Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”ฟางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็ถูกลากเข้ามาในรถ
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ทันที่ที่เข้ามาในรถด้วยกันทั้งคู่ฟางก็ตบหน้าป๊อปปี้จนหันทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”ป๊อปปี้ที่โดนตบจนหน้าชาหันกลับเข้ามาบดจูบฟางอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าตบเราอีก ไม่อย่างั้นเราจะทำกับเธอบนรถนี้แน่”ป๊อปปี้รีบห้ามเมื่อถอนจูบมาแล้วฟางง้างมือจะ
ตบ
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วองค์ชายมาที่นี่ทำไมเพคะ”ฟางถอนหายใจออกมาก่อนจะยอมพูดดีๆกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราก็มาตามเธอกลับKzใต้น่ะสิ เธอยังเรียนไม่จบหลักสูตรนะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่หม่อมชั้นลาออกแล้วเพคะ ไม่มีอะไรที่หม่อมชั้นต้องกลับไปแล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เราเป็นคนเลือกเธอจากการหมุนสลากเราไม่ยอมนะ”ป๊อปปี้โวยวายไม่ยอมให้ฟางออก
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นี่มันชีวิตของหม่อมชั้นนะเพคะ ไม่รู้ล่ะเพราะหม่อมชั้นลาออกกับองค์ชายโทโมะแล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วพวกพิมล่ะ นี่เธอจะไม่สนใจเลยรึไงว่าความรู้สึกเพื่อนเธอเป็นยังไง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“คิดถึงกันก็เมลหากันก็ได้เพคะ ยังดีกว่าอยู่กับคนไม่มีเหตุผลอย่างองค์ชาย”ฟางพูดแล้วหมายจะ
เปิดประตูรถลงไป ป๊อปปี้รีบกระชากร่างบางมาแนบอก
 
 
 
 
 
 
 
“เราใจร้ายเพราะว่าเธออยากอวดดีกับเราทำไมล่ะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“แล้วหม่อมชั้นอวดดีกับองค์ชายตรงไหนเพคะ”ฟางย้อนถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ ใครใช้ให้เธอใส่เสื้อผ้าของไอ้เด็กหนุ่มนั่นทั้งๆที่เราไม่อนุญาต”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันสิทธิ์ของหม่อมชั้นนะเพคะทำไมหม่อมชั้นต้องขอองค์ชายด้วย หม่อมชั้นไม่ได้เป็นนางสนม
ขององค์ชายไม่ได้อยู่ในโอวาทขององค์ชายสักหน่อย”ฟางพูดขึ้นแล้วจ้องหน้าป๊อปปี้ด้วยความไม่
เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เธอเป็นของเรา จะทำอะไรต้องให้เราอนุญาต โอ้ย ไม่รู้ล่ะ เราจะพาเธอกลับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ
รีบปล่อยตัวฟางแล้วสตาร์ทรถ
 
 
 
 
 
 
“ไม่เพคะ หม่อมชั้นไม่ไป”ฟางโวยวายไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูแล้วกันคนอย่างเธอห้ามเราไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆก่อนจะสตาร์ทรถแล้ว
ขับออกไป ฟางที่โมโหที่ป๊อปปี้ยังคงความเอาแต่ใจก็ตัดสินใจเปิดประตูกระโดดลงจากรถไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง โดดลงมาทำไม”ป๊อปปี้รีบเบรกรถก่อนจะรีบวิ่งมาดูฟางที่เนื้อตัวถลอกจนได้เลือดก็รีบ
ประคอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“หม่อมขั้นก็จะทำให้องค์ชายได้รู้ไงเพคะ ว่าตลอดชีวิตองค์ถูกตามใจมามากมีแต่คนมาคอยเอาใจ
ก็จริง แต่1ในนั้นคือหม่อมชั้น ที่จะไม่ยอมให้องค์ชายมาบังคับ หม่อมชั้นมีชีวิต มีจิตใจมีความรู้สึก
นำเพคะไม่ใช่อยากจะทำร้ายก็ทำอยากจะดีก็ดี หม่อมชั้นตามใจองค์ชายไม่ได้หรอกนะเพคะ”ฟาง
โพล่งออกมาอย่างอัดอั้นและนึกถึงคำพูดจาของป๊อปปี้ที่ประชดเธอกับจินนี่ก็น้ำตาไหลออกและ
ไหนยังไม่นับเรื่องคืนนั้นอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ อย่าร้องไห้สิ อย่าร้อง เดี๋ยวไปโรงพยาบาลก่อนแล้วกัน”ป๊อปปี้เหวอก่อนจะกอดปลอบฟาง
แล้วขับรถพาฟางไปทำแผลที๋โรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พาร์ทใจเย็นๆก่อนก็ได้”ทางด้านพวกโบว์ พาร์ทที่หงุดหงิดงุ่นง่านเดินไปมาจนโบว์และกั้งปวดหัว
ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจไม่เย็นหรอกพี่โบว์พี่กั้งนี่พี่ฟางหายไปทั้งคนนะหายไปจากบ้านแบบนี้ หรือว่าจะโดนลักพา
ตัว”พาร์ทพูดเพราะฟางที่เดินไปเปิดประตูแล้วหายตัวไปนั้นไม่ได้เอามือถือไป
 
 
 
 
 
