Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ
เขียนโดย 
ChiaraCastiglione
วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.27 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 01.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
34) ขอนอนด้วย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ>>Kaew<<
“คุณ! คุณ! เดินไปเดินมาทำไมนอนได้แล้ว” โทโมะที่นอนอยู่บนเตียงมองฉันที่เดินไปเดินมาก็พูดขึ้น
“ก็ฉันเป็นห่วงฟางนิ..ฉันอยากไปหาเพื่อน คืนนี้ฉันไปนอนกับเพื่อนนะ” ฉันพยายามอ้อนโทโมะ
“ไม่ได้..ให้ฟางพักผ่อนเถอะ คุณนอนกับผมเนี้ยแหล่ะ มาเร็วมานอนตรงนี้” โทโมะตบเตียงเรียกฉันให้มานอนข้างๆ
“ก็ฉัน...”ฉันยังไม่ได้ทันพูดอะไรโมโทะก็เดินมาหาแล้วกอด “นี่คุณปล่อยฉันนะ”
“ทำไมผมต้องปล่อยด้วยในเมื่อผมกอดเมียผม..ผมไม่ปล่อย”
“นับวันคุณยิ่งไปกันใหญ่แล้วนะ แต่ก่อนทำหน้าเข้มใส่ฉัน แต่ตอนนี้..คุณเมาอะไรมาหรือป่าวเนี้ย”
“ป่าว..ผมว่าเรารีบไปนอนเถอะ ผมง่วงแล้ว” โทโมะลากฉันให้เดินไปยังเตียงกับเขาเป็นอีกคืนที่เขานอนกอดฉัน
“คุณไม่ต้องกอดฉันก็ได้มั้ง”ฉันพูดกับโทโมะที่นอนกอดฉันอยู่
“ไม่เอา ผมหนาว..” โทโมะหลับตาในขณะที่ตอบฉันอยู่
“แต่ฉันว่ามันก็ไม่ได้หนาวเท่าไหร่นะ”
“แต่ผมหนาวนิของกอดหน่อยนะ” โทโมะยังคงยืนยันคำเดิม
“แต่ฉัน............อุ๊บ” ฉันยังพูดไม่ทันจบโทโมะก็ก้มหน้าลงมาจูบปากฉัน ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจนี้เป็นครั้งแรกหรือป่าวนะที่เขาพูดฉันเนี้ย ฉันรู้สึกเหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน เขาค่อยถอดจูบออก
“อึ้ง อึ้งไปเลยดิ หึ เงียบได้สักทีนะ” เขาพูดจบก็หลับต่อ ปล่อยให้ฉันอึ้งกับการกระทำของเขา
ตอนเช้า
ฉันนอนจ้องหน้าโทโมะที่ตอนนี้ที่คงยังไม่ตื่น สักพักเจ้าตัวก็รู้สึกตัว
“เอ้าคุณทำไมตื่นเช้าจัง”
“ฉันยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก”
“คุณเป็นอะไร กลัวผีเหรอ”
“กลัวนายนั้นแหล่ะ” ฉันจ้องหน้าโทโมะแล้วคิดถึงเมื่อคืน
“กลัวผม..เรื่องอะไรอ่ะ”
“.......”
“อ้อ ผมพอจะนึกออกแหละ คุณคิดมากถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ช่างมันเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว..ก็นายเป็นผู้ชายจะคิดมากทำไมใช่ไหม” พอฉันพูดจบก็ตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ คนบ้า!
>>faye<<
“พี่ฟาง วันนี้เห็นว่าจะพากันออกไปกินอาหารทะเลร้านขึ้นชื่อของภูเก็ตเลยนะ เฟย์ล้างท้องมาเรียบร้อยแล้ว”
“จ้า..เออเฟย์พี่ถามอะไรหน่อย ตกลงเฟย์กับเขื่อนยังไงกันแน่เนี้ย”
“ก็....ไม่มีอะไรนิพี่ฟาง”
“ใช่เหรอ...แล้วที่ใส่อยู่ในนิ้วอ่ะคืออะไร”
“ก็......” ฉันมองแหวนที่อยู่ในมือแล้วยิ้มออกมาแบบเขินๆ
“ก็อะไรจ๊ะ” พี่ฟางยังคงถามไม่เลิก
“ก็..แบบนั้นแหละพี่ฟาง” ฉันบอกกับพี่สาวอย่างเขินๆก่อนจะเป็นคนมาก๊อกปะตูห้อง
ก๊อกๆ
“ใครมาอ่ะ....”
“สงสัยจะเป็นแก้วอ่ะ ..เดี๋ยวเฟย์ไปเปิดประตูก่อนนะ” ฉันเดินมาเปิดประตูห้องแล้วคนที่มาก๊อกประตูก็เป็นแก้วจริงๆด้วย
“เป็นไงบ้างฟางหายดีหรือยัง” แก้วเดินเข้ามาในห้องแล้วถามพี่ฟาง
“ก็ดีขึ้นนิดหน่อยแล้วล่ะ”
“งั้นดีเลยเรารีบไปกันเลยเนอะ เพราะคนอื่นเขามารอกันหมดแล้ว” พอแก้วพูดจบก็พากันไปรถตู้ของรีสอร์ทเพื่อไปทานอาหารทะเลร้านที่ขึ้นชื่อองจังหวัดภูเก็ต
“อิ่มมากเลยพี่ฟาง..อร่อยเนอะ” ฉันหันไปพูดกับพี่สาว
“อืม..”
หลังจากที่ทานอาหารทะเลกันเสร็จก็พากันกลับมาที่รีสอร์ทตามเดิม ระหว่างที่ต่างคนต่างพากันกลับห้องตัวเองอยู่นั้น
“โอ๊ย...” อยู่ๆแก้วก็กุมท้องตัวเองแล้วทรุดลงไปนั่งกับพื้น โทโมะที่เห็นแก้มทรุดลงรีบเข้าไปพยุง
“แก้ว! แก้วเป็นอะไร” โทโมะถามแก้ม และแก้วทำทาเหมือนจะอ้วก
“เฮ้ยยยไอ้โมะแกนี้จริงๆเลยนะ ทำไมกลัวไม่ทันใช้ไง” เขื่อนแซวขึ้น
“ฉันไม่ไม่ท้อง!! ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้วทั้งอยากอ้วกและปวดท้อง” พอแก้วพูดจบก็วิ่งไปยังห้องตัวเองมีโทโมะวิ่งตามไปด้วย
“พี่ฟาง เฟย์ว่าเฟย์ไปดูแก้วหน่อยดีกว่า เดี๋ยวเฟย์มานะ”
“พี่ไปด้วยสิ”
“เฟย์ว่าพี่ฟางกลับห้องก่อนดีกว่า ถ้ามีอะไรเฟย์จะโทรหานะ”
“อ่ะๆ ก็ได้มีอะไรโทรมานะ”
“โอเค”
>>Fang<<
ก๊อกๆ
“อ้าวเฟย์มาแล้วเหรอ แก้วเป็นไงบ้าง” ฉันถามน้องสาวที่เดินเข้าห้องมา
“สงสัยอาหารเป็นพิษอ่ะ แต่แก้วยังไม่ดีขึ้นเฟย์กับเขื่อนเลลยจะพาแก้วไปหาหมอ”
“อ้าวแล้วโทโมะล่ะ”
“โทโมะอ่ะ เมื่อกี้เห็นบอกว่าติดธุระเลยให้เฟย์พาไปแทนถ้าเสร็จก็จะรีบตามไป”
“อ้อ...งั้นพี่ไปด้วยนะ”
“ไม่เป็นไร พี่ฟางพักผ่อนเถอะ เพราะเพิ่งเจอเรื่องร้ายๆมานิ”
“แต่พี่...”
“เฟย์ไปแล้วนะ” ฉันพูดยังไม่ทันจบเฟย์ก็รีบวิ่งออกไปจากห้องซะแล้ว เฮ้อฉันคงต้องนอนคนเดียวช่ไหมคืนนี้
ก๊อกๆ
“เฟย์ลืมอะไรล่ะ” ฉันเปิดประตูแล้วถามคนที่อยู่หน้าห้อง “ไปป์!...” แต่คนที่อยู่หน้าฉันตอนนี้กลับไม่เฟย์
“พี่ฟางยังไม่นอนเหรอ”
“ยังมีอะไรหรือป่าว”
“ป่าวผมแค่คิดถึงเลยมาหา ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม” ไปป์ทำท่าเหมือนจะเข้ามาแต่ฉันก็ดันหน้าอกของเขาไว้ก่อน
“ไม่ได้ มันดูน่าเกียจ มีอะไรคุยตรงนี้แหละ” ไปป์จ้องหน้าฉันเขาไม่พูดอะไร “มีอะไรติดหน้าพี่เหร...อุ๊บ” ฉันเบิกตาโตด้วยตกใจที่ไปป์ดึงฉันเข้าไปจูบกว่ามันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ฉันรีบผลักไปป์ออกห่างทันที
“นายทำอะไรของนาย” ฉันจ้องไปป์
“คือผมรักพี่ฟาง..”
“ถ้ารักไม่จำต้องทำแบบนี้ป่ะ? ฉันว่านายกลับไปห้องของนายเถอะนะ”
“ได้ผมถามอย่างหนึ่งพี่ฟางยังรักพี่ป๊อปอยู่ไหม”
ฉันจ้องหน้าไปป์สักพัก “ไม่พี่ไม่ได้รักป๊อปปี้แล้ว พี่ตัดใจจากเขาแล้ว”
“โอเค...งั้นผมไปนอนแล้ว เรื่องเมื่อกี้ผมขอโทษนะ ฝันดีนะครับ” ไปป์ยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินออกไปจากหน้าห้องของฉัน ฉันปิดประตูห้องแล้วเดินมานั่งที่เตียง
ก๊อกๆ
“ไปป์นายมีอะไรอีก” ฉันเดินมาเปิดประตูแล้วคิดว่าเป็นไปป์ที่มาหาฉันแต่กับเป็น “ป๊อปปี้!..”
“ทำไมเธอถึงคิดว่าเป็นน้องฉันหรือว่ามันเพิ่งมาหาเธอ..”
“ป่าวนิ”
“อย่ามาโกหกเพราะฉันเพิ่งเห็นมันเดินออกจากห้องเธอ”
“ก็อย่างที่นายเห็นนั้นแหล่ะ” ฉันพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น “ป๊อปปี้นายจะเข้ามาทำไม” อยู่ๆป๊อปปี้ก็เดินเข้าห้องมาและเขาล็อกประตู ฉันค่อยๆเดินถอยห่างเขา
“ทำไมเธอต้องจูบกับไอ้ไปป์ด้วย..แล้วเธอตัดใจจากฉันได้แล้วจริงๆเหรอ”
“ก็ฉันบอกนายแล้วนิว่าฉันชอบไปป์”
“ฉันไม่เชื่อเธออย่าหลอกให้ฉันเชื่อหน่อยเลย”
“ฉันพูดความจริง...”ฉันพูดแล้วจะเดินเข้าห้องน้ำ
“จะไปไหน..ได้ในเมื่อเธอบอกว่าเธอชอบไปป์ ฉันจะทำให้เธอเลิกขอบมันเอง” ป๊อปปี้เหวี่ยงฉันลงบนเตียงเขาก็รีบตามมาคร่อม
“อย่าทำแบบนี้นะป๊อปปี้ ฉันขอร้องแหละ” ฉันอ้อนวอนเขาพยายามเรียกสติของเขาแต่กับไม่ได้ผล ป๊อปปี้กระชากชุดนอนฉันออกที่มันเป็นแบบกระดุม จนกระดุมหลุดเกือบหมด แล้วเขาค่อยๆไซร้ตามตัวฉัน น้ำตาของฉันค่อยไหลออกมาด้วยความกลัว ฉันพยายามทั้งผลักป๊อปปี้ออกและจิกแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยจนฉันเริ่มโมโห
“เป็นไงถึงใจไหม” เขาผละออกจากร่างฉันจ้องหน้าฉันแล้วถามขึ้น
ฉันจ้องหน้าเขากลับแล้วกระชากกระดุมเม็ดที่เหลือออก “นายจะทำไมอะไรฉันนายก็ทำไปเลย เพราะสิ่งที่นายทำมันไม่ได้เรียกว่าความรักแต่มันเรียกว่าความเห็นแกตัว!!” ฉันตะโกนใส่หน้าของป๊อปปี้แล้วหลับตาน้ำตาก็ไหลไม่ยอมหยุด ฉันลืมตาขึ้นเมื่ออยู่ๆป๊อปปี้ไม่ได้ทำอะไรฉันต่อ
“ผมขอโทษฟาง” เขาพูดขอโทษแล้วจับผ้าห่มมาติดร่างกายของฉันแล้วค่อยๆลงจากตัวฉัน ฉันลุกขึ้นเข้าไปห้องน้ำแล้วเปลี่ยนชุดนอนชุดใหม่
“ทำไมนายยังไม่กลับไปห้องนายอีก” พอฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ยังเห็นป๊อปปี้นั้งอยู่เตียง
“วันนี้ขอนอนด้วยนะ”
“ฉันว่ามัน....”
“ขอแค่นอนด้วยเฉยๆไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” พอป๊อปปี้พูดจบก็นอนลงบนเตียงอย่างหน้าตาเฉย ฉันเลยเดินไปยังเตียงแล้วนอนข้างๆ เขาค่อยๆหันมาหาฉันแล้วกอดฉันแน่ คืนนี้ฉันก็นอนกับป๊อปปี้สินะ
โปรดติมตามตอนต่อไป
มาแล้วจากที่หางไปนาน(มั้ย?)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
