Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
26) 26 ระหว่างเรา2คน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อืม”แก้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องพยาบาลของวังKzใต้ก่อนจะฝืนลุกขึ้นมา
“ฟื้นแล้วหรอ ค่อยๆนะ”เฟย์ที่รับหน้าที่เฝ้าไข้แก้วก็รีบเข้าไปประคองร่างบางขึ้นมานั่ง
“ทำไมถึงมีผ้าพันแผลพันตามตัวเรามากมายแบบนี้”แก้วมองตามแขนตัวเองก็รีบถามเฟย์
“เอ่อ องค์หญิงเพคะ องค์หญิงต้องตั้งสติและทำใจดีๆนะเพคะ คือว่ามีคนลอบปองร้ายองค์หญิงใส่
ว่านสีเพลิงที่สกัดแล้วผสมลงไปในน้ำที่พิมเอาเช็ดตัวองค์หญิงเมื่อวันก่อนเพคะ”เฟย์พูด
“ว่านสีเพลิง งั้นคนที่ทำร้ายเราก็คือพิมน่ะสิ”แก้วตกใจก่อนตะรีบพูด
“ไม่ใช่นะเพคะ องค์หญิงอย่าใส่ร้ายเพื่อนหม่อมชั้นสิเพคะ พิมเค้าไม่มีทางทำร้ายองค์หญิง
แน่ๆ”เฟย์พูด
“แต่ถ้าไม่ใช่พิมแล้วเป็นใครกันล่ะที่ทำร้ายเราในสภาพแบบนี้”แก้วเริ่มโวยวายเพราะเท่าที่เธอรู้มา
ว่าว่านสีเพลิงนั้น ฤทธิ์ของมันร้ายแรงจนสามารถกัดกินผิวหนังจนทะลุ แล้วนี่เธอโดนมันทั้งตัวจน
ต้องพันเนื้อตัวเป็นมัมมี่แบบนี้ หรือว่าหน้าและเนื้อตัวของเธอจะเละไปแล้วนะ
“นี่องค์หญิงจะทำอะไรน่ะเพคะ”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นแก้วหุนหันลงจากเตียงไปอย่างรวดเร็ว
“เราจะกลับKzเหนือ ไปให้เสด็จพ่อหาหมอหลวงที่นั่นมารักษาเราโดยเร็ว เราไม่ใช่มัมมี่นะที่จะมา
จับเราพันเนื้อตัวทั้งตัวเราแบบนี้”แก้วพูดก่อนจะร้องไห้ออกมา แล้วนี่เธอทำอะไรให้ใครไม่พอใจถึง
เพียงนี้ ถึงต้องทำร้ายกันแบบนี้ ถ้ามันมาจากว่านสีเพลิงจริงๆ เธอคงไม่เสียโฉมไปแล้วงั้นหรอ
“ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ถึงไม่ไปนอนพักล่ะแก้ว”โทโมะที่เข้ามาในห้องตกใจก็รีบประคองแก้วขึ้นมา
“ปล่อยหม่อมชั้นเพคะ หม่อมชั้นจะกลับบ้านเมืองของหม่อมชั้น”แก้วพูดและพยายามแกะผ้าพัน
แผลที่หน้าตัวเองออก
“อย่าแก้วหมอหลวงพึ่งทายาบรรเทาปวดไปอย่าพึ่งแกะ”โทโมะร้องห้าม
“หม่อมชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันเพคะว่าคนที่แอบผองร้ายหม่อมชั้นทำร้ายหม่อมชั้นแล้วหน้าตา
ของหม่อมชั้นจะเป็นยังไง”แก้วที่ฝืนทำตัวเข้มแข็งพูดขึ้นก่อนจะแกะผ้าพันแผลที่หน้าออกช้าๆ
“ฮึก ฮือๆ”แก้วพยุงตัวเองไปที่กระจกหน้าห้องน้ำก็ร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นสภาพหน้าตัวเองที่ลอก
เป็นรอยแดงไปหมด ทำไมเธอเป็นถึงองค์หญิงแท้ๆแต่ก็อาภัพไม่เคยเลยที่จะเจอเรื่องดีๆในชีวิต
“อย่าร้องเลยนะแก้ว เธอถูกทำร้ายที่วังของเรา เราสัญญาว่าจะตามตัวคนร้ายมาลงโทษให้เธอให้
ได้ เราสัญญา”โทโมะเห็นแก้วที่ร้องไห้ออกมาก็สงสารก่อนจะดึงแก้วไปกอดแน่นเฟย์เห็นภาพนั้น
ก็รีบเดินออกไปทันที
“ทำไม แก้วทำผิดอะไรนักหนาถึงมีคนเกลียดแก้วแบบนี้”แก้วร้องไห้ออกมา
“เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแก้ว เธอไม่เคยผิด ไม่มีใครเกลียดเธอ ถึงแม้เธอไม่มีใครเลยที่อยู่ข้าง
เธอ แต่เธอได้โปรดรู้ไว้นะว่าชั้นยังอยู่ข้างเธอเสมอไม่ได้ไปไหน อย่าร้องเลยนะคนดี”โทโมะพูด
แล้วเช็ดน้ำตาให้แก้วอย่างเบามือก่อนที่จะสวมกอดปลอบแก้ว โดยที่แก้วนั้นได้สัมผัสถึงความ
อบอุ่นและจริงใจจากโทโมะก็โผกอดโทโมะแน่นเหมือนเด็กหาที่พึ่ง โดยทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีใครคน
หนึ่งแอบมองอยู่ด้วยความคับแค้นใจ
“นี่เราจะไปไหนกันเพคะองค์ชาย”ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้ขับรถออกนอกกรุงเทพไปเรื่อยๆ
“เราจะตอบเป็นรอบที่20ว่าเราไม่บอก เซอร์ไพร์น่ะรู้จักมั้ย”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่บอกก็ได้เพคะ แต่เมื่อไหร่จะถึง”ฟางถอนหายใจก่อนจะถามต่อ
“และเราก็จะบอกเป็นครั้งที่20เหมือนกันว่าเราไม่บอก อย่าถามมากน่า ถ้าง่วงก็นอนที่เบาะหลังมี
หมอนและผ้าห่มอยู่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะชี้ไปทางด้านหลังที่ชายหนุ่มเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้หมด
“เตรียมทุกอย่างมาดีนะเพคะ ราวกับวางแผนมานาน”ฟางกอดอกแล้วพูด
“เอ๊ะ อย่าพูดมากน่า นอนๆไปเถอะ ถ้าถึงแล้วเราจะปลุก”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนที่จะจอกรถแล้วปรับ
เบาะที่ฟางนั่งให้เอนลงเพื่อให้ฟางนอนได้สะดวก แล้วหาหมอนและผ้าห่มให้ฟาง
“ขอบพระทัยเพคะ”ฟางอมยิ้มกับการกระทำป๊อปปี้ก่อนจะขอบคุณแล้วหลับตาลงด้วยความเพลีย
ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อเห็นฟางนอนหลับอย่างว่าง่ายก่อนจะเอามือถือเปิดGPSนำทางและขับรถออก
ไปต่อทันที
ซ่าๆ
ฟางค่อยๆลืมตาตื่นมาพบว่าเป็นเช้าวันใหม่ก็รีบลุกขึ้นมองไปที่ประตูของห้องพักที่เลื่อนออกไปก็
เป็นทะเล นี่ป๊อปปี้พาเธอมาที่ทะเลงั้นหรอ แล้วนี่เขาหายไปไหนแล้วล่ะ ฟางมองไปรอบๆพบว่า
ป๊อปปี้ซื้อเสื้อผ้าและของใช้สำหรับผู้หญิงมาให้หมดแล้วก็รีบเข้าไปจัดการตัวเองแล้วเดินลงมาตา
มหาชายหนุ่ม
“เจ้าแผนที่บ้าทำเราหลง คราวนี้อย่าให้หลงอีกล่ะ”ฟางที่เดินลงมาชั้นล่างก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียง
ป๊อปปี้บ่นก่อนที่ชายหนุ่มจะกางแผนที่และใช้โปรแกรมแนะนำเส้นทางในมือถืออย่างไม่ค่อยชิน
“ถ้ามันไม่ถนัดนักก็โทรหาเขื่อนก็ได้นี่เพคะ”ฟางส่ายหน้าเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพวกนั้นก็รู้หมดสิว่าเราอยู่ที่นี่”ป๊อปีป้ที่มัวหาสถานที่ท่องเที่ยวก็หลุดปากออกมา
“อะไรนะเพคะ นี่องค์ชายมาที่นี่แล้วไม่บอกใครที่Kzใต้งั้นหรอเพคะ ตายล่ะ แล้วป่านนี้ที่โน่นคงไม่
ตามหาตัวองค์ชายแย่หรอเพคะ”ฟางตกใจก่อนจะรีบนั่งลงข้างๆแล้วบ่นป๊อปปี้ยาวเหยียด
“นี่ถึงจะตามหาตัวนะแต่ก็ไม่สำคัญเท่าที่ตามหาคนร้ายที่ลอบทำร้ายแก้วที่โน่นหรอก และอีกอย่าง
เราบอกกับทุกคนว่าเราจะมาหาเสด็จแม่ที่อเมริกา ดังนั้นสบายใจเถอะไม่มีใครตามหาหรอก”ป๊อปปี้
พูด
“นี่องค์ชายใช้ชื่อองค์ราชินีมาอ้างมาโกหกหรอเพคะ นี่องค์ชายนั่นเป็นบุพการีนะเพคะ ทำไมต้อง
เอามาโกหกกันด้วยมีอะไรทำไมไม่บอกตรงๆกันไปล่ะเพคะว่าจะมาเมืองไทยโกหกเป็นเด็กๆไปได้
แล้วที่พูดว่ามีคนปองร้ายองค์หญิงแก้วนี่คือเรื่องอะไรกันแน่เพคะ มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นที่วังแบบนี้
องค์ชายยังจะเอาเวลามาหนีเที่ยวแบบนี้ได้ยังไงล่ะเพคะ”ฟางรีบบ่นป๊อปปี้ยาวเหยียดทันที
“ก็เพราะต้องมาตามคนสำคัญที่งอนกลับประเทศทางนี้ไงเล่า สำคัญพอมั้ย”ป๊อปปี้ขี้เกียจฟังฟาง
บ่นก็โพล่งสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาทำให้ฟางอึ้ง นี่ตกลงป๊อปปี้มาตามเธอจริงๆงั้นหรอ
“หม่อมชั้นไม่สำคัญมากขนาดองค์รัชทายาทต้องมาตามตัวแบบนี้หรอกเพคะ องค์ชายควรไปช่วย
องค์ชายโทโมะและทุกๆคนตามหาตัวคนร้ายที่ลอบทำร้ายเชื้อพระวงศ์นะเพคะ”ฟางเริ่มพูดถึง
ความเป็นจริง
“ก็ที่นั่นมีพี่ชายอยู่แล้ว พี่ชายรู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ พี่ชายต้องรับผิดชอบตามหาตัวคนร้าย
ในฐานะเจ้าบ้าน และเราคือองค์รัชทายาทองค์ต่อไป เรารู้ว่าที่เราหนีมานั้นก็ผิดแต่เราก็แค่อยากจะ
แก้ไขสิ่งที่เราทำผิดพลาด กลับมาขอโทษเธอในสิ่งที่เราทำมันอย่างร้ายแรงแบบนั้นไปกับเธอไง
เราขอโทษนะฟางสำหรับเรื่องคืนนั้น กลับKzใต้กับเราเถอะนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบก้มลงคุกเข่า
ขอโทษฟาง
“องค์ชายไม่ได้นะเพคะ อย่าทำแบบนี้มันไม่ดี”ฟางตกใจก็รีบดึงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้นแต่ป๊อปปี้ไม่ยอม
ลุก
“งั้นเธอก็บอกเรามาก่อนว่าเธอหายโกรธเราแล้ว เราถึงจะยอมลุก”ป๊อปปี้พูด
“อย่าทำอะไรที่มันเด็กๆแบบนี้สิเพคะ”ฟางส่ายหน้าแล้วพยายามดึงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้น
