เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) 22 น้องสาวหายไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอย ปวดหัวจัง”ฟางค่อยๆลืมตาตื่นในวันต่อมาด้วยอาการที่เมาค้างจากเมื่อคืนก่อนจะค่อยๆฝืนตัว

เองให้ลุกขึ้นแล้วต้องหน้าแดงจัดเมื่อเห็นป๊อปปี้มานอนข้างๆเธอ นี่มันคอนโดพ้อยท์เพื่อนเธอแล้ว

ป๊อปปี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

 

 

 

 

 

 

 

“อืม/ว้ายๆ”ป๊อปปี้ที่พลิกตัวนอนตะแคงเป็นจังหวะที่ฟางชะโงกหน้าไปดูทำให้ร้องตกใจก่อนจะ

หงายตกเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงร้องของฟางก็รีบลืมตาตื่นก่อนะคว้ามือร่างบางไม่ให้ตกเตียงได้ทัน ทำให้ฟาง

นั้นตกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มแทนที่จะตกลงจากเตียง ฟางใจเต้นรัวเมื่อถูกสามีหนุ่มของเธอ

กอดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นกันได้แล้วค่าจะได้ไปทานข้าว ว้าย”พ้อยท์ที่เดินเปิดประตูเข้ามาปลุกป๊อปปี้และฟางแล้วร้อง

เมื่อเห็นทั้งคู่กอดกันอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พ้อยท์มาดูอาการของฟางด้วยนะ”ป๊อปปี้หน้าแดงก่อนจะรีบปล่อยฟางแล้วลุกขึ้นไปจัดการ

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะพ้อยท์”เมื่อป๊อปปี้เดินออกไปแล้วฟางก็รีบถามเพื่อนสาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเชื่อเลยจริงๆว่านี่คือเมาครั้งแรกของเธอ นี่เธอจำอะไรไม่ได้เลยรึไงว่าเมื่อคืนเธอน่ะเมาปลิ้น

ขนาดไหน จนชั้นกับยัยเฟย์เอาแทบไม่อยู่เลยโทรให้อาจารย์มารับเธอ เอ่อ ความจริงพวกเราไม่

ได้โทรหรอกแต่อาจารย์โทรมาหาเธอพอดีพวกเราเลยให้อาจารย์มาดูแลเธอที่นี่เมื่อคืนนี้”พ้อยท์

สารภาพทุกอย่างให้เพื่อนสาวฟังทำให้ฟางหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

“เพื่อนบ้า จะบอกพี่ป๊อปทำไมเล่า”ฟางหน้าแดงก่อนจะมุดตัวเองลงไปนอนบนเตียงแล้วคลุมโปง

ด้วยความเขิน เพราะถ้าเป็นอย่างที่พ้อยท์บอกแสดงว่าเมื่อคืนเธอเมามากแล้วแบบนี้จะเผลอสร้าง

วีรกรรมอะไรใส่ป๊อปปี้รึเปล่านะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อฟางจัดการตัวเองแล้วเดินออกมาจากห้องก็ชะงักเมื่อป๊อปปี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ตามสบายเลยนะคะทั้ง2คนเดี๋ยวพ้อยท์ขอตัวไปซักผ้าข้างล่างก่อนนะคะ”พ้อยท์เห็นฟาง

ออกมาก็รีบยกตะกร้าผ้าออกไปนอกห้องโดยที่ไม่รอให้ฟางทักท้วงอะไรเลย ฟางนิ่งก่อนจะค่อยๆ

เดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายปวดหัวรึยัง/คะ”ป๊อปปี้ปิดหนังสือพิมพ์ก่อนจะถามฟาง ทำให้หญิงสาวย่นหน้าด้วยความไม่

เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เมื่อคืนเราเมาหนักมากน่ะสิ นี่หายปวดหัวจากเมาค้างรึยัง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันแก้วชาร้อนให้กับ

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ดื่มซะ ทานอะไรร้อนๆมันจะได้ช่วยให้หายากอาการเมาค้างได้นะ”ป๊อปปี้พูดพลางยกแก้วกาแฟ

ตัวเองมาดื่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางต้องขอโทษด้วยนะคะที่เมาเละจนต้องให้พี่ป๊อปมาดูแลกลางดึกแบบนี้”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษผมทำไมล่ะ ผมต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษคุณที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณต้องเสียใจแล้วหนี

กลับบ้านมาแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ที่พี่ป๊อปพูดมันจริงนี่คะเราเองแต่งงานกันเพราะหน้าที่”ฟางพูดแล้วซึมลงไปเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อ

วาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เรา2เองแต่งงานกันเพราะหน้าที่ แต่ในเมื่อเราแต่งงานกันมาแล้วแม้จะเป็นแค่ในนามแต่

เรา2คนก็ได้ชื่อว่าสามีภรรยากัน และคนเป็นสามีภรรยากันต้องไม่ทำให้กันต้องเสียใจ และมีปัญหา

อะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน ทานข้าวต้มร้อนๆเถอะเดี๋ยวผมไปหยิบยาแก้แฮ้งค์มาให้คุณเอง ถ้ายังปวด

หัวอยู่เดี๋ยวเราค่อยกลับบ้าน เพราะวันนี้ผมลางานไว้แล้ว”ป๊อปปี้พูดพลางลุกขึ้นไปหายาและน้ำดื่ม

ให้กับฟาง ฟางยิ้มด้วยความตื้นตันใจที่สุดท้ายป๊อปปี้ก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว พี่พ้อยท์ไปไหนแล้วล่ะคะ”เฟย์เดินออกมากห้องพลางถามหาพ้อยท์จากป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ลงไปซักผ้าน่ะ น่ะไปไหนแต่เช้าน่ะเฟย์ถ้าจะกลับบ้านเดี๋ยวเรากลับด้วยกันเลยก็ได้”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟย์ไม่ได้กลับบ้านน่ะค่ะ เดี๋ยวเฟย์จะเลยไปทำธุระกับเพื่อนก่อนแล้วเย็นๆจะกลับบ้าน เฟย์

ฝากพี่ป๊อปดูแลพี่สาวของเฟย์ด้วยนะคะ ไปก่อนนะพี่ฟาง”เฟย์พูดก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายตัวเอง

แล้วเดินออกไปนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”เมื่อทานข้าวเสร็จฟางตั้งใจจะลุกเอาชามไปเก็บเองก็เซล้มจนป๊อปปี้ต้องรีบไปประคอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

 

ชามที่ฟางถือนั้นหล่นแตกกับพื้นทำให้ป๊อปปี้พาฟางไปนั่งก่อนจัดการเศษชามที่แตกนั่นแทน

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อปเลือดออกฟางขอโทษนะคะที่ทำให้พี่เจ็บตัว”ฟางที่เห็นมือป๊อปปี้โดนเศษชามบาดก็รีบ

พูดก่อนจะรีบไปหากล่องพยาบาลแล้วพาป๊อปปี้มานั่งทำแผลที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้นั่งเงียบมองดูฟางทำแผลและห่วงตัวเองก็ใจเต้นไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ฟางพันพลาสเตอร์แล้วนะคะ เอ่อลายมันอาจจะมุ้งมิ้งไปหน่อยแต่ห้องยัยพ้อยท์

มีพลาสเตอร์แค่เท่านี้เองน่ะค่ะ”ฟางพูดพลางมองพลาสเตอร์สีชมพูลายกระต่ายที่เธอติดที่นิ้วของ

ป๊อปปี้ก็หน้าแดงแล้วอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร มันก็ปิดแผลได้เหมือนกันล่ะน่าว่าแต่เมื่อกี้ยังไม่หายปวดหัวใช่มั้ย นอนพักตรงนี้ก่อน

ก็ได้นะ เดี๋ยวผมจะเฝ้าคุณเองแล้วถ้าค่อยยังชั่วเราก็กลับบ้านของเรากันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กับ

ฟางทำให้ฟางอึ้งเพราะนานทีป๊อปปี้จะยิ้มให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ กลับบ้านของเรา”ฟางยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะเอนตัวลงนอนที่โซฟาอย่างสุขใจที่ได้อยู่กับ

ป๊อปปี้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาหาใครไม่ทราบน้องสาว”กวังชะงักเมื่อเฟย์เข้ามาในผับหรูที่ประจำของพวกเขาตอนกลางวัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าเธอคิดถึงพวกเรา พวกเรายังว่างนะ”เควินยิ้มกวนๆให้กับเฟย์แล้วจะเดินไปหาจนเฟย์ถอย

ห่างจนไม่อยากยุ่งด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำแบบนี้กับชั้นนะ นี่ลูกพี่พวกนายอยู่มั้ย”เฟย์ว่าก่อนจะชูที่ช็อตไฟฟ้าออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เคยเป็นผู้หญิงของเฮียเขื่อนยังไงเนี่ยไม่รู้ว่าคอนโดเค้าอยู่ที่ไหน”กวังถอนหายใจก่อนจะพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหงล่ะ ก็พี่เขื่อนเค้าไม่ได้คิดจริงจังอะไรอยู่แล้วนิไม่แปลกที่จะไม่บอกที่พักของพี่แกเพราะกลัว

จะมีพวกน่ารำคาญมาตามตอแบบแบบนี้”เควินรีบเยาะเย้ยเฟย์ทำให้เฟย์สะอึกแล้วกำมือแน่นซ่อน

ความรู้สึกที่เจ็บปวดเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เธอนี่ก็หน้าด้านหน้าทนดีเนาะที่รู้ว่าพี่เขื่อนไม่เอาก็ยังจะตามพี่เค้าอีก”กวังรีบพูดเสริม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากทั้งคู่นั่นล่ะถ้าไม่รู้อะไรจริงๆก็อย่ามาดีแต่ว่าคนอื่นแบบนี้ พวกนายบอกมานะว่าที่พักของ

ลูกพี่พวกนายอยู่ที่ไหนกันแน่ ไม่อย่างงั้นชั้นจะสั่งลูกน้องชั้นที่อยู่ข้างนอกมากระทืบพวกนาย”เฟย์

โกรธก่อนจะรีบโกหกว่ามีพรรคพวกอยู่ข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ดุจังพี่เค้าอยู่ที่คอนโดxxxอ้อ ถ้าพี่เค้าถามว่ารู้ได้ไงห้ามสาวมาถึงพวกเรานะว่าพวกเราเป็น

คนบอกน่ะ”เควินกลืนน้ำลายเอื้อกลงคอก่อนจะรีบพูดแล้วขอตัวไปดูความเรียบร้อยส่วนอื่นกับกวัง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

เมื่อมาถึงหน้าห้องของเขื่อนเฟย์ก็รีบเคาะประตูเรียกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาแล้วค่า ว้าย เธอมาที่นี่ได้ยังไงกัน”แบมเดินมาเปิดประตูแล้วร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเฟย์ยืนอยู่

หน้าห้องเพราะปกติแล้วเขื่อนมักจะไม่หิ้วสาวที่ไหนมาที่คอนโดส่วนตัวเลย เฟย์สะอึกแล้วคิดย้อน

ถึงคำพูดของกวังและเควินที่ผับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนอยู่มั้ย”เฟย์พยายามมองข้ามเสื้อคลุมอาบน้ำที่แบมสวมอยู่ก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ แต่ชั้นไม่ให้เข้าไปหรอกนะเพราะพี่เขื่อนเค้าไม่อยากเจอผู้หญิงหน้าด้านตามผู้ชายแบบ

เธอ”แบมว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เงียบซะ ชั้นไม่ได้มาตามเค้าอย่างที่เธอเข้าใจ วันนี้ชั้นมีเรื่องจะเคลียร์กับเค้า หลีก”เฟย์ว่าก่อน

จะผลักแบมเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย เข้ามาไม่ได้นะ นี่อยากมีเรื่องมากนักหรอชั้นจะเรียกยามนะ”แบมโวยวายว่าเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอแบม เสียงดังโวยวายจริงๆ”เขื่อนนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ไม่ทันที่เขื่อนจะว่าอะไรเมื่อเห็นเฟย์ เฟย์ก็ตบหน้าชายหนุ่มจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คือโทษที่นายกล้ามายุ่งกับพี่สาวชั้น”เฟย์ว่าชายหนุ่มและพยายามข่มอารมณ์โกรธตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด มาตบพี่เขื่อนแบบนี้ได้ยังไงนังหน้าด้าน”แบมโกรธแทนก็พุ่งเข้ามาทำร้ายเฟย์บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

เฟย์หลบทันก่อนจะรีบหันไปชกหน้าแบมจนแบมล้มคว่ำก่อนที่แบมจะกรีดร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

เขื่อนตกใจที่เฟย์ทำร้ายแบมก็ผลักเฟย์จนล้มก่อนที่จะประคองแบมขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าแล้วไสหัวออกไปซะ อย่ามาที่นี่อีก ไป๊”เขื่อนออกปากไล่เฟย์ทันทีที่เห็นเลือดออกจาก

จมูกของแบม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่อยากจะมาเหยียบที่สกปรกๆนี่นักหรอก ชั้นจะมาสั่งห้ามไม่ให้นายยุ่งกับพี่ฟาง พี่ฟาง

ไม่ใช่เหยื่อของนายที่นายจะมาเล่นสนุกแบบนี้ พี่ฟางเค้าแต่งงานแล้วและเค้าเองก็รักพี่ป๊อปมา

กด้วยรู้ไว้”เฟย์ว่าก่อนจะปารูปที่เอามาจากฟางใส่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันคะพี่เขื่อน”แบมเห็นรูปเขื่อนกับฟางก็ตกใจก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะแบมก็แค่เกมส์สนุกๆเท่านั้นล่ะ อย่าซีเรียสเลย”เขื่อนหันมาพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เฟย์ที่เดือดจัดและทนต่อไปไม่ไหวก็พุ่งเข้ามาทำร้ายเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ชั้นกับพี่ ครอบครัวของชั้นไม่ใช่เกมส์สนุกที่จะให้แกเล่นนะไอ้เลว ไอ้ชั่วนรกส่งมาเกิด”เฟย์

โวยวายทั้งตบทั้งทุบตีเขื่อนทั้งแค้นทั้งเสียใจที่ตัวเองเลยรู้สึกดีๆกับผู้ชายสารเลวแบบเขื่อนคนนี้

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อนที่ทั้งรำคาญและต้องการให้เฟย์ออกไปก็ผลักเฟย์ไปชนตู้กระจกจนแตกอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด พี่เขื่อน นังนั่นมันเลือดออกแล้ว มันจะตายมั้ยพี่”แบมกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเฟย์แน่นิ่ง

จมกองเลือดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แบม เงียบไปแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วโทรเรียกกวังกับเควินมาให้พี่ด้วย”เขื่อนว่าก่อนที่แบมจะรีบ

ลนลานเข้าไปใส่เสื้อผ้าด้วยความกลัวถ้าเกิดเฟย์ตายขึ้นมาที่ห้องเขื่อนแบบนี้ คนที่ต้องสงสัยต้อง

เป็นเธอแน่ๆเพราะเธอยู่ในที่เกิดเหตุนี้

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”เขื่อนสบถออกมาอย่างหัวเสียและเอามืออังที่จมูกก่อนจะแอบโล่งอกที่เฟย์ยังไม่ตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว เย็นแล้วหรอคะเนี่ย”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาก็ร้องเมื่อพบว่าเป็นเวลาทุ่มนึงแล้วทำไมป๊อปปี้

ไม่ปลุกเธอนะ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เราน่ะขี้เซาหลับอยู่ก็เลยไม่อยากจะกวนน่ะ”ป๊อปปี้แอบขำเมื่อเห็นท่าทางของฟางลนลานเมื่อ

ตื่นแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปทำไมไม่ปลุกฟางละคะฟางไม่ได้ขี้เซาสักหน่อยแล้วนี่พ้อยท์ไปไหนแล้วล่ะคะ”ฟางหน้า

แดงแล้วถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“พ้อยท์เข้าออกไปทำธุระกับพ่อน่ะเลยบอกว่าถ้าฟางตื่นแล้วแล้วจะกลับก็ฝากล้อคประตูห้องด้วย

นะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่มันมือถือยัยเฟย์นี่นา ดันลืมไว้ที่นี่งั้นเดี๋ยวเราเอาไปคืนให้เฟย์ก่อนจะกลับบ้านนะคะ”ฟางหัน

ไปตามเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก็พบว่าเป็นมือถือของน้องสาวก่อนจะมีเบอร์พ่อแม่ตัวเองโทรหา

เกือบ100สาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ งั้นเราไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอาสาขับรถพาฟางมาที่บ้านของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะพ่อ โทรหาน้องตั้งหลายสาย”ฟางเดินเข้ามาในบ้านกับป๊อปปี้ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ฟางนี่มือถือของเฟย์ไปอยู่ที่หนูได้ยังไงล่ะลูก”ภาคย์แปลกใจที่เห็นมือถือลูกสาวคนเล็กอยู่ที่

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พอดีเรื่องมันยาวน่ะค่ะพ่อ แล้วนี่น้องยังไม่กลับบ้านมาเลยหรอคะ”ฟางถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยงไม่กลับมาเลยลุก ก็พวกพ่อกลับมากันตอนบ่ายๆแล้วไม่เห็นน้องก็แปลกใจน่ะ เพราะยัยเฟย์นัด

กับพ่อแม่ว่าเราจะทานข้าวด้วยกันตอนบ่ายก็ยังไม่มาทำให้แม่เค้าร้อนใจโทรหาน่ะลูก”ภาคย์ตอบ

ลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์บอกกับฟางนะคะว่าจะไปหาเพื่อนแล้วจะรีบกลับบ้าน”ฟางพูดเมื่อเห็นคนเป็นแม่วางสายจาก

โทรศัพท์แล้วเดินมา

 

 

 

 

 

 

 

“ทำยังไงดีฟาง เพื่อนๆยัยเฟย์บอกกันว่าเฟย์ไม่ได้ไปหาพวกเค้า นี่เฟย์ไปอยู่ไหนน่ะลูก”พลอย

ร้อนใจหลังจากที่โทรหาลูกสาวคนเล็กไม่ติดก็โทรตามเฟย์จากที่บ้านเพื่อนๆของเฟย์ทุกคนก็ไม่มี

วี่แววของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวผมจะช่วยตามหาเฟย์อีกแรงนะครับ”ป๊อปปี้เห็นท่าทางทุกคนก็รีบอาสาช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

แหมๆๆๆๆ ถึงแม้จะเป็นผู้ชายใจร้ายแต่ก็ดูและแล้วก็ช่วยตามหาน้องสาวเค้าซะด้วย

 

 

 

ตัวร้ายจริงๆรึเปล่าน้อป๊อปปี้

 

 

แล้วคู่ของเฟย์จะเผ็นไงหนอออออต้องติดตามๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา