Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) 24 หนีกลับเมืองไทย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฟางที่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องรับรองจนน้ำตาเหือดแห้งไปหมดแล้วก็เงยหน้ามองนาฬิกาพบว่าตอนนี้
เป็นเวลาตี3แล้ว งานเลี้ยงคงจะเลิกแล้วสินะ ฟางค่อยๆฝืนร่างกายตัวเองให้ลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าที่
อยู่ในนั้นแล้วค่อยๆกะเผลกตัวเองออกมาจากห้องรับรองแล้วหมายจะเดินขึ้นไปบนห้อง
หมับ
มีมือหนึ่งมารั้งข้อมือบางของฟางไว้ทำให้ฟางหันไปมองพบว่าเป็นพาร์ท
“พี่ฟางหายไปไหนมาผมตามหาพี่ฟางจนทั่วงานเลย”พาร์ทพูดขึ้นแล้วถามฟางด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ พี่เผลอหลับไปน่ะแล้วเลยเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เลอะของพาร์ทด้วยทำไมพาร์ทไม่กลับไปพักผ่อน
ล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยแต่เช้านิ”ฟางฝืนทำเป็นยิ้มไม่มีอะไรแล้วพูด
“ผมจะนอนได้ไงล่ะฮะ ผมยังตามหาพี่ฟางไม่เจอ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าพี่ฟางจะเป็นตายร้ายดียังไง
พี่ฟางนี่ร้องไห้ทำไมฮะ”พาร์ทพูดก่อนจะตกใจเมื่อเห็นฟางร้องไห้ออกมา
“พาร์ท ฮึก ฮือๆพี่ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วพาพี่กลับไปด้วยได้มั้ย”ฟางปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างอัด
อั้น เธอไม่อยากเจอหน้าผู้ชายใจร้ายแบบนั้นอีกแล้ว พาร์ทอึ้งก่อนจะกอดปลอบฟางอยู่ยกใหญ่
“โอ๊ย ทำไมมันปวดหัวแบบนี้นะ”แก้วที่ปรือตาลืมตาตื่นมาในเช้าวันต่อไปก็ร้องปวดหัว
“เมื่อคืนคงจะสนุกกับกั้งมากสินะเพคะองค์หญิง”พิมเดินเข้ามาพร้อมผ้าชุบน้ำให้กับแก้ว
“กั้งงั้นหรอ ทำไมเราถึงจำเรื่องราวไม่ได้เลยล่ะ”แก้วพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยิ่งปวดหัว
“เพคะ องค์หญิงคงจะจำอะไรไม่ได้เลย งั้นเช็ดเนื้อเช็ดตัวก่อนนะเพคะ”พิมพูดก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำ
ค่อยๆเช็ดตามหน้าและแขนของแก้วอย่างเบามือก่อนจะลุกออกๆไป
“โอ๊ย ทำไมมันแสบแบบนี้นะ”แก้วที่กำลังจะลุกไปอาบน้ำก็เริ่มคันตามเนื้อตัวก่อนจะวิ่งไปดูกระจก
“นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้”แก้วมองตัวเองในกระจกก็ตกใจที่เห็นรอยแดงปวดแสบปวดร้อน
มีผิวลอกตามใบหน้าบริเวณแขนและข้อมือ ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ตายแล้วนี่มันอะไรกันน่ะเพคะ”เฟย์ที่เดินผ่านห้องของแก้วก็พุ่งเข้ามาแล้วตกใจ
“ช่วยด้วย ฮือๆเราแสบไปหมดแล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น”แก้วร้องไห้ออกมาแต่เหมือนยิ่งร้องแล้วน้ำตา
ที่ไหลไปโดนบริเวณที่แดงมันก็ยิ่งทำให้แก้วปวดแสบปวดร้อนทรมานกว่าเดิม
“นี่องค์หญิงแพ้อะไรมาหรอพะยะค่ะ”เขื่อนที่ตามเฟย์เข้ามาก็ตกใจเมื่อเห็นสภาพแก้ว
“ฮือๆ เราไม่รู้ ใครก็ได้ช่วยเราทีฮือๆเราแสบแทบจะตายแล้ว”แก้วร้องไห้ออกมา
“เอาเป็นว่าเรารีบอุ้มองค์หญิงไปหาหมอหลวงก่อนเถอะเขื่อน”เฟย์พูดก่อนที่จะสั่งให้เขื่อนรีบอุ้ม
แก้วออกไปจากห้องแล้วไปหาหมอหลวงที่ประจำอยู่ที่ห้องพยาบาลทันที
