Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

>>Kaew<<

            ฉันนั่งเหม่อลอยคิดเรื่องที่จะได้แต่งงาน “ฉันคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างหมดหวัง

          

 

                "แก้วมานั่งทำอะไรตรงนี้อ่ะ” เฟย์ที่เดินมาหาฉันเธอเห็นฉันนั่งคนเดียวที่ไม้หินอ่อนเลยถาม

           

 

          “ก็ไม่รู้จะไปที่ไหนนิ” ฉันยิ้มแห้งๆให้กับเฟย์

           

 

           “แล้วเป็นไงบ้าง เรื่องที่แม่จะให้แก้วแต่งงาน”เฟย์นั่งลงข้างๆแล้วถาม

           

 

          “ก็...คงจะต้องแต่งอ่ะก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนิ” ฉันพูดออกมาแล้วรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล “ถ้าแต่งกับคนที่เรารักก็คงจะดี” เฟย์ที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็เอามือมาแตะไหล่ฉัน

 

 

            “ช่างเถอะ...แล้วนี้ฟางหายไปไหนอ่ะ ไม่ค่อยได้เจอเลย” ฉันที่ไม่ได้เจอฟางนานมากแล้วก็ถามขึ้น

 

 

            “อ๋อ..พอดีช่วงนี้พี่ฟางต้องไปติวให้น้องที่รู้จักอ่ะ..ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเองเท่าไหร่” ฉันพยักหน้า

 

 

            ฉันมองดูนาฬิกาก่อนจะชวนเฟย์ไปเข้าเรียน “นี่ก็ถึงเวลาเรียนแล้ว..ไปเรียนกันเถอะเฟย์” พอพูดจบพวกเราสองคนก็เดินไปที่ตึกเรียนระหว่างทางนั้น ตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับชายคนหนึ่ง

 

 

เขาหันมามองพอดี เราสงคนจ้องมองกันสักพัก

 

 

            “แก้ว..มองอะไรอ่ะ..เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก” เฟย์ที่เห็นันหยุดเดินก็หันมาถาม

 

 

            “ป่าว..ไปกันดีกว่า”

 

 

>>Tomo<<

 

 

ผมที่หันมองไปรอบข้างก็สะดุดเข้ากับยัยทอม ผมจ้องมองเธอและเธอก็จ้องมองผม และในที่สุดคนที่มากับเธอก็เรียกเธอ เธอเลยหยุดจ้องผมแล้วหันไปคุยกับเพื่อน

 

 

            “ เห้ยย..นั้นเฟย์นิ เดี๋ยวมานะแป๊ปนึ่ง” เขื่อนที่นั่งข้างๆผมพูด มันลุกขึ้นจากเก้าอี้ ผมเลยดึงมันไว้

 

 

            “เดี๋ยวๆ..จะไปไหน” ผมถามมัน

 

 

            “ก็ไปหาที่รักกูไง”

 

 

            “ใครว่ะ”

 

 

            “นั่นไงๆ ..เห้ยปล่อย”เขื่อนสะบัดมือผมออกแล้วกำลังจะวิ่งไป

 

 

            “เห้ยยย...กูไปด้วย” ผมพูดขึ้น และเดินตามมันไป

 

 

            เขื่อนที่เดินมาก่อนผมก็เข้าไปยืนขวางที่รักของมัน “เฟย์จะไปไหนเหรอ”

 

 

            “ไปเรียน...มีอะไร”

 

 

            “ให้เราไปนั่งเรียนด้วยป่าว..เนี้ยะว่างพอดีเลย” เขื่อนพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้เฟย์

 

 

            “ไม่ต้อง..ฉันมีเพื่อนแล้ว...นี่ไง”เธอพูดจบก็ดึงแก้วมาข้างๆ เขื่อนที่เห็นแบบนั้นก็ส่งสายตามาให้ผมช่วย ผมมองหน้าเขื่อนแล้วถอนหายใจ ผมเดินเข้าไปหายัยทอมแล้วดึงแขนเธอออกมาจากตรงนั้น

 

 

            “นี่เอาแก้วไปไหนอ่ะ..” เฟย์ที่เธอก็ตะโกนถามทันที  

 

 

            “ไม่ต้องห่วงหรอก..อ้าวเฟย์ไม่มีเพื่อนไปนั่งเรียนด้วยแล้วนิ ป่ะเดี๋ยวเราไปนั่งเรียนเป็นเพื่อนเอง” พอเขื่อนพูดจบมันก็ดึงแขนเฟย์เดินไป

 

 

            ผมขับรถออกมาจากมอแล้วมียัยทอมมาด้วย “นี่ นายจะพาฉันไปไหน”

 

 

            “ไม่ต้องถามหรอก ถึงเดี๋ยวรู้เอง ฉันไม่พาเธอไปข่มขืนหรอก” ผมหันไปมองหุ่นของเธอแล้วพูดต่อ “แล้วหุ่นแบบเธอฉันไม่พิศวาสหรอก” ผมพูดแล้วเหยียบคันเร่ง พอถึงที่หมายผมก็เปิดประตูรถจากรถ ผมที่เห็นยัยทอมนั้นไม่ลงมาก็เดินไปอีกฝั่งแล้วเปิดประตู

 

 

            “ลงมาดิ รอให้ฉันเปิดประตูให้ไง” ยัยทอมที่เห็นผมพูดแบบนั้นก็ทำหน้าบึ้งใส่

 

 

            “นายพาฉันมาที่นี้ทำไม”

 

 

            “พาเธอมาขาย” ผมตอบอย่างหน้านิ่ง แก้วที่ได้ยินผมพูดแบบนั้นถึงกับปิดประตูรถ “ฉันพูดเล่น.. พามาทานข้าว ลงมาได้แล้วฉันหิวแล้ว”

 

 

            “พอเธอได้ยินแบบนั้น เธอก็เปิดประตูรถลงมาดีๆ ผมมองหน้ายัยทอมที่ลงจากรถแล้วก็เดินไปร้านอาหารก่อนให้เธอเดินตามมาเอง

 

 

            “เชิญข้างในเลยค่ะ” พนักงานที่เห็นผมเดินเข้ามาก็พาไปนั่งที่โต๊ะ “รับอะไรดีค่ะ”

 

 

            “สเต็กปลา 2 ที่ครับ” ผมบอกพนักงานและยื่นหนังสือคืน พอพนักงานเดินออกไปยัยทมก็พูดขึ้น

 

 

            “ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย” ผมมองหน้าเธอแล้วถามกลับ

 

 

            “ทำไมอะไร”

 

 

            “ก็พาฉันมาทานข้าวไง.. คุณเกลียดฉันไม่ใช่เหรอ”

 

 

            “ใครบอกว่าฉันเกลียดเธอ”

 

 

           “ก็...”

           

 

           “ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่าเกลียดเธอ..เธอมโนไปเอง แล้วที่ฉันพาเธอมาทานข้าวเพราะคุณพ่อเคยสั่งไว้ ฉันแค่ทำตามหน้าที่”

 

 

            “ได้แล้วค่ะ” พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ เราสองคนต่างคนต่างเงียบทานอาหารที่อยู่ตรงหน้า

 

 

พอพวกเราทานอาหารเสณ้จก็เดินออกมาจากร้าน ผมเดินนำหน้าแก้วไปยังรถ พอผมหันหลังกลับมาก็ไม่พบใคร “แก้ว!” ผมจึงเดินกลับไปยังร้าน แล้วเห็นเธอยืนรอรถอยู่

 

 

            “นี่เธอมายืนทำอะไรตรงนี้ ไปขึ้นรถสิ” ผมบอกเขาแล้วกะจะดึงแขนเธอให้ตามมาแต่เธอเอามือหนี

 

 

             “ฉันจะกลับเอง..นายกลับไปเถอะ”

 

 

              “ได้ไง..เธอมากับฉันนะแล้วต้องกลับกับฉันสิ”

 

 

               “ไม่..ฉันจะกลับเอง”

 

 

                “นี่เธอ”

 

 

                “ฉันรู้ว่านายลำบากใจ.. นายกลับไปเถอะ”

 

 

                 “ตามใจแล้วกัน” ผมพูดจบก็เดินไปยังรถ “หึอวดเก่งจริงๆนะ..เธอคิดเหรอว่าที่ฉันพาเธอมาทานข้าวแล้วฉันจะดีกับเธอ.. ฉันแค่หลอกให้เธอตายใจเท่านั้นแหล่ะ ถ้าแต่งงานกันเมื่อไหร่ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่านี้”

 

 

โทโมะพูดคนเดียวอยู่ในรถ จริงๆแล้วสิ่งที่เข้าทำไปเพราะให้แก้วตายใจแล้วพอแต่งงาน เขาก็จะทำให้แก้วเจ็บแล้วให้แก้วเลิกกับเขาเอง

 

 

 

 

อัพแล้วนะคะ โทโมะร้ายจริงๆ