เสพติดความรัก

 
 
 
“ ฮ้าววว ทำอะไรอ่ะ ” ธนันต์ธรญ์เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านถามภาณุเขา เมื่อเห็นเขาใส่ผ้ากัน
เปื้อนที่เธอไม่เคยหยิบมันมาใส่เลย  เมื่อคืนเธอลงมารอเขริกาที่กว่าจะมาก็เกือบเที่ยงคืน ถึงเธอ
ไม่ใช่คนตื่นเช้า แต่เธอก็ไม่ใช่คนตื่นสาย แปดโมงนิดๆนี่แหละ พอดี  
 
 
 
“ ทำกับข้าว ” ภาณุตอบ
 
 
 
“ ทำเป็น ? ” ธนันต์ธรญ์ถาม ก็เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆยังทำไข่ต้มเละเลย เขาเป็นผู้ชายนะ เก่งกว่า
เธออีกหรอเนี่ย
 
 
 
“ เป็น อยู่วัดก็ต้องทำกินเอง ไม่ทำก็อดตาย นี่ฉันทำข้าวผัดหมูให้กิน คุณจินนี่ตื่นยัง ” ภาณุถาม
เมื่อคืนเขาเดินเข้าบ้านมาเห็นรองเท้าผู้หญิงอีกคู่วางอยู่ เลยเดาว่าเป็นเขริกา ก็ธนันต์ธรญ์บอกเขา
แบบนั้น
 
 
 
“ ยัง สักพักแหละ ” ธนันต์ธรญ์เดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อกินน้ำ แต่สายตาดันไปปะทะกับของบนตู้เย็น
 
 
 
“ อ่อ ” ภาณุรับคำง่ายๆ
 
 
 
“ นี่ นายปรุงยัง ” ธนันต์ธรญ์เดินไปชะโงกหน้าดูข้าวผัดหมูในกระทะที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนอยู่
 
 
 
“ ปรุงแล้ว อ่ะ ชิม ” ภาณุใช้ช้อนตักก่อนจะเป่าให้หายร้อน แล้วจ่อที่ปากสวยของธนันต์ธรญ์ เธอ
ยอมงับมันเข้าปากแต่โดยดี
 
 
 
“ อื้มมม อร่อยนะ แต่ธรรมดาไป ” ธนันต์ธรญ์พูดก่อนจะมองไปที่เหล่าบรรดาเครื่องปรุง
 
 
 
“ จะทำอะไร ” ภาณุถามอย่างหวาดระแวง สายตาเธอมันไม่น่าไว้ใจสักนิด
 
 
 
“ ทำให้มันเป็นข้าวผัดที่อร่อยที่สุดในโลก ” ว่าแล้วธนันต์ธรญ์ก็ลงมือ หยิบนู้น ใส่นี่ ไม่พอ เธอยัง
เดินไปหยิบผงกาแฟที่อยู่บนตู้เย็นมาใส่ในข้าวผัดอีกด้วย ภาณุที่ทำอะไรไม่ได้ ก็ปล่อยให้เธอ
ละเลงต่อไป
 
 
 
“ อ่อ ชิมดูอร่อยมั้ย ” ธนันต์ธรญ์เอาช้อนที่ภาณุถืออยู่มาตักก่อนจะป้อนเขา
 
 
 
“ ไม่เค็ม ขม ” ภาณุวิจารณ์อาหารของธนันต์ธรญ์ตามตรง
 
 
 
“ งั้นหรอ งั้นใส่นี่ นี่ด้วย เอ๋ มันขาดอะไรไปนะ ” ธนันต์ธรญ์หยิบน้ำปลา และครีมเทียมมาใส่ ก่อน
จะยืนมองอาหาร
 
 
 
“ อ่อ สีสัน ฟางชอบสีชมพู มีอะไรเป็นสีชมพูบ้างนะ ” ว่าแล้วธนันต์ธรญ์ก็เดินไปค้นตู้ ก่อนจะเจอ
กับสีผสมอาหาร เธอยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะใส่มันลงไป และชิม
 
 
 
“ อร่อยมากกกกก  ฟางคนสวยเก่งจัง ” เธอยิ้มและมองข้าวผัดสีชมพูอย่างพอใจ
 
 
 
 
“ ไหนๆก็ทำขนาดนี้แล้ว ตั้งชื่อเลยมั้ยล่ะ ” ภาณุถามประชดๆ
 
 
 
 
“ เออดี ” ธนันต์ธรญ์ทำท่าคิดชื่อ
 
 
 
“ ฉันประชดเห้ย ” ภาณุรีบหันมามองหน้า ตอนจะฉลาดก็เกินมนุษย์มะนา พอจะซื่อก็ซื่อซะ เขา
เชื่อเลยนะเนี่ยว่าเธอทำอาหารไม่เป็น ใครเขาใส่ของพวกนี้ลงไปเล่า
 
 
 
“ ฉันใช้ความคิดอยู่ ” ธนันต์ธรญ์เอื้อมมือไปปิดปากภาณุ ก่อนจะหลับตาคิดชื่อ ภาณุมองหน้า
หวานของผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าที่ไม่มีเครื่องสำอางเลย หน้าใสๆของเธอ ปากอิ่มสีชมพูธรรมชาติ
แก้มที่มีฝาดเลือดนั่น กำลังทำให้เขาหยุดมองเธอไม่ได้
 
 
 
“ อ่อ ฉันคิดออกแล้ว ” ธนันต์ธรญ์พูดออกมาก่อนจะชักมือที่ปิดปากภาณุออก
 
 
 
“ อะไร ” ภาณุถาม เขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน ไอ้ข้าวผัดสีชมพูกลิ่นกาแฟสุดประหลาดนี้จะชื่ออะไร
 
 
 
“ ข้าวผัดธนันต์ธรญ์ แต่เอ๊ะ นายก็ทำด้วยนี่น่า นายชื่ออะไรนะ ภาณุใช่มั้ย เอิ่มงั้น ชื่อนี้ๆ ข้าวผัด
ภาธนันต์ เพราะมั้ย ” ธนันต์ธรญ์เอ่ยชื่อขึ้นอย่างภูมิใจ เหอะ ยัยเหวี่ยงก็มีมุมนี้เหมือนกันหรอเนี่ย
 
 
 
“ เอ่อ เพราะดี ” ภาณุมองอึ้งๆ เขาไม่คิดว่าเธอจะเอาชื่อเขาไปตั้งรวมด้วย
 
 
 
“ ทำอะไรกันค่ะ ชงกาแฟหรอ จินนี่แก้วนึงนะคะ ” เขริกาเดินลงมาจากชั้นบนก่อนจะถามขึ้น
 
 
 
“ ยัยจินนี่ !! ” ธนันต์ธรญ์หันขวับไปเรียกชื่อเขริกา เขริกานี่ตาไม่ถึงเอาซะเลย บังอาจว่าข้าวผัด
ภาธนันต์ของเธอเป็นกาแฟ แต่สุดท้ายแล้ว ทั้งสามคนก็ต้องมานั่งกินข้าวผัดตรงหน้าอย่างห้ามไม่
ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เฮ้ออ อิ่มจัง ” ธนันต์ธรญ์วางช้อนวางส้อมเสร็จก็ลูบท้องตัวเอง
 
 
 
“ ยัยฟาง คราวหน้าอย่าทำนะ ” เขริกาบอกเพื่อน ก็ไอ้ข้าวผัดอะไรนั่นหน้าตามันผิดแปลกไปจาก
ที่เธอเคยกินนี่ ถึงรสชาติมันจะโอเคก็เถอะ
 
 
 
“ อย่าว่าข้าวผัดภาธนันต์ของฉันนะ ” ธนันต์ธรญ์โพล่งขึ้นมาอย่างลืมตัว
 
 
 
“ อะไร มันมีชื่อด้วยหรอ ภาธนันนต์ ? มันมาจากอะไรหรอ ” เขริกาถามขึ้น
 
 
 
“ ภาธนันนต์ ก็ เอ่อ คือ ” ธนันต์ธรญ์หันไปมองหน้าภาณุเพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่ว่าเขริกาจะ
รู้ที่มาของชื่อข้าวผัดนี้ไม่ได้ แต่ไม่รู้จะดีกว่า
 
 
 
“ อะไร ” เขริกาถามซ้ำเมื่อเห็นท่าทางอึกอักของธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณจินนี่ ผมว่าพวกคุณขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ ผมมีเข้าเวรถึงตอนเที่ยง แล้ว
บ่ายๆ เราไปว่ายน้ำกันไหมครับ ” ภาณุปฏิเสธคำสงสัยของเขริกา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง เรื่องที่เขา
ไปถามเพื่อนที่สถานบำบัดมา เขาบอกว่า คนเสพไม่ใช่คนผิด แต่เป็นคนป่วย ฉะนั้นจะต้องหา
กิจกรรมอะไรให้คนไข้ทำเพื่อลืมเรื่องยานั่น เขาจึงเลือกว่ายน้ำเพราะเขาเห็นว่าที่บ้านของธนันต์
ธรญ์มีสระว่ายน้ำอยู่หลังบ้าน มันใกล้ดี ไม่ต้องไปไหนไกลด้วย
 
 
 
“ ฉันไม่เอานะ ” ธนันต์ธรญ์ปฏิเสธทันที
 
 
 
“ กลัวหรอ ” ภาณุถามอย่างท้าทาย เขารู้ว่าธนันต์ธรญ์ไม่ชอบให้ใครท้า และแน่นอนเธอจะบอกว่า
ไม่กลัว
 
 
 
“ ว่ายน้ำเนี่ยน่ะหรอ ไม่ได้กลัวหรอกย่ะ เย็นๆนะ บ่ายเดี๋ยวผิวเสีย ” ธนันต์ธรญ์พูด จริงๆแล้วเธอ
กลัว ก็เธอมีประวัติไม่ดีกับน้ำมาก่อนนี่
 
 
 
“ ก็ดี คุณจินนี่ล่ะครับ โอเครึเปล่า ” ภาณุหันไปถามเพื่อนร่วมโต๊ะอีกคนที่นั่งข้างเขา
 
 
 
“ ค่ะ โอเคมากเลย ” เขริกาตอบกลับ เธฮจะไม่โอเคได้ไง นี่โอกาสแนบเนื้อเลยนะ
 
 
 
“ งั้นผมไปทำงานก่อนล่ะกัน แล้วเจอกันครับ ”ภาณุบอกเธอทั้งสองเสร็จก็เดินไปขึ้นมอเตอร์ไซด์
วินหน้าปากซอย
 
 
 
 
 
“ งั้นเราไปหาซื้อชุดว่ายน้ำใหม่กันไหมแก ” เขริกาชวนธนันต์ธรญ์ ก็ที่เธอมีอยู่มันยังแหวกไม่พอนี่
น่า
 
 
 
“ ต้องทำขนาดนั้นเลยหรอ ” ธนันต์ธรญ์มองเหวอเมื่อเขริกาทำท่าจะไปขึ้นรถ
 
 
 
 
“ ใช่ ไปเร็ว ” เขริกาตอบและดึงมือธนันต์ธรญ์ขึ้นรถไปที่ห้างดังทันที งานนี้แหละ เธอจะสวมบท
นางเอกน่าสงสารให้ดู
 
 
 
__________________________________________________________________________
 
อีกตอนนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ ^^