เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อปที่พาแก้วออกไปข้างนอก”แก้วพูดเมื่อเดินกลับเข้ามาในบ้านกับฟางและ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากได้หนังสือเล่มไหนอีกก็บอกฟางนะคะเดี๋ยวฟางไปเอามาให้อีก”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็ดึกมากแล้วงั้นเดี๋ยวแก้วขอตัวเอาของไปเก็บก่อนนะคะ”แก้วพูดแล้วหมายะเดินไปที่หลังบ้าน

ตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลับมาซะดึกดื่นเลยนะคะ”ฟ้าที่ประคองคุณหญิงนวลเดินเข้ามาก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเธอไม่พาคุณย่าขึ้นไปนอนล่ะฟ้า”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูดเมื่อเห็นย่าตัวเองยังไม่

นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณท่านไม่ยอมนอนค่ะเพราะมีคนเล่นพาคุณป๊อปหายออกไปแบบนี้”ฟ้าพูดแล้วมองไปทางฟาง

อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่แกแต่งตัวอะไรของแก อยากจะร่านเหมือนแม่แกรึไงนังแก้ว”คุณหญิงนวลเห็นแก้วแต่งตัว

ในชุดของโทโมะก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี้เห็นคุณโทโมะมาที่นี่บ่อยนี่ก็คงจะให้ท่าคุณโทโมะแน่ๆเลยค่ะคุณท่าน”ฟ้าเห็นก็รีบพูด

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะกับแก้วเราเป็นพี่น้องกันนะคะไม่มีอะไรเกินเลยเลย”แก้วรีบพูดขึ้นปกป้องโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ พอมีผู้ชายเข้าหาหน่อยก็ปากกล้าขึ้นนะ บอกว่าพี่น้องเดี๋ยวหน่อยมันก็ท้องไม่มีพ่อเหมือนกัน

ร่านอยากผีผัวจนตัวสั่นจนต้องรีบแต่งตัวกะจะไปล่อผู้ชายให้มาสมสู่”คุณหญิงนวลว่าแก้วจนแก้ว

เริ่มร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งตัวแบบนี้น่ารักออกนะคะไม่เห็นมีอะไรเสียหายตรงไหนเลย”ฟางที่เห็นแก้วซึมลงไปก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสาระแนออกความเห็นชั้นพูดกับนังแก้วไม่ได้พูดกับเธอ นี่เธอก็อีกคนคิดว่าเธอเป็นใคร

ถึงได้กล้าแบบนี้ คนที่นี่เค้าอยู่แบบนี้มานานพอมีเธอเข้ามาก็มาเปลี่ยนแปลงหมดทุกอย่างนี่อยาก

จะประจบผัวไม่พอยังมีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงนังแก้วอีกงั้นเรอะ”คุณหญิงนวลหันขวับไปว่าฟาง

ต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับ ดึกแล้วผมว่าเราขึ้นไปนอนเถอะครับ”ป๊อปปี้เห็นเรื่องเริ่มบานปลายก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ย่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น วันนี้ย่าจะลงโทษนังหลานร่านที่กล้าขัดคำสั่ง ไปฟังคนนอกมากกว่า

อยากจะมีผัวจนตัวสั่นถึงได้ลุกมาแต่งตัว ฟ้าไปเอาเสื้อผ้ามันออกมาเผาให้หมด”คุณหญิงนวลสั่ง

ฟ้าคนสนิททันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าอย่านะคะแก้วขอร้องอย่าเผาเสื้อผ้าพวกนั้น พี่โทโมะซื้อให้แก้วเฉยๆไม่มีอะไรนะคะ”แก้ว

ตกใจเมื่อเห็นว่าฟ้าเอาถุงเสื้อผ้าของโทโมะที่เธอซ่อนออกมาจะเผาก็รีบขอร้อง

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

คุณหญิงนวลหันไปตบหน้าฟ้าจนคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกยอมรับแล้วสิว่าให้ผู้ชายซื้อของให้ นังคนใจง่ายเหมือนแม่ไม่มีผิด ฟ้าไปเอาไม้เรียวมา”คุณ

หญิงนวลสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะอย่าทำคุณแก้วเลย อย่าตีเธอนะคะ”ฟางตกใจรีบดึงแก้วไปกอดทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องของชั้นกับหลานชั้น อย่ามาคนนอกสะเออะ”คุณหญิงนวลตะคอกใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางคือสะใภ้ของที่นี่ฟางเองก็ไม่ใช่คนนอกแล้วนะคะคุณย่า”ฟางนิ่งก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“คุณท่านคะดูมันกล้าเถียงคุณท่านนะคะ”ฟ้าไม่พอใจที่ฟางพูดก็รีบเข้ามาประจบคุณหญิงนวลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ปากดีนักนะถ้าอยากเป็นคนในของที่นี่นักก็ดี ชั้นจะลงโทษเธอแทนนังแก้วฟ้าเฆี่ยนมัน”คุณหญิง

นวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับอย่าลงโทษใครเลยนะครับ”ป๊อปปี้ตกใจที่ฟางจะโดนตีแทนแก้วก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปเป็นหลานย่านี่ป๊อปกล้าขัดใจย่าเพราะมันงั้นเรอะ”คุณหญิงนวลว่าก่อนที่จะเอามือจับหัวใจ

แล้วทำเซล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป ฟางไม่เป็นไร”ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้เมื่อเห็นป๊อปปี้รีบไปประคองคุณหญิง

นวล

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า เฆี่ยนมัน”เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เงียบไม่กล้าพูดขัดใจตัวเองแล้วคุณหญิงนวลก็สั่งคนสนิททันที

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะๆ

 

 

 

 

 

 

ไม้เรียวถูกฟาดลงที่หลังของฟางไปตามแรงแห่งความแค้นของฟ้าที่ฟาดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้ อย่ามาสาระแนประจบผัวเอาหน้าว่าตัวเองสามารถจัดการทุกอย่างในบ้านหลังนี้ เพราะ

หน้าที่นี่คือหน้าที่ของแม่ฟ้า ถ้าอยากจะประจบผัวก็ไปทำที่อื่นไม่ใช่ที่นี่”คุณหญิงนวลว่าเมื่อฟ้า

เฆี่ยนฟางเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นฟ้าเผาถุงเสื้อผ้าของโทโมะไปต่อหน้าต่อตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยไม่ได้นะอยากจะขัดคำสั่งคุณท่านเองนิ”ฟ้ามองแก้วร้องไห้และกำมือแน่นอย่างสะใจก่อนจะ

เดินขึ้นไปข้างบน

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะคะคุณแก้วไม่เป็นไรค่ะ”ฟางขยับไปกอดปลอบแก้วที่ร้องไห้แน่น

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเจ็บมากมั้ยคะ เพราะแก้วแท้ๆเลยทำให้คุณฟางเจ็บตัว”แก้วร้องไห้แล้วถามฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บค่ะแต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะฟางทนได้”ฟางฝืนยิ้มออกมาให้แก้ว แก้วมองฟางด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวแก้วช่วยทายาให้นะคะ”แก้วพูดก่นจะประคองฟางขึ้นไปชั้นบนแล้วมองถุงเสื้อผ้าที่ถูกเผา

ด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าไม่น่ะลงโทษฟางเธอแบบนั้นเลยนะครับ”ป๊อปปี้ที่มาส่งคุณหญิงนวลเข้านอนก็พุดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป๊อปเห็นเมียดีกว่าย่างั้นหรอ ป๊อปหลงมันอยู่งั้นหรอ ดีอยากจะไปหลงนังเมียนั่นของแกก็เชิญ

ปล่อยให้ย่าอยู่ที่นี่ลำพังซะให้ย่าตายๆไปเลย”คุณหญิงนวลไม่พอใจที่ป๊อปปี้แสดงความเห็นใจฟาง

ก็รีบว่าและตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับผมไม่ได้เห็นใครดีไปกว่าย่าตัวเองแต่คุณย่าทำแบบนี้ทั้งๆที่ฟางไม่ได้ผิดอะไรนะ

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำพูดดี เราเห็นใจมัน ใจอ่อนกับพวกนีระสิงห์เพราะเราหลงมันป๊อปทำไมป๊อปถึงทำกับ

ย่าแบบนี้ ป๊อปจะทิ้งย่าไปหาพวกมันงั้นรึ แล้วสิ่งที่มันทำให้แม่เราต้องอับอายล่ะลืมมันไปแล้ว

รึ”คุณหญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าดึกแล้วคุณย่านอนเถอะนะครับ”ป๊อปปี้เงียบลงไปก่อนท่ะจัดการพาคุณหญิงนวลเขานอนให้

