เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เฟย์ว่าเราใจเย็นๆกันก่อนเถอะนะ”เฟย์และพ้อยที่ออกมารับฟางที่หน้าปากซอยทางไป

คฤหาสน์จิระคุณพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พี่เหนื่อยเหลือเกินเฟย์”ฟางซึมลงไปเพราะไม่รู้ว่าเธอจะทนอยู่ที่นั่นได้อีกนานแค่ไหน และ

เมื่อไหร่ป๊อปปี้จะมองเธอกลับมาบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเล่าให้พวกเราฟังได้มั้ยว่าฟางทะเลาะอะไรกับอาจารย์”พ้อยท์ถามพลางขับรถให้2สาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ตอนนี้ยังไม่อยากเล่าน่ะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านเรานี่”ฟางพูดก่อนจะแปลกใจที่พ้อยท์ไม่ได้

พากลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง ลองคิดดูนะตอนนี้พ่อแม่เราไว้ใจทางบ้านโน้นมากแค่ไหน แถมวันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน

ถ้าเกิดพวกท่านรู้ว่าพี่ฟางกับพี่ป๊อปทะเลาะกันขึ้นมาแล้วไปหาผู้ใหญ่บ้านโน้นไม่กลายเป็นเรื่อง

ใหญ่หรอ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นกับเฟย์ก็เลยตัดสินใจว่าคืนนี้เราจะเปิดคอนโดของชั้นแล้วปาร์ตี้แบบสาวๆกัน”พ้อยท์พูด

แล้วยิ้มก่อนจะเลี้ยวรถไปที่คอนโดตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฟางพูดแล้ววางกระเป๋าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ นี่มัน”พ้อยท์ที่สังเกตรูปที่ฟางหยิบมาด้วยก็ตกใจแล้วเรียกเฟย์มาดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต้องใช่แน่ๆที่ฟางกับพี่ป๊อปทะเลาะกันต้องเป็นแผนของเขื่อนแน่ๆ เลวจริงๆ”เฟย์อึ้งพลางมองรูป

ที่ฟางหยิบมาด้วยเป็นรูปฟางกับเขื่อนกำลังคุยกันหน้าโรงหนังแล้วกำมือแน่น โกรธที่เขื่อนเข้ามา

ยุ่งกับพี่สาวตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวมากอ่ะ นี่รู้ทั้งรู้ว่าฟางแต่งงานมีสามีแล้วยังจะทำให้เค้าทะเลาะกันอีก”พ้อยท์พาลโมโหเรื่อง

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชายแบบนั้นสะกดคำว่าสำนึกไม่เป็นหรอกพี่พ้อยท์ หึ เขื่อนนายจะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย”เฟย์โกรธจัด

ก่อนจะคิดถึงเขื่อนที่นอกจากจะทำร้ายเธอแล้วยังเป็นต้นเหตุให้ฟางกับป๊อปปี้ทะเลาะกันแบบนี้ก็

คิดหาทางเอาคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวฟางว่าจะลงไปหาอะไรทานข้างล่างนะ”ฟางออกมาจากห้องน้ำแล้วพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเราไปด้วยกันพี่ฟาง นี่หมอนั่นแอบมาหาพี่ฟางงั้นหรอ”เฟย์พูดพลางชูรูปขึ้นมาด้วยความ

โมโห

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่บังเอิญเจอน่ะพี่ยังแปลกใจเลยว่าทำไมพี่ป๊อปถึงได้รับแฟกช์รูปนี้ที่มหาลัย”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะนี่ส่งไปมหาลัยเลยหรอ เฟย์แฟนเก่าเธอนี่เลวมาก”พ้อยท์โมโหโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องอีตาเขื่อนนี่เฟย์เคลียร์ให้ ส่วนเรื่องที่ฟางกับพี่ป๊อปกำลังไม่เข้าใจกันตอนนี้คงมาจากเรื่องอี

ตานี่เดี๋ยวเฟย์จะโทรคุยกับพี่เขยเฟย์ให้เองค่ะ”เฟย์พูดก่นจะหยิบมือถือฟางพลางกดโทรหาเบอร์

ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเฟย์ เอ่อ ตอนนี้พี่แค่อยากจะพักน่ะ ยังไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้นเอ่อ เมื่อกี้ในตู้เย็นของพ้อ

ยท์มีเบียร์ด้วยนิ งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรมากินแล้วดื่มเบียร์กันเถอะ”ฟางพูดและพยายามเปลี่ยนเรื่อง

ให้2สาวเลิกสนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หา เบียร์”พ้อยท์และเฟย์แทบเหวอเมื่อได้ยินว่าฟางดื่มเบียร์เพราะปกติแล้วฟางนั้นแทบไม่แตะ

ของพวกนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปทำไมพี่ป๊อปทำแบบนี้ ปล่อยให้คุณฟางกลับบ้านได้ยังไง”แก้วที่รู้เรื่องก็เข้ามาต่อว่าพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เค้าอยากจะกลับพี่จะไปห้ามอะไรเค้าได้ล่ะมันคือสิทธิ์ของเค้า”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆไม่สนใจฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่นั่นคือเมียนะพี่ พี่ป๊อปอย่าลืมสิว่าตัวเองแต่งงานมีเมียแล้ว คุณฟางเค้าอดทนอยู่ที่แล้วต้องทน

ให้คุณย่าโขกสับ ทนเห็นภาพบาดตาของพี่กับฟ้ามันก็มากพอแล้วทำไมพี่ไม่สนใจเธอเลย”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าอยู่ที่นี่มันลำบากมากก็ให้เค้ากลับไปอยู่กับพ่อแม่เค้าก็ได้”ป๊อปปี้พูดตามจริง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ใครกลับไปไหน”ไม่ทันที่แก้วจะพูดต่อฟ้าและคุณหญิงนวลก็เดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางกับพี่ป๊อปทะเลาะกันเธอเลยกลับไปนอนที่บ้านคืนนี้ค่ะ”แก้วเกรงคุณหญิงนวลก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หึ กะแล้วว่ามันต้องทนไม่ได้วิ่งโร่ไปฟ้องพ่อแม่มัน ดี จะได้รู้สักทีว่าพวกเศรษฐีใหม่มันก็เป็นแบบ

นี้ไม่มีความอดทน หึ สมน้ำหน้ามัน ฟ้าตั้งโต๊ะอาหารเย็น วันนี้ชั้นมีความสุขเหลือเกิน”คุณหญิง

นวลพูดอย่างสะใจแล้วเดินเข้าไปที่ห้องอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่คิดเลยนะคะว่าพี่ชายของแก้วคนนี้จะเป็นคนไม่มีหัวใจ”แก้วมองพี่ชายอย่างผิดหวังก่อนจะ

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จแล้วป๊อปปี้ก็กลับมานั่งที่ห้องนอนตัวเองมองเตียงนอนที่มีฟางอยู่

มองดูตุ๊กตาที่หญิงสาวรีบนไม่ได้เอามันกลับไปด้วยก็ต้องชะงักเมื่อฟ้าเดินเข้ามาในห้องมากอด

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้นังเมียขี้แยของคุณป๊อปไม่อยู่แล้ว เรามาสนุกกันเถอะค่ะ”ฟ้าพูดแล้วยิ้มก่อนจะซุกไซร้ตามตัว

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า ไม่เอาอย่าทำแบบนี้”ป๊อปปี้ตกใจที่ฟ้าจู่โจมตัวเองและพลางแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมละคะ เราก็ทำอย่างที่เคยๆทำสิคะจะต้องกลัวอะไรในเมื่อก้างขวางคอของพวกเราไม่ได้อยู่

ที่นี่แล้วหรือว่าคุณป๊อปเกรงใจแม่เมียจำเป็นนั่นของคุณป๊อป”ฟ้าพูดขึ้นแล้วมองไปที่รูปแต่งงาน

ของป๊อปปี้และฟางที่แขวนข้างฝาไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่า ตอนนี้เราจะทำอะไรเราก็ควรนึกถึงเรื่องที่ควรไม่ควรดีกว่านะฟ้า ห้องนี้มันคือห้องที่เป็นห้อง

หอของชั้นกับฟางถึงแม้ชั้นจะแต่งงานกับเธอแค่ในนาม แต่อย่างน้อยห้องนี้มันก็คือห้องของ

ฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปที่ตุ๊กตาของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ก็ฟ้าต้องการคุณป๊อปนี่คะ และฟ้าก็รู้ว่าคุณป๊อปต้องการฟ้า”ฟ้าพูดแล้วซุกไซร้ป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“หัดระงับใจตัวเองไว้หน่อยสิฟ้า”ป๊อปปี้ตกใจรีบผละหนีฟ้าแล้วรีบว่าทำให้ฟ้าหน้าเสียทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปทำเหมือนกับฟ้าไม่มียางอายทั้งๆที่ฟ้าเองก็มาก่อนมัน เป็นเมียก่อนมันแท้ๆ”ฟ้าที่ทั้ง

โกรธและเสียหน้าก็โพล่งออกมาก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ป๊อปปี้ที่มองดูฟ้าออกปากห้องก็นั่งและติดกระดุมเข้าที่เดิมพลางมองรูปแต่งงานของเขาและ

ฟางก่นที่จะลุกไปอาบน้ำจัดการตัวเองหมายจะนอน แต่เมื่อล้มตัวลงนอนแล้วมองตุ๊กตาที่ฟางเคย

