ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
เลขาของพ่อป็อบปี้: เนื่องจากวันนี้นะค่ะ ท่านประธาน ติดธุระจึงมาไม่ได้ แต่ ที่ทุกคนทราบๆกันนะค่ะว่า คุณ ภาณุ ลูกชายคนเดียว ของท่านประธาน จะมา ดำรง ตำแหน่ง CEO แทนท่าน ขอเชิญ ทุกคน พบกับ คุณ ภาณุ ค่ะ
 
 
 
ป็อบ: สวัสดีครับ ทุกคน 
 
 
                แค่เพียงเขาเดินเข้ามา ก็ทำให้ ฟางนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก ฟางแอบรักป็อบปี้มาตลอด ตั้งแต่สมัยเรียน มหาลัย ฟางเรียน คณะเดียวกับเขา และฟางมักจะชอบ แอบมองเขา เล่นกีฬาของมหาลัยเขาเป็น ประธานชมรม เรียนเก่ง หล่อ นิสัยดี ใครๆก็หลงรักเขา แต่ก็เขาไม่ได้รักเธอ 
 
 
 
เฟย์: (สะดิดเบาๆ) ฟาง ยัยฟาง
 
 
 
ฟาง: ว่าไง
 
 
แก้ว: แกตกใจขนาดนั้น เลยเหรอ 
 
 
 
ฟาง: ไม่ใช่นะ ฉันก็แค่ 
 
 
 
 
ป็อบ: ตอนนี้ ผมจะมาดำรงตำแหน่ง ซีอีโอคนใหม่ของบริษัท มีอะไรก็ ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ ผมอาจจะมา เป็น ซีอีโอ แต่ความเก่ง อาจจะน้อยกว่าทุกคน ที่ทำงานมานาน ยังไงก็ฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
 
 
 
              ตลอดเวลาจบการประชุมไปได้ด้วยดี ฟางแอบมองป็อบปี้ ตลอดเวลา แอบยิ้มคนเดียว เวลาที่เขาเป็นผู้นำ มันเท่ มันดูดี เป็นคนเก่ง และที่สำคัญ เขาดูใจดี
 
 
 
เฟย์: กลับบ้านกัน 
 
 
ฟาง: งานยังไม่เส็จเลยอ่ะ กลับไปก่อนเลย เดี๋ยวค่อยหาแท็กซี่กลับเองก็ได้
 
 
แก้ว: ได้ไงอ่ะ มันอันตรายนะแก 
 
 
เฟย์: ใช่เดี๋ยวก็มืดแล้ว ไปทำที่บ้านต่อก็ได้ 
 
 
 
 
ป็อบ: ใช่ครับ ไปทำที่บ้านต่อก็ได้ คุณ เป็นผู้หญิงกลับบ้านดึกๆมันอันตราย 
 
 
 
เฟย์: อุ๊ย พี่ เอ่อ คุณภาณุ ยังไม่กลับอีกเหรอค่ะ 
 
 
 
ป็อบ: พอดี ดูตารางงานอยู่นะครับ แล้วก็ จัดห้องทำงานด้วย พวกคุณ สามคนล่ะครับ ยังไม่กลับอีกเหรอ 
 
 
แก้ว: พวกเรากำลังจะกลับค่ะ เอ่อ ฟาง ไปเถอะ ก็ คุณภาณุบอกแล้ว ไปทำต่อที่บ้านก็ได้ 
 
 
ฟาง: แต่ว่า
 
 
 
ป็อบ: ไปเถอะครับ เอ๊ะ นั่นมัน รูปพวกคุณ สามคน เรียนมหาลัยเดียวกับผมเลย
 
 
 
 
เฟย์: ก็ใช่ค่ะ คือ พวกเรา เป็นรุ่นน้องคุณภาณุ นะค่ะ แต่คุณภาณุคงจำไม่ได้ 
 
 
 
ป็อบ: อ่อ รุ่นน้องมหาลัยนี้เอง เรียกว่า พี่ป็อบก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก พี่ว่ามันแปลกๆ เป็นรุ่นน้อง ของพี่ แล้วก็มีพี่เป็นเจ้านายอีก 
 
 
 
แก้ว: งั้นพวกเรา เรียกพี่ป็อบ เวลาเลิกงานแล้วกันนะค่ะ เพราะเวลางาน มันไม่เหมาะแน่เลย 
 
 
 
ฟาง: เอ่อ ถ้างั้นพวกเราขอตัวก่อนนะค่ะ 
 
 
 
เฟย์: ฟาง เอา รีบก็รีบไปไม่บอกสักคำ ขอตัวก่อนนะค่ะ
 
 
 
แก้ว: ขอตัวก่อนนะค่ะ
 
 
ป็อบ: ครับ กลับบ้านดีๆนะ ทำไมต้องหลบหน้าด้วย ไม่พูดสักคำ เราน่ากลัวเหรอ 
 
 
 
ฟาง: พี่ป็อบ 
 
 
 
เฟย์: แกรีบออกมาทำไมเนี่ย
 
 
 
ฟาง: ก็ไม่กล้า อยู่นานๆอ่ะ 
 
 
 
แก้ว: เขินหราาาา 
 
 
 
ฟาง: เปล่า 
 
 
 
 
เฟย์: กลัวใจตัวเอง
 
 
 
ฟาง: ไม่ใช่สักหน่อย กลับเถอะ ไปๆ
 
 
 
เฟย์: อ่ะๆ กลับก็กลับ ไปแก้ว 
 
 
 
แก้ว: เครๆ