ใจร้าว

" เจอตัวแล้วครับ " เสียงชายร่างสูง รายงานความคืบหน้าการทำงาน ตลอด ระยะ เวลา 6 เดือน ในที่สุดก็สำเร็จ " พาตัวกลับมา... " ยูคยอม หรือน้องเล็กแห่งตระกลู อิม พูดขึ้น เค้าเงยหน้าขึ้น จ้องไปยังบานประตูสีขาว อีกไม่นาน อดทนอีกนิดนะฮ่ะฮยอง ทางด้านมาร์ค [ Mark'Part ]" อร่อยไมคะเอินเอิน " ชูจี้ ตักขนมหวานที่วางอยู่ตรงหน้าป้อนให้ผม อย่างเบามือไม่ขาด ผมอยากให้เวลาหยุดตรงนี้ ตลอดไปติื๊ง ต๊อง ติ๊ง ต๊อง.... " เดี๋ยวผมไปเปิดเอง " ผมพูดพร้อมลุกขึ้นไปยั้งประตู ชูจี้เอาถ้วยขนมไปเก็บในครัว ทำไมวันนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะได้เจอในสิ่งที่ค้นหามาตลอดนะแกร๊ก...ผมเปิดประตู บุคคลตรงหน้าเป็นชายหนุ่มร่างสูง สวมสูทสีดำ ร่างสูงก้มโค้งให้ผม เกิดอะไรขึ้นกันแน่ " คุณเป็นใคร...." ผมเอ่ย ถาม เตรียมระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ผมไม่อยากให้ชูจีเดือดร้อนไปด้วย" พวกเรามารับตัวคุณ กลับครับ " ร่างสูงตรงหน้าเอ่ย " กลับ...." ไปไหนล่ะ แล้วทำไมเพิ่งมาตาม " กลับไปกับพวกเราก่อนเถอะครับ แล้วเราจะอธิบายให้บนรถให้คุณฟัง " เค้ายังพูดเสียงนิ่งสงบ แล้วจะให้ผมไว้ใจได้ยังไง" ผมจะเชื่อคุณได้ยังไง..." ผมจ้องหน้าเค้าเขม็ง ชายตรงหน้า ยืน อะไรบางอย่างให้ผม เป็นรูปถ่าย นั่นคือผมโอบกอดคนคนนึงอยู่ รอยยิ้มนั่นงดงามจนทำให้ผมตะลึง ใครกัน ...ทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ ชายหนุ่มใบหน้าหวาน ผมสีท้องคงจะนุ่มสลวยน่าดู แล้วทำไมเราสองคนถึงกอดกัน เหมือนคนรักกันเลยล่ะ .." ใคร... " น้ำเสียงของผมสั่นเครือจนเห็นได้ชัด โอ๊ย!!! ปวดหัว ร่างกายผมทรุดลง อย่างไม่ทันตั้งตัว ปวดหัว ...ทำไมในหัวของผมถึงมีแต่สีขาว มันเบลอไปหมด "เอินเอิน!!! " เสียงของชูจีนิ โอ๊ยชูจี ช่วยด้วย...ช่วยผมด้วย...ผมปวดหัว" พวกคุณทำอะไร เค้า ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ !!! " ร่างบางเอ่ยไล่ บุคคลที่ทำให้คนรักของเธอ ... มีอาการแบบนี้..."ฉันบอกให้ออ....." ร่างบางสงัก เมื่อเห็นอาวุธในมือของคนตรงหน้า ปืน!! พวกเค้ามีปืน" ผมมารับคุณมาร์คกลับ ไปหาครอบครัว ที่กำลังรอเค้าอยู่ " ร่างสูงจ่อกระบอกปืน แล้วพูดขึ้นเสียงนิ่งนี่หรอ มารับ ดูแล้วเหมือนจะมาฆ่ากันมากกว่า .." ออกไปนะ ไม่งั้นฉันโทรแจ้งตำรวจแน่ ...." ร่างบางสั่น พร้อมกับจับมือร่างสูงแน่น อดทนนะคะมาร์ค....." ผมเจ...็บบ..." " โทรสิ แล้วคุณจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีก ...." ร่างสูงเอ่ยอย่างน่ากลัว เค้าต้องรีบแล้ว เจ้านายของเค้ารอ อยุ่"เอาตัวไป..." ฮันบิน สั่งลูกน้องที่ยืนคุมอยุ่ด้านหลัง ต้องรีบ คุณหนูน้อยจะได้มีความสุขสักที"กริ๊ดไม่นะ เอินคะ ไม่!!! "" ชู..จี้ .....อย่าปล่อยมือ..." มาร์คจับกระชับร่างบางของหญิงสาวไว้แน่น ในเมื่อพวกมันจะเอาเค้าไป ชูจีก็ต้องไปด้วย เพราะเค้าสัญญาไว้แล้ว ว่าจะไม่มีวันปล่อยมือ...." ฮันบิน มองอย่างหนักใจ เกิดอะไรขึ้นกับคุณมาร์ค แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เค้ารู้สึกกังวล ลางสงหรณ์บอกเค้าว่า เรื่องราววุ่นวาย จะเกิดขึ้นเพราะ ผู้หญิงที่คุณมาร์คไม่ปล่อยมือคนนี้ คุณหนูน้อย..... ความเจ็บปวดเอ๋ย กรุณาด้วยอย่าให้คุณหนูน้อยเจ็บปวดไปมากกว่านี้เลย "ออกรถ เราจะตรงไปยังสนามบิน เครื่องบินส่วนตัวของตระกลู รออยู่ "" ครับ ...."ขบวนรถหรู เลื่อนออกจากบ้านหลังงามช้าๆๆ ไปยังสนามบิน... มุ่งหน้าสู่ปประเทศเกาหลีที่ชายหนุ่มจากมา ..........................................................................................................." ยูค...พี่ดู.ดีรึยัง..." ร่างบางที่นั่งหน้ากระจก รอยยิ้มหวานที่นานๆครั้งจะได้เห็นเอ่ยถามร่างสูงที่นีนั่งมองเค้า แต่งหน้าปกปิด สีหน้าที่ไม่สู้ดี วันนี้แล้ว มาร์คฮยองกำลังจะกลับมา..วันที่เค้ารอคอย.." วันนี้ฮยองของผม น่ารักมากเลยครับ ..." ยูคยอมยิ้มหวาน ในที่สุดพี่ชายผู้น่ารักของเค้าก้จะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขสักที" ลูกจ๋า พ่อหนูกำลังจะกลับมาหาแม่กับหนูแล้วนะลูก .." เสียงหวาน เอ่ยออกมาเบาๆ พร้อมกับมือบางที่ลูบหน้าท้องนูนอย่างเบามือ ..... น้ำตาแห่งความดีใจรินไหลออกมา ความสุขกำลังจะกลับมา แม้เพียงน้อยนิดที่จะมีความสุข ก่อนที่เค้าจะจากไป ก็มีความสุขแล้ว.....รีบๆกลับมานะครับ ที่รักของผม ...[ ความรักเอ๋ยความรัก โปรดเมตตาสงสาร ร่างบาง ขอให้เค้ามีความสุขสักที ] แจ็คสันและเจบี ยืนมองร่างบางที่มีรอยยิ้มอักครั้ง....น้องน้อยกำลังจะมีความสุข ร่างสูงของชายหนุ่มทั้งสองยิ้มให้กันอย่างยินดี ดีแล้ว น้องน้อยยิ้มได้สักที น้ำตาลูกผู้ชายรินไหลออกมาช้าๆ เจ็บปวดทั้งเรื่องของพวกเค้าที่ทำกับใครอีกคนไว้ เจ็บปวดที่รับรู้เรื่องจากปากของหมอหนุ่ม " เราต้องรีบผ่าตัด นำเด็กออก... แบมแบมไม่ไหวแล้ว ..เจบี..." ฮึก...น้ำตาแห่งความเจ็บปวด หยดแล้วยอดเล่า ทำไม ไม่ให้เวลากันบ้าง อีกนิดก็ยังดี .... ทำไมถึงได้ใจร้ายกับดวงใจของพวกเค้าอย่างนี้..." เจบีฮยอง ผมกลัว..ผมไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน " "..................................."" กลัวน้องน้อยจะไปกลับมาหาพวกเราอีก " เสียงแจ็คสันสั่นเครือ ใช่ พวกเรากำลังกลัว ...ทุกอย่างบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน แกร็ก!! เสียงคนเปิดประตูออกมา น้องเล็กนั่นเอง ใบหน้าของน้องเศร้าศร้อย คงพร้อมแล้ว..." พร้อมแล้วครับ ...""ไปกันเถอะ " บุรุษพยาบาล เข็นรถเข้าไปแล้ว มือหนาสั่นเทา เย็นชืดเกิดความกลัวไปหมด"แบมแบมฮยองสัญญาว่าจะกลับมา ครับ...ต้องกลับมา. ...." น้องเล็กเอ่ยบางอย่าง เหมือนปลอบประโลม...." เพราะคนสำคัญของฮยองกำลังกลับมา......." ร่างบอบบาง ถูกเข็นไปห้องผ่าตัด อีกไม่กี่ชั่วโมงจะได้เจอหน้ากันแล้วนะจ้ะ ลูกจ๋า มาร์คฮยอง แบมแบมจะได้เห็นหน้ามาร์คฮยองพร้อมลูกใช่ไมครับ" น้องเล็ก อย่ากลัว..." แบมแบมเอื้อมจับมือของน้องเล็กที่น้ำตาคลอเบาๆ ร่างบอบบาง เงยหน้ามองฮยองทั้งสอง คนที่ไม่เคยทิ้งเค้าไปไหน คนที่อยู่ข้างกายตลอด คนที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อเค้า " ขอบคุณครับ....." ร่างบางหายเข้าไปห้องผ่าตัดแล้ว อีกไม่กี่ขั่วโมง เดี๋ยวเราก็เจอกัน ใช่ไม น้องน้อย.........