ใจร้าว

" เจอตัวแล้วครับ " เสียงชายร่างสูง รายงานความคืบหน้าการทำงาน ตลอด ระยะ เวลา 6 เดือน ในที่สุดก็สำเร็จ 
" พาตัวกลับมา... " ยูคยอม หรือน้องเล็กแห่งตระกลู อิม พูดขึ้น เค้าเงยหน้าขึ้น จ้องไปยังบานประตูสีขาว อีกไม่นาน อดทนอีกนิดนะฮ่ะฮยอง 
ทางด้านมาร์ค 
[ Mark'Part ]
" อร่อยไมคะเอินเอิน " ชูจี้ ตักขนมหวานที่วางอยู่ตรงหน้าป้อนให้ผม อย่างเบามือไม่ขาด ผมอยากให้เวลาหยุดตรงนี้ ตลอดไป
ติื๊ง ต๊อง ติ๊ง ต๊อง.... " เดี๋ยวผมไปเปิดเอง " ผมพูดพร้อมลุกขึ้นไปยั้งประตู ชูจี้เอาถ้วยขนมไปเก็บในครัว ทำไมวันนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะได้เจอในสิ่งที่ค้นหามาตลอดนะ
แกร๊ก...ผมเปิดประตู บุคคลตรงหน้าเป็นชายหนุ่มร่างสูง สวมสูทสีดำ ร่างสูงก้มโค้งให้ผม เกิดอะไรขึ้นกันแน่ 
" คุณเป็นใคร...." ผมเอ่ย ถาม เตรียมระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ผมไม่อยากให้ชูจีเดือดร้อนไปด้วย
" พวกเรามารับตัวคุณ กลับครับ " ร่างสูงตรงหน้าเอ่ย 
" กลับ...." ไปไหนล่ะ แล้วทำไมเพิ่งมาตาม 
" กลับไปกับพวกเราก่อนเถอะครับ แล้วเราจะอธิบายให้บนรถให้คุณฟัง " เค้ายังพูดเสียงนิ่งสงบ แล้วจะให้ผมไว้ใจได้ยังไง
" ผมจะเชื่อคุณได้ยังไง..." ผมจ้องหน้าเค้าเขม็ง 
ชายตรงหน้า ยืน อะไรบางอย่างให้ผม เป็นรูปถ่าย นั่นคือผมโอบกอดคนคนนึงอยู่ รอยยิ้มนั่นงดงามจนทำให้ผมตะลึง ใครกัน ...ทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ ชายหนุ่มใบหน้าหวาน ผมสีท้องคงจะนุ่มสลวยน่าดู แล้วทำไมเราสองคนถึงกอดกัน เหมือนคนรักกันเลยล่ะ ..
" ใคร... " น้ำเสียงของผมสั่นเครือจนเห็นได้ชัด โอ๊ย!!! ปวดหัว ร่างกายผมทรุดลง อย่างไม่ทันตั้งตัว ปวดหัว ...ทำไมในหัวของผมถึงมีแต่สีขาว มันเบลอไปหมด 
"เอินเอิน!!! " เสียงของชูจีนิ โอ๊ยชูจี ช่วยด้วย...ช่วยผมด้วย...ผมปวดหัว
" พวกคุณทำอะไร เค้า ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ !!! " ร่างบางเอ่ยไล่ บุคคลที่ทำให้คนรักของเธอ ... มีอาการแบบนี้...
"ฉันบอกให้ออ....." ร่างบางสงัก เมื่อเห็นอาวุธในมือของคนตรงหน้า ปืน!! พวกเค้ามีปืน
" ผมมารับคุณมาร์คกลับ ไปหาครอบครัว ที่กำลังรอเค้าอยู่ " ร่างสูงจ่อกระบอกปืน แล้วพูดขึ้นเสียงนิ่ง
นี่หรอ มารับ ดูแล้วเหมือนจะมาฆ่ากันมากกว่า ..
" ออกไปนะ ไม่งั้นฉันโทรแจ้งตำรวจแน่ ...." ร่างบางสั่น พร้อมกับจับมือร่างสูงแน่น อดทนนะคะมาร์ค.....
" ผมเจ...็บบ..." 
" โทรสิ แล้วคุณจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีก ...." ร่างสูงเอ่ยอย่างน่ากลัว เค้าต้องรีบแล้ว เจ้านายของเค้ารอ อยุ่
"เอาตัวไป..." ฮันบิน สั่งลูกน้องที่ยืนคุมอยุ่ด้านหลัง ต้องรีบ คุณหนูน้อยจะได้มีความสุขสักที
"กริ๊ดไม่นะ เอินคะ ไม่!!! "
" ชู..จี้ .....อย่าปล่อยมือ..." มาร์คจับกระชับร่างบางของหญิงสาวไว้แน่น ในเมื่อพวกมันจะเอาเค้าไป ชูจีก็ต้องไปด้วย เพราะเค้าสัญญาไว้แล้ว ว่าจะไม่มีวันปล่อยมือ....
" ฮันบิน มองอย่างหนักใจ เกิดอะไรขึ้นกับคุณมาร์ค แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เค้ารู้สึกกังวล ลางสงหรณ์บอกเค้าว่า เรื่องราววุ่นวาย จะเกิดขึ้นเพราะ ผู้หญิงที่คุณมาร์คไม่ปล่อยมือคนนี้ คุณหนูน้อย..... ความเจ็บปวดเอ๋ย กรุณาด้วยอย่าให้คุณหนูน้อยเจ็บปวดไปมากกว่านี้เลย 
"ออกรถ เราจะตรงไปยังสนามบิน เครื่องบินส่วนตัวของตระกลู รออยู่ "
" ครับ ...."
ขบวนรถหรู เลื่อนออกจากบ้านหลังงามช้าๆๆ ไปยังสนามบิน... มุ่งหน้าสู่ปประเทศเกาหลีที่ชายหนุ่มจากมา ..

.........................................................................................................

" ยูค...พี่ดู.ดีรึยัง..." ร่างบางที่นั่งหน้ากระจก รอยยิ้มหวานที่นานๆครั้งจะได้เห็นเอ่ยถามร่างสูงที่นีนั่งมองเค้า แต่งหน้าปกปิด สีหน้าที่ไม่สู้ดี วันนี้แล้ว มาร์คฮยองกำลังจะกลับมา..วันที่เค้ารอคอย..
" วันนี้ฮยองของผม น่ารักมากเลยครับ ..." ยูคยอมยิ้มหวาน ในที่สุดพี่ชายผู้น่ารักของเค้าก้จะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขสักที
" ลูกจ๋า พ่อหนูกำลังจะกลับมาหาแม่กับหนูแล้วนะลูก .." เสียงหวาน เอ่ยออกมาเบาๆ พร้อมกับมือบางที่ลูบหน้าท้องนูนอย่างเบามือ ..... น้ำตาแห่งความดีใจรินไหลออกมา ความสุขกำลังจะกลับมา แม้เพียงน้อยนิดที่จะมีความสุข ก่อนที่เค้าจะจากไป ก็มีความสุขแล้ว.....
รีบๆกลับมานะครับ ที่รักของผม ...

[ ความรักเอ๋ยความรัก โปรดเมตตาสงสาร ร่างบาง ขอให้เค้ามีความสุขสักที ] 
แจ็คสันและเจบี ยืนมองร่างบางที่มีรอยยิ้มอักครั้ง....น้องน้อยกำลังจะมีความสุข ร่างสูงของชายหนุ่มทั้งสองยิ้มให้กันอย่างยินดี ดีแล้ว น้องน้อยยิ้มได้สักที น้ำตาลูกผู้ชายรินไหลออกมาช้าๆ เจ็บปวดทั้งเรื่องของพวกเค้าที่ทำกับใครอีกคนไว้ เจ็บปวดที่รับรู้เรื่องจากปากของหมอหนุ่ม 

" เราต้องรีบผ่าตัด นำเด็กออก... แบมแบมไม่ไหวแล้ว ..เจบี..." 

ฮึก...น้ำตาแห่งความเจ็บปวด หยดแล้วยอดเล่า ทำไม ไม่ให้เวลากันบ้าง อีกนิดก็ยังดี .... ทำไมถึงได้ใจร้ายกับดวงใจของพวกเค้าอย่างนี้...

" เจบีฮยอง ผมกลัว..ผมไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน " 
"..................................."
" กลัวน้องน้อยจะไปกลับมาหาพวกเราอีก " เสียงแจ็คสันสั่นเครือ ใช่ พวกเรากำลังกลัว ...ทุกอย่างบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน 
แกร็ก!! เสียงคนเปิดประตูออกมา น้องเล็กนั่นเอง ใบหน้าของน้องเศร้าศร้อย คงพร้อมแล้ว...
" พร้อมแล้วครับ ..."
"ไปกันเถอะ " บุรุษพยาบาล เข็นรถเข้าไปแล้ว มือหนาสั่นเทา เย็นชืดเกิดความกลัวไปหมด
"แบมแบมฮยองสัญญาว่าจะกลับมา ครับ...ต้องกลับมา. ...." น้องเล็กเอ่ยบางอย่าง เหมือนปลอบประโลม....
" เพราะคนสำคัญของฮยองกำลังกลับมา......." 
ร่างบอบบาง ถูกเข็นไปห้องผ่าตัด อีกไม่กี่ชั่วโมงจะได้เจอหน้ากันแล้วนะจ้ะ ลูกจ๋า มาร์คฮยอง แบมแบมจะได้เห็นหน้ามาร์คฮยองพร้อมลูกใช่ไมครับ
" น้องเล็ก อย่ากลัว..." แบมแบมเอื้อมจับมือของน้องเล็กที่น้ำตาคลอเบาๆ 
ร่างบอบบาง เงยหน้ามองฮยองทั้งสอง คนที่ไม่เคยทิ้งเค้าไปไหน คนที่อยู่ข้างกายตลอด คนที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อเค้า 
" ขอบคุณครับ....." ร่างบางหายเข้าไปห้องผ่าตัดแล้ว อีกไม่กี่ขั่วโมง เดี๋ยวเราก็เจอกัน ใช่ไม น้องน้อย.........