“ไม่ คนทำผิดก็สมควรโดนลงโทษ เธอตบเราสิ ตบเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางมาตบหน้าตัวเอง
ทันที
“อย่าเพคะอย่าทำแบบนี้ องค์ชายจะทำร้ายตัวเองทำไมล่ะเพคะ และอีกอย่างมันก็ไม่มีความจำเป็น
ด้วยที่องค์ชายจะมาสนใจคนอย่างหม่อมชั้น หม่อมชั้นมันก็แค่ชาวบ้านธรรมดาๆเท่านั้น คนที่องค์
ชายควรจะสนใจคือองค์หญิงจินนี่และหน้าที่การงานของKzใต้นะเพคะ”ฟางพูดออกมา
“แต่เธอเป็นเมียของเรานะ เราไม่ยอมเสียเธอให้ใครไปแน่นอน”ป๊อปปี้โพล่งออกมา
“องค์ชาย นี่องค์ชายกำลังล้อเล่นกับหม่อมชั้นใช่มั้ยเพคะ นี่แกล้งหม่อมชั้นใช่มั้ย”ฟางอึ้งก่อนจะ
พูด
“ถ้าตอนแรกเราคงคิดเหมือนเธอที่คิดว่าเราแค่อยากจะเอาชนะเธอเท่านั้น แต่เรามาทบทวนดูอีกที
เรากลับรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราไม่อยากเสียเธอให้กับใครที่ไหนทั้งนั้น ฟาง”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูดออก
มา
“องค์ชายแค่อยากเอาชนะหม่อมชั้นเท่านั้นล่ะเพคะ”ฟางพูดจบก็รีบวิ่งหนีป๊อปปี้เข้าไปในห้องนอน
ตัวเองทันที
“ฟางเปิดประตูให้กับเราก่อนฟาง”ป๊อปปี้รีบวิ่งตามไปและพยายามเคาะห้องของฟางแล้วถอน
หายใจ
“นี่เฟย์ชั้นว่าเธอควรจะเลิกตั้งแง่กับองค์หญิงแก้วสักที เพราะตอนนี้องค์หญิงแก้วก็น่าสงสาร
ออก”เขื่อนพูดขณะเดินมาที่สวนกับเฟย์เพียงลำพัง2คนแล้วเขื่อนก็พูดขึ้น
“นี่นายคงหลงเสน่ห์องค์หญิงไปอีกคนแล้วใช่มั้ย งั้นดีเลย นายก็ช่วยจีบองค์หญิงให้ติดแล้วพา
องค์หญิงออกไปจากชีวิตรักของหญิงพิมกับองค์ชายโทโมะสักที”เฟย์รีบพูด
“ไปกันใหญ่แล้วเธอน่ะ และอีกอย่างเธอรู้แล้วหรอว่าองค์ชายโทโมะกับหญิงพิมเค้ารักกัน”เขื่อน
พูด
“รักสิ ไม่งั้นคงไม่ส่งข้อความหากันทุกวันและควงกันไปงานเลี้ยงเต้นรำหรอ นี่ ใครๆก็ต่างพูดกันนะ
ว่าคู่นี้เค้าเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกทั้งนั้นล่ะ”เฟย์รีบพูด
“เธอก็เออ ออกับเค้างั้นสิ นี่คนไปงานเลี้ยงด้วยกันเค้าไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันหมดทุกคู่หรอกนะ
ไม่อย่างงั้นชั้นก็เป็นแฟนกับยัยมีนปากมากนั่นแล้วน่ะสิ ไร้สาระ”เขื่อนพูดก่อนจะดันหัวเฟย์เบาๆ
“และอีกอย่างเราก็ไม่คิดจะจีบองค์หญิงแก้วหรอกถ้าใจเรายังไม่ลืมเธอ”เขื่อนหันมาพูดอีกครั้งก่อน
จะเดินไป ทิ้งให้เฟย์ที่ได้ยินประโยคหลังและหน้าแดงจัดก่อนจะแอบยิ้มออกมา
เค้ายอมรับว่าฟางคือคนสำคัญแล้ว แล้วฟางจะให้อภัยมั้ยน้ออออ
แล้วคู่อื่นจะเป็นไงต้องติดตามนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
