เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
เมื่อเขื่อนปล่อยตัวเฟย์เป็นอิสระแล้วเฟย์ก็รีบลุกจากเตียงตัวเองแต่ต้องล้มลงไปกองกับพื้นด้วย
ความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
“โถ แค่นี้ถึงกับเข่าอ่อนเลยหรอ”เขื่อนยิ้มเยาะก่อนจะยื่นมือไปช่วยเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นไม่ต้องการความหวังดีจอมปลอมจากแก”เฟย์ปัดมือของเขื่อนที่ยื่นมาช่วย
ทิ้งก่อนะว่าชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ชั้นก็ไม่ได้อยากจะช่วยลูกคนที่ทำให้พ่อชั้นต้องตกนรกทั้งเป็นหรอก มันไม่ใช่ตัวชั้น”เขื่อนพูด
ก่อนจะลุกขึ้นสวมเสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนายต้องการอะไรจากชั้นนักหนา ถ้าอยากล้างแค้นแม่ชั้นก็ฆ่าชั้นให้ตายเลยสิ”เฟย์เงยหน้า
ขึ้นว่าเขื่อนก่อนที่น้ำตาแห่งความเสียใจจะไหลออกมาไม่หยุดตั้งแต่ที่ชายหนุ่มทำร้ายเธอเห็นว่า
เธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ฆ่าให้ตายมันก็เร็วไปสำหรับการแก้แค้นของชั้นสิสาวน้อย”เขื่อนที่ชะงักเมื่อเห็นเฟย์ร้องไห้ก่อน
จะปรับสีหน้ายิ้มออกมาอย่างร้ายกาจแล้วพูดจาร้ายๆตามแบบเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วอีกนานแค่ไหนถึงจะพอใจนาย”เฟย์นิ่งสักพักก่อนจะถามทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ชีวิตพ่อชั้นต้องตกนรกทั้งเป็น แค่นี้มันยังน้อยไปจำไว้”เขื่อนกระชากเฟย์เข้ามาแนบอกแล้วตะ
คอกใส่เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”เฟย์ที่ถูกเขื่อนผลักลงไปกับเตียงก็กอดตัวเองแล้วร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร
 
 
 
 
 
“ร้องไห้อยู่นั่นล่ะน่ารำคาญ”วูบหนึ่งที่เขื่อนรู้สึกสงสารเฟย์ก็รีบว่าก่อนจะเดินออกปากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ดีนะที่ทุกคนขึ้นไปนอนแล้ว”แก้วถอนหายใจโล่งอกเมื่อย่องเข้ามาในบ้านพบว่าตอนนี้เป็น
เวลาค่ำแล้วทุกคนคงขึ้นตึกใหญ่ไปแล้ว ในใจพลางคิดโกรธโทโมะและหวายที่โปะยาสลบใส่เธอ
ไปแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณแก้วไปไหนมาหรอคะกลับมาซะดึกดื่นเลย”ฟางที่เดินลงมาเดินเล่นทักแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไมคุณฟางยังไม่นอนอีกหรอคะ”แก้วตกใจก่อนจะรีบมองไปรอบๆว่าฟางมากับใคร
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะทุกคนขึ้นข้างบนหมดแล้ว แล้วนี่คุณแก้วออกไปช้อปปิ้งหรอคะ”ฟางยิ้มแล้ว
ถามต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ของพวกนี้ไม่ใช่ของแก้วซื้อมาหรอกค่ะพี่โทโมะเค้าเป็นคนซื้อให้ แต่ว่าแก้วคงไม่ได้ใช้
หรอกค่ะ เพราะว่าถ้าอยู่ที่นี่แล้วแก้วแต่งตัวแบบนี้มีหวังคุณย่าต้องลงโทษแก้วแน่ๆ”แก้วพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องลงโทษด้วยล่ะคะ นี่มันชีวิตของเราตัวของเรานะคะ การที่เราอยากจะแต่งตัวสวยขึ้นมา
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรนะคะ ดีซะอีกที่เรารู้จักดูแลตัวเอง แต่งตัวสวยใช่ว่าจะทำตัวไม่ดีนะคะ
อย่าคิดน้อยใจว่าตัวเองเลยค่ะคุณแก้ว เอาอย่างงี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางมาช่วยแต่งตัวแต่งหน้าให้คุณแก้ว
นะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมาให้แก้วก่อน2สาวจะแยกกันออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สุดท้ายก็ไปหาฟ้าเหมือนเดิม”เมื่อเข้ามาในห้องฟางก็ถอนหายใจเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า
ความจริงมาอยู่ที่นี่เธอน่าจะชินได้แล้วว่าป๊อปปี้นั้นชอบไปหาฟ้าแล้วปล่อยให้เธอนอนคนเดียวที่
จริงแล้วที่ฟางไปเดินเล่นตอนกลางคืนนั้นเพียงเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับสิ่งที่ป๊อปปี้กับเธอมี
ให้กันเพราะมันเป็นไปไม่ได้ เค้ามีเมียที่มาก่อนอยู่แล้วจะสนใจอะไรกับเมียที่เป็นแค่ในนามแถมยัง
เป็นลูกหลานของคนที่ย่าของเขาเกลียดล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
ฟางที่นั่งแปรงผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งพลางเหม่อนั้นหันไปมองป๊อปปี้ที่เปิดประตูเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากห้องหนังสือถามฟางอย่างแปลกใจที่เห็นฟาง
ยังไม่นอน
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คืนนี้พี่ป๊อปไม่ไปนอนกับฟ้าหรอกหรอคะ”ฟางชะงักก่อนจะรีบถามสามีหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ผมก็ต้องทำงานของผมน่ะสิ หรือว่าอึดอัดที่ผมมานอนที่นี่ผมไปก็ได้นะ”ป๊อปปี้เห็นท่าทางของ
ฟางมีต่อเขาก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ ฟางไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะคะ เอ่อ ฟางก็แค่แปลกใจน่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วเศร้าลงไปเมื่อ
คิดถึงเรื่องป๊อปปี้และฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเรื่องที่นี่มันทำให้เธอไม่มีความสุขทำไมถึงไม่กลับบ้านไปสักทีล่ะ”ป๊อปปี้รู้ทันทีว่าฟางเป็นอะไร
ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฟางตัดสินใจแล้วว่าฟางจะอยู่ที่นี่เพื่อให้คุณย่าและทุกคนที่นี่เห็นความดีและเปิดใยอมรับ
พวกเรานีระสิงห์และอีกอย่างฟางเองก็แต่งงานกับพี่ป๊อปแล้ว ถ้าฟางหนีกลับไปที่บ้านก็เท่ากับว่า
ฟางยังเป็นเด็กที่มีเรื่องอะไรก็ร้องไห้กลับไปให้พ่อแม่จัดการเหมือนเดิม”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้แอบ
ทึ่งนิดๆที่ฟางมีความเข้มแข็งมากกว่าที่เขาคิดก่อนจะนิ่งไป
 
