เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) 18 ว่าจะไม่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

เมื่อเขื่อนปล่อยตัวเฟย์เป็นอิสระแล้วเฟย์ก็รีบลุกจากเตียงตัวเองแต่ต้องล้มลงไปกองกับพื้นด้วย

ความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“โถ แค่นี้ถึงกับเข่าอ่อนเลยหรอ”เขื่อนยิ้มเยาะก่อนจะยื่นมือไปช่วยเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นไม่ต้องการความหวังดีจอมปลอมจากแก”เฟย์ปัดมือของเขื่อนที่ยื่นมาช่วย

ทิ้งก่อนะว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ชั้นก็ไม่ได้อยากจะช่วยลูกคนที่ทำให้พ่อชั้นต้องตกนรกทั้งเป็นหรอก มันไม่ใช่ตัวชั้น”เขื่อนพูด

ก่อนจะลุกขึ้นสวมเสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายต้องการอะไรจากชั้นนักหนา ถ้าอยากล้างแค้นแม่ชั้นก็ฆ่าชั้นให้ตายเลยสิ”เฟย์เงยหน้า

ขึ้นว่าเขื่อนก่อนที่น้ำตาแห่งความเสียใจจะไหลออกมาไม่หยุดตั้งแต่ที่ชายหนุ่มทำร้ายเธอเห็นว่า

เธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ฆ่าให้ตายมันก็เร็วไปสำหรับการแก้แค้นของชั้นสิสาวน้อย”เขื่อนที่ชะงักเมื่อเห็นเฟย์ร้องไห้ก่อน

จะปรับสีหน้ายิ้มออกมาอย่างร้ายกาจแล้วพูดจาร้ายๆตามแบบเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วอีกนานแค่ไหนถึงจะพอใจนาย”เฟย์นิ่งสักพักก่อนจะถามทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชีวิตพ่อชั้นต้องตกนรกทั้งเป็น แค่นี้มันยังน้อยไปจำไว้”เขื่อนกระชากเฟย์เข้ามาแนบอกแล้วตะ

คอกใส่เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”เฟย์ที่ถูกเขื่อนผลักลงไปกับเตียงก็กอดตัวเองแล้วร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

 

 

 

 

 

“ร้องไห้อยู่นั่นล่ะน่ารำคาญ”วูบหนึ่งที่เขื่อนรู้สึกสงสารเฟย์ก็รีบว่าก่อนจะเดินออกปากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีนะที่ทุกคนขึ้นไปนอนแล้ว”แก้วถอนหายใจโล่งอกเมื่อย่องเข้ามาในบ้านพบว่าตอนนี้เป็น

เวลาค่ำแล้วทุกคนคงขึ้นตึกใหญ่ไปแล้ว ในใจพลางคิดโกรธโทโมะและหวายที่โปะยาสลบใส่เธอ

ไปแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณแก้วไปไหนมาหรอคะกลับมาซะดึกดื่นเลย”ฟางที่เดินลงมาเดินเล่นทักแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมคุณฟางยังไม่นอนอีกหรอคะ”แก้วตกใจก่อนจะรีบมองไปรอบๆว่าฟางมากับใคร

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะทุกคนขึ้นข้างบนหมดแล้ว แล้วนี่คุณแก้วออกไปช้อปปิ้งหรอคะ”ฟางยิ้มแล้ว

ถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ของพวกนี้ไม่ใช่ของแก้วซื้อมาหรอกค่ะพี่โทโมะเค้าเป็นคนซื้อให้ แต่ว่าแก้วคงไม่ได้ใช้

หรอกค่ะ เพราะว่าถ้าอยู่ที่นี่แล้วแก้วแต่งตัวแบบนี้มีหวังคุณย่าต้องลงโทษแก้วแน่ๆ”แก้วพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องลงโทษด้วยล่ะคะ นี่มันชีวิตของเราตัวของเรานะคะ การที่เราอยากจะแต่งตัวสวยขึ้นมา

มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรนะคะ ดีซะอีกที่เรารู้จักดูแลตัวเอง แต่งตัวสวยใช่ว่าจะทำตัวไม่ดีนะคะ

อย่าคิดน้อยใจว่าตัวเองเลยค่ะคุณแก้ว เอาอย่างงี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางมาช่วยแต่งตัวแต่งหน้าให้คุณแก้ว

นะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมาให้แก้วก่อน2สาวจะแยกกันออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ สุดท้ายก็ไปหาฟ้าเหมือนเดิม”เมื่อเข้ามาในห้องฟางก็ถอนหายใจเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า

ความจริงมาอยู่ที่นี่เธอน่าจะชินได้แล้วว่าป๊อปปี้นั้นชอบไปหาฟ้าแล้วปล่อยให้เธอนอนคนเดียวที่