เอามากอดเวลาที่เขาไม่อยู่ห้องก็อดนึกถึงร่างบางไม่ได้จึงลุกออกมาเดินเล่นยามค่ำคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเราจะไปไหนน่ะแก้ว”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นแก้วทำท่าลับๆล่อๆแล้วจะออกไปที่ประตูบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วก็ไปตามพี่สะใภ้ของแก้วกลับมาน่ะสิคะ ถ้าพี่ป๊อปไม่อยากตามก็ไม่ต้องมายุ่ง เชิญไปหาเมีย

รักอีกคนของพี่เถอะค่ะ”แก้วพูดอย่างน้อยใจในตัวพี่ชายแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ ป๊อปปี้รีบคว้าแขนน้องสาวตัวเองไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ฟางเป็นเมียพี่พี่ก็ต้องไปตามเองสิ เรากลับไปนอนได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้น

ทำให้แก้วยิ้มดีใจก่อนะรีบวิ่งกลับเข้าไปที่ห้องนอนตัวเองตามเดิม ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะกด

โทรศัพท์โทรหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืดๆ

 

 

 

 

 

 

โทรศัพท์มือถือของฟางที่สั่นและโชว์เบอร์ป๊อปปี้ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อาจารย์โทรมาน่ะ”พ้อยท์ที่เห็นมือถือฟางสั่นก็เรียกฟางที่ดื่มเบียร์และเริ่มเมาให้มารับ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ พ้อยท์ม่ายต้องมาหลอกฟาง พี่ป๊อปน่ะไม่มีวันโทรหาฟางหรอก เราน่ะไม่ได้รักกัน”ฟางที่เมา

แล้วก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รักกันแล้วจะแต่งงานและอยู่ด้วยกันทำไมล่ะฟาง เมาใหญ่ละนะเรา”พ้อยท์ส่ายหน้าแล้วเดิน

เอามือถือมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ตอนนี้เมาไม่ได้สติแล้วก็ปัดมือถือของตัวเองลงอย่างไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รับเดี๋ยวเฟย์รับเองนะพี่ฟาง”เฟย์พูดแล้วรีบกดรับโทรศัพท์ของพี่เขยตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย คนบ้าไม่เคยฟังอะไรเราเลย ทั้งๆที่เราทุ่มเทให้ทุกอย่างทำไมไม่มองกลับมาบ้าง

ฮือๆ”ฟางที่เมาแล้วเริ่มร้องไห้ออกมาทำให้พ้อยท์เหวอก่อนจะรีบกอดปลอบฟางที่ร้องไห้โวยวาย

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเสียงฟางใช่มั้ย เอ่อ ฟางผมขอโทษนะวันนี้”ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงแปลกๆก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อพี่ป๊อปคะ นี่เฟย์เอง ตอนนี้พี่ฟางกับเฟย์เราไม่ได้อยู่ที่บ้านนะคะ เราอยู่ที่คอนโดของพี่พ้อยท์

และตอนนี้พี่ฟางเค้าเสียใจแล้วเมาไปแล้วค่ะถ้าพี่ป๊อปอยากจะขอโทษพี่ฟางล่ะก็ งั้นพี่ช่วยมาดู

อาการพี่ฟางทีนะคะ”เฟย์พูดก่อนจะรีบส่งข้อความที่อยู่คอนโดพ้อยท์ให้ป๊อปปี้ทันทีซึ่งไม่รู้ว่าชาย

หนุ่มนั้นจะมารึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ยัยขี้แย”ป๊อปปี้ที่ตกใจและเหวอกับที่เฟย์บอกก่อนจะแอบขำแล้วขับรถออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกดื่นป่านนี้เจ้าป๊อปขับรถออกไปไหนน่ะฟ้า”คุณหญิงนวลมองมาจากหน้าต่างแล้วถามคนสนิท

อย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะไปตามเมียแต่งของคุณป๊อปนั่นล่ะค่ะ นี่คงจะมารยาให้คุณป๊อปหลงมันแล้วแน่ๆ”ฟ้าพูอย่าง

แค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ไม่มีวัน หลานของชั้นจะไม่มีวันหลงไอ้พวกนีระสิงห์ที่จองหองพวกนั้นได้ สิ่งที่พวกนั้นจะได้รับ

จากเรานั้นมันไม่ใช่ความรักและการให้อภัย แต่มันคือความอับอายต่างหากล่ะ”คุณหญิงนวลพูด

อย่างโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อป๊อปปี้มาถึงหน้าห้องของพ้อยท์ที่คอนโดก็พลางเคาะประตูเรียก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะคะอาจารย์ที่พ้อยท์ไม่ได้ห้ามยัยฟาง”พ้อยท์เปิดประตูและขอโทษป๊อปปี้ก่อนจะ

เดินพาชายหนุ่มมาหาฟางที่นั่งตรงโซฟาที่เมาและเต้นไปมาไม่มีสติพลางดึงเฟย์ให้ไปเต้นด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์มาเต้นกันๆ วู้ววว มาเต้นให้ลืมคนใจร้ายไปเลย เย้ๆ”ฟางที่เมาและเต้นไปมาก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปช่วยหน่อยสิคะ เฟย์ไม่ไหวแล้ว พึ่งเคยเห็นพี่ฟางเมาครั้งนี้ครั้งแรกเลย”เฟย์รีบร้องเรียก

ป๊อปปี้ให้ช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พอได้แล้ว กลับบ้าน”ป๊อปปี้ส่ายหน้ากับอาการของฟางก่อนเดินไปดุคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ม่ายกลับ ม่ายต้องมายุ่งเลยย บอกเองม่ายช่ายหรอว่ารักของเรามานคือหน้าที งั้นวันนี้คือวานพ้าก

ผ่อนน”ฟางพูดแล้วกระโดดเต้นบนโซฟาไปมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เมาใหญ่แล้วนะพอได้แล้ว”ป๊อปปี้เห็นฟางพูดไม่รู้เรื่องก็รีบดึงฟางมาคุยด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ม่าย ต้องมายุ่งงง ม่ายเคยเห็นกันในสายตาอยู่แล้วนิ คนใจร้ายยย”ฟางพูดพลางทุบอกกว้างของ

ป๊อปปี้แล้ว้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตั้งสติก่อนสิฟาง เลิกร้องไห้แล้วมาพูดกันดีๆ”ป๊อปปี้ตกใจก็พยายามเรียกสติภรรยาสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆโคนใจร้าย ไม่รักกันไม่พอแล้วยังจะไล่กันไปหาคนอื่นอีก เค้าไม่ได้เหมือนตัวเองนะ อุ้บ

อ้วกกก”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วทุบป๊อปปี้ก่อนที่จะเริ่มโก่งคอและอ้วกออกมาใส่สามีตัวเอง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว ยัยฟาง อาจารย์”พ้อยท์ตกใจเมื่อเห็นสภาพป๊อปปี้และฟางก่อนะรีบพาฟางและป๊อปปี้ไป

ล้างอว้กทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษจริงๆนะคะอาจารย์ที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”พ้อยท์รีบพูดเมื่อป๊อปปี้เมื่อชายหนุ่มจัดการเปลี่ยน

เสื้อผ้าที่พ้อยท์ไปหายืมเสื้อผ้าผายของเพื่อนข้างห้องมาให้และรีบขอโทษขอโพยอาจารย์หนุ่ม

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรล่ะ นี่มันเหตุสุดวิสัยนี่นาแล้วนี่ฟางเป็นยังไงบ้างล่ะ”ป๊อปปี้พูก่อนจะถามเฟย์ที่เอาผ้าชุบ

น้ำและกะละออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าและก็เช็ดตัวให้พี่ฟางเรียบร้อยแล้วค่ะ เอ่อ พี่ป๊อปคะ นี่มันก็ดึกมากแล้ว

แถมพี่ฟางเองก็เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่อง เฟย์กลัวว่าถ้าพี่เอาพี่ฟางกลับตอนนี้เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเอาน่ะ

ค่ะ”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนก็ได้นะ”ป๊อปปี้อึกอักพูดอย่างเกรงใจพ้อยท์และเฟย์ เพราะเขาเองก็เป็น

ผู้ชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป นอนที่นี่ก็ได้ค่ะดึกแล้ว และอีกอย่างที่คอนโดพี่พ้อยท์มีห้องนอน2ห้อง เดี๋ยว

คืนนี้พวกเราจะนอนกันอีกห้องเองไม่รบกวนพี่ป๊อปกับพี่ฟางแน่นอน ฝันดีค่ะ”เฟย์พูดก่อนจะรีบดัน

ป๊อปปี้เข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”ป๊อปปี้ที่เห็นฟางที่เมาหลับไปแล้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูอาการ

ฟางก่อนจะตกใจแล้วขยับตัวออกห่างเมื่อฟางพลิกตัวแล้วชะงักเมื่อได้ยินฟางละเมอออกมาแล้ว

หลับไปก็หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะที่รักคนใจร้ายอย่างผม”ป๊อปปี้มองฟางแววตาอ่อนลงก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

gเออนั่นนนนนนนนนนนนนน

 

 

 

 

ไหนว่าไม่สนไหนว่าไม่แคร์ะมาหาฟางทำไมหนอออออออ

 

 

 

 

อยากรู้เรื่องจะเ็นยังไงอย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยน้ะจ้ะ