ใจร้าว

[ JB 'Part ]หลังจากที่เราปรึกษากันเรื่องที่แบมแบมท้อง ตกลงกันได้ว่าผมจะยังไม่บอกน้องน้อย ผมเดินเหม่อลอยจนมาถึงห้องน้องน้อย น้ำตาของผมไหลออกมาช้าๆ ทำไม...ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับน้องชายผมด้วย เป็นผมไม่ได้หรอครับพระเจ้า ให้ผมเจ็บปวดแทนน้องน้อย ผมจะไม่ร่ำร้องหาความยุติธรรม หากเป็นผม...ผมคิดว่าผมทนได้..แค่คนที่ผมรักไม่เจ็บปวดมากไปกว่านี้ก๊อกๆๆ.. ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องช้าๆ แต่ปรากฏว่าไม่มีร่างของน้องน้อยนอนอยู่กับที่ควรจะเป็น ไปไหน! ใจผมกระตุกวูบ!! หรือน้องน้อยได้ยินเรื่องทีพวกผมปรึกษากัน!" แจ็คสัน!! " ผมตระโกนเรียกแจ็คสันทันที!! หากน้องน้อยไป..ทุกอย่าง! น้องน้อยต้องเจ็บปวดอีกแน่!! และเรื่องนี้ผมจะยอมไม่ได้อีกต่อไป ได้โปรดเถอะครับ ...อย่าให้เค้าไป!! "เกิดอะไรขึ้นครับ ฮยอง ""ออกรถ น้องน้อยไปหาไอ้มาร์ค! "ระหว่างทาง ผมพยายามโทรหาน้องน้อย กลับได้ยินแต่เสียงสัญญาณแต่กลับไม่มีคนรับสาย ยิ่งทำให้ผมยิ่งร้อนใจ อย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิด...ได้โปรด อย่าได้เป็นอย่างที่ผมคิด..เอี๊ยดดดด เสียงล้อรถขูดกับถนนเพราะแรงเบรกดังลั่น ดึงจุดสนใจมายังคนขับ แต่ผมกับแจ็คสันไม่ได้สนใจคนรอบข้างแล้ว นอกจากร่างบางที่นอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้าเราสองคน.. ผมชาไปทั้งร่าง..น้องน้อย...." แบม..แบม.. " แจ็คสันพูดเสียงสั่น พร้อมประคองร่างบางขึ้นช้าๆ ใบหน้าเนียนหวาน แตกยับเยิน มือของน้องกุมท้องไว้โดยที่เจ้าตัวสลบไปแล้ว เลือดที่ไหลออกตามเรียวขา ยิ่งทำให้ผมคลั่ง"ใครทำน้องกู!!! " เสียงแจ็คสันตระโกนลั่น... พร้อมกับเหล่าการ์ดที่พึ่งมาถึง " เรียกเฮลิคอปเตอร์มาด่วนที่สุด! " ผมพยายามระงับสติที่เริ่มจะแตกกระเจิง เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ!! " เงา " เสียงเอ่ยเบาๆ พร้อมกับบุคคลที่ปรากฏตัว ใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้าอสรพิษสีขาว ฉายแววเย็นชาเหมือนนายเหนือของตน "จับตัวจินยอง คนรักของไอ้มาร์คมาฉันให้เวลานาย 30 นาที หลังจากที่ฉันไปส่งแบมแบมที่โรงพยาบาลแล้ว ฉันต้องเห็นจินยองอยู่ที่ห้องของฉัน!! "ร่างสีดำ พยักหน้ารับ พร้อมกับการหายตัวไปอย่างลึกลับ โดยไม่มีใครสังเกตเห็นเลย นอกจากแจ็คสันเท่านั่น!.................................................................................................