 
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่ว่าเรารอสักพักก่อนก็ได้นะ บางทีฟางอาจจะมีธรุด่วนก็ได้”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ อ้าวยัยฟาง หายไปไหนมาเนี่ย”สักพักก็มีเบอร์แปลกโทรเข้าเครื่องโบว์
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางนี่พี่ฟางอยู่ไหนฮะ หรือว่าใครลักพาตัวพี่ฟางไปบอกผมผมจะไปอัดมัน”พาร์ทรีบดึงมือถือ
ไปคุย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรน่ะพาร์ทใจเย็นๆนะ แล้วก็บอกพี่โบว์กับทุกคนด้วยว่าพี่เจอเพื่อนน่ะเค้ามาจากKzใต้
แล้วจะไปทำธุระต่อ เลยไม่ได้บอกทุกคน แต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะพี่สบายดีเดี๋ยวพี่ก็กลับ จ้าๆ พี่ไม่
เป็นไรจริงๆ โอเคครับแค่นี้นะครับ บาย”ฟางที่ทำแผลเสร็จแล้วโทรบอกทุกคนก่อนจะวางสายไป
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เป็นห่วงเป็นใยกันจริงๆเลยนะ”ป๊อปปี้ที่ได้ยินฟางคุยกับพาร์ทก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เพคะ เราห่วงใยกัน แล้วองค์ชายทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้เพคะหยั่งกับโจร”ฟางพูดก่อนจะตกใจ
เมื่อป๊อปปี้ใส่เสื้อแจ้กเก็ตสวมหมวกและสวมแว่นตาทำท่าลับๆล่อๆคล้ายกับโจรมาก
 
 
 
 
 
 
 
“เราเป็นถึงองค์ชายนะ และที่นี่คนก็พลุกพล่านต้องระวังตัว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจะระวังขนาดนี้ก็กลับKzใต้สิเพคะจะมาเมืองไทยทำไม”ฟางส่ายหน้าแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา ถ้าเราจะกลับเธอต้องกลับไปด้วย”ป๊อปปี้ส่ายหน้าไม่ยอมและเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายนี่โตแล้วนะเพคะอย่างอแงสิเพคะ เดี๋ยวหม่อมชั้นจะกลับแล้วนะเพคะ”ฟางพูดจบแล้วเดิน
หนีป๊อปปี้ได้ยินก็รีบรั้งฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้เราไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายจะเอาอะไรกับหม่อมชั้นอีกเพคะKzใต้ก็ไม่กลับจะตามหม่อมชั้นทำไม”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ใครว่า เราตามเธอ เราอยากมาเที่ยวเมืองไทยหรอกน่าเลยหาคนรู้จักพาเที่ยว”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอยากเที่ยวแล้วเขื่อนล่ะเพคะ เขื่อนเค้าก็มาไทยกับองค์ชายออกจะบ่อย ทำไมถึงไม่พาเขื่อน
มาด้วยจะได้ติดต่อไกด์นำเที่ยวได้”ฟางส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้นถึงคนสนิทของป๊อปปี้ที่มักจะตามมา
ด้วยเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนไม่ว่าง เอ่อ ติดธุระที่Kzใต้น่ะเลยมาไม่ได้เราเลยมาคนเดียว”ป๊อปปี้อึกอักแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หา มาเที่ยวต่างประเทศแค่พระองค์เดียวเนี่ยนะเพคะ”ฟางเหวอแทบไม่เชื่อป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ก็ใช่น่ะสิ เห็นอย่างนี้เราน่ะขาลุยชอบเที่ยวนะขอบอก ไม่รู้ล่ะตอนนี้ทั้งประเทศไทยเรารู้จักเธอแค่
คนเดียวเท่านั้น ดังนั้นเธอจะต้องไปเที่ยวกับ ถ้าไม่ยอมเราจะลักพาตัวเธอกลับKzใต้”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้เพคะๆ แต่ขอหม่อมชั้นกลับบ้านไปบอกพวกเพื่อนๆหม่อมชั้นก่อนนะเพคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง เธอไม่ได้เอาอะไรมาใช่มั้ย เดี๋ยวไปซื้อเอาข้างหน้านี่ล่ะเสียเวลา”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน เผด็จการเหมือนเดิม”ฟางเหวอแล้วแอบบ่นป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“นี่เราได้ยินนะ ชักช้ามานี่”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองฟางที่ยังเจ็บขาที่แพลงอยู่ก็รีบอุ้มฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายทำอะไรเพคะคนเค้ามองกันหมดแล้ว”ฟางตกใจและหน้าแดงจัดเมื่อถูกอุ้มกลางโรง
พยาบาลแบบจู่โจมแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรครับเมียผมเค้าไม่ค่อยสบายเลยต้องอุ้มน่ะครับ ผัวเมียกันครับๆ”ป๊อปปี้ที่เห็นคนอื่นเริ่ม
มองตัวเองและฟางรีบพูดกับทุกคนก่อนจะรีบอุ้มฟางขึ้นรถไปโดยที่ฟางได้ยินก็หน้าแดงจัดและ
แอบยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
เอ้าาาา มาไม่ทันไรโดนอุ้มไปซะละฟางของเรา
 
 
 
นี่ถ้าองค์ชายบอกว่ามาเที่ยวเมืองไทยนี่จะมีใครช่วยมั้ยน้ออออ