 
 
 
 
 
 
“ดึกแล้วรีบเข้านอนสิ แล้วก็ปิดไฟด้วยล่ะ”ป๊อปปี้ที่สบตากับฟางรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะ
เดินออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สุดท้ายพี่ป๊อปก็ไปนอนกับฟ้าอยู่ดี”ฟางซึมลงไปก่อนจะปิดไฟและล้มตัวนอนเพียงลำพังอีก
ครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”ฟางที่เดินออกมาสูดอากาศในตอนเช้าพลางคิดถึงเรื่องที่ป๊อปปี้ดีกับเธอที่มหาลัยกับที่เขา
เย็นชาที่นี่และพยายามให้เธอกลับบ้านมันทำให้เธอรู้สึกสับสนว่าจริงๆแล้วป๊อปปี้คือคนยังไงกันแน่
นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
กริ้งงงงง
 
 
 
 
 
 
ทันใดนั้นเองโทรสัพท์บ้านก็ดังฟางเดินไปจะรับแต่ฟ้ารีบเดินมาตัดหน้ารับแทน
 
 
 
 
 
 
 
 “ฮัลโหล ขอสายฟางหน่อยค่ะ”เมื่อฟ้ารับก็นิ่วหน้าทันทีเมื่อพบว่ามีคนโทรมาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“นี่โทรศัพทืหล่อน ทีหลังน่ะหัดมารับเองบ้างนะที่นี่มีเจ้านายให้คอยรับใช้เยอะแยะแล้ว”ฟ้าพูดแล้ว
มองหน้าฟางอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างลูกสบายดีมั้ย”เมื่อฟางรับสายพลอยก็รีบทักทายลูกทันที
 
 
 
 
 
 
“สบายดีค่ะแม่ไม่ต้องเป็นห่วงฟางนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“แล้วคุณหญิงนวลท่านเมตตาฟางรึปล่าลูก”พลอยถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ค่ะท่านเมตตาดี”ฟางเงียบก่อนจะพูด
 
 
 
 
“แล้วคุณป๊อปล่ะเค้าดีกับลูกมั้ย”พลอยถามลูกสาวต่อ
 
 
 
 
 
“เอ่อ ค่ะพี่ป๊อปเค้าดูแลฟางดี แม่ไม่ต้องเป็นห่วงฟางนะคะ”ฟางพูดแล้วนิ่งคิดถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางถ้าว่างๆหนูก็ชวนคุณป๊อปมาทานข้าวเย็นที่นี่หน่อยนะลูกยัยเฟย์เค้าคิดถึงลูกน่ะ”พลอยพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ เดี๋ยวฟางจะลองชวนพี่ป๊อปนะคะ รักแม่นะคะสวัสดีค่ะ”ฟางพูดก่อนจะวางสายไปแล้วหันไป
เจอกับฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นังมะลิ มานี่เดี๋ยวนี้ทำความสะอาดยังไงให้มันสกปรกแบบนี้ทำความสะอาดใหม่เลยนะโดยเฉพาะ
โทรศัพท์ตรงนั้นเป็นคราบสกปรก”ฟ้าว่าก่อนจะหันไปมองฟางด้วยสายตาดูถูกก่อนจะเดินเชิดไป
ฟางซึมก่อนจะเดินหนีไปที่ครัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าคะคุณฟาง”แก้วที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เห็นฟางเดินซึมเข้ามาก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแก้วเรื่องของฟ้าฟางทนได้ ฟางจะพยายามทำให้ชินแล้วนี่คุณแก้วอ่านอะไร
หรอคะ”ฟางตอบแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่านหนังสือเรียนค่ะพอดีว่าแก้วไม่ได้เรียนหนังสือกับเค้าน่ะค่ะแก้วเลยไปหาหนังสือเก่าๆของพี่ป๊อ
ปมาอ่านบ้างเพื่อไม่ให้ความรู้ที่เคยเรียนสูญเปล่า”แก้วพูดแล้วยิ้มพลางมองไปที่กองหนังสือที่เธอ
เอามาอ่าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“โถ คุณแก้วงั้นเอาอย่างงี้มั้ยคะถ้าคุณแก้วอยากเรียนเดี๋ยวฟางจะช่วยสอนคุณแก้วเอง ส่วนหนังสือ
ถ้าอยากจะอ่านเพิ่มเติมเดี๋ยวฟางไปเอาหนังสือของฟางที่บ้านมาให้นะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้อย่าง
เป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณคุณฟางมากเลยนะคะ รู้มั้ยคะแก้วดีใจมากเลยนะคะที่คุณฟางเป็นพี่สะใภ้แก้ว”แก้วพูด
แล้วยิ้มออกมาก่อนที่ทั้ง2สาวจะนั่งอ่านหนังสือโดยที่ฟางอาสาช่วยสอนหนังสือแก้วให้โดยไม่บ่น
หรือว่าเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายมาบ้านชั้นแบบนี้เพราะนายอยากมาหาฟางรึไง”ป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในบ้านกับโทโมะพลาง
ถามเพื่อนชาย
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้า ชั้นจะอยากมาหาเมียเพื่อนทำไมล่ะ นี่ไม่ต้องมองแบบนั้น ชั้นน่ะเอ็นดูน้องฟางเค้าเหมือน
น้องสาวเหมือนกับที่ชั้นเอ็นดูยัยแก้วเท่านั้นล่ะน่า”โทโมะพูดพลางคิดถึงแก้วว่าเมื่อวานเขาพาเธอ
มาส่งดึกดื่นแบบนั้นจะโดนลงโทษมั้ยนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้วเก่งจังเลยนะคะ สอนแปปเดียวก็เรียนรู้ได้ไวแล้ว”ป๊อปปี้และโทโมะชะงักเมื่อเดินมาได้ยิน
ฟางและแก้วคุยกันก็รีบเดินเข้าไปหาก็เห็นฟางและแก้วนั่งอยู่ด้วยกันโดยที่ฟางนั้นสอนหนังสือให้
กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะคุณฟางสอนแก้วเข้าใจง่ายไงละคะ ดีจังเลยค่ะแก้วชอบวันหลังมาสอนแก้วอีกนะคะ”แก้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นถ้ามีโอกาสได้กลับบ้านไปฟางจะไปหยิบเอาหนังสือของฟางมาให้คุณแก้วนะคะ”ฟางพูดแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“เธออยากกลับบ้านงั้นหรอ”ป๊อปปี้ที่ได้ยินฟางคุยกับแก้วก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็มีบ้างที่คิดถึงบ้านค่ะเพราะช่วงนี้แม่โทรมาหาฟางแล้วบอกว่าเฟย์คิดถึงฟาง”ฟางพูดพลอย
คิดถึงน้องสาว
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเธอคิดถึงงั้นเย็นนี้เราก็ไปหาพวกเค้าก็ได้นิ”ป๊อปปี้มองฟางสักพักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอคะ เอ่อ พี่ป๊อปคะจะเป็นอะไรมั้ยคะที่ฟางอยากจะชวนคุณแก้วไปด้วย”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้สิ ยัยแก้วจะได้เปิดหูเปิดตากับเค้าบ้าง”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะขอตัวเอาของไปเก็บแล้วขับรถพา
ฟางและแก้วออกไปที่บ้านของฟางโดยมีโทโมะตามติดไปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"วันนี้คุณป๊อปให้มาบอกว่าจะพานังฟางกับแม่แก้วไปทานข้าวนอกบ้านนะคะ"ฟ้าปรี่ขึ้นมาฟ้องคุณ
หญิงนวลทันที
 
 
 
 
 
 
“หึ มารยาออดอ้อนผัวสิท่า’คุณหญิงนวลแค้นฟางจัดที่ฟางใช้มารยากับหลานตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง คุณแก้วสวัสดีค่ะ”เฟย์ยิ้มดีใจเมื่อพี่สาวมาหาก็วิ่งไปกอดแน่นก่อนที่จะชวนทุกคนมาทาน
อาหารเย็นด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทานเยอะๆนะฟางดูสิผอมลงไปหน่อยนะลูก”พลอยตักอาหารให้ลูกทำให้ฟางเงยหน้าสบตาชาย
หนุ่มที่นั่งข้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ดูผอมลงจริงๆนี่นา ทานข้าวเยอะๆหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วก็ตักกุ้งให้กับเธอทำให้ฟางหน้าแดง
จัด
 
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่ฟางชอบทานกุ้งด้วยบังเอิญจัง”เฟย์ยิ้มแป้นออกมาก่อนะรีบแซวพี่สาว
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วค่ะพี่โทโมะ”แก้วเหวอเมื่อเจอโทโมะตักอาหารใส่จานเธอไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“พอได้ไงเล่าตัวเบาแบบนี้ต้องกินเยอะๆ”โทโมะพูดแล้วคิดถึงเมื่อวานที่เขาอุ้มแก้วตอนแก้วสลบ
อยู่
 
 
 
 
 
 
“นายรู้ได้ยังไงว่าน้องชั้นตัวเบาน่ะโทโมะ”ป๊อปปี้รีบถามเพื่อนชายทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นดูหุ่นยัยแก้วเอาน่าดูผอมๆแบบนี้ตัวคงจะเบา”โทโมะรีบพูดเมื่อเจอสายตาจับผิดของ
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว บ้านคุณฟางมีเปียโนด้วย แก้วพึ่งสังเกตนะคะ”เมื่อทานข้าวเสร็จแก้วก็รีบเดินไปที่เปียโนสี
ขาวในห้องนั่งเล่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆแขกมาทั้งทีพี่ฟางก็โชว์ฝีมือหน่อยสิ”เฟย์รีบกระแซะพี่สาวให้เล่นเปียโน
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ได้เล่นนานแล้วนะไม่รู้ว่าฝีมือตกรึเปล่า”ฟางพูดก่อนจะเดินไปเล่นเปียโนให้ทุกคนฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิคะคุณแก้วเดี๋ยวเฟย์ไปหยิบหนังสือของพ่างให้นะคะคุณแก้วอยากได้เล่มไหนไปเลือกด้วย
มั้ยคะ”เมื่อฟางที่เล่นเปียโนให้ป๊อปปี้ฟังอยู่นั้นเฟย์ก็รีบดึงมือแก้วไปโดยที่โทโมะรีบตามแก้วไป
ด้วยติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางที่หยุดเล่นเพราะแก้วออกไปแล้วก็หน้าแดงเมื่อป๊อปปี้มานั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ขอบคุณมากนะที่ช่วยสอนหนังสือให้ยัยแก้วและก็ทำให้ยัยแก้วกลับมายิ้มสดใสอีก
ครั้ง”ป๊อปปี้พูดขึ้นนิ่งๆแล้วทำเป็นมองไปที่เปียโนแทนจะสบตาร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางต้องขอบคุณคุณแก้วเหมือนกันนะคะที่ทำให้ฟางไม่เหงาเวลาอยู่ที่นั่น”ฟางพูดแล้วยิ้มให้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เมื่อกี้เล่นเพลงอะไรอยู่หรอขอชั้นเล่นด้วยคนสิ”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางยิ้มให้ตัวเองก่อนจะ
รีบเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วทำเป็นกดเปียโนไม่มองฟางแล้วทั้งคู่ก็เล่นเปียโนไปด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย โรแมนติกจังเลยพี่ชั้น”เฟย์ที่แอบดูฟางและป๊อปปี้กับแก้วและโทโมะพูดแล้วยิ้มด้วยความ
เขิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยฟางก็ทำให้เจ้าชายน้ำแข็งยิ้มได้แล้วกัน”โทโมะพูดแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ที่เผลอยิ้มออก
มาเมื่ออยู่กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
มุ้งมิ้งบ้าง สลับเย็นชาบ้างเดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อออ เดี๋ยวก็ดราม่าแล้วล่ะ อิอิ
 
 
 
 
ถ้ายังชอบกันอยู่็อย่าลืมเม้นโหวตน้าาา หายกันไปหมดเลยยยย