จริงแล้วที่ฟางไปเดินเล่นตอนกลางคืนนั้นเพียงเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับสิ่งที่ป๊อปปี้กับเธอมี

ให้กันเพราะมันเป็นไปไม่ได้ เค้ามีเมียที่มาก่อนอยู่แล้วจะสนใจอะไรกับเมียที่เป็นแค่ในนามแถมยัง

เป็นลูกหลานของคนที่ย่าของเขาเกลียดล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ฟางที่นั่งแปรงผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งพลางเหม่อนั้นหันไปมองป๊อปปี้ที่เปิดประตูเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากห้องหนังสือถามฟางอย่างแปลกใจที่เห็นฟาง

ยังไม่นอน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คืนนี้พี่ป๊อปไม่ไปนอนกับฟ้าหรอกหรอคะ”ฟางชะงักก่อนจะรีบถามสามีหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ผมก็ต้องทำงานของผมน่ะสิ หรือว่าอึดอัดที่ผมมานอนที่นี่ผมไปก็ได้นะ”ป๊อปปี้เห็นท่าทางของ

ฟางมีต่อเขาก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ฟางไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะคะ เอ่อ ฟางก็แค่แปลกใจน่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วเศร้าลงไปเมื่อ

คิดถึงเรื่องป๊อปปี้และฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรื่องที่นี่มันทำให้เธอไม่มีความสุขทำไมถึงไม่กลับบ้านไปสักทีล่ะ”ป๊อปปี้รู้ทันทีว่าฟางเป็นอะไร

ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางตัดสินใจแล้วว่าฟางจะอยู่ที่นี่เพื่อให้คุณย่าและทุกคนที่นี่เห็นความดีและเปิดใยอมรับ

พวกเรานีระสิงห์และอีกอย่างฟางเองก็แต่งงานกับพี่ป๊อปแล้ว ถ้าฟางหนีกลับไปที่บ้านก็เท่ากับว่า

ฟางยังเป็นเด็กที่มีเรื่องอะไรก็ร้องไห้กลับไปให้พ่อแม่จัดการเหมือนเดิม”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้แอบ

ทึ่งนิดๆที่ฟางมีความเข้มแข็งมากกว่าที่เขาคิดก่อนจะนิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกแล้วรีบเข้านอนสิ แล้วก็ปิดไฟด้วยล่ะ”ป๊อปปี้ที่สบตากับฟางรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะ

เดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ สุดท้ายพี่ป๊อปก็ไปนอนกับฟ้าอยู่ดี”ฟางซึมลงไปก่อนจะปิดไฟและล้มตัวนอนเพียงลำพังอีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางที่เดินออกมาสูดอากาศในตอนเช้าพลางคิดถึงเรื่องที่ป๊อปปี้ดีกับเธอที่มหาลัยกับที่เขา

เย็นชาที่นี่และพยายามให้เธอกลับบ้านมันทำให้เธอรู้สึกสับสนว่าจริงๆแล้วป๊อปปี้คือคนยังไงกันแน่

นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

กริ้งงงงง

 

 

 

 

 

 

ทันใดนั้นเองโทรสัพท์บ้านก็ดังฟางเดินไปจะรับแต่ฟ้ารีบเดินมาตัดหน้ารับแทน

 

 

 

 

 

 

 

 “ฮัลโหล ขอสายฟางหน่อยค่ะ”เมื่อฟ้ารับก็นิ่วหน้าทันทีเมื่อพบว่ามีคนโทรมาหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่โทรศัพทืหล่อน ทีหลังน่ะหัดมารับเองบ้างนะที่นี่มีเจ้านายให้คอยรับใช้เยอะแยะแล้ว”ฟ้าพูดแล้ว

มองหน้าฟางอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้างลูกสบายดีมั้ย”เมื่อฟางรับสายพลอยก็รีบทักทายลูกทันที

 

 

 

 

 

 

“สบายดีค่ะแม่ไม่ต้องเป็นห่วงฟางนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“แล้วคุณหญิงนวลท่านเมตตาฟางรึปล่าลูก”พลอยถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ค่ะท่านเมตตาดี”ฟางเงียบก่อนจะพูด

 

 

 

 

“แล้วคุณป๊อปล่ะเค้าดีกับลูกมั้ย”พลอยถามลูกสาวต่อ

 

 

 

 

 

“เอ่อ ค่ะพี่ป๊อปเค้าดูแลฟางดี แม่ไม่ต้องเป็นห่วงฟางนะคะ”ฟางพูดแล้วนิ่งคิดถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางถ้าว่างๆหนูก็ชวนคุณป๊อปมาทานข้าวเย็นที่นี่หน่อยนะลูกยัยเฟย์เค้าคิดถึงลูกน่ะ”พลอยพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เดี๋ยวฟางจะลองชวนพี่ป๊อปนะคะ รักแม่นะคะสวัสดีค่ะ”ฟางพูดก่อนจะวางสายไปแล้วหันไป

เจอกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังมะลิ มานี่เดี๋ยวนี้ทำความสะอาดยังไงให้มันสกปรกแบบนี้ทำความสะอาดใหม่เลยนะโดยเฉพาะ

โทรศัพท์ตรงนั้นเป็นคราบสกปรก”ฟ้าว่าก่อนจะหันไปมองฟางด้วยสายตาดูถูกก่อนจะเดินเชิดไป

ฟางซึมก่อนจะเดินหนีไปที่ครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าคะคุณฟาง”แก้วที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เห็นฟางเดินซึมเข้ามาก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแก้วเรื่องของฟ้าฟางทนได้ ฟางจะพยายามทำให้ชินแล้วนี่คุณแก้วอ่านอะไร

หรอคะ”ฟางตอบแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่านหนังสือเรียนค่ะพอดีว่าแก้วไม่ได้เรียนหนังสือกับเค้าน่ะค่ะแก้วเลยไปหาหนังสือเก่าๆของพี่ป๊อ

ปมาอ่านบ้างเพื่อไม่ให้ความรู้ที่เคยเรียนสูญเปล่า”แก้วพูดแล้วยิ้มพลางมองไปที่กองหนังสือที่เธอ

เอามาอ่าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถ คุณแก้วงั้นเอาอย่างงี้มั้ยคะถ้าคุณแก้วอยากเรียนเดี๋ยวฟางจะช่วยสอนคุณแก้วเอง ส่วนหนังสือ

ถ้าอยากจะอ่านเพิ่มเติมเดี๋ยวฟางไปเอาหนังสือของฟางที่บ้านมาให้นะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้อย่าง

เป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณฟางมากเลยนะคะ รู้มั้ยคะแก้วดีใจมากเลยนะคะที่คุณฟางเป็นพี่สะใภ้แก้ว”แก้วพูด

แล้วยิ้มออกมาก่อนที่ทั้ง2สาวจะนั่งอ่านหนังสือโดยที่ฟางอาสาช่วยสอนหนังสือแก้วให้โดยไม่บ่น

หรือว่าเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมาบ้านชั้นแบบนี้เพราะนายอยากมาหาฟางรึไง”ป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในบ้านกับโทโมะพลาง

ถามเพื่อนชาย

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ชั้นจะอยากมาหาเมียเพื่อนทำไมล่ะ นี่ไม่ต้องมองแบบนั้น ชั้นน่ะเอ็นดูน้องฟางเค้าเหมือน

น้องสาวเหมือนกับที่ชั้นเอ็นดูยัยแก้วเท่านั้นล่ะน่า”โทโมะพูดพลางคิดถึงแก้วว่าเมื่อวานเขาพาเธอ

มาส่งดึกดื่นแบบนั้นจะโดนลงโทษมั้ยนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วเก่งจังเลยนะคะ สอนแปปเดียวก็เรียนรู้ได้ไวแล้ว”ป๊อปปี้และโทโมะชะงักเมื่อเดินมาได้ยิน

ฟางและแก้วคุยกันก็รีบเดินเข้าไปหาก็เห็นฟางและแก้วนั่งอยู่ด้วยกันโดยที่ฟางนั้นสอนหนังสือให้

กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะคุณฟางสอนแก้วเข้าใจง่ายไงละคะ ดีจังเลยค่ะแก้วชอบวันหลังมาสอนแก้วอีกนะคะ”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้ามีโอกาสได้กลับบ้านไปฟางจะไปหยิบเอาหนังสือของฟางมาให้คุณแก้วนะคะ”ฟางพูดแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“เธออยากกลับบ้านงั้นหรอ”ป๊อปปี้ที่ได้ยินฟางคุยกับแก้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ก็มีบ้างที่คิดถึงบ้านค่ะเพราะช่วงนี้แม่โทรมาหาฟางแล้วบอกว่าเฟย์คิดถึงฟาง”ฟางพูดพลอย

คิดถึงน้องสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเธอคิดถึงงั้นเย็นนี้เราก็ไปหาพวกเค้าก็ได้นิ”ป๊อปปี้มองฟางสักพักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอคะ เอ่อ พี่ป๊อปคะจะเป็นอะไรมั้ยคะที่ฟางอยากจะชวนคุณแก้วไปด้วย”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้สิ ยัยแก้วจะได้เปิดหูเปิดตากับเค้าบ้าง”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะขอตัวเอาของไปเก็บแล้วขับรถพา

ฟางและแก้วออกไปที่บ้านของฟางโดยมีโทโมะตามติดไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"วันนี้คุณป๊อปให้มาบอกว่าจะพานังฟางกับแม่แก้วไปทานข้าวนอกบ้านนะคะ"ฟ้าปรี่ขึ้นมาฟ้องคุณ

หญิงนวลทันที

 

 

 

 

 

 

“หึ มารยาออดอ้อนผัวสิท่า’คุณหญิงนวลแค้นฟางจัดที่ฟางใช้มารยากับหลานตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง คุณแก้วสวัสดีค่ะ”เฟย์ยิ้มดีใจเมื่อพี่สาวมาหาก็วิ่งไปกอดแน่นก่อนที่จะชวนทุกคนมาทาน

อาหารเย็นด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะฟางดูสิผอมลงไปหน่อยนะลูก”พลอยตักอาหารให้ลูกทำให้ฟางเงยหน้าสบตาชาย

หนุ่มที่นั่งข้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ดูผอมลงจริงๆนี่นา ทานข้าวเยอะๆหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วก็ตักกุ้งให้กับเธอทำให้ฟางหน้าแดง

จัด

 

 

 

 

 

 

“อ้าวพี่ฟางชอบทานกุ้งด้วยบังเอิญจัง”เฟย์ยิ้มแป้นออกมาก่อนะรีบแซวพี่สาว

 

 

 

 

 

 

“พอแล้วค่ะพี่โทโมะ”แก้วเหวอเมื่อเจอโทโมะตักอาหารใส่จานเธอไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“พอได้ไงเล่าตัวเบาแบบนี้ต้องกินเยอะๆ”โทโมะพูดแล้วคิดถึงเมื่อวานที่เขาอุ้มแก้วตอนแก้วสลบ

อยู่

 

 

 

 

 

 

“นายรู้ได้ยังไงว่าน้องชั้นตัวเบาน่ะโทโมะ”ป๊อปปี้รีบถามเพื่อนชายทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นดูหุ่นยัยแก้วเอาน่าดูผอมๆแบบนี้ตัวคงจะเบา”โทโมะรีบพูดเมื่อเจอสายตาจับผิดของ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว บ้านคุณฟางมีเปียโนด้วย แก้วพึ่งสังเกตนะคะ”เมื่อทานข้าวเสร็จแก้วก็รีบเดินไปที่เปียโนสี

ขาวในห้องนั่งเล่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆแขกมาทั้งทีพี่ฟางก็โชว์ฝีมือหน่อยสิ”เฟย์รีบกระแซะพี่สาวให้เล่นเปียโน

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่ได้เล่นนานแล้วนะไม่รู้ว่าฝีมือตกรึเปล่า”ฟางพูดก่อนจะเดินไปเล่นเปียโนให้ทุกคนฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะคุณแก้วเดี๋ยวเฟย์ไปหยิบหนังสือของพ่างให้นะคะคุณแก้วอยากได้เล่มไหนไปเลือกด้วย

มั้ยคะ”เมื่อฟางที่เล่นเปียโนให้ป๊อปปี้ฟังอยู่นั้นเฟย์ก็รีบดึงมือแก้วไปโดยที่โทโมะรีบตามแก้วไป

ด้วยติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางที่หยุดเล่นเพราะแก้วออกไปแล้วก็หน้าแดงเมื่อป๊อปปี้มานั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ขอบคุณมากนะที่ช่วยสอนหนังสือให้ยัยแก้วและก็ทำให้ยัยแก้วกลับมายิ้มสดใสอีก

ครั้ง”ป๊อปปี้พูดขึ้นนิ่งๆแล้วทำเป็นมองไปที่เปียโนแทนจะสบตาร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางต้องขอบคุณคุณแก้วเหมือนกันนะคะที่ทำให้ฟางไม่เหงาเวลาอยู่ที่นั่น”ฟางพูดแล้วยิ้มให้

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เมื่อกี้เล่นเพลงอะไรอยู่หรอขอชั้นเล่นด้วยคนสิ”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางยิ้มให้ตัวเองก่อนจะ

รีบเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วทำเป็นกดเปียโนไม่มองฟางแล้วทั้งคู่ก็เล่นเปียโนไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย โรแมนติกจังเลยพี่ชั้น”เฟย์ที่แอบดูฟางและป๊อปปี้กับแก้วและโทโมะพูดแล้วยิ้มด้วยความ

เขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยฟางก็ทำให้เจ้าชายน้ำแข็งยิ้มได้แล้วกัน”โทโมะพูดแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ที่เผลอยิ้มออก

มาเมื่ออยู่กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

มุ้งมิ้งบ้าง สลับเย็นชาบ้างเดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อออ เดี๋ยวก็ดราม่าแล้วล่ะ อิอิ

 

 

 

 

ถ้ายังชอบกันอยู่็อย่าลืมเม้นโหวตน้าาา หายกันไปหมดเลยยยย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา