป่านนี่ นี่หล่อนใช้มารยาอะไรล่ะถึงได้ให้หลาน

ชายชั้นไปอยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืนได้แบบนี้”คุณหญิงนวลมองฟางที่เดินเข้ามากับป๊อปปี้ก็ว่าอย่างไม่

พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่ามีเหตุสุดวิสัยนิดหน่ยครับคุณย่าขึ้นไปนอนเถอะครับ”ป๊อปปี้ตอบแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นออกรับแทนเมียแล้วนะตาป๊อป นี่คงจะหลงเมียจนลืมย่าแกแล้วสินะ”คุณหญิงนวลว่าขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะฟางฟางต้องขอโทษด้วยนะคะคุณย่า”ฟางรีบขอโทษคุณหญิงนวล

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็สมควรแล้วล่ะย่ะที่หล่อนจะผิดมารยาให้ผัวไม่กลับบ้านกลับช่องแบบนี้”ฟ้าว่าด้วยความหึง

หวง

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังจะทำอะไรก็ช่วยนึกถึงใจคนที่อยู่ทางนี้หน่อยนะตาป๊อป ไม่ใช่ว่าจะไปไหนก็ได้ไม่โทรบอก

คนที่นี่ หึหลงของใหม่แล้วจนลืมของเก่าแบบนี้ มันใช้ไม่ได้”คุณหญิงนวลว่ากระทบถึงฟ้าและฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ผมกับฟางเรากลับกันมาค่ำแบบนี้เพราะเรามัวไปตามหาน้องสาวของฟางที่หายตัวไปต่างหาก

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะหนีไปเที่ยวบ้านเพื่อนไม่กลับบ้านตามประสาวัยรุ่นล่ะสิท่า”คุณหญิงนวลพูดเยาะๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไปตามหายัยเฟย์ตามบ้านเพื่อนของเธอทุกหลังแล้วค่ะแต่ก็ไม่เจอ”ฟางพูดแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันยังไม่ครบ24ชั่วโมงเลยจะรีบด่วนตัดสินใจว่าคนหายไปแบบนี้ที่ไหนทำไมไม่รอพรุ่งนี้ก่อน

ล่ะ”ฟ้าว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็กลับมาแล้ว ป๊อปกับฟ้าขึ้นไปเตรียมที่นอนให้ย่าหน่อยสิ ส่วนหล่อนอยู่ที่นี่”คุณหญิงนวล

รีบสั่งทำให้ฟ้ายิ้มอย่างพอใจที่คุณหญิงนวลเปิดทางให้ตัวเองก่อนจะถือวิสาสะควงแขนป๊อปปี้เดิน

ไปต่อหน้าต่อตาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่อยู่กับผัวมาทั้งวันแล้วยังจะชะเง้อมองตามผัวคอแทบจะหัก ช่างไม่มียางอายซะจริงๆ

เหมือนตอนที่แม่ของหล่อนลักลอบได้กับพ่อของหล่อนแล้วทำให้ลูกชั้นต้องเสียใจไม่มีผิด”คุณ

หญิงนวลว่าเมื่อฟางชะเง้อมองตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่ามีอะไรรึเปล่าคะ ถ้าไม่มีอะไรฟางขอตัวขึ้นไปอาบน้ำข้างบน”ฟางพูดเพราะไม่ยากจะมี

ปัญหาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ จองหองคิดว่านี่คือบ้านของหล่อนรึไงยะ นี่คือตระกูลจิระคุณคฤหาสน์หลังนี้มีชั้นเป็นเจ้าของไม่

ใช่นังสะใภ้ไร้ยางอายอย่างหล่อน อย่ามาคิดตีตัวเองเป็นเจ้าของบ้านหน่อยเลย”คุณหญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เคยจะอยากสมบัติของคุณย่าหรือพี่ป๊อปเลยนะคะ”ฟางรีบพูดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ นี่คงจะคิดสินะว่าเดิมทีสมบัติของพวกเศรษฐีใหม่อย่างพ่อแม่หล่อนนั้นมีท่วมหัวมากมายจนใช้

ไม่หมด นี่คงอยากจะอวดรวบมากรึไงนี่พ่อแม่ของหล่อนคงจะสอนให้หล่อนภาคภูมิใจในสมบัติตัว

เองสิท่าไอ้สมบัติที่พ่อแม่ของหล่อนกอบโกยมาจากการโกงแล้วเอาเชิดหน้าชูคอให้คนอื่นนับหน้า

ถือตา”คุณหญิงนวลว่าฟางต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่ของฟางพวกท่านไม่เคยโกงใครค่ะพวกท่านทั้ง2สร้างทุกอย่างด้วยความรู้ความสามารถ

และความซื่อสัตย์ของพวกท่านเองต่างหากละคะ พวกท่านไม่ได้โกงใคร”ฟางตกใจที่คุณหญิงนวล

ว่าพ่อแม่ตัวเองอีกครั้งก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาเถียงชั้น นี่หล่อนคิดสินะว่าชั้นอยู่แต่ในบ้านหลังนี้แล้วชั้นจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยหรอ นี่

หล่อนคิดว่าชั้นโง่มากเลยใช่มั้ย”คุณหญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้ความอย่างนั้นนะคะ ฟางแค่จะอธิบาย”ฟางพยายามจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ หึ เถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้ หล่อนมันก็เหมือนแม่ของหล่อนนั่นล่ะ ทำเป็น

ร่ำรวยมีฐานะมั่งมี แต่จริงๆก็ไม่เคยซึมซับไอ่สมบัติผู้ดีเข้าไปในหัวสมองเลย ทั้งหน้าด้านและทำตัว

ต่ำ ก็สมแล้วนิกับพวกชอบแย่งของชาวบ้าน แย่งผู้ชายของคนอื่นมาเหมือนกับแม่ตัวเองไม่มี

ผิด”คุณหญิงนวลว่าอย่างดูถูกฟางและแม่ด้วยความแค้นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่เรารักกัน ตอนนั้นพ่อก็ยังไม่ได้แต่งงานกับลูกสาวคุณย่า แถมฟางก็ไม่ได้แย่งพี่ป๊อปมา

จากฟ้านะคะ เพราะคุณย่าเองไม่ใช่หรอคะที่เป็นคนต้องการให้ฟางมาแต่งงานเป็นสะใภ้ที่นี่”ฟาง

เหลืออดที่ถูกว่าก็โพล่งขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นอยากได้หล่อนมาเป็นสะใภ้ก็จริงแต่แค่ในนาม ก็กะจะลองใจดู ใครจะไปรู้ล่ะว่าพ่อแม่

หล่อนมันง่ายโร่ยกลูกสาวที่ทำตัวใจง่ายแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยคบเลยหึ แต่สุดท้ายก็เป็น

เจ้าสาวค้างอยู่ในห้อง เพราะผัวไม่แล ถึงจะเป็นเมียแต่งก็จริงแต่จำไว้ว่าป๊อปปี้เค้ามีแม่ฟ้ามาก่อน

รู้เอาไว้ซะนังเมียน้อย”คุณหญิงนวลว่าฟางจนสะอึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ใช่เมียน้อย เพราะฟางคือเมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฏหมาย”ฟางโพล่งขึ้นมาอย่างไม่

ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”คุณหญิงนวลที่เห็นหลานชายเดินลงมากับฟ้าก็แสร้งทำเป็นร้องก่อนจะจับที่หัวใจจะล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับนี่มันเกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นย่าตัวเองจะล้มก็รีบเข้าไปประคองแล้วรีบถาม

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หล่อนไปก้าวร้าวอะไรคุณท่านอีกล่ะ ไม่มีมารยาทที่สุด”ฟ้าเดินเข้าไปว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเกลียดพวกที่เถียงคำไม่ตกฟากอย่างหล่อนที่สุด หล่อนมันก็เหมือนกับแม่หล่อนไม่มีผิด อย่า

คิดนะว่าเอาลูกสาวมาเสนอตัวที่นี่แล้วจะลบล้างที่แม่หล่อนทำเลวแย่งภาคย์ไปจากอรอุมาได้”คุณ

หญิงนวลว่าและชี้ไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”ฟางที่ทั้งเครียดเรื่องเฟย์และน้อยใจที่คุณหญิงนวลว่าพ่อแม่ตัวเองก็วิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูเอาไว้ซะตาป๊อป เมียของเราที่เรากำลังจะหลงน่ะ มันไม่เคยเคารพอะไรย่าเลยทั้งที่ย่าเป็นผู้

หลักผู้ใหญ่ของบ้านนี้แท้ๆ คงกะจะให้ย่าตายไวไวสิท่าแล้วจะได้อยู่กับเราที่นี่โดยไม่มีย่า”คุณหญิง

นวลรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าเครียดนะครับคุณย่าเดี๋ยวโรคหัวใจจะกำเริบเอา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประคองคุณหญิงนวลขึ้นไป

บนห้องกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่เสียใจและเหนื่อยเพราะไม่ว่าจะทำยังไงคุณหญิงนวลก็ไม่มีทางจะลดความแค้น

ในตัวแม่เธอลงไปได้ก็มานั่งอยู่ที่เก้าอี้ในห้องนอน ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินทั้งเรื่องของเฟย์และ

เรื่องที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาก็พบฟางกำลังร้องไห้แล้วปาดน้ำตาทิ้งก่อนะเดินหนีก็มาดัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคงจะมาว่าฟางเรื่องที่ฟางก้าวร้าวกับคุณย่างั้นฟางก็ขอโทษนะคะ”ฟางรู้ตัวดีว่าป๊อปปี้ต้อง

ว่าก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ร้อนตัวขนาดนั้นเลยหรอ ยังไม่ทันจะพูดอะไรก็รีบพูดมาแบบนี้”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ก็เห็นๆอยู่นี่คะว่าฟางเถียงคุณย่าของพี่ ฟางผิดที่เป็นเด็กไม่มีสำมาคาราวะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เด็กอย่างเธออย่างน้อยก็น่าจะมีเหตุผลพอว่าทำไมต้องเถียงนี่”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วทำเป็นไม่

สนใจ ความจริงแล้วเรื่องของฟางทำไมเขาจะไม่รู้ ตลอดเวลาที่เขาสอนเธอที่มหาลัยเขารู้ว่าลูก

ศิษย์คนนี้เป็นคนยังไง แม้ภายนอกฟางดูเป็นคนที่สดใสร่าเริง แต่เมื่อเจออะไรที่ไม่เป็นธรรมเธอจะ

เถียงและไม่ยอมขึ้นมาทันที แต่ที่เขาต้องทำเป็นนิ่งและไม่สนใจเพียงเพราะเขากับเธอต้องห่างกัน

ต่อหน้าย่าของเขาเพื่อให้ย่าของเขาเลิกตั้งแง่กับฟางและครอบครัวและปล่อยฟางกลับบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเหนื่อยเหลือเกินค่ะพี่ป๊อป”จู่ๆฟางก็น้ำตาไหลออกมาเมื่อสบตากับป๊อปปี้ เธอรู้สึกอบอุ่นเหลือ

เกิน ตอนนี้เธอรู้สึกดีที่ป๊อปปี้นั้นเลือกที่จะฟังเธอและเข้าใจว่าเธอเถียงย่าเขาไปเพราะอะไรจน

ทำให้เธอกล้าพูดกับป๊อปปี้มากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้นะว่าการที่คุณอยู่ที่นี่คุณต้องอดทนไม่มีความสุขแค่ไหน แต่ถ้าคุณเลือกแล้วผมก็คงจะขัดไม่

ได้ ผมรู้ว่าคุณต้องการจะให้คุณย่าลดทิฐิลงกับเรื่องพ่อแม่คุณ แต่คุณต้องเข้านะว่าคุณย่าท่านเจ็บ

ปวดมากแค่ไหน และชั้นก็รู้ว่าเธอเองก็คงจะอยากแก้ไขอดีตและต้องอดทนมากแค่ไหน โลกนี้ทุก

อย่างนี้มันซับซ้อนมากนะ ยิ่งเราโตขึ้น ยิ่งเราผ่านอะไรมามากขึ้นเรากะเข้าใจว่าทุกอย่างมันซับ

ซ้อนและต้องใช้เวลา อย่าเครียดนะทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี”ป๊อปปี้ที่พูดขึ้นให้ฟาง

ใจเย็นและเลิกร้องไห้ออกมาพลางนิ่งเงียบ เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องใส่ใจความ

รู้สึกฟางมากแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อป”ฟางยิ้มออกมาเมื่อฟังป๊อปปี้แล้วพลางปาดคราบน้ำตาที่ติดที่แก้มอยู่

แต่ด้วยเพราะฟางที่ตื้นตันที่ป๊อปปี้มาพูดดีและให้กำลังทำให้ฟางปาดน้ำตาที่หลออกมาไม่หมด จน

ชายหนุ่มต้องเลื่อนไปนั่งข้างๆแล้วช้อนใบหน้าของฟางมาแล้วปาดคราบน้ำตานั้น ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ฟางเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นว่าชั้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะผละออกจากฟางแล้วรีบเดินเข้า

ห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางที่มองตามแผ่นหลังสามีหนุ่มก็นิ่งไปแล้วถอนหายใจก่อนจะซึมลงไปอีกครั้งเพราะรู้ตัวดี

ว่าถึงแม้จะเป็นเมียแต่งถึงแม้ป๊อปปี้จะดีด้วยแต่เขาคงมีแต่ฟ้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียมาก่อนเธอสินะ

เขาถึงไม่แตะต้องอะไรเธอเลยแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เราจะดึงเธอมาเกี่ยวพันกับเราไม่ได้”ด้านในห้องน้ำป๊อปปี้ที่คิดถึงเมื่อกี้ก็หน้าแดง และ

พลางว่าตัวเองที่อีกนิดก็เกือบจะเผลอทำอะไรฟางก่อนจะพูดกับตัวเองเพื่อเตือน เพราะไม่อยากให้

ฟางต้องแปดเปื้อนเพราะคนใจร้ายแบบเขาเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ เจ็บจัง”เฟย์ที่เริ่มขยับตัวแล้วร้องออกมาด้วยความปวดไปตามตัวแล้วลืมตามองไปรอบๆด้วย

ความประหลาดไม่คุ้นที่ ที่นี่ที่ไหนกันนะ แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

เฟย์ที่พยายามลุกก็ล้มลงไปกองกับพื้นเตียงด้วยความเจ็บตามแผลทั่วตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นมาก็คิดจะหนีเลยรึไงห้ะ”เขื่อนเดินเปิดประตูห้องเข้ามาก็รีบว่าเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม นี่จะตามฆ่าชั้นอีกล่ะสิ เพราะว่าฆ่าชั้นไม่ตายสินะเลยพาชั้นมาฆ่าที่อื่นแบบนี้ ไอ้ฆาตกรใจ

ยักษ์ นายนี่มันเลวไม่มีใครเกินจริงๆ”เฟย์ที่นึกถึงเขื่อนผลักเธอก็รีบว่าด้วยความเสียใจและแค้นที่

เขื่อนทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นมันฆาตกรชั้นอยากให้เธอตาย ให้แม่ของเธอตายๆไปซะ แต่ชั้นบอกแล้วไงว่าความตาย

มันเร็วไปสำหรับแม่เธอ แม่เธอต้องรับรู้ความเจ็บปวดที่พ่อชั้นได้รับว่าเค้าเสียใจมากแค่ไหน”เขื่อน

ว่าแล้วตรงว่ากระชากตัวเฟย์ไปเขย่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปล่อยชั้นเจ็บนะ เขื่อน ปล่อย”เฟย์ร้องด้วยความเจ็บแผลที่แขนทั้ง2แล้วขอให้เขื่อนปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

เขื่อนผลักเฟย์ล้มไปกองกับพื้นอย่างแรงจนเฟย์น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บแผล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายตั้งใจจะฆ่าชั้นตั้งแต่แรกนายก็ฆ่าชั้นเลยสิ เพราะถ้าชั้นตายไปแม่ชั้นก็ต้องเสียและทนทุกข์

ทรมานทั้งเป็นอยู่แล้ว ครอบครัวชั้นยังไงก็ไม่มีความสุขอย่างที่นายต้องการะจับตัวชั้นมาเสียเวลา

ทำไม”เฟย์ถามขึ้นทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะก่อนที่จะฆ่าเธอชั้นก็ขอทรมานเธอก่อนน่ะสิถามได้”เขื่อนพูดแล้วคิดย้อนถึงเมื่อคืนที่เขาให้

กวังและเควินมาส่งเขากับเฟย์ที่บ้านที่จันทบุรีแล้วเขาก็เป็นคนทำแผลให้เฟย์เองเพราะกลัวว่าถ้า

ไปที่โรงพยาบาลนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมันไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว ไอ้นรกส่งมา อื้ออ”เฟย์ที่อึ้งไม่คิดว่าเขื่อนจะทำร้ายเธอขนาดนี้ก็รีบอ้า

ปากว่าเขื่อนไปหยุดตามอารมณ์ที่โกรธของเธอก่อนเธอจะอึ้งเมื่อถูกเขื่อนประกบปากของเขามา

ปิดปากของเธอไว้

 

 

 

 

 

 

 

“รู้เอาไว้ที่นี่มันถิ่นของชั้น อย่ามาปากดี หรืออย่าอวดดีกับชั้น ชั้นพาเธอมาที่นี่แสดงว่าต่อไปนี้เธอ

ไม่มีสิทธิ์จะขัดชั้น ถ้าไม่อยากเจอดีอีก และถ้าอยากรอดกลับไปก็ทำให้ชั้นพอใจไม่สิ ถ้าชั้นเบื่อ

เธอเมื่อไหร่แล้ว ชั้นจะเป็นคนไปส่งเธอที่บ้านเอง อ้อ แต่สำหรับพวกนีระสิงห์ส่งมันดีไป ต้องโยน

ทิ้งไว้ข้างทางแล้วหาทางกลับบ้านเองดีกว่า สะใจกว่าเยอะ”เขื่อนที่ถอนจูบเฟย์ออกมาก่อนจะว่า

เฟย์อย่างไม่กลัวแล้วเดินไปปิดประตูห้องขังเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ชั้นจะกลับบ้าน”เฟย์ทั้งอึ้งและโกรธปะปนกันก่อนจะร้องแล้วทุบพื้นอย่าง

หงุดหงิดที่เธอเจ็บตัวอยู่ทำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งหนีเขาไป

 

 

 

 

 

นั่นไง สะใภ้ที่นี่โดนด่าซะคอมโบเซ้ทแบบนี้ คราวต่อไปฟางจะโดนอะไรน้อออ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา