เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางทรุดนั่งลงกับพื้นเมื่อเดินออกมาจากบ้านเพื่อนของเฟย์หลังสุดท้ายแล้วถอน

หายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

“พักทานน้ำก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดพลางยื่นน้ำที่ซื้อมาให้ฟาง ฟางรับมาดื่มด้วยความกระหาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตอนนี้ยังไม่ครบ24ชั่วโมง เพื่อนผมที่เป็นตำรวจเค้ายังไม่รับแงความ เอาอย่างงี้มั้ย คุณกลับ

ไปพักผ่อนที่บ้านก่อน คืนนี้คุณนอนกับพ่อแม่ที่บ้านก็ได้นะ ท่านจะได้สบายใจด้วย”ป๊อปปี้เห็นฟาง

ซึมลงไปก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ เราออกมานานแบบนี้คุณย่าท่านต้องเป็นห่วงพี่ป๊อปแน่ๆ เรากลับบ้านกันก็ได้ค่ะ”ฟางนึก

ได้ก่อนะรีบชวนป๊อปปี้ให้กลับบ้าน เพราะทั้งคู่เล่นหายไปทั้งวันทั้งคืนแบบนี้มีหวังต้องเป็นเรื่องแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาแล้วค่ะคุณท่าน”ฟ้าที่มาชะเง้อรอป๊อปปี้เห็นป๊อปปี้เดินเข้ามากับฟางก็รีบวิ่งเข้ามาบอกคุณหญิง

นวลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง พึ่งจำทางกลับบ้านได้รึถึงได้กลับเอามานป่านนี่ นี่หล่อนใช้มารยาอะไรล่ะถึงได้ให้หลาน

ชายชั้นไปอยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืนได้แบบนี้”คุณหญิงนวลมองฟางที่เดินเข้ามากับป๊อปปี้ก็ว่าอย่างไม่

พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่ามีเหตุสุดวิสัยนิดหน่ยครับคุณย่าขึ้นไปนอนเถอะครับ”ป๊อปปี้ตอบแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นออกรับแทนเมียแล้วนะตาป๊อป นี่คงจะหลงเมียจนลืมย่าแกแล้วสินะ”คุณหญิงนวลว่าขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะฟางฟางต้องขอโทษด้วยนะคะคุณย่า”ฟางรีบขอโทษคุณหญิงนวล

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็สมควรแล้วล่ะย่ะที่หล่อนจะผิดมารยาให้ผัวไม่กลับบ้านกลับช่องแบบนี้”ฟ้าว่าด้วยความหึง

หวง

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังจะทำอะไรก็ช่วยนึกถึงใจคนที่อยู่ทางนี้หน่อยนะตาป๊อป ไม่ใช่ว่าจะไปไหนก็ได้ไม่โทรบอก

คนที่นี่ หึหลงของใหม่แล้วจนลืมของเก่าแบบนี้ มันใช้ไม่ได้”คุณหญิงนวลว่ากระทบถึงฟ้าและฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ผมกับฟางเรากลับกันมาค่ำแบบนี้เพราะเรามัวไปตามหาน้องสาวของฟางที่หายตัวไปต่างหาก

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะหนีไปเที่ยวบ้านเพื่อนไม่กลับบ้านตามประสาวัยรุ่นล่ะสิท่า”คุณหญิงนวลพูดเยาะๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไปตามหายัยเฟย์ตามบ้านเพื่อนของเธอทุกหลังแล้วค่ะแต่ก็ไม่เจอ”ฟางพูดแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันยังไม่ครบ24ชั่วโมงเลยจะรีบด่วนตัดสินใจว่าคนหายไปแบบนี้ที่ไหนทำไมไม่รอพรุ่งนี้ก่อน

ล่ะ”ฟ้าว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็กลับมาแล้ว ป๊อปกับฟ้าขึ้นไปเตรียมที่นอนให้ย่าหน่อยสิ ส่วนหล่อนอยู่ที่นี่”คุณหญิงนวล

รีบสั่งทำให้ฟ้ายิ้มอย่างพอใจที่คุณหญิงนวลเปิดทางให้ตัวเองก่อนจะถือวิสาสะควงแขนป๊อปปี้เดิน

ไปต่อหน้าต่อตาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่อยู่กับผัวมาทั้งวันแล้วยังจะชะเง้อมองตามผัวคอแทบจะหัก ช่างไม่มียางอายซะจริงๆ

เหมือนตอนที่แม่ของหล่อนลักลอบได้กับพ่อของหล่อนแล้วทำให้ลูกชั้นต้องเสียใจไม่มีผิด”คุณ

หญิงนวลว่าเมื่อฟางชะเง้อมองตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่ามีอะไรรึเปล่าคะ ถ้าไม่มีอะไรฟางขอตัวขึ้นไปอาบน้ำข้างบน”ฟางพูดเพราะไม่ยากจะมี

ปัญหาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ จองหองคิดว่านี่คือบ้านของหล่อนรึไงยะ นี่คือตระกูลจิระคุณคฤหาสน์หลังนี้มีชั้นเป็นเจ้าของไม่

ใช่นังสะใภ้ไร้ยางอายอย่างหล่อน อย่ามาคิดตีตัวเองเป็นเจ้าของบ้านหน่อยเลย”คุณหญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เคยจะอยากสมบัติของคุณย่าหรือพี่ป๊อปเลยนะคะ”ฟางรีบพูดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ นี่คงจะคิดสินะว่าเดิมทีสมบัติของพวกเศรษฐีใหม่อย่างพ่อแม่หล่อนนั้นมีท่วมหัวมากมายจนใช้

ไม่หมด นี่คงอยากจะอวดรวบมากรึไงนี่พ่อแม่ของหล่อนคงจะสอนให้หล่อนภาคภูมิใจในสมบัติตัว

เองสิท่าไอ้สมบัติที่พ่อแม่ของหล่อนกอบโกยมาจากการโกงแล้วเอาเชิดหน้าชูคอให้คนอื่นนับหน้า

ถือตา”คุณหญิงนวลว่าฟางต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่ของฟางพวกท่านไม่เคยโกงใครค่ะพวกท่านทั้ง2สร้างทุกอย่างด้วยความรู้ความสามารถ

และความซื่อสัตย์ของพวกท่านเองต่างหากละคะ พวกท่านไม่ได้โกงใคร”ฟางตกใจที่คุณหญิงนวล

ว่าพ่อแม่ตัวเองอีกครั้งก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาเถียงชั้น นี่หล่อนคิดสินะว่าชั้นอยู่แต่ในบ้านหลังนี้แล้วชั้นจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยหรอ นี่

หล่อนคิดว่าชั้นโง่มากเลยใช่มั้ย”คุณหญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้ความอย่างนั้นนะคะ ฟางแค่จะอธิบาย”ฟางพยายามจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ หึ เถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้ หล่อนมันก็เหมือนแม่ของหล่อนนั่นล่ะ ทำเป็น

ร่ำรวยมีฐานะมั่งมี แต่จริงๆก็ไม่เคยซึมซับไอ่สมบัติผู้ดีเข้าไปในหัวสมองเลย ทั้งหน้าด้านและทำตัว

ต่ำ ก็สมแล้วนิกับพวกชอบแย่งของชาวบ้าน แย่งผู้ชายของคนอื่นมาเหมือนกับแม่ตัวเองไม่มี

ผิด”คุณหญิงนวลว่าอย่างดูถูกฟางและแม่ด้วยความแค้นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่เรารักกัน ตอนนั้นพ่อก็ยังไม่ได้แต่งงานกับลูกสาวคุณย่า แถมฟางก็ไม่ได้แย่งพี่ป๊อปมา

จากฟ้านะคะ เพราะคุณย่าเองไม่ใช่หรอคะที่เป็นคนต้องการให้ฟางมาแต่งงานเป็นสะใภ้ที่นี่”ฟาง

เหลืออดที่ถูกว่าก็โพล่งขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นอยากได้หล่อนมาเป็นสะใภ้ก็จริงแต่แค่ในนาม ก็กะจะลองใจดู ใครจะไปรู้ล่ะว่าพ่อแม่

หล่อนมันง่ายโร่ยกลูกสาวที่ทำตัวใจง่ายแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยคบเลยหึ แต่สุดท้ายก็เป็น

เจ้าสาวค้างอยู่ในห้อง เพราะผัวไม่แล ถึงจะเป็นเมียแต่งก็จริงแต่จำไว้ว่าป๊อปปี้เค้ามีแม่ฟ้ามาก่อน

รู้เอาไว้ซะนังเมียน้อย”คุณหญิงนวลว่าฟางจนสะอึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ใช่เมียน้อย เพราะฟางคือเมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฏหมาย”ฟางโพล่งขึ้นมาอย่างไม่

ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”คุณหญิงนวลที่เห็นหลานชายเดินลงมากับฟ้าก็แสร้งทำเป็นร้องก่อนจะจับที่หัวใจจะล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับนี่มันเกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นย่าตัวเองจะล้มก็รีบเข้าไปประคองแล้วรีบถาม

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หล่อนไปก้าวร้าวอะไรคุณท่านอีกล่ะ ไม่มีมารยาทที่สุด”ฟ้าเดินเข้าไปว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเกลียดพวกที่เถียงคำไม่ตกฟากอย่างหล่อนที่สุด หล่อนมันก็เหมือนกับแม่หล่อนไม่มีผิด อย่า

คิดนะว่าเอาลูกสาวมาเสนอตัวที่นี่แล้วจะลบล้างที่แม่หล่อนทำเลวแย่งภาคย์ไปจากอรอุมาได้”คุณ

หญิงนวลว่าและชี้ไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”ฟางที่ทั้งเครียดเรื่องเฟย์และน้อยใจที่คุณหญิงนวลว่าพ่อแม่ตัวเองก็วิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูเอาไว้ซะตาป๊อป เมียของเราที่เรากำลังจะหลงน่ะ มันไม่เคยเคารพอะไรย่าเลยทั้งที่ย่าเป็นผู้

หลักผู้ใหญ่ของบ้านนี้แท้ๆ คงกะจะให้ย่าตายไวไวสิท่าแล้วจะได้อยู่กับเราที่นี่โดยไม่มีย่า”คุณหญิง

นวลรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าเครียดนะครับคุณย่าเดี๋ยวโรคหัวใจจะกำเริบเอา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประคองคุณหญิงนวลขึ้นไป

บนห้องกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่เสียใจและเหนื่อยเพราะไม่ว่าจะทำยังไงคุณหญิงนวลก็ไม่มีทางจะลดความแค้น

ในตัวแม่เธอลงไปได้ก็มานั่งอยู่ที่เก้าอี้ในห้องนอน ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินทั้งเรื่องของเฟย์และ

เรื่องที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาก็พบฟางกำลังร้องไห้แล้วปาดน้ำตาทิ้งก่อนะเดินหนีก็มาดัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคงจะมาว่าฟางเรื่องที่ฟางก้าวร้าวกับคุณย่างั้นฟางก็ขอโทษนะคะ”ฟางรู้ตัวดีว่าป๊อปปี้ต้อง

ว่าก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ร้อนตัวขนาดนั้นเลยหรอ ยังไม่ทันจะพูดอะไรก็รีบพูดมาแบบนี้”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ก็เห็นๆอยู่นี่คะว่าฟางเถียงคุณย่าของพี่ ฟางผิดที่เป็นเด็กไม่มีสำมาคาราวะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เด็กอย่างเธออย่างน้อยก็น่าจะมีเหตุผลพอว่าทำไมต้องเถียงนี่”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วทำเป็นไม่

สนใจ ความจริงแล้วเรื่องของฟางทำไมเขาจะไม่รู้ ตลอดเวลาที่เขาสอนเธอที่มหาลัยเขารู้ว่าลูก

ศิษย์คนนี้เป็นคนยังไง แม้ภายนอกฟางดูเป็นคนที่สดใสร่าเริง แต่เมื่อเจออะไรที่ไม่เป็นธรรมเธอจะ

เถียงและไม่ยอมขึ้นมาทันที แต่ที่เขาต้องทำเป็นนิ่งและไม่สนใจเพียงเพราะเขากับเธอต้องห่างกัน

ต่อหน้าย่าของเขาเพื่อให้ย่าของเขาเลิกตั้งแง่กับฟางและครอบครัวและปล่อยฟางกลับบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเหนื่อยเหลือเกินค่ะพี่ป๊อป”จู่ๆฟางก็น้ำตาไหลออกมาเมื่อสบตากับป๊อปปี้ เธอรู้สึกอบอุ่นเหลือ

เกิน ตอนนี้เธอรู้สึกดีที่ป๊อปปี้นั้นเลือกที่จะฟังเธอและเข้าใจว่าเธอเถียงย่าเขาไปเพราะอะไรจน

ทำให้เธอกล้าพูดกับป๊อปปี้มากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้นะว่าการที่คุณอยู่ที่นี่คุณต้องอดทนไม่มีความสุขแค่ไหน แต่ถ้าคุณเลือกแล้วผมก็คงจะขัดไม่

ได้ ผมรู้ว่าคุณต้องการจะให้คุณย่าลดทิฐิลงกับเรื่องพ่อแม่คุณ แต่คุณต้องเข้านะว่าคุณย่าท่านเจ็บ

ปวดมากแค่ไหน และชั้นก็รู้ว่าเธอเองก็คงจะอยากแก้ไขอดีตและต้องอดทนมากแค่ไหน โลกนี้ทุก

อย่างนี้มันซับซ้อนมากนะ ยิ่งเราโตขึ้น ยิ่งเราผ่านอะไรมามากขึ้นเรากะเข้าใจว่าทุกอย่างมันซับ

ซ้อนและต้องใช้เวลา อย่าเครียดนะทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี”ป๊อปปี้ที่พูดขึ้นให้ฟาง

ใจเย็นและเลิกร้องไห้ออกมาพลางนิ่งเงียบ เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องใส่ใจความ

รู้สึกฟางมากแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อป”ฟางยิ้มออกมาเมื่อฟังป๊อปปี้แล้วพลางปาดคราบน้ำตาที่ติดที่แก้มอยู่

แต่ด้วยเพราะฟางที่ตื้นตันที่ป๊อปปี้มาพูดดีและให้กำลังทำให้ฟางปาดน้ำตาที่หลออกมาไม่หมด จน

ชายหนุ่มต้องเลื่อนไปนั่งข้างๆแล้วช้อนใบหน้าของฟางมาแล้วปาดคราบน้ำตานั้น ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ฟางเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นว่าชั้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะผละออกจากฟางแล้วรีบเดินเข้า

ห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางที่มองตามแผ่นหลังสามีหนุ่มก็นิ่งไปแล้วถอนหายใจก่อนจะซึมลงไปอีกครั้งเพราะรู้ตัวดี

ว่าถึงแม้จะเป็นเมียแต่งถึงแม้ป๊อปปี้จะดีด้วยแต่เขาคงมีแต่ฟ้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียมาก่อนเธอสินะ

เขาถึงไม่แตะต้องอะไรเธอเลยแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เราจะดึงเธอมาเกี่ยวพันกับเราไม่ได้”ด้านในห้องน้ำป๊อปปี้ที่คิดถึงเมื่อกี้ก็หน้าแดง และ

พลางว่าตัวเองที่อีกนิดก็เกือบจะเผลอทำอะไรฟางก่อนจะพูดกับตัวเองเพื่อเตือน เพราะไม่อยากให้

ฟางต้องแปดเปื้อนเพราะคนใจร้ายแบบเขาเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ เจ็บจัง”เฟย์ที่เริ่มขยับตัวแล้วร้องออกมาด้วยความปวดไปตามตัวแล้วลืมตามองไปรอบๆด้วย

ความประหลาดไม่คุ้นที่ ที่นี่ที่ไหนกันนะ แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

เฟย์ที่พยายามลุกก็ล้มลงไปกองกับพื้นเตียงด้วยความเจ็บตามแผลทั่วตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นมาก็คิดจะหนีเลยรึไงห้ะ”เขื่อนเดินเปิดประตูห้องเข้ามาก็รีบว่าเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม นี่จะตามฆ่าชั้นอีกล่ะสิ เพราะว่าฆ่าชั้นไม่ตายสินะเลยพาชั้นมาฆ่าที่อื่นแบบนี้ ไอ้ฆาตกรใจ

ยักษ์ นายนี่มันเลวไม่มีใครเกินจริงๆ”เฟย์ที่นึกถึงเขื่อนผลักเธอก็รีบว่าด้วยความเสียใจและแค้นที่

เขื่อนทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นมันฆาตกรชั้นอยากให้เธอตาย ให้แม่ของเธอตายๆไปซะ แต่ชั้นบอกแล้วไงว่าความตาย

มันเร็วไปสำหรับแม่เธอ แม่เธอต้องรับรู้ความเจ็บปวดที่พ่อชั้นได้รับว่าเค้าเสียใจมากแค่ไหน”เขื่อน

ว่าแล้วตรงว่ากระชากตัวเฟย์ไปเขย่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปล่อยชั้นเจ็บนะ เขื่อน ปล่อย”เฟย์ร้องด้วยความเจ็บแผลที่แขนทั้ง2แล้วขอให้เขื่อนปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

เขื่อนผลักเฟย์ล้มไปกองกับพื้นอย่างแรงจนเฟย์น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บแผล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายตั้งใจจะฆ่าชั้นตั้งแต่แรกนายก็ฆ่าชั้นเลยสิ เพราะถ้าชั้นตายไปแม่ชั้นก็ต้องเสียและทนทุกข์

ทรมานทั้งเป็นอยู่แล้ว ครอบครัวชั้นยังไงก็ไม่มีความสุขอย่างที่นายต้องการะจับตัวชั้นมาเสียเวลา

ทำไม”เฟย์ถามขึ้นทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะก่อนที่จะฆ่าเธอชั้นก็ขอทรมานเธอก่อนน่ะสิถามได้”เขื่อนพูดแล้วคิดย้อนถึงเมื่อคืนที่เขาให้

กวังและเควินมาส่งเขากับเฟย์ที่บ้านที่จันทบุรีแล้วเขาก็เป็นคนทำแผลให้เฟย์เองเพราะกลัวว่าถ้า

ไปที่โรงพยาบาลนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมันไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว ไอ้นรกส่งมา อื้ออ”เฟย์ที่อึ้งไม่คิดว่าเขื่อนจะทำร้ายเธอขนาดนี้ก็รีบอ้า

ปากว่าเขื่อนไปหยุดตามอารมณ์ที่โกรธของเธอก่อนเธอจะอึ้งเมื่อถูกเขื่อนประกบปากของเขามา

ปิดปากของเธอไว้

 

 

 

 

 

 

 

“รู้เอาไว้ที่นี่มันถิ่นของชั้น อย่ามาปากดี หรืออย่าอวดดีกับชั้น ชั้นพาเธอมาที่นี่แสดงว่าต่อไปนี้เธอ

ไม่มีสิทธิ์จะขัดชั้น ถ้าไม่อยากเจอดีอีก และถ้าอยากรอดกลับไปก็ทำให้ชั้นพอใจไม่สิ ถ้าชั้นเบื่อ

เธอเมื่อไหร่แล้ว ชั้นจะเป็นคนไปส่งเธอที่บ้านเอง อ้อ แต่สำหรับพวกนีระสิงห์ส่งมันดีไป ต้องโยน

ทิ้งไว้ข้างทางแล้วหาทางกลับบ้านเองดีกว่า สะใจกว่าเยอะ”เขื่อนที่ถอนจูบเฟย์ออกมาก่อนจะว่า

เฟย์อย่างไม่กลัวแล้วเดินไปปิดประตูห้องขังเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ชั้นจะกลับบ้าน”เฟย์ทั้งอึ้งและโกรธปะปนกันก่อนจะร้องแล้วทุบพื้นอย่าง

หงุดหงิดที่เธอเจ็บตัวอยู่ทำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งหนีเขาไป

 

 

 

 

 

นั่นไง สะใภ้ที่นี่โดนด่าซะคอมโบเซ้ทแบบนี้ คราวต่อไปฟางจะโดนอะไรน้อออ