Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

ไปป์ที่เห็นว่าป๊อปปี้เดินออกไปจากตรงนั้นแล้ว ก็เดินไปหาฟาง “รอผมนานไหมครับ” แล้วเขาก็มองไปที่หน้าของฟางก่อนจะพูดต่อ “ปากไปโดนอะไรมาอ่ะ”ไปป์แกล้งถาม เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าฟางโดนอะไร

 

 

“ป่าว.. ช่างเถอะอย่าไปสนใจเลย เรามาติวกันต่อเถอะ” ไปป์ที่ไม่อยากจะเซ้าซี่ฟาง ก็ทำตามที่ฟางบอก ทั้งคู่ติวไปได้สักพัก ก่อนไปป์จะพูดขึ้นอีก

 

 

“พรุ่งนี้พี่ว่างไหม” ฟางที่ได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้นมองไปป์

 

 

“ไม่ว่าง” ฟางตอบทันที

 

 

“โหยยย...คิดก่อนตอบสิ”

 

 

“ก็ได้...ไม่ว่าง” ฟางทำเป็นคิดนิดนึงแล้วก็ตอบ

 

 

“คือตกลงจะไม่ไปใช่ป่ะ”ไปป์ถามตรงๆ

 

 

“ใช่”

 

 

 “ได้... ไม่ไปก็ได้ ถ้าพี่พิมรู้เรื่องที่...” ไปป์มองฟางอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดต่อ “พี่จูบกับพี่ป๊อปเมื่อกี้ พี่พิมจะว่าไงนะ”

 

 

ฟางที่ได้ยินถึงกับอึ้ง แล้วเธอก็ยอมตกลงไปกับไปป์ “ตกลงฉันจะไป แต่ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะ สัญญา”

 

 

“ตกลงผมสัญญา” ไปป์ที่ได้ยินคำตอบ ยิ้มแป้นด้วยความดีใจ คำขู่ของเขาได้ผล

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เที่ยงว่างป่ะ? ผมไปรับนะ”

 

 

“อืม...ว่าง แล้วนายไม่ไปเรียนไง?”

 

 

“ไม่อ่ะ ผมจะโดด”   ฟางมองหน้าไปป์แล้วส่ายหน้ากับความเข้าแต่ใจของชายหนุ่ม แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก

 

 

>>Fang<<

ฉันเดินออกมาจากห้องเรียนแล้วมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้บอกเวลาเที่ยงตรง ถึงเวลาที่นัดกับไปป์แล้ว ฉันวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว พอฉันเดินลงมาชั้นล่างแล้วจะเดินออกจากตึกก็เห็นรถคันหรูมาจอดที่หน้าตึกพร้อมกับร่างสูงที่ใส่แว่นดำยืนพิงรถของตัวเองอยู่ ฉันเดินเข้าไปหาร่างสูง

 

 

“นายมานานหรือยัง?” ฉันถามเขา

 

 

“ได้สักพักแล้วล่ะ... ป่ะไปกันดีกว่า ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว” ไปป์พูดพร้อมเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันกำลังจะเข้าไปนั่งบนรถต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนบางคน

 

 

“จะไปไหนกันนะ” ป๊อปปี้ที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็พูดขึ้น

 

 

ไปป์ที่เห็นว่าเป็นพี่ชายของตัวเองก็หันไปตอบ “ไปเที่ยวครับ พี่ป๊อปสนใจไปกับพวกเราไหมล่ะ” ฉันที่เห็นไปป์ชวนป๊อปปี้ก็ตกใจและหันหน้าหาไปป์ “นายจะทำอะไรกันแน่” ฉันกระซิบไปป์เบาๆ เขาไม่ตอบแค่ยิ้มให้ฉัน

 

 

“เอาไงจะไปไหม” ไปป์หันไปถามป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

“ไป” ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินไปขึ้นรถ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อพิมมาทักป๊อปปี้

 

 

“ป๊อปค่ะ คุณจะไปไหนเหรอ” ป๊อปปี้ที่เห็นพิมก็ตกใจ “คือ..”ป๊อปปี้กำลังจะตอบแต่ก็ไม่ทันได้ตอบเพราะไปป์ตอบขึ้นมาก่อน

 

 

“พวกเรากำลังจะไปเที่ยวกันนะครับ พี่พิมสนใจจะไปกับพวกเราไหม”

 

 

“อืม.. เอาสิไปกันหลายๆคนสนุกดี” พิมตอบก่อนจะเดินไปหาป๊อปปี้ แล้วพากันขึ้นรถ

 

 

“เอ้า พี่ฟางขึ้นรถสิครับ” ฉันมองหน้าไปป์แล้วก็เดินขึ้นรถ

 

 

 

>>Pide<<

 ตลอดทางไม่มีใครพูดคุยอะไรเลยต่างคนต่างนั่งเงียบ ผมมองผ่านกระจกหลังก็เห็นพี่ป๊อปมองพี่ฟางที่นั่งข้างหน้าอย่างไม่ละสายตาคือ พี่ป๊อปปี้นั่งฝั่งเดียวกับพี่ฟาง พี่พิมนั่งฝั่งเดียวกับผม ผมเห็นแบบนั่นก็อดที่จะขัดจังหวะไม่ได้

 

 

“พี่ป๊อปมองอะไรอ่ะ” พี่ป๊อปที่ได้ยินผมถามก็ละสายตาจากพี่ฟางแล้วมองไปทางอื่น

 

 

“ป่าว ก็มองหวิวไง”

 

 

“เหรอครับ...มองเหมือนไม่เคยมองอย่างงั้นแหล่ะ”

 

 

“แกไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก ขับรถไปเถอะ”

 

 

“ครับๆ ผมไม่สนใจพี่ก็ได้ ว่าแต่พี่พิมครับคบกับพี่ป๊อปมากี่ปีแล้วอ่ะ” ผมหันไปถามพี่พิมบ้าง

 

 

“ก็ประมาณเกือบสองปีแล้วแหล่ะจ๊ะ” พี่พิมตอบแล้วก็ยิ้มให้ผม

 

 

“โห...นานเหมือนกันนะครับ เพราะพี่ป๊อปไม่เคยคบใครนานขนาดนี้พี่พิมเป็นคนแรกเลยนะเนี้ย

 

 

“เหรอจ๊ะ” พี่พิมพูดแล้วก็หัวเราะออกมา

 

 

“แล้วถ้าเรียนจบกะจะแต่งกันเลยไหมครับ”

 

 

“อันนี้ก็แล้วแต่ป๊อปนะ” พี่พิมพูดก็หันไปหาพี่ป๊อปแล้วก็กอดแขน พี่ป๊อปได้แต่ยิ้ม ไม่พูดอะไร

 

 

ผมมองคนข้างที่เอาแต่นั่งเงียบแล้วเธอก็หันมองออกไปทางหน้าต่าง จนพี่พิมถามผม

 

 

“แล้วไปป์รู้จักกับฟางได้ไงเหรอ”

 

 

“อ้อพอดีพี่ฟางมาติวให้ผมนะครับ พี่โฟร์เป็นคนแนะนำให้ผมรู้จักกับพี่ฟาง”

 

 

“อ้อ...อย่างนี้เนี้ยเอง” พี่พิมพยักหน้า

 

 

“แต่ตอนนี้ผมก็ตามจีบพี่ฟางอยู่อ่ะครับ” พอผมพูดอย่างนั้นออกไป พี่ป๊อปกับพี่ฟางที่ตอนแรกไม่สนใจผมถึงกับหันหน้ามาพร้อมกันแล้วมองผมเป็นสายตาเดียว

 

 

“ทำไมครับตกใจอะไรกัน” ผมพูดแล้วก็ยิ้ม

 

 

 หลังจากที่กลับมาจากห้างสรรพสินค้าแล้วผมก็ไปส่งพี่พิมกับพี่ป๊อปก่อนแล้วก็มาส่งพี่ฟาง

ผมขับรถมาจอดที่หน้าคอนโดพี่ฟาง “ทำไมนายต้องพูดแบบนั้นด้วย” พี่ฟางหันมาพูดกับผม

 

 

“ทำไมล่ะ ก็ผมชอบพี่นิ”

 

 

“แต่ฉันไม่ได้ชอบนาย”

 

 

“พี่ชอบพี่ป๊อปสินะ..” พี่ฟางเงียบเธอไม่พูดอะไร “ลืมพี่ป๊อปเถอะนะ ถ้าพี่ลืมไม่ได้...ผมจะทำใหพี่ลืมพี่ป๊อปเอง ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้พี่ฟาง แต่พี่ฟางหันหน้าหนี้

 

 

“อย่ามายุ่งกับฉันเลยนะ” พี่ฟางพูดก่อนจะเปิดประตูลงจากไป ผมมองร่างบางที่เดินเข้าไปในคอนโด “ผมจะมีวันยอมแพ้ง่ายๆแน่  

 

 

อัพให้แล้วนะ แหมๆ...เห็นคอมเม้นแล้วดีใจ ที่ยังมีคนสนใจเรื่องนี้อยู ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะ ยังไงฝากอีกเรื่องของเค้าด้วยนะ >> Destiny ด้ายแดงสื่อรักแห่งพรหมลิขิต <<