[ JR' Part ]ผมไม่สามารถช่วยอะไรคนที่ผมรักได้เลย ผมกลายเป็นคนทรยศสำหรับเค้า หัวใจของผมเหมือนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อเห็นแววตาของคนที่ผมแอบรัก จ้องมองมายังผมอย่างโกรธแค้น "แบมแบม..." ผมเอ่ยเรียก ร่างเล็กเสียงเบาๆ ก่อนที่การ์ดจะลากร่างเล็กออกไป ผมถูกมาร์คฮยองประคองขึ้นมา เราต่างรู้ว่ามีแค่วิธีนี้เท่านั่นที่จะปกป้องร่างเล็กได้ ขอโทษ คำนี้ไม่รู้กี่พันครั้งที่ผมพูดได้เพียงแค่ในใจ ผมไม่สามารถเห็นน้ำตาของคนที่ผมรักได้เลย แค่หยดเดียวก็เหมือนกับน้ำกรดสาดใส่หัวใจของผม อย่าร้อง..ได้โปรดอย่าร้องเลยนะคนดี...นายไม่เหมาะกับน้ำตาเลยนะ..แบมแบมฉันอยากเห็นรอยยิ้มมากกว่า รอยยิ้มที่ถึงแม้นายจะไม่มีให้ฉัน แต่แค่ได้เห็นและปกป้องมัน เพื่อนรักคนนี้ก็ยินดี ...ผมแอบรักแบมแบม ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน ภาพของใบหน้าหวานที่ส่งยิ้มให้ผม ตอนที่ผมย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ ที่ไร้เพื่อนรอบข้าง ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับผมเลยสักคน เมื่อรู้ว่าผมเป็นลูกของมาเฟีย' เลว! พ่อแม่เลว ลูกก็ต้องเลว อย่าไปยุ่งเลย '' ใช่ไอ้ลูกมาเฟีย! '' ไปให้พ้นเลยนะ ยี้! ไอ้ลูกมาเฟีย! 'ภาพของเด็กน้อยที่เก็บกดมาจากทางบ้าน และต้องมาเจอกับสภาพแวดล้อมที่กดดัน ยิ่งทำให้เด็กน้อยอยากหายไปจากโลกให้พ้นๆ แต่ชีวิตของเค้าก็เจอกับแสงสว่าง ' นี่ๆ เรานั่งด้วยได้ป่าวอ่า'เด็กชายตัวเล็กน่ารักที่ตอนแรกเค้านึกว่าเด็กผู้หญิง เดินเข้ามาถามที่นั่งข้างๆเค้าอย่างไม่รังเกียจเหมือนคนอื่น' ฮึก..ได้...สิ.''ร้องไห้ทำไมอ่า'' .........'' เราแบ่งขนมให้กิน อ่านี่..อย่าร้อง ...'' นายไม่รังเกียจเราหรอ..'' ทำไม ต้องรังเกียจอ่า..'' เราเป็นลูกมาเฟียนะ '' เราก็ลูกมาเฟีย ทำไมอ่า เท่ออก ฮ่ะๆๆ 'รอยยิ้มที่สดใส กลับทำให้หัวใจที่แห้งแล้ง ชุ่มฉ่ำได้อย่างไม่น่าเชื่อ รักแรก รักที่ต้องคอยแต่เก็บไว้ คอยเฝ้าแต่ยืนอยู่ข้างกายในเวลาที่ร่างเล็กล้ม หรือท้อ คอยให้กำลังใจ และใส่ใจในเวลาที่ร่างเล็กต้องการคำปรึกษา ต้องคอยทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ข้างในกับยับเยินในเวลาที่เห็นหัวใจของตัวเองวิ่งตามหัวใจอีกดวง ทั้งๆที่รักมากขนาดนี้ แต่ผมกลับต้องมาทำร้ายหัวใจตัวเองด้วยมือของผมเอง ถึงแม้มันจะเป็นการปกป้องร่างเล็ก แต่ในเมื่อร่างเล็กเป็นเหมือนหัวใจของผม ผมก็เจ็บปวดอยู่ดีก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูทำให้ผม หลุดจากภวังค์ความคิด ผมอยากให้เรื่องทั้งหมดจบลงสักที ผมรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พร้อมกับก้าวเดินตรงไปที่ประตู" ถึงเวลาแล้ว......." ผมเปิดประตูให้บุคคลข้างนอกก่อนที่จะรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลก ดับวูดเกิดอะไรขึ้น!! " ภารกิจเสร็จสิ้น นำเหยื่อส่งให้นายเหนือตามคำสั่ง " เสียงเย็นชาเอ่ยออกมาจากชายที่สวมหน้ากากรูปอสรพิษสีขาว พร้อมกับการหายตัวไปของว่าที่เจ้าสาว.....