“เกิดอะไรขึ้นหรอเขื่อน เฟย์”โทโมะที่กลับจากการไปส่งบรรดาทูตที่มางานเลี้ยงเมื่อคืนนี้กลับที่
สนามบินก็รีบถามทันที
“องค์หญิงแก้วเพคะ ถูกคนปองร้ายใส่พิษของว่านสีเพลิง ว่านป่าหายากตามแถบป่าชายแดนเพคะ
ถูกนำสกัดเป็นน้ำมาถูตามตัวจนพิษว่านกัดตามเนื้อตัวองค์หญิงจนแดงไปทั้งตัวเพคะ”เฟย์พูด
“มะ ไม่จริง เราไม่รู้จริงๆว่าในน้ำนั่นมีพิษว่านสีเพลิง”พิมที่ได้ยินก็ร้องไห้ออกมา
“มีอะไรรึเปล่าหญิงพิม”โทโมะและทุกคนหันไปมองพิมเป็นตาเดียวก่อนจะถาม
“พิมเห็นองค์หญิงยังไม่ฟื้นจากอาการเมาเมื่อคืนก็หวังดีเอาผ้าชุบน้ำไปเช็ดตัวให้ แต่ใครเล่าจะรู้ว่า
ในน้ำนั่นมีพิษ พิมไม่ได้ตั้งใจเพคะ พิมทำร้ายองค์หญิงจับพิมเลยฮือๆ”พิมร้องไห้ออกมา
“ไม่นะ เราจะไม่ยอมให้ใครมาจับเพื่อนเรา มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ”เฟย์ปกป้องพิมทันที
“ใครเป็นคนเตรียมผ้าชุบน้ำให้หญิงพิมเอาไปเช็ดตัวให้องค์หญิงแก้วหรอ”โทโมะถาม
“หม่อมชั้นเองล่ะเพคะ แต่ก่อนจะไปห้ององค์หญิงแก้วหม่อมชั้นแวะเข้าห้องน้ำก่อนเพคะ”พิมพูด
“งั้นต้องมีคนร้ายน้ำว่ายสีเพลิงที่สกัดแล้วมาใส่ในกะละมังแน่ๆเขื่อนเราไปตามหาคนร้ายกัน”เฟย์
พูดก่อนที่จะวิ่งออกไปกับเขื่อนโดยที่พิมร้องไห้ออกมาและมีโทโมะกอดปลอบอยู่ไม่ห่าง
“เราจะหาตัวคนทำผิดมาลงโทษ เธอจะต้องหายนะแก้ว”โทโมะที่เดินเข้ามาในห้องพักของแก้ว
มองแก้วที่สลบไปแล้วตามเนื้อตัวและใบหน้ามีผ้าพันแผลพันอยู่ก็พูดด้วยความเป็นห่วง
“องค์ชายตื่นแล้ว”จินนี่ที่เห็นป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องก็ปรี่เข้ามาคล้องแขนแสดงความเป็น
เจ้าของ
“นี่มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า”ป๊อปปี้แปลกใจที่เห็นทหารเดินตรวจตราในวังก็ถามจินนี่
“คือองค์หญิงแก้วถูกลอบทำร้ายจากว่านสีเพลิงเพคะองค์ชายโทโมะเลยรับสั่งให้ทหารหลวงในวัง
ค้นหาเบาะแสเพื่อเป็นหลักฐานตามจับคนร้ายเพคะ”มีนรีบตอบแทนจินนี่
“จริงหรอ แล้วนี่อาการของแก้วเป็นยังไงบ้างล่ะ”ป๊อปปี้ตกใจก็รีบถาม
“อาการยังไม่ดีเลยเพคะแต่ไม่เป็นไรเพราะหมอหลวงของที่นี่เก่งอยู่แล้ว”จินนี่พูดแล้วยิ้ม
“แต่เราว่าตอนนี้แก้วกำลังขวัญเสียทำไมเธอถึงไม่ไปดูแลน้องสาวเธอล่ะ”ป๊อปปี้ตำหนีจินนี่
“แก้วมีคนดูแลเยอะแล้วหม่อมชั้นที่ทำอะไรไม่เป็นเข้าไปมันก็จะเกะกะคนอื่นซะเปล่าๆเพคะ สู้มา
ปรนนิบัติดูแลพระคู่หมั้นของหม่อมชั้นดีกว่า ดูสิเพคะยังปวดหัวแฮ้งจากเมื่อคืนอยู่รึเปล่าเพคะ เมื่อ
เช้าถึงได้ไปส่งพวกราชฑูตที่มางานเลี้ยงเมื่อคืนนี้ไม่ได้”จินนี่พูดและประคบประหงมป๊อปปี้ไม่ห่าง
“นี่พวกแขกในงานกลับไปเมื่อเช้ากันหมดแล้วหรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงหน้าพาร์ท
“เพคะ ไปซะได้ก็ดีทูตที่มาจากเมืองไทยที่เป็นเพื่อนของนังชั้นต่ำนั่นนะเพคะ ทั้งน่ารำคาญและ
จองหองมากถ้าปีหน้างานแต่งงานของเราอย่าได้เชิญมานะเพคะ”จินนี่บ่นอุบ
“ฟาง”ป๊อปปี้ชะงักก่อนภาพเมื่อคืนที่ชายหนุ่มเมาและเผลอข่มขืนฟางก็ฉายเข้ามาในหัว
“นี่องค์ชายจะไปไหนเพคะ”จินนี่ตกใจที่ป๊อปปี้วิ่งมาที่ห้องรับรองชั้นล่าง
“หายไปไหนนะ”ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามามีเพียงแค่เสื้อผ้าที่ฉีกขาดของฟางก็ตกใจ
“นี่องค์ชายตามหาใครเพคะ”มีนที่วิ่งมากับจินนี่ก็รีบถามป๊อปปี้
“มันไม่ใช่เรื่องของพวกเจ้า ตอนนี้เราอยากอยู่คนเดียว อย่าตามมานะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวิ่งไปที่
ห้องพักของฟางทันที
“ไม่มี นี่เธอหายไปไหนกัน”ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้องฟางก็พบแต่ความว่างเปล่า
“อ้าว ชายป๊อปตื่นแล้วหรอทำไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะแต่งตัวแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดีนะ”โท
โมะพูด
“พี่ชาย เอ่อ ยัยนั่น เอ่อ ฟางอยู่กับพวกเฟย์ใช่มั้ยพะยะค่ะ”ป๊อปปี้รีบถามโทโมะ
“ไม่อยู่ที่ห้องพยาบาลมีแค่พวกเฟย์แต่ไม่มีฟาง ถามทำไม”โทโมะชะงักก่อนจะพูดนิ่งๆ
“เอ่อ เปล่าพะยะค่ะ ก็แค่อยากจะเรียกตัวไปสั่งสอนที่ทำท่าทางอวดดีเมื่อคืนนี้ในงาน”ป๊อปปี้พูด
“งั้นก็สบายใจได้แล้วเพราะต่อไปฟางเค้าคงจะไม่อยู่ให้เราหาเรื่องอีกแล้วล่ะชายป๊อป เมื่อเช้าที่พี่
ไปส่งทูตต่างๆกลับประเทศเค้า ฟางได้มาลาออกจากการเป็นสตรีชั้นสูงแล้วกลับไปเมืองไทยกับ
กั้งและพาร์ทไปแล้ว”โทโมะพูด
“แม่นั่นคงจะอยากไปหาเด็กหนุ่มนั่นมากสินะ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดใจ
“มันก็เป็นเรื่องของเค้าไม่ใช่หรอที่เค้าจะไป ชายป๊อปพี่ว่าเราเลิกหาเรื่องฟางสักทีเถอะ ทำไมต้อง
ตามราวีฟางเค้าถึงขนาดนั้น นี่เกลียดเค้ามากจนเค้าลาออกไปแล้วหวังว่าคงจะสะใจนะ”โทโมะพูด
ก่อนจะเดินไป
“ใครใช้ให้เธอกลับกัน แม่คนอวดดี”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเดินกลับไปที่ห้องทันที
“ฟาง ทานอะไรสักหน่อยสิ”โบว์เดินเอาของว่างมาให้ฟางแล้วมองฟางที่เอาแต่นั่งเหม่อมองดู
ท้องฟ้าก็เป็นห่วง เพราะตั้งแต่เมื่อวานที่ฟางกลับมาจากKzใต้พร้อมกั้งและพาร์ทก็กลายเป็นคน
เศร้าซึมไม่ค่อยทานข้าวเหมือนอย่างเคยก็สงสัย ครั้นจะพอถามอะไรฟางก็ไม่ยอมตอบ
“โบว์ทานเถอะฟางยังไม่หิว”ฟางพูด
“นี่ถามจริงๆฟางเป็นอะไรกันแน่ ถ้าไม่อยากกลับมากับพวกเราก็อยู่ที่นั่นก็ได้นะ”กั้งพูด
“ไม่ ฟางอยากกลับมาเมืองไทย แต่เอ่อ ฟางแค่คิดถึงแม่กับน้องน่ะ”ฟางรีบพูด
“ก็นึกว่าอะไร ถ้าฟางคิดถึงแม่กับน้องงั้นถ้าทุกอย่างที่นี่ลงตัวแล้ว ฟางก็ย้ายเอาแม่และน้องมาอยู่
ด้วยกันที่เมืองไทยก็ได้ เพราะสวัสดิการอาจารย์มหาลัยเค้ามีที่พักให้อยู่นะ”โบว์พูดแล้วคิดถึงเมื่อ
เช้าที่ฟางบอกกับเธอและกั้งว่าเธออยากจะเริ่มหางานทำที่เมืองไทยเพื่อตั้งตัวใหม่ที่นี่
“แล้วถ้าทุกอย่างลงตัวอีกพาร์ทก็จะได้ให้พ่อมาขอพี่ฟางแล้วเราก็แต่งงานกัน”พาร์ทพูดแล้วยิ้ม
แป้น
ออดๆ
ขณะที่ทั้ง4กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเสียงออดก็ดังขึ้นทันที
“เดี๋ยวฟางไปเปิดเอง”ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูที่หน้าบ้าน
“มาหาใครคะ อะ อง อื้อออ”ฟางเปิดประตูออกมาแล้วต้องตกใจก่อนจะมีมือหนาปิดปากแล้วลาก
ฟางออกไปนอกบ้านทันที
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ไม่ค่อยมีคนสนใจเรื่องนี้ งั้นไรเตอร์หนีไปละนะ บายยยยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