เรียบร้อยแล้วเดินออกมาข้างนอกหมายจะกลับห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกับมันมาแบบนี้สนุกมั้ยล่ะคะ”ฟ้าเดินมาดักป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เราแค่แวะไปทานข้าวที่บ้านพ่อแม่ของฟางแล้วพายัยแก้วไปเอาหนังสือเท่านั้น”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะ

พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เข้าทางพ่อแม่แล้วอีกหน่อยคุณป๊อปก็มีมันจนลืมเมียคนนี้ไปอีกคนหลังจากนั้นก็จะผลักไสฟ้าออก

ไป”ฟ้าพูดแล้วน้ำตาไหลออกมาเป็นจังหวะเดียวที่ฟางและแก้วกำลังจะเดินขึ้นมาหมายจะกลับห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นต้องทำแบบนั้นล่ะฟ้าในเมื่อเธอเองมาก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดเพราะถ้าฟ้าไม่อยู่ที่นี่แล้วฟ้าจะ

ไปอยู่ที่นี่แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่เขาจะต้องไล่ฟ้าไป ฟางสะอึกแล้วมองภาพนั้นด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาก่อนแต่ก็เป็นแค่เมียเก็บไม่ใช่เมียเชิดหน้าชูตาแบบแม่นั่นคุณป๊อปทำดีกับมันบ่อยๆแบบนี้ อีก

หน่อยคุณป๊อปก็ต้องรักมัน คุณป๊อปรักมันแล้วใช่มั้ยคะ”ฟ้าที่เห็นฟางและแก้วยืนฟังอยู่ก็รีบถามต่อ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้วฟ้า ชั้นไม่ได้รักฟางนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางได้ยินกลับน้ำตาร่วง

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณยืนยันให้ฟ้าได้มั้ยคะว่าคุณไม่ได้รักมัน”ฟ้ายิ้มอย่างสะใจก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

“ได้”ป๊อปปี้นิ่งมองฟ้าก่อนจะบรรจงจูบฟ้าแล้วเดินหายเข้าไปในห้องด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง อย่าร้องไห้สิคะคุณฟาง”แก้วหันไปเห็นฟางที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นก็รีบปลอบ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะฟางรู้ดีว่าฟ้ามาก่อน”ฟางพูดทั้งน้ำตาพลางมองแหวนแต่งงานที่นิ้วนางตัวเอง มันก้

เป็นแค่ในนามเท่านั้นสินะ

 

 

 

 

 

 

 

“มาค่ะเดี๋ยวแก้วจะทำแผลให้นะคะ”แก้วพูดแล้วประคองฟางกลับเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หึ แค่นี้มันยังน้อยไปกับพวกนีระสิงห์ พวกแกจะต้องเจ็บมากกว่านี้”คุณหญิงนวลที่ยังไม่นอนและ

แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดเดินกลับมาที่เตียงและยิ้มสะใจที่เห็นฟางเจ็บทั้งตัวและใจแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำใจให้สบายนะคะ เดี๋ยวแก้วทายาให้นะคะ”เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งข้างๆฟางและปลอบ

ก่อนจะนั่งทายาที่หลังของฟาง ฟางซึมลงไปถึงแม้เธอจะโดนตีเธอทนได้แต่ถ้าป๊อปปี้ไม่ได้รักเธอ

แบบนี้มันกลับทำให้เธอเจ็บกว่าเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางไม่สบายใจแบบนี้คุณฟางกลับบ้านก็ได้นะคะ”แก้วเห็นฟางเศร้าไม่พูดอะไรก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะคุณแก้ว ฟางบอกแล้วไงคะว่าฟางทนได้เพื่อให้คุณย่าเลิกทิฐิกับนีระสิงห์ฟางต้องอยู่

ให้ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม้การอยู่ที่นี่มันจะทำให้คุณฟางต้องเจ็บทั้งตัวทั้งใจแบบนี้เนี่ยนะคะ”แก้วพูดขึ้นด้วยความสงสาร

ฟางที่ภายนอกดูเหมือนฟางจะเป็นคุณหนูดูบอบบางแต่ภายในฟางกลับเข้มแข็งและอดทนมาก

เหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางจะทน”ฟางที่คิดถึงตอนที่ป๊อปปี้ดีกับเธอนั้นฟางก็ยิ้มและตอบออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางนอนแล้วหรอแก้ว”เมื่อแก้วเดินออกมาเจอกับป๊อปปี้ที่เดินกลับมาที่ห้องก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ พี่ป๊อปทำแบบนี้กับเธอได้ยังไงคะ แก้วไม่คิดเลยนะคะว่าพี่ชายที่แก้วรักและเคารพมากจะเป็น

คนโลเล มีเมียแต่งอยู่แล้วทั้งคนไม่รักเธอไม่ว่าแต่กลับไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นไม่เคยให้เกียรติเธอ

เลยแบบนี้”แก้วโพล่งออกมาว่าพี่ชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วก็น่าจะรู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันคือความต้องการของคุณย่าท่าน”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ป๊อปก็จะยอมให้คุณย่าท่านบงการชีวิตพี่ป๊อปแบบนี้ไปตลอดชีวิตรึคะ พี่ป๊อปคะนี่พี่ป๊อปก็โต

และแต่งงานมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วนะคะ คุณฟางเค้าทำผิดอะไรคะ เรื่องในอดีตมันก็คือเรื่องของ

พ่อแม่ทำไมเราจะต้องทำตามความแค้นในอดีตด้วย พี่ป๊อปไม่สงสารเธอหรอคะ”แก้วพูดแล้วเดิน

กลับไปที่ห้องนอนของเธอตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่นิ่งอยู่หน้าห้องสักพักก็เดินกลับเข้ามาในห้องแล้วชะงักเมื่อเห็นว่าฟางยังไม่นอน

 

 

 

 

 

 

“ทำไมยังไม่นอนอีก”ป๊อปปี้ปรับสีหน้าให้นิ่งตามเดิมก่อนจะถามฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางรอพี่ป๊อปน่ะค่ะ เอ่อ แล้วก็พึ่งทายาเสร็จอีกสักพักคงจะนอน”ฟางพูดตามตรงและมองเสื้อผ้า

ที่ยับยู่ยี่ของป๊อปปี้ก็ซึมก่อนะเบือนหน้าหนีไป ป๊อปปี้ชะงักคิดถึงคำพูดของแก้วและคำพูดของย่า

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังไม่ต้องรอนะ โตแล้วคิดเองได้แล้วว่าต้องทำยังไง”ป๊อปปี้ที่ซ่อนความสงสารฟางเอาไว้ทำ

เป็นพูดเสียงเข้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้ดีค่ะว่าต้องทำยังไง แต่ฟางได้ขื่อว่าเป็นสะใภ้ของที่นี่ แม้จะเป็นแค่ในนามไม่เคยได้เป็น

จริงๆก็ตามแต่ฟางก็จะทำหน้าที่นี้ให้ดี ใครจะได้มาว่าไม่ได้ว่าครอบครัวฟางสอนมาไม่ดี”ฟางพูด

เศร้าๆที่ป๊อปปี้ไม่สนใจเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องวันนี้ชั้นขอโทษแทนฟ้ากับคุณย่าแล้วกัน”ป๊อปปี้เห็นฟางที่ต้องเข้มแข็งก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางทนได้”ฟางพูดแล้วหันหลังไปมองที่หน้าต่างเพื่อซ่อนน้ำตาของตัวเองไว้ ป๊อปปี้

มองฟางที่นั่งหลังให้ตัวเองนิ่งหมายจะเอื้อมมือไปแตะที่บ่าเพื่อปลอบเธอ แต่แล้วก็นิ่งและเปลี่ยน

ใจดึงมือตัวเองกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ชั้นขอตัวไปก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นนิ่งๆก่อนจะหยิบเสื้อผ้าตัวเองไปนอนห้องฟ้า

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”เมื่อป๊อปปี้เดินออกปากห้องและไม่สนใจใยดีเธอเลยฟางก็ทรุดลงไปนอนกับเตียงและ

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอต้องเจ็บแบบนี้ขอโทษนะ”ป๊อปปี้มองประตูห้องนอนตัวเองที่มีฟางอยู่ข้างในก็เศร้าก่อนจะ

เลือกเดินไปที่ห้องฟ้าทันทีเพราะเขาไม่อยากให้ฟางต้องทนเจ็บและทำดีกับตัวเองแบบนี้ เธอควร

จะกลับบ้านไปซะ

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

มุ้งมิ้งมาเยอะเดี๋ยวจะเบื่อเอา ขอตัดขาด้วยมุมนี้เลยละกันนะ อิอิ