เสพติดความรัก

 

 

 

“ กลับมาแล้วครับ ” ภาณุเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะตะโกนเรียกคนข้างใน มีเพียงความเงียบเท่านั้น

 

 

 

“ ไปไหนกันหมดนะ ไปนอนพักเอาแรงก่อนล่ะกัน ” ภาณุพูดกับตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆอีกครั้ง

และขึ้นไปบนห้องตัวเองเพื่อไปงีบสักพัก เขามีเวรถึงแค่เที่ยง ธนันต์ธรญ์บอกว่าจะว่ายน้ำกันตอน

เย็น นั่นก็แสดงว่าเขามีเวลานอนเอาแรงเพื่อรับมือกับเธออีกหลายชั่วโมง

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! เสียงเคาะประตูห้องภาณุดังขึ้น เขางัวเงียตื่นขึ้นมา หยิบนาฬิกาบนหัวเตียงมา

ดู ตอนนี้สี่โมงเย็น เขานอนนานขนาดนี้เลยหรือนี่

 

 

 

“ อ้าว คุณจินนี่ ” เมื่อภาณุเปิดประตู เขาก็พบกับเขริกาที่อยู่ในชุดคลุม คงเตรียมตัวจะไปว่ายน้ำ

สินะ นี่เธอก็คงจะมาชวนเขา

 

 

 

“ ค่ะ คือจินนี่มีเรื่องรบกวนคุณป๊อปหน่อยนะคะ ” เขริกาพูดแล้วทำหน้าเกรงใจเขาสุดๆ

 

 

 

“ อะไรครับ ” ภาณุยิ้มและถามเธอ

 

 

 

“ เอ่อ นี่ค่ะ ” เขริกาหันหลังให้เขา แล้วค่อยๆเอาเสื้อคลุมลง เผยให้เห็นหลังเนียนของเธอ และ

บิกินี่สีส้มแสบตาแบบผูกที่คอและหลัง ที่คอผูกแล้ว แต่ที่กลางหลัง ยัง

 

 

 

“ คุณจินนี่ ! ” ภาณุเอ่ยเรียกชื่อเธออย่างตกใจ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าจินนี่คิดยังไงกับเขา แต่ไม่คิดว่า

เธอจะกล้าขนาดนี้

 

 

 

 

“ นะคะ จินไปหายัยฟาง ยัยฟางก็เข้าห้องน้ำอยู่ ทั้งบ้านก็เหลือแต่คุณป๊อปนี่แหละค่ะ ” เขริกาพูด

พร้อมหันเพียงหน้ามาหาเขา

 

 

 

“ เอ่อ ผมผูกไม่เป็นครับ ขอโทษนะครับ ขอแต่งตัวก่อนแล้วเดี๋ยวลงตามไปนะครับ ” ภาณุพูดขึ้น

พร้อมปิดประตูใส่เธอทันที ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบ ผู้ชายทุกคนชอบแบบนี้อยู่แล้ว แต่ที่เขาไม่ชอบคือ

ผู้หญิงที่ไม่หวงเนื้อหวงตัวเลยต่างหาก

 

 

 

“ อ้าวคุณจินนี่ ฟางล่ะครับ ” ภาณุที่เดินลงมาและตรงไปที่สระว่ายน้ำของบ้าน เขาเลือกที่จะไม่ใส่

เสื้อ ใส่เพียงกางเกงสั้นเท่าเข่าสีฟ้าเท่านั้น ภาณุเห็นเขริกานั่งหย่อนขาลงไปในน้ำ เขายอมรับว่า

เธอสวย บิกินี่สีส้มนั่นเมื่ออยู่บนตัวของเธอ มันขับผิวขาวๆของเธอให้สว่างขึ้น ผมลอนสีน้ำตาลถูก

เซ็ทมาอย่างดี แว่นกันแดดที่เขาไม่รู้เธอจะใส่มันทำไมในเมื่อพระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้าแบบ

นี้ เขาคงไม่เข้าใจผู้หญิงเองมั้ง

 

 

 

“ อ้าวคุณป๊อป ฟางหรอค่ะ นั่นไง ” เขริกาชี้ไปข้างหลังเขา เมื่อเขาหันไป ลมหายใจหยุดชะงัก

ทันที เขาไม่เข้าใจทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ หรือเพราะนางมารในคราบนางฟ้าแบบธนันต์ธรญ์ที่

ทำเอาเขาลืมหายใจ แบบที่เขาเองไม่เคยเป็น มันน่านัก เขาเป็นถึงหมอแต่กลับวินิจฉัยโรคที่เขา

กำลังลืมหายใจ ลืมกะพริบตาแบบนี้ได้

 

 

 

“ นาย ” ธนันต์ธรญ์เรียกภาณุ ทำไมเขามองเธอแบบนั้นกัน มันไม่สวยหรอ เธอกำลังประหม่าอยู่

นะ

 

 

 

“ ห้ะ ” ภาณุตอบ

 

 

 

“ มันไม่สวยหรอ ทำไมมองแบบนั้น ” ธนันต์ธรญ์ถามตามที่ใจเธอคิด ก่อนจะก้มมองตัวเอง เธอว่า

มันดูดีอยู่นะ

 

 

 

“ ปะ เปล่า ” ภาณุตอบเธอ ทำไมมันถึงจจะไม่สวยล่ะ บิกินี่สีชมพูหวาน กับร่างแน่งน้อยของเธอ

มันดูสวยมากๆ สวยในแบบที่เขาไม่เคยเห็น ทั้งๆที่เขริกาใส่แบบเดียวกันกับธนันต์ธรญ์เพียงต่าง

สีกันเท่านั้นเขากลับไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมเมื่อมันอยู่บนร่างกายของธนันต์ธรญ์ เขากลับอยากลืม

หายใจมันซะดื้อๆ

 

 

 

“ ว้าว จินนี่ แกสวยจัง จริไหมป๊อปปี้ ” ธนันต์ธรญ์ที่มองสายตาของภาณุสักพักก่อนจะหันมองเข

ริกาที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ก็เอ่ยชมเพื่อนเธอ เธอกลัวว่าเขริกาจะเข้าใจผิดว่าภาณุชอบเธอ เธอจึงรีบ

ชงภาณุให้ชมเขริกาทันที

 

 

 

“ อืม ” ภาณุตอบเพียงเท่านั้น คำตอบแบบนี้มันน่านัก เขริกายิ้มรับคำตอบของภาณุถึงแม้ว่าเธอจะ

ไม่ค่อยพอใจก็เถอะ

 

 

 

“ มาว่ายน้ำกันเถอะค่ะ จินนี่ลงแล้วนะ ” เขริกากระค่อยๆปล่อยตัวเองลงในน้ำ ก่อนจะเรียกคนทั้ง

สองที่อยู่ริมสระให้ลงตาม ภาณุกระโดดลงทันที เหลือแค่เพียงธนันต์ธรญ์ที่มองลงไปในสระว่ายน้ำ

หวาดๆ เธอไม่ชอบเลย

 

 

 

“ ทำไมไม่ลงมาล่ะ ลงมาสิ ” ภาณุมองขึ้นไปที่ธนันต์ธรญ์ที่ยืนอยู่ขอบสระ ไม่ยอมลงมาสักทีก็

ถามขึ้น

 

 

 

“ ฉันเปลี่ยนใจได้ไหม ไม่ลงแล้ว ” ธนันต์ธรญ์มองสักพัก ก่อนจะตัดสินใจหมุนตัวเดินเข้าบ้าน

 

 

 

“ เดี๋ยวสิ ” ภาณุรีบว่ายน้ำไปที่ขอบสระ เตรียมจะขึ้นเพื่อไปหาธนันต์ธรญ์ เขาจะยอมให้เธอไปได้

ไงกัน ในเมื่อเขากำลังบำบัดเธออยู่นะ เขริกาเห็นดังนั้นก็คิดแผนที่เธอคิดไว้ออกทันที

 

 

 

“ โอ้ยย ช่วยด้วยค่ะ จินนี่เป็นตะคริว แค่กๆๆ ชะ ช่วย แค่ก ด้วย ” เขริกาแกล้งจมน้ำเพื่อให้ภาณุที่

กำลังยื้อธนันต์ธรญ์มาหาเธอ

 

 

 

“ จินนี่ ” ธนันต์ธรญ์ด้วยความที่เธอรักเพื่อน จึงกระโดดลงไปทันที เธอเห็นว่าถ้าเธอกระโดดลงไป

ระยะทางมันใกล้กว่าภาณุที่ยืนอยู่ ธนันต์ธรญ์ พยายามว่ายไปช่วยเขริกา เธอพยายามว่ายจนถึงตัว

เขริกา

 

 

 

“ คุณจินนี่ ” ภาณุที่ว่ายน้ำตามมาก็พาตัวเขริกาขึ้นไปบนขอบสระทันที โดยที่ธนันต์ธรญ์ยังอยู่ที่

เดิม

 

 

 

“ ยัยฟาง ” เขริกาที่ขึ้นไปแล้ว มองลงมาในน้ำ เห็นร่างของธนันต์ธรญ์ดิ่งลงสู่ก้นสระ ก็อุทานขึ้น

ด้วยความตกใจ

 

 

 

“ ฟาง ” ภาณุเรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนจะว่ายน้ำไปหาเธอทันที

 

 

 

“ ฟื้นสิ ” ภาณุนำร่างไร้สติของธนันต์ธรญ์วางไว้ แล้วผายปอด เขริกามองด้วยความรู้สึกหลาก

หลาย นี่มันแผนของเธอนะ ทำไมธนันต์ธรญ์ถึงได้ไป ทำไมเธอไม่เคยรู้เลยล่ะว่าธนันต์ธรญ์ว่ายน้ำ

ไม่เป็น มิน่า ธนันต์ธรญ์ถึงไม่มีชุดว่ายน้ำ มันเป็นแบบนี้เองหรอ

 

 

 

“ ยัยบ้า ฟื้นนะ ” ภาณุประกบปากกับธนันต์ธรญ์อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ รู้สึกตัว

 

 

 

“ แค่กๆๆ ฉัน แค่ก ยังไม่ตาย ” ธนันต์ธรญ์พูดอย่างดีใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ภาณุดึงเธอเข้าสู่อ้อม

กอด ลูบหัวเธอเบาๆ

 

 

 

“ ยัยบ้า ” ภาณุถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขริกามองด้วยสายตาไม่เข้าใจ ในขณะที่ธนันต์ธรญ์

เหวอทันที

 

 

 

“ เป็นอะไร ปล่อยนะ ” ธนันต์ธรญ์ดันเขาออกเบาๆ แต่ไม่เป็นผล เขาไม่ยอมปล่อยเธอ ก่อนจะ

มองเขริกาที่อยู่ข้างๆ แล้วส่งสายตาเชิงว่าไม่มีอะไร

 

 

 

“ ว่ายน้ำไม่เป็นทำไมไม่บอก อวดเก่งไปทำไม ” ภาณุดุเธอ อีกแล้วหรอ เขาขยันว่าเธอจังนะ

 

 

 

“ เรื่องของฉันน่า ปล่อยได้แล้ว เอ่อ จินนี่ไม่เป็นไรใช่ไหม ” ธนันต์ธรญ์บอกภาณุที่ไม่ยอมปล่อย

เธอ และหันไปถามเขริกา เขริกาส่ายหน้าน้อยๆ

 

 

 

“ ว่ายน้ำไม่เป็น แกจะลงไปช่วยฉันทำไมฟาง ” เขริกาถาม เธอไม่เข้าใจธนันต์ธรญ์จริงๆ

 

 

 

“ แกเป็นเพื่อนฉันนะ เพื่อนคนเดียวที่ฉันมี อะไรที่เป็นความสุขของแก ฉันยอมให้แกหมดแหละ ”

ธนันต์ธรญ์พูดเป็นนัยๆ ก่อนภาณุจะลดมือที่กอดเธอลง

 

 

 

“ ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องให้ฉันขนาดนั้นหรอก เพราะฉันก็ไม่ยอมเสียสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขไป

เหมือนกัน ” เขริกามองหน้าธนันต์ธรญ์สักพักก่อนพูดออกมา

 

 

 

“ เอ่อ ผมว่าเราเข้าไปข้างในเถอะครับ ตะวันจะตกดินแล้ว ” ภาณุรีบเบี่ยงประเด็น เมื่อเขาเริ่มรู้สึก

เข้าใจว่าหญิงสาวทั้งสองกำลังพูดถึงใคร

 

 

 

“ ค่ะ ไปค่ะ ” เขริกาลุกขึ้นก่อนเอื้อมมือไปให้ภาณุจับ เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะจับมือเธอ แล้วลุกขึ้น

 

 

 

“ อื้ม ” ธนันต์ธรญ์ลุกขึ้นบ้าง แต่เพราะเธอเพิ่งจมน้ำมา ทำให้เธอรู้สึกโลกมันหมุนๆ ร่างบางเซ

ทันที

 

 

 

“ นี่ ไหวไหม ไม่ไหวหรอก มา ” ภาณุรับร่างเล็กไว้ก่อนที่เธอจะตกไปในน้ำอีกครั้ง คำถามแรกเขา

ถามเธอ แต่แล้วเขาก็ตอบเอง แล้วเขาจะถามเธอทำไมกันเล่า

 

 

 

“ ทำอะไร ปล่อย ” ธนันต์ธรญ์ตกใจรีบเอามือคล้องคอภาณุทันทีที่เขายกร่างเธอขึ้นอุ้ม

 

 

 

“ อุ้มไง ก็เห็นกันอยู่ว่าเธอไม่ไหว ใช่ไหมครับคุณจินนี่ ” ภาณุหันไปถามเขริกา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่า

ธนันต์ธรญ์กลัวเขริกาเข้าใจว่าเขาชอบเธอ เขาเลยต้องถามเพื่อให้คนในวงแขนสบายใจขึ้น

 

 

 

“ คะ ค่ะ นิ่งๆเถอะฟาง ” เขริกาตอบด้วยความไม่พอใจ แต่จำเป็นต้องปรับเสียงให้เหมือนเดิมก่อน

ที่ภาณุจะจับได้

 

 

 

“ อ่ะ ถึงหน้าห้องแล้ว อาบน้ำสระหัวด้วยนะ เดี๋ยวแปบ ” ภาณุอุ้มธนันต์ธรญ์ขึ้นมาก่อนวางเธอลงที่

หน้าห้องของเธอ โดยที่เขริกาแยกเข้าห้องไปก่อน

 

 

 

“ นี่ยา กินมันด้วยเข้าใจไหม ” ภาณุยัดยาลงไปในมือของธนันต์ธรญ์ เธอนิ่งมองยาสักพักก่อนจะ

พูดขึ้น

 

 

 

“ เอายาไปให้จินนี่ด้วยได้ไหม ” ธนันต์ธรญ์ถามเขา เธอไม่ต้องการให้เขริการู้สึกว่าภาณุเป็นห่วง

เธอมากกว่าเขริกาเอง

 

 

 

“ เอ่อ โอเค แต่เธออย่าลืมที่ฉันบอกนะ เชื่อหมอแล้วจะได้ไม่ป่วย ” ภาณุพูดเชิงสั่ง ก่อนจะหมุน

ตัวเตรียมกลับห้อง

 

 

 

“ นาย เอ่อ นายก็ด้วยนะ ดูแลตัวเองดีดีล่ะ คือ ฉันไม่อยากให้ใครมาตายในบ้าน ” ธนันต์ธรญ์พูด

ก่อนจะรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน

 

 

 

“ รับทราบ ” ภาณุยิ้มกว้างให้ธนันต์ธรญ์ ก่อนจะกลับห้องตัวเองไป ส่วนธนันต์ธรญ์ที่อาบน้ำเสร็จก็

ทิ้งตัวนอนบนเตียง เธอบอกภาณุไปแบบนั้นได้ไงกันนะ เธอเป็นห่วงเขาหรอ ไม่ใช่หรอก เธอแค่

ไม่อยากให้ใครตาย จริงๆนะ เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองแล้ว เปลือกตาบางก็ปิดลง เข้าสู่ห้วงนิทรา

 

 

______________________________________________________________________________

 

เค้าเรียกว่ายาวหรือเปล่า ไม่รู้ 55555 อีเมล์เข้า แตแด๊งง ! มาอัพให้จ้าา 

ไก๊นู้ดดด กู้ดไนท์ จุ้